ขออนุญาต แสดงความเห็นครับ
ผมกับแฟนคบกันมาปีกว่าแล้ว รักกันมากไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด
อันนี้ไม่ใช่ข้ออ้างเลย คุณกำลังหาเหตุผลมาหลอกตัวเอง
ระยะเวลาแค่ปีกว่าๆ ไม่ได้นานพอจะบอกว่ารักกันมาก แต่งกันแล้ว เป็น 10 ปี มีลูกแล้วยังเลิกกันได้เลย
แทบไม่เคยทะเลาะกันเลยแต่เราพักกันอยู่คนละที่
นี่แหละจุดอ่อนที่คุณโดนฝ่ายตรงข้ามตีป้อมแตก
เรื่องทะเลาะไม่ทะเลาะบางทีก็บอกอะไรไม่ได้ ไม่ทะเลาะ อาจเพราะเขาไม่สนใจเราก็ได้
เลยไม่มีเรื่องให้ทะเลาะ ส่วนเรื่องที่พัก พักที่เดียวกัน ยังมีโอกาสโดนเลย
เคยอ่านหนังสือคุณสมคิด ลวางกูล เมื่อก่อนแกเล่าว่า ติดหมอนวด ก็คบเป็นแฟน
มันเอาผัวเก่ามานอนด้วยที่ห้องอ้างว่าเป็นพี่ แล้วให้เขาไปอยู่ที่อื่นก่อน บอกกลัวพี่รู้ว่ามีแฟน
เดี๋ยวไปบอกพ่อแม่ พ่อแม่จะโกรธ คุณสมคิดแกก็หนุ่มๆ ไก่อ่อน พาซื่อเชื่อไป กว่าจะไปรู้เอาตอนหลัง
เป็นคู่รักที่เพื่อนรอบข้างมองว่าเหมาะสมกันมากเพราะคอยซัพพอร์ตกันตลอด
เรารู้ดีที่สุดครับ คนรอบข้างเห็นก็แค่ผิวเผินของคู่เรา ไม่ได้มาอยู่กับเราตลอด
สมัยก่อนชอบเพื่อนที่ มหาลัยคนนึงก็ตามจีบ คนในคณะก็รู้ เพื่อนในคณะก็เสียงแตก
ฝ่ายนึงบอก อย่าเลย ไม่เหมาะหรอก มันเด็กเที่ยว เราไม่แด่กเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืน ไปกันไม่ได้หรอก
อีกพวกบอก ไม่นี่ ก็น่ารักดี ดูสมกันดี จะได้คอยรั้งๆ มันไว้ได้
สุดท้าย ไม่ว่าเพื่อนจะบอกยังไง คือ แห้วครับ
แต่แล้วเมื่อไม่นานผมเผลอไปรู้ว่าเขาไปมีอะไรกับคนคุยเก่าที่คุยก่อนหน้าผม ซึ่งแอบมีอะไรกันมาสักระยะนึงแล้ว
และคนคุยเก่าก็รู้ว่าเขากำลังคบกับผมอยู่
(ก่อนหน้าจะคบกับผมช่วงที่คุยกับคนคุยเก่าเขาก็ไม่เคยมีอะไรกันกับคนคุยเก่าเลย)
พอเรื่องแดงเขาก็ได้แต่ร้องไห้เขาบอกว่าเขารักผมมากเขาขอโทษผมเขาขอโอกาสแก้ตัว
คิดเหมือนท่าน lazydog อันนี้ ไม่น่าพลาด น่าจะหลายทีแล้ว
ตอนผมรู้ผมช๊อกมากไม่รู้จะเอายังไงต่อเพราะผมเองก็รักเขามาก
ผมว่าไม่ใช่รัก น่าจะหลง แค่ปีเดียวเอง
ถ้าคุณเคยมีอะไรกับเขาแล้ว อาจเป็นได้ว่า คุณกำลังเสียดาย
คุณรู้สึกว่าเขาเป็นของคุณแล้ว และไม่อยากเสียเขาไป ซึ่งมันไม่ใช่ความรัก
ไม่คิดว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น เป็นความรู้สึกที่ทั้งรักเสียใจและชาไปพร้อมๆกัน ผมควรจะต้องทำยังไงต่อดีครับ
เลิกฮะ...ยอมเจ็บแต่เนิ่นๆ เข้าเนื้อน้อยหน่อย
ปล. เรื่องมันเกิดจะคนคุยเก่ารู้ว่าแฟนมาคบกับผมเลยเกิดอาการหวง
หลังจากที่เลิกคุยกันไปก่อนแฟนมาคุยกับผมแล้วจึงกลับมาทักคุยกับแฟนผมและหว่านล้อมจนพลาด
ทำให้เรื่องนี้มันเกิดขึ้นขึ้น
ส่วนตัวมองว่า ถ้าไม่มีใจ จะไม่มีทางโดนหว่านล้อมจนพลาดท่า
เหมือนแก๊งค์ตกทอง ถ้าไม่โลภอยากได้ทอง ก็ไม่พลาด
ขอบคุณที่แนะนำครับ ทุกคนรอบตัวผมก็บอกให้เลิก เหมือนทุกวันนี้ผมพยายามหาเหตุผลมาเพื่อให้เราอยู่ต่อ ใจจริงผมอยากจะเลิกด้วยซ้ำเพราะเรื่องที่เกิดมันเป็นเรื่องที่ใหญ่ให้อภัยไม่ได้ แต่ติดตรงช่วงสุดท้ายที่เขาขอโอกาสและผมก็ยังทำใจไม่ได้มันเลยยากมากสำหรับผมในตอนนี้ ไม่กล้าตัดสินใจอะไรเลย