คงไม่มีใครสามารถปฎิเสธได้ว่า 90% น่าจะเคยเสียน้ำให้กับนางทั้งนั้น แต่...จะมีใครรู้บ้างไหมว่า นางออกจากวงการAVแล้วไปทำอะไรแล้วทำไมนางถึงถือเป็น "นักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จมากคนนึง
ผมจะมาแปลบทสัมภาษณ์ให้เราได้อ่านกัน
มาเรีย โอซาวะ ซึ่งยังคงเป็นแนวหน้าของนักแสดงหญิงเซ็กซี่ตั้งแต่ปี 2548 ถึง 2553 ได้รับการสนับสนุนจากแฟน ๆ มากมายทั้งในญี่ปุ่นและต่างประเทศ
ตอนนี้เธอย้ายไปฟิลิปปินส์แล้วและทำงานเป็นผู้จัดการ ตอนนี้สถานการณ์รุนแรงเนื่องจากโคโรนา แต่ในห้าปีเธอกลับมีห้องรับรองสองแห่งและร้านซัมกยอบซัล
เธอเดินตามเส้นทางที่มีโอกาสทางธุรกิจ
คุณคิดว่าจะเป็นนักแสดงAVได้นานไหม?
-Maria Ozawa คุณเดบิวต์เป็นนักแสดงสาวสุดเซ็กซี่หลังจากเรียนจบมัธยมปลาย คุณตัดสินใจว่าจะเกษียณจากมันเมื่อไหร่?
Maria Ozawa (ซึ่งต่อไปนี้จะเรียกว่า Ozawa) ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจ แต่ฉันต้องการลาออกเพราะความนิยมของฉัน
มันจะไม่คลูกว่าเหรอ? (หัวเราะ)ฉันอยากจะเลิกในขณะที่ฉันยังมีชื่อให้คนอื่นได้จดจำ
ดังนั้น ประมาณปีที่สามตั้งแต่ฉันเดบิวต์ในฐานะนักแสดงเซ็กซี่ ฉันได้เรียนรู้มากมายเกี่ยวกับเนื้อหาของงานและเนื้อหาของข้อเสนอ ฉันคิดว่าถ้าทำต่อไปจะหลุดออกจากมันไม่ได้ ฉันก็เลยได้รับข้อเสนอต่างๆ จากต่างประเทศ เช่น จีน ไต้หวัน และอินโดนีเซีย ฉันเลยคุยกับทางสำนักงานเกี่ยวกับการเดินทางไปต่างประเทศ
--มันเป็นข้อเสนอจากสำนักงาน ทริปของคุณไปฟิลิปปินส์เพื่อจุดประสงค์ทางธุรกิจคืออย่างนั้นเหรอ?
โอซาวะ ไม่ตอนแรก มันเป็นการ เดินทางจากคำชวนของเพื่อนของฉันและภรรยาของเขาในฟิลิปปินส์ถามฉันว่า "ทำไมคุณไม่มาที่นี่สักครั้ง" ถ้าจะมาเที่ยวทำไมไม่เปิดทีวีดูล่ะ? เธอต้องการที่จะปรากฏในนิตยสารหรือไม่? จากนั้นฉันก็ได้รับข้อเสนอและกลายเป็นธุรกิจ ฉันไม่รู้ แต่ ... ฉันได้ยินมาว่าฉันมีชื่อมากในฟิลิปปินส์
เจ้านายของห้องรับรอง (* ร้านอาหารประเภทเลานจ์) ที่ฉันกำลังวิ่งงานอยู่ตอนนี้บังเอิญไปฟังวิทยุที่ฉันปรากฏตัวและถามว่า " ถ้าคุณอยู่ใน ฟิลิปปินส์ทำไมไม่เข้าร่วมเป็นหุ้นส่วนกับเรา " และเมื่อกลับมาที่ ประเทศญี่ปุ่น ฉันต้องรีบประชุมทันที
ไม่มีเลานจ์ที่เหมาะสมในฟิลิปปินส์ ดังนั้นฉันจึงถูกขอให้สร้างห้องรับรองที่ใช้ประโยชน์จากความเป็นญี่ปุ่นและเอกลักษณ์ของฟิลิปปินส์ให้ดีที่สุด ไม่ถึงครึ่งปีต่อมา ฉันขายคอนโดมิเนียมที่ญี่ปุ่นและย้ายไปฟิลิปปินส์พร้อมกับสุนัขและกระเป๋าเงินของฉัน นั่นคือปี 2015 ห้าปีหลังจากที่ฉันเกษียณ
ทักษะทางภาษาที่ฝึกฝนมา ทักษะการจัดการร้านอาหาร และแนวความคิดที่แข็งแกร่ง- เป็นความรู้สึกที่ดีในการตัดสินใจอันรวดเร็ว ... หลังจากเกษียณอายุในฐานะนักแสดงเซ็กซี่ในปี 2010 คุณได้เปิดบาร์ในคาบุกิโจในขณะที่คุณย้ายไปฟิลิปปินส์ใช่ไหม
-ฉันเปิดเลานจ์บาร์ในคาบุกิโจโอซาวะ เนื่องจากคนรู้จักของฉันเป็นคนเดิม ฉันจึงได้ร่วมมือกับบุคคลนี้
ในเวลาเดียวกัน ฉันเป็นนักเต้นที่ Asakusa Rockza (* Strip Theatre) ดังนั้นฉันจึงเต้นในตอนกลางวันและออกไปที่บาร์ตอนกลางคืน นอกจากนี้ ก็ยังปรากฏตัวในกิจกรรมที่จีนและทำสิ่งต่าง ๆ
ตั้งแต่ตอนที่ฉันปรากฏตัวใน AV ฉันก็อยากจะทำอะไรซักอย่างด้วย ตัวเอง ฉันทำงานที่กินซ่าก่อนเดบิวต์ และหลังจากเปิดร้านในคาบุกิโจแล้ว ในฤดูร้อนฉันก็พยายามทำบ้านชายทะเล ไปต่างประเทศ และอื่นๆ ฉันสามารถพูดภาษาอังกฤษได้ นั่นเป็นข้อดี
--- พ่อของคุณเป็นชาวแคนาดาและแม่ของคุณเป็นชาวญี่ปุ่นใช่ไหม เมื่อคุณยังเป็นเด็ก ภาษาอังกฤษที่คุณเรียนที่โรงเรียนนานาชาติคืออาวุธของคุณ
โอซาวะ : ฉันเคยถูกแกล้ง (เพราะเป็นลูกครึ่ง) แต่ตอนนี้ฉันดีใจที่พูดภาษาอังกฤษได้ (หัวเราะ)
โรงเรียนนานาชาติไม่มีการกลั่นแกล้ง แต่เมื่อฉันก้าวออกจากโรงเรียน โลกก็แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง 20 ปีที่แล้ว ฉันได้มีการเจอโลกอีกครึ่งซีก บางครั้งฉันก็รู้สึกแปลกๆ แต่ฉันดีใจที่ประสบการณ์สร้างหัวใจเหล็ก รู้สึกเหมือน " มาเลย! เข้ามาพร้อมๆกันเลยก็ได้ "
--- ด้วยทักษะทางภาษาและความคิดที่เข้มแข็ง คุณสามารถคว้าโอกาสทางธุรกิจได้อย่างมั่นคง! คุณได้เพิ่มจำนวนร้านค้าอย่างต่อเนื่องตั้งแต่นั้นมา แต่คุณรู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับตำแหน่งของคุณในฐานะผู้จัดการ?
Ozawa เจ้าของLounge และเจ้านายก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับกลุ่มโรงแรมที่ชื่อว่า Resorts World ในสิงคโปร์
ปัจจุบัน ฉันเป็นสมาชิก และสัญญามีระยะเวลาหนึ่งปีหรือสองปี แต่มันมีการเปลี่ยนแปลง ฉันคิดว่านี่เป็นต่างประเทศ มีบางที่ที่ไม่สามารถส่งเสียงดัง แต่ฉันชอบที่มันมีอิสระมาก ทุกคนเป็นคนใจกว้าง ดังนั้นสิ่งที่ฉันคิดว่าฉับไวในทันที เหมาะสมที่สุดแล้ว
ฉันไม่ค่อยพบหัวหน้า แต่ฉันมักจะถูกมองว่า ฉันอายุน้อยที่สุดและเป็นผู้หญิงคนเดียว แต่ฉันกลับไม่มีความเมตตา (หัวเราะ) จู่ๆ ฉันก็พูดปัญหายากๆ ในการประชุมทุกครั้ง อย่างไรก็ตาม เวลามีปัญหา ฉันพยายามขอความช่วยเหลือจาก Maria ดังนั้นฉันจึงคิดว่า "ฉันจำเป็นต้องเป็น ฉัน"และดูแลตัวเองให้ดีที่สุด (หัวเราะ)
ร้านเลานจ์แห่งแรกเปิดในปี 2559 และร้านที่สองเปิดในปี 2560 ปีถัดมา ฉันซื้ออาคารและตั้งให้เป็นโรงแรมแคปซูลแห่งแรกในฟิลิปปินส์ เมื่อเจ้านายถามฉันว่า "โรงแรมแคปซูลในญี่ปุ่นหน้าตาเป็นอย่างไร" ฉันบอกว่าฉันไม่เคยไปพักที่นั่น แต่เขากลับบอกว่า"ราคาถูกและง่าย และดีสำหรับนักเดินทางเพื่อติดต่อธุรกิจเมื่อพวกเขาเดินทางไปทำธุรกิจ "
ทุกคนประทับใจเรื่องราวของแคปซูลโฮเทลในญี่ปุ่น "มันมีอะไรอยู่ในพื้นที่นั้น!" (หัวเราะ) ดาดฟ้าของโรงแรมว่าง ฉันเลยใช้เป็นห้องรับรอง(เลาจน์)ในช่วงหกเดือนแรก แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ตรงกับความต้องการของฉัน ฉันจึงเปลี่ยนไปทำธุรกิจอื่นทันที
ในประเทศฟิลิปปินส์ในขณะนั้น มีความเฟื่องฟูของเกาหลีเข้ามา ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจสร้างร้านอาหารแบบไม่จำกัดในซัมกยอบซัล สำหรับเงินเยนของญี่ปุ่น กินได้ไม่อั้นในราคาไม่ถึง 1,000 เยน ดังนั้นชาวฟิลิปปินส์ที่มีครอบครัวหลายครอบครัวจึงยินดีและคึกคัก มันค่อนข้างดีสำหรับพนักงานบริษัท แต่ฉันหวังว่าทุกคนจะสนุกไปกับมัน!
ธุรกิจในฟิลิปปินส์และญี่ปุ่น บนกำแพงของวัฒนธรรมที่แตกต่าง--- ผมได้ยินมาว่ามันเป็นการเดินทางที่ราบรื่น แต่ผมคิดว่าวัฒนธรรม ศาสนา และลักษณะประจำชาติแตกต่างกันเพราะเป็นต่างประเทศ คุณเคยมีช่วงเวลาที่ยากลำบากในธุรกิจของคุณหรือไม่?
โอซาวะ หากฉันทำสิ่งที่เป็นเรื่องธรรมดาในญี่ปุ่นที่ฟิลิปปินส์ มันจะสร้างความเครียดมากเกินไปและพนักงานจะลาออกไป
ตัวอย่างเช่น ในที่ประชุม เด็กผู้หญิงบอกกับฉันว่าพวกเราเข้มงวดเกินไป
ตอนที่ฉันประชุมสามัญกับเด็กผู้หญิงและคนชุดดำก่อนร้านเปิด สาวๆ เล่นมือถือกันวุ่นวายและส่งเสียงวุ่นวาย อย่างไรก็ตาม ถ้าฉันโกรธตอนนั้น ฉันจะไม่บินเลย (จะไม่เดินทาง) ดังนั้นฉันจึงทนกับมัน มันเป็นความภูมิใจของคนที่โตแล้ว
แต่ความภาคภูมิใจนั้นนำไปสู่การขายดังนั้นฉันจึงต้องใช้หัวของฉันเพื่อทำให้ถูกต้อง "วันนี้น่ารักจัง" "เมื่อวานฉันดื่มแชมเปญกับลูกค้า" "วันนี้ทำให้ดีที่สุด" อย่างไรก็ตาม ชาวฟิลิปปินส์ตรงไปตรงมามาก ดังนั้นหากคุณยกย่องพวกเขา พวกเขาจะพร้อมที่จะทำให้คุณเติบโตขึ้นอย่างมาก
- เข้าใจแล้ว. แล้วแรงจูงใจในการทำงานต่างจากญี่ปุ่นไหม ...
โอซาวะ : ฉันคิดว่าญี่ปุ่นมีแนวคิดที่เป็นอิสระไม่ว่าจะดีขึ้นหรือแย่ลง แต่ฟิลิปปินส์ไม่ได้เป็นอิสระแบบนั้น ดังนั้นจึงดูแลครอบครัวของตนอย่างดีและสร้างอำนาจในครอบครัวที่เข้มแข็ง
ครอบครัวสำคัญกว่างานเพราะฉันพร้อมจะโบยบินทันทีที่ใครบางคนมีบางอย่างมาแตะต้องครอบครัวของฉัน นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันคิดว่า "เป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่ในสถานที่ที่วัฒนธรรมแบบนี้ตรงกันข้าม!" ตอนแรกฉันกลับบ้านและร้องไห้ทุกวัน ฉันสงสัยว่าฉันจะทำได้ดีได้อย่างไร ...
ถ้าคุณทำงาน คุณสามารถหาเงินและใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้ แต่มันยากที่จะพูด ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำ
ในการทำธุรกิจ การทำงานให้ตัวแตกเป็นเสี่ยงเป็นสิ่งสำคัญ เป็นการยากที่จะจัดการกับเด็กผู้หญิงในเลานจ์ และเด็กบางคนทำงานได้ไม่ดีและญาติของพวกเขาพร้อมที่จะเสียชีวิตทุกสัปดาห์
แต่ทุกคนก็น่ารักเพราะมันมากับเรื่องโกหกที่ใครๆ ก็เข้าใจ (หัวเราะ) ทำไมคุณไม่เปิดใจเพียงเพื่อบอกเหตุผลในการพักผ่อน? ฉันคิด. เป็นเรื่องปกติที่จะทำโดยไม่พูดอะไรโดยไม่บอกฉันว่าทำไมฉันถึงหยุดพัก
และถึงแม้ฉันจะบิน(เดินทาง) แต่ฉันก็ได้รับเงินเดือนสำหรับสิ่งที่ฉันทำงานในอีกไม่กี่สัปดาห์ต่อมา! ทีแรกก็แปลกใจ
แต่พอมองกลับมาดู กลับดูน่ารักจังเลย
หัวใจของฉันเป็นเหล็ก มันไม่เจ็บเลย แต่มันเป็นแง่บวกมาก ฉันไม่คิดว่าฉันจะทำตามใจตัวเองได้ เช่นเดียวกับความโรแมนติก ต่อให้ทะเลาะวิวาทวันรุ่งขึ้นก็รู้สึก "Morning Baby!" แบบไร้กังวล ฉันไม่ต้องพูดว่า "ฉันขอโทษเมื่อวานนี้" เพราะมันเป็นประเภทที่ลืมเวลานอนไปเลยสำหรับทุกคน (หัวเราะ)
- พวกเค้าพร้อมจะลืมเมื่อไปนอน ... เป็นวิถีชีวิตที่น่าแปลกใจ แต่อะไรคือเหตุผลที่คุณโอซาวะยังคงอาศัยอยู่ในฟิลิปปินส์?
โอซาวะ ก่อนที่ฉันจะไปฟิลิปปินส์ ฉันมีภาพลักษณ์ในหัวคือเป็นเมืองที่อันตราย และฉันคิดว่าถ้าผู้หญิงเดินบนถนนตอนกลางคืน จะถูกลักพาตัวไป แต่นั่นไม่ใช่เลย เพราะมันอันตรายกว่าในญี่ปุ่นอย่างแน่นอน และฉันไม่แนะนำให้ไปที่ถนนด้านหลังในตอนกลางคืน แต่ห้างสรรพสินค้าและโรงแรมมักจะสวยงาม และฉันมักจะกินสเต็กเฮาส์ของชาวแก๊งค์ (หัวเราะ)
ถ้าใครอยากย้ายบ้านได้เหมือนก่อนโคโรน่าฉันก็จะแนะนำให้มาฟิลิปปินส์ค่ะ
ที่นี่มีคนญี่ปุ่นค่อนข้างเยอะ และยังมีชุมชนอีกด้วย ราคาสูงขึ้นเล็กน้อย แต่ราคาถูกกว่าในญี่ปุ่นและผู้คนใจดี พูดภาษาอังกฤษได้ก็ดี แต่ผู้หญิงหลายคนที่ทำงานในห้องรับรอง(เลาจน์)เป็นชาวญี่ปุ่นที่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้
ชุมชนชาวญี่ปุ่นมีขนาดใหญ่ในฟิลิปปินส์ และมีร้านอาหารญี่ปุ่นมากมาย มีหลายคนที่สามารถพูดภาษาญี่ปุ่นได้ ถ้าคุณเพิ่งออกไปเล่น ภาษาอังกฤษของ Katakto ก็ดี! ภาษาอังกฤษเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับธุรกิจ แต่ถ้าคุณอยู่เพียงครู่หนึ่ง คุณไม่จำเป็นต้องพูดให้คล่องแคล่ว
ฟิลิปปินส์มีเกาะ 7,000 แม้ว่าจะนับเป็นประเทศเกาะก็ตาม คุณสามารถไปที่นั่นได้โดยออกจากเมืองเพียงเล็กน้อย ดังนั้น ถ้าคุณรู้จักชีวิตบนเกาะแบบนั้น คุณจะไม่สามารถกลับไปโตเกียวได้อีก (หัวเราะ)
มะนิลาซึ่งเป็นเมืองหลวงของฟิลิปปินส์มีบรรยากาศคล้ายกับโตเกียว เมื่อฉันเหนื่อยกับการอยู่ในเมือง ฉันใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์กับการใช้ชีวิตบนเกาะ เติมความสดชื่นและกลับบ้าน ทิวทัศน์ที่คุณเห็นจะแตกต่างกันไปในแต่ละเกาะ พระอาทิตย์กำลังตกดินทำให้รู้สึกผ่อนคลาย
-----------------------------
ผู้เขียน
