เรา คงเคยนึกสงสัยว่า เหตุใดทำไมผู้ชายญี่ปุ่น(บางส่วน)ถึงได้โรคจิตนัก? ทำไมญี่ปุ่นถึงเป็นประเทศอุตสาหกรรมหนัง AV ทำไมนางแบบวัยเอ๊าะถึงมีรูปโป๊เปลือยออกมาแทบไม่เว้นแต่ละวัน?
นั้น เพราะประเทศญี่ปุ่นมีความอิสระทางเพศมากกว่า ด้วยเพราะประเทศญี่ปุ่นในปัจจุบันนั้น แทบไม่บอกตรงตัวว่าศาสนาไหนเป็นศาสนาประจำชาติเลย คนญี่ปุ่นบางคนควบสองศาสนา หรือไม่มีศาสนานับถือด้วยซ้ำ
หรืออาจจะนับถือศาสนา 'วัตถุนิยม' ก็ได้?

อย่าง ที่รู้กันว่า ญี่ปุ่นนั้นเป็นประเทศที่พัฒนาแล้ว เรียกว่าเป็นยักษ์ใหญ่ความเจริญในเอเชียก็ว่าได้ นวัตกรรมเทคโนโลยีล้วนแล้วมาจากมันสมองของญี่ปุ่นทั้งนั้น เรียกว่ากลายเป็นประเทศทุนนิยมเต็มตัว
และประชากรในประเทศเริ่มจะกลายเป็นนับถือศาสนา 'บริโภค' นิยมกันไปเสียแล้ว?
โตเกียว เมืองหลวงของญี่ปุ่นนั้น ได้เคยขึ้นแท่นแชมป์ค่าครองชีพสูงที่สุดในโลก แค่ในย่านฮาราจุกุเพียงพื้นที่เท่ากระดาษเอสี่ ก็มีราคาถึง 4 ล้านเยน (1,200,000 บาท) ค่าบะหมี่ชามเท่า 25 บาทไทย แต่ที่บ้านพี่ยุ่นชามละขั้นต่ำ 600 เยน (180 บาท) เรียกว่าใครจะไปเที่ยวญี่ปุ่นต้องกระเป๋าหนักเลยทีเดียว
...เพราะฉะนั้นข้าวของทุกอย่างในญี่ปุ่นจึงแพงหมด
***

รัฐบาล ญี่ปุ่นในเวลานี้กำลังเผชิญหน้าปัญหาเศรษฐกิจที่เรียกว่าผีซ้ำด้าม พลอยเลยทีเดียว เจอทั้งอัตราคนว่างงาน(คนเลือกงานมากขึ้น และบางทีบริษัทก็ไม่มีนโยบายรับคนทำงานเพิ่ม) คนงานที่เกษียณตัวเองช้าลง (เกษียณอายุ 75 ปี) คนหนุ่มสาวก็น้อยลง (เจอปัญหาฆ่าตัวตายกันปีละ 3,000 คน) แรงงานหนุ่มสาวที่แข็งแรงก็หายากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทร...แล้วไหนจะเจอ ปัญหาคนญี่ปุ่นบ้านิยมวัตถุตั้งแต่เด็กยันแก่?

ความเครียดจากปัญหาที่รุมเร้าเช่นนี้ อาจทำให้คนญี่ปุ่นเกิดเพี้ยนขึ้นมาได้?

'ใครที่แตกต่างอยู่คนเดียว คนนั้นเป็นตัวประหลาด'

เรา คงเคยเห็นในการ์ตูนผู้หญิงญี่ปุ่น ที่ตัวนางเอกมักจะถูกเพื่อนหญิงร่วมชั้นรังแก ด้วยเพราะความเป็นคนเชย ยากจน ไม่สามารถเข้าพวกกับกลุ่มไหนได้ โดยนางเอกก็มักจะเป็นยัยเฉิ่มไม่ทันคน เป็นของเล่นให้เพื่อนแกล้งทุกวันโดยไม่โต้ตอบ นี่เป็นภาพที่เกิดขึ้นจริงในสังคมไฮคลูสญี่ปุ่นที่กลายเป็นเรื่อง 'ธรรมดา' ไปเสียแล้ว?

เพราะคนญี่ปุ่นเชื่อกันว่า

ฉะนั้น ใครที่ไม่อยากถูกรังแก จะต้องปรับตัวเข้ากับสุภาษิตที่ว่า 'เข้าเมืองตาหลิ่ว ก็ต้องหลิ่วตาตาม'

อย่าง ที่เราสังเกตแค่เยาวชนในปัจจุบันของประเทศเราว่าเริ่มบ้าวัตถุแล้ว ในประเทษญี่ปุ่นนี้ยิ่งกว่า เด็กสาวบางคนแทบจะไปสุมตัวอยู่ตามร้านอาหารแดกด่วน คาราโอเกะมากกว่าจะไปโรงเรียนเสียอีก และต่างก็มีอุปกรณ์ประจำตัว ทั้งโทรศัพท์มือถือยี่ห้อดัง กระเป๋านำเข้าแพงๆ เครื่องสำอางค์อิมพอร์ต แต่งหน้าทำผมแบบแทบจะเปลี่ยนทุกวัน...อย่าเข้าคิดว่า เด็กสาววัยทีนเหล่านี้ช่างอู้ฟู้ร่ำรวยทุกคนนะจ๊ะ ลำพังเงินเดือนพ่อแม่นั้นคงไม่พอจะสนองไลฟ์สไตล์ของพวกเธอแน่...เพราะฉะนั้น จะต้องหา 'ลำไพ่พิเศษ' เพื่อมาซับพอร์ต

ใครเคยดูหนัง AV บ้าง? แถมเลยว่าร้อยทั้งร้อยตอบมาว่า 'เคยดู' แต่ใครจะชอบมากชอบน้อยนั้นก็แตกต่างกันไป

หนัง AV ที่ว่าก็คือ เป็นภาพยนตร์วิดีโอ วีซีดี หรือดีวีดี ที่เป็นเนื้อหาเกี่ยวกับเรื่องทางเพศสัมพันธ์!

โดย มีการแบ่งเรตหนังออกเป็นทั้ง NC R X โดยหนัง NC และ R นั้นจะมีเนื้อหาพล็อตเรื่องที่มาที่มาอย่างเป็นเรื่องเป็นราว บอกที่มาที่ไปของตัวละคร โดยแบ่งเนื้อหาออกครึ่งนึง...และอีกครึ่งเป็นฉากทางเพศสัมพันธ์ หรือเลิฟซีน เพียงแต่เป็นเลิฟซีนที่ให้เห็นพอหวือหวา ไม่ถึงกับ 'สอดใส่' กันจริง ทำเพียงให้คนดูคิดดูเสมือนเท่านั้น ซึ่งพบได้ในหนังฮอลลีวู้ดในปัจจุบัน ที่แม้แต่ฉายขึ้นเป็นหนังโรงใหญ่ได้

***
แต่ หนังเรตนี้เริ่มไม่ค่อยได้รับความนิยมแล้ว เพราะเป็นการลงทุนที่สูง สิ้นเปลืองโดยใช่เหตุ หากไม่ใช่ผู้กำกับระดับออสการ์ ลูกโลกทองคำ สัตว์สารพัดทองคำทั้งหลาย ที่ทำหนังเพื่อศิลปะ ส่งประกวด หรือใจรักจริงๆ ไม่มีสปอนเซอร์ที่ไหนใคร่จะลงทุน โลกของธุรกิจอย่างไรก็ต้องการ 'กำไร' คืนโดยใช้การ 'ลงทุน' ให้น้อยที่สุด

หนังเรต X จึงได้รับความนิยมที่สุดในวงการหนัง AV ญี่ปุ่น!

ด้วย เนื้อหาของเรต X นั้น ไม่ต้องการพล็อตเรื่อง ที่มาที่ไป หรืออะไรที่เป็นเหตุเป็นผลทั้งสิ้น เนื้อหาจากเริ่มต้นถึงจุดจบของมัน มีเพียงแต่เรื่องความสัมพันธ์ทางเพศ ที่เล่นจริง เจ็บจริง ทั้งนั้น!

เริ่ม ต้นด้วยสร้างทีมงานขึ้นมาก่อน แล้ววางแนวเรื่องว่าจะให้เป็นไปในธีมไหน? จะถ่ายกล้องแบบไหน? มีจัดสถานที่แบบใดบ้างแล้วแต่ทุน ถ้าเป็นบริษัทใหญ่ก็จะได้ฉากที่สวยงาม แต่ถ้าเบี้ยน้อยหอยน้อย อาจลักแอบใช้สถานที่ทางราชการ โรงแรม หรือแม้แต่ตามตรอกซอกซอยเปลี่ยวกับพุ่มไม้ในสวนสาธารณะก็เป็นอันใช้ได้ (แม้แต่เมืองไทยเอง โรงแรมดังก็โดนลักถ่ายทำไปหลายครั้งเช่นกัน)

เมื่อทีมงานพร้อมแล้ว การหาตัวแสดงก็เป็นลำดับต่อไป...โดยเฉพาะนางเอก

นาง เอกที่ทีมงานคัดนั้น อาจติดต่อโมเดลลิ่งที่จัดหานางเอกหนังนี้โดยเฉพาะ นางเอกเหล่านี้มีข้อดีก็คือมีประสบการณ์ รู้หลักการแสดง แต่ข้อเสียก็คือ ค่าตัวแพง เพราะแน่นอนว่าโมเดลลิ่งนั้นต้องขึ้นค่าตัวสูง

...วิธียอดนิยมรองลงมาแต่เสียเวลาหน่อย แต่ต้นทุนถูกนักแล คือ แมวมอง...

... แมวมองจะเริ่มมองหาหญิงสาวที่เข้าสเป็ค (หน้าตาน่ารัก ขาวหมวย แอ๊บแบ๊ว ที่สำคัญ หน้าอกใหญ่ได้ยิ่งดี) จากนั้นก็จะแนะนำตัวว่ามาจากบริษัทอะไร บอกเนื้อหาและพล็อตเรื่อง รวมถึงราคาค่าตัว

โดยราคาค่าตัวนั้น ถึง 1 ล้านเยน (300,000 บาท)ต่อหนึ่งเรื่อง! สำหรับนักแสดงหน้าใหม่!

เงิน 1 ล้านเยน ญี่ปุ่นนั้นไม่ใช่จะหากันได้ง่ายๆ ลำพังคนทำงานทั้งปี ยังเก็บไม่ได้เท่านี้เลย

ฉะนั้น แค่ถ่ายหนังเพียงชั่วโมงสองชั่วโมง ก็ได้เงินก้อนใหญ่มาแล้ว!

1 ล้านเยน น่าจะซื้อกระเป๋าหลุยส์ติ๊งต๊องได้สักใบแล้ว แลกกับการมาร่วมรักกับผู้ชาย(หรือเลสเลี้ยน)  (๑ lesbian / yuri ๑)

 
เด็ก สาวใจแตกส่วนใหญ่ จึงเต็มใจที่จะถ่ายหนัง AV แบบไม่ตะขิดตะขวงอะไร! นั้นเพราะพวกเธอเองก็เสียสาวให้แฟนหนุ่มคนแรกแล้ว(และก็เลิกบ้างไม่เลิกบ้าง ) ถ้าจะมีเพศสัมพันธ์กับคนอื่น แถมได้ตังค์อีก ก็เป็นกำไรมากกว่าสัมพันธ์รักกับแฟนหนุ่มเสียด้วยซ้ำ (เพราะนอกจากเสียแล้ว ไม่เห็นจะให้ตังค์เลย)

เนื้อหาของหนังเรต X แทบจะไม่มีพล็อตเรื่องเลย มาฉากแรกก็อาจเห็นนางแบบสาวในชุดเต็มตัว สัมภาษณ์หน่อยๆ ว่ามาถ่ายหนังนี้เพื่ออะไร ก่อนที่จะค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าออก หรือไม่ก็แต่งตัวชุดคอสเพลย์หวาบหวิว บางคนอยู่ในชุดโรงเรียนดังด้วยซ้ำ จากนั้นก็เริ่มการโชว์...

(๑ ขอข้ามในส่วนนี้ไปเลย เพราะเนื้อหามันค่อนข้างจะล่อแหลม ๑)

เมื่อ การถ่ายทำเสร็จสรรพดีแล้ว รับเงินค่าตัวไปเรียบร้อยแล้ว อาจจะสิ้นสุดกัน...แต่บางรายก็ทำเป็นธุรกิจออกหน้าออกตาอย่างเต็มตัว แน่นอนว่า อาชีพนี่ได้เงินง่าย นักแสดงนั้นก็ย่อมติดใจที่จะยึดอาชีพที่แสนง่ายได้ค่าตอบแทนกำไรหนักเช่นนี้ เด็กสาวญี่ปุ่นหลายคนจึงยอมเข้าวงการนี้อย่างเต็มใจ!

วง การหนังเอวีนั้น คล้ายวงการบันเทิงไทย ที่จะมีการจัดอันดับหนังเอวียอดเยี่ยม (ไม่ว่าด้านคุณภาพ การแสดง ยอดขาย หรือความสวยของนางเอก) นักแสดงสาวเอวีจึงหวังที่จะให้ตัวเองขึ้นแท่นเป็นอันดับหนึ่ง ด้วยนอกจากการเป็นที่หนึ่งแล้ว จะช่วยกระตุ้นยอดขายหนังที่เธอเล่น ทั้งยังเป็นหน้าตา เป็นไอดอลที่ดัง มีเสน่ห์ นอกจากนั้นถ้าโชคดียังสามารถต่อยอดเข้าวงการบันเทิงได้ อย่างเช่น ซูฉี ที่เคยเป็นดาราโป๊ ก่อนจะพัฒนากลายเป็นนักแสดงแถวหน้าของฮ่องกงเทียบชั้นดาราฮอลลีวู้ด

การ เป็นดาราเอวีในสังคมญี่ปุ่นนั้น กลายเป็นเรื่องธรรมดาไปเสียแล้ว เด็กสาวบางคนที่ยังเรียนหนังสืออยู่ หากติดท็อปดาราเอวียอดนิยม เธอจะได้รับคำชมจากเพื่อนๆ เป็นการใหญ่ บางรายถึงขั้นลาออกมาเป็นเล่นหนังอย่างเดียว รับทรัพย์อื้อซ่า ไม่ต้องเรียนหนังสือให้ปวดหัวอีก...เพราะถึงจบปริญญาตรีมาก็ตกงานเหมือนกัน แล้วจะเรียนหนังสือไปให้เมื่อยตุ้มทำไม?

ออกมาทำงานแบบนี้เต็มตัว สบายกว่ากันเยอะเลย

และเมื่อเห็นเพื่อนได้ดี ก็ย่อมที่จะสร้างเครือข่ายชักนำเด็กสาวให้เข้าสู่วงการนี้อย่างเต็มใจ โดยมีเม็ดเงินมหาศาลเป็นค่าตอบแทน

สิ่ง ที่พวกเธอต้องทำเพื่อกระตุ้นยอดขายนั้นคล้ายงานโชว์พริตตี้ โดยมีสินค้าเป็น 'ร่างกาย' นั้นเอง โดยในย่านช้อปปิ่งญี่ปุ่นนั้นจะมีโซนนิ่งที่ขายของเกี่ยวกับ 'เซ็กซ์' โดยเฉพาะ และที่นี่เป็น 'พื้นที่โฆษณา' โดยเหล่านางเอกเอวีจะแต่งตัวชุดวาบหวิวออกมา พร้อมกับให้เหล่า'ลูกค้า'ถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระทึก จากนั้นก็จะมีการแจกใบโฆษณาหนังที่เธอเล่นมาให้บรรดาลูกค้าได้จำหน้าเธอได้ และโปรโมทให้ไปซื้อหนังแผ่นของเธอ


....โดยเหล่าผู้ชมสามารถถ่าย รูปเธอได้แบบทุกซอกทุกมุมชนิดว่า อยากถ่ายวิตถารแค่ไหนก็ได้ตามใจ นางเอกบางคนใจถึงก็ถึงกับเปลือยกายให้ชมเป็นออเดิร์ฟก่อนที่จะซื้อผลงานของ เธอกลับไปชมที่บ้าน


เมื่อเกิดค่านิยมว่า 'ร่างกายเป็นของฉัน จะทำอย่างไรกับมันก็ได้' พวกเธอใช้คุณประโยชน์ของร่างกายที่ยังอ่อนเยาว์นั้นหาประโยชน์กอบโกยให้ได้ มากที่สุด วงการเอวีนั้นเป็นสงครามที่ดุเดือดมาก สาวใดยึดอาชีพนี้จะต้องทำร่างกายให้เต่งตึงอยู่เสมอ ประทินผิวให้เปล่งปลั่งเสมอ รวมถึงการลองบทบาทใหม่ๆ เรื่อยๆ เพื่อมิให้ซ้ำซากจำเจ แม้จะรู้ว่าอายุนั้นเป็นตัวสำคัญ ยิ่งพวกเธออายุใกล้เลข 3 มากแค่ไหน ความนิยมก็ยิ่งเสื่อมลงเท่านั้น

...ดังนั้นในช่วงที่อะไรยัง 'เต่งตึง' อยู่ ก็ต้องรีบทำกำไรให้มากขึ้นเท่านั้น
 

แต่รูปแบบหนังเอวีนั้น ไม่ใช่มีแต่พล็อตสมยอม เพราะก็มีลูกค้าที่อยากดูการ 'ข่มขืน' โดยนักแสดงที่ไม่เต็มใจ

การมองหานั้นก็เหมือนแมวมองทั่วไป แต่มองหาเหยื่อที่มาคนเดียวหรือน้อยกว่า 5 คน จากนั้นก็เข้าไปทามทาบ

เพราะ ตะล่อมง่าย ไม่เช่นนั้นก็อาจมีการหลอกลวง...และบางทีถ้าถูกใจแต่ไม่ยินยอมอาจมีรายการ 'ฉุด' กันไปเลย...แน่นอนว่าแบบนี้ไม่ได้ค่าตัวแน่นอน ที่ร้ายกว่านั้นอาจมีรายการกักขังหน่วงเหนี่ยวใช้ให้คุ้ม เมื่อหมดสภาพแล้วก็จัดการฆ่าปิด (โดยเฉพาะพวกวิดีโอใต้ดินของยากูซ่า ที่ฉุดคนมาถ่ายทำวิดีโอฆ่าขายให้คนดูรสนิยมชอบหนังแนวนี้)

...จึงมี คำเตือนในหมู่นักท่องเที่ยวว่า หากไปเดินย่านช้อปปิ้งญี่ปุ่นนั้น ห้ามเดินคนเดียวเด็ดขาด (แม้สองสามคนก็ไม่ควร เพราะทีมงานอาจมาเป็นแก็งส์ ควรเกาะกลุ่มใหญ่ราว 5 คนขึ้นไป) เพราะอาจโดนฉุดไปเล่น 'หนัง' โดยไม่เต็มใจ สูญเสียทั้งตัวทั้งศักดิ์ศรี ไม่ได้เงินแม้แต่สักแดงเดียว แม้แต่ผู้ชายเอง ก็อาจโดนฉุดไปเล่น 'หนังเกย์' เข้า)

พล็อต แนวนี้ได้รับความนิยมมาก เพราะผู้แสดงนั้นมีความเป็นธรรมชาติไม่เสแสร้ง แถมยิ่งถ้าเป็นการ 'รุมโทรม' ยิ่งยอดขายสูงลิ่ว บริษัทหนังหลายเรื่องใช้ให้ผู้กำกับทำพล็อตเรื่องสร้างเป็นแนวข่มขืน(ให้นัก แสดงเล่นประหนึ่งว่าตนเองถูกจับมาข่มขืน แต่มาจับได้ตรงมุมกล้องที่เป็นหนังเกินไป ทำให้รู้ว่าไก่กา)

...พล็อตนี้เป็นที่นิยมสำหรับคนที่ชอบความดิบเถื่อนของสิ่งมีชีวิตที่ได้ชื่อว่า สัตว์ประเสริฐ   (๑ พูดได้เจ็บมาก เหอะๆ ๑)

อุตสาหกรรม สื่อโป๊ยังเจริญต่อไปในประเทศญี่ปุ่น เป็นภาพลักษณ์ที่ไม่ดีเลยสำหรับประเทศที่มีความเป็นวัฒนธรรมสูง แต่กระนั้นเหตุใดรัฐบาลญี่ปุ่นถึงไม่เอาจริงเอาจังกับเรื่องนี้ ทั้งๆที่มันเป็นภาพลักษณ์ทำลายประเทศ แม้แต่ในกฎหมายญี่ปุ่นยังบอกเองว่า สื่อโป๊นั้นเป็นสื่อผิดกฎหมาย

...ทั้งนี้ เพราะมีอิทธิพลจากพวกมาเฟีย ยากูซ่า คอยคุมผลประโยชน์การค้าเนื้อสดตรงนี้อยู่ เหล่านักการเมืองไม่กล้าเข้าไปยุ่ง เพราะวิธีตัดสินปัญหาของยากูซ่านั้น ตัดสินกันง่ายๆ แค่กระสุนนัดเดียวก็จอด! แถมไม่ใช่แค่ฆ่านักการเมืองที่เข้ามาจุ้นเท่านั้น ยังอาจจะจัดการครอบครัวของผู้จุ้นจ้าน จับภรรยาและลูกๆ ไปเล่นหนังโป๊เสียให้เข็ด ความมีอิทธิพลมืดขนาดนี้ ทำให้นักการเมืองและผู้กุมกฎหมาย จำเป็นต้องเอาหูไปนาเอาตาไปไร่

(๑ งั้นต่อไปนี้ถ้าคุณเห็นหนังที่เขาถ่ายให้ดูกันกลางถนน ก็ไม่ต้องแปลกใจครับ เพราะกฎหมายเขาก็ซื้อไปแล้วนั่นเอง ๑)

ฉะนั้นอยากแปลกใจว่า ทำไมผู้ชายญี่ปุ่นถึงวิตถารขนาดนั้น ทำไมเขาถึงได้รังแกผู้หญิงอย่างไม่มีความเมตตา
...เพราะในสายตาของพวกเหล่านี้ ผู้หญิงเต็มใจเป็นของเล่นทางเพศสนองตัณหาให้นั่นเอง

... และด้วยเด็กสาวกลับอยากไปขุดทองในวงการนี่เสียเอง วงการหนังเอวีจึงเติบโตอย่างแข็งแกร่ง ลอยหน้าลอยตาเหล่าผู้อนุรักษ์นิยมไปได้หน้าตาเฉย

ด้วยความเรืองอำนาจของระบบบริโภคนิยม...