+++เจอ สำเนียง India -Englih แทบไปไม่เป็น+++

เรื่องมันเริ่มจากวันนี้หลังจากกลับจากมหาวิทยาลัยแถวๆพระราม7 ผมก็นั่งรถเมล์สาย33กับบ้านเป็นประจำทุกวันเพราะบ้านผมอยู่ซอยสามัคคี รถมาถึงไอ้เราก้ขึ้นไป โอ๊ะ รถเเน่นจัง แต่สายตาก็พลันไปเห็น ครอบครัว แขกกลุ่มหนึ่งคาดว่าน่าจะเป็นอินเดีย ไอ้เราก้ไม่สนใจอะไร ครอบครัวนี้มีพ่อแม่ลูกชายสองคนลูกสาวสองคนนะครับ ลูกสาวคนโต หน้าตาสวยใช้ได้เลย นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดเรื่อง งง งวยครับ พอเห็นว่าเธอหน้าตาดี ผมก้เลยเขย็บไปยืนใกล้ๆ แอบมองเป็นระยะ แต่เเล้วคราวซวยบังเกิดครับ พอมาถึงตรงใกล้ๆบิ๊กซีติวานนท์ ตัวพ่อ หันมาถามผม ด้วยสำเนียง India-English โอ้โคตร งง ครับ มันพูดอะไรของมัน อย่างกับไม่ใช่ภาษาอังกฤษ ผมก็งง ใช้เวลาพอสมควร กว่าจะรู้ว่าเค้าอยากถามเราว่า ใกล้ถึงที่ๆเค้าจะไปรึยัง พร้อมกลางแผนทีให้ดู เราก็ถาม คุณจะไปไหนล่ะ ปุ๊บ สถานีรถไฟฟ้าสะพานตากสิน เฮ้ย มันคนละที่แล้ว นี่มันเมืองนนท์ พี่น้อง เอ็งหลุดโลกมาไกลโคตรๆ เราก้บอกไปว่า ยูมาผิดเเล้ว เค้าก็ยังงงเค้าก็บอกว่าจะปที่แถวๆนั้น เราก็พูดภาษาอังกฤษได้พองูๆปลาๆ ตาพ่อแกก็พูดไม่รู้เรื่องจนเราทนไม่ไหว เลยบอกไว่า สำเนียงคุณฟังลำบากจัง ตาพ่อเห็นอย่างนั้นก็ เข้าใจเลยให้ลุกชายมาคุยให้ ดีขึ้นหน่อย ครับแต่ก็ไม่ช่วยอะไร ฮ่าๆๆๆๆ เค้าก้ถามเเล้วเราจะกลับไปไง ไอ้ผมก็ไม่รู้เรื่องเส้นทางด้วย ป้ากระเป๋าก็มาให้ข้อมูลว่าพวกเค้าขึ้นมาจากเทเวศน์ ป้าแกก็ไม่รู้เรื่องรับมาได้ แกก็บอก หนูฝากพาเค้าไปด้วยนะ อ้าว ภาระกูซะงั้น แต่ไม่เป็นไร ไหนๆก็ไหน ไม่มีคนอาสามาช่วยเลยบนรถเมล์ พวกคุณมากับผมเลย ผมก็ตัดสินใจว่าเดี๋ยวจะพาไปลงที่ซอยสามัคคี แล้วจะให้นั่งแท็กซี่แล้วขึ้นทางด่วนไป ระหว่างทางตาลูกและตาพ่อก็ถามว่าลงได้ยังเราก็บอกใจเย็นๆ พอถึงซอยสามัคคีเราก็เรียกแท็กซี่ แล้วบอกให้พี่แท็กซี่พาไปส่งให้หน่อย เราก็เรียกเค้าขึ้นรถ ก่อนไปทั้งครอบครัวก็ขอบคุณผม รวมทั้งลูกสาวคนโตคนนั้นด้วย ผมก้ได้แต่ยิ้มให้เค้าแล้วเดินจากไป

สรุป สำเนียงIndia -Englih ฟังยากสัสๆ ถ้าเจอฝรั่ง ผมอาจจะช่วยได้มากกว่านี้ นะ เจอแบบนี้ไป งง เวียนหัวเลย แต่ก็สุขใจที่ได้ช่วยเค้า