ผมค่อนข้างจะผูกพันธ์กับสถานที่ทั้งสองค่อนข้างมากครับ โดยเฉพาะเจ๊โอ๋ผมเป็นแฟนประจำร้านแกเลยครับ
มีวีรกรรมกับแกมากมาย สมัยแก้ขายหนังโป๊ที่เป็นม้วนวีดีโออยู่ผมว่าแกค่อนข้างจะประสาทนะครับ กลัวไปหมด
กลัวว่าคนซื้อจะเป็นสายตำรวจหรือเปล่า ถ้ามีหนังออกใหม่หน้าตาลูกค้าไม่คุ้นแกก้อไม่ขายให้นะครับ หรือบางที
ซื้อหนังแกไปแล้วแต่ไปซื้อหนังอีกร้านตรงข้างโรงหนัง แกก้อหาว่าเป็นสายสืบของร้านคู่แข่งที่มาซื้อของและเอา
หนังร้านแกไปก็อบขาย(ไม่รู้ว่าแกเอาอะไรคิด) เวลาเอาวีดีโอมาเปลี่ยนแก้ต้องกรอกดูเนื้อวีดีโอเกือบทั้งม้วนถ้า
มีรอยยับแกก้อไม่ให้เปลี่ยน เนื่องจากผมซื้อหนังเจ๊โอ๋บ่อยบางครั้งมาเกือบทุกวันแทนที่ผมจะได้เลือกขั้นเป็นลูก
ค้าชั้นดีของแก กลับโดนเจ๊ไล่ลงจากร้านต่อหน้าผู้คนโดยข้อหาลูกค้าห่าอะไรจะมีเงินมาซื้อหนังทุกวัน น้องต้อง
เป็นสปายที่มาซื้อหนังพี่เพื่อเอาไปก็อบใช่ไหม เวลาจะซื้อหนังร้านแก่ต้องแดรกยาแก้ปวดหัวก่อนซื้อทุกครั้ง
ผมไม่ทราบยุควีซีดีและดีวีดีแก่ขายของยังไง แต่สมัยวีดีโอไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆเลยครับ ถึงผ่านมาสิบกว่าๆปี
ผมก้อไม่เคยลืมร้านเจ๊โอ๋เลยครับ ไม่รู้ว่าทุกวันนี้เจ๊ยังขายอยู่หรือเปล่า เวลาพูดถึงเมืองนนท์คนหลายคนคิดถึง
ทุเรียนเมืองนนท์หรือท่าน้ำนนท์ แต่สำหรับผมคิดถึงเจ๊โอ๋และเด็กโรงเรียนสตรีนนท์ครับ
ปล.หนังปกกวางทองของเจ๊โอ๋ คือสุดยอดวีดีโอในสามโลกครับ