AVC

มันใช่เวลาเท่าไหร่เหรอครับ
แล้วเราจะต้องทำไรต่อไป
เราต้องทนเห็นคนที่เรารักไปอยู่กะคนอื่น
ผมเองตอนนี้ไม่มีกระจิตกะใจทำไรเลย
พี่ๆให้กำลังใจผมหน่อยสิครับ  :'(
ขอทางสว่างด้วยขอบคุณนะครับ

คบมา3ปี รู้จักกันก่อนคบมา2ปี เค้าเป็นน้องสาวมาก่อน

เลิกมาแล้ว4เดือน ตอนนี้พูดได้เต็มปากว่ายังรักอยู่ เวลามันช่วยให้ผมหายเศร้านะ แต่ไม่ได้ช่วยให้ผมรักเค้าน้อยลงเลย

ถ้ายังรักก็รอไปเถอะ แต่ต้องรอด้วยความรู้สึกไม่เสียใจ ไม่รู้สึกโกรธแค้นถ้าเค้าไม่กลับมานะ

และอย่าโกรธแค้นที่เค้าทิ้งเรานะ แบบนั้นเค้าจะมองว่าดีแล้วที่ทิ้งเราไป แต่ก็ไม่ได้ให้ทำตัวเย่อหยิ่งว่าไม่แคร์ที่ถูกทิ้ง

ถ้าเลิกกันเพราะเราเป็นฝ่ายผิดให้แสดงออกไปเลยว่าเราพร้อมที่จะปรับปรุงตัว เรารักเค้ามากอย่างบริสุทธิ์ใจ

ที่สำคัญอย่าคิดสั้นครับ คนตายทำอะไรไม่ได้ สู้อดทนมีชีวิตอยู่ อย่างน้อยลองคิดซะว่า มีชีวิตอยู่เค้ายังมีโอกาสกลับมาหาเรา

ลองหาอะไรที่คนไม่โสดทำไม่ได้ครับ อย่างผมอยากเที่ยวอ่างแต่ก็ยังไม่ได้ไปเลย 555 เพราะยังเรียนอยู่ครับเก็บเงินไว้ก่อนดีกว่า

ความรัก..ไม่สำคัญที่สิ่งตอบแทน แต่การที่ได้รัก..นับเป็นสิ่งมีค่าที่สุดแล้ว
ถ้าเธอต้องการจากไปอยู่กับคนอื่น อวยพรให้เธอมีความสุขครับ
ไม่มีประโยชน์อะไร ที่จะไปอาลัยอาวรณ์ ชีวิตคุณต้องเดินต่อไป

วันหนึ่ง..ก็จะมีผู้หญิงคนใหม่ เข้ามาในชีวิตคุณเอง
ถ้าคุณตั้งใจใช้ชีวิตอย่างมีสติ คิดดี ทำดี ปฏิบัติดี ไม่มีผิดหวังแน่นอนครับ

ที่ผ่านมา..เราคิดผิดหรือทำผิดอะไรไปแล้วบ้าง ก็ต้องเลิกนะครับ
เรียนรู้ชีวิตในทางดี และใฝ่ดี ไม่มีทางอับจนแน่นอนครับ

(ดูแฟนเก่าของน้องเฟย ในโฆษณาเนเจอร์กีฟ เป็นตัวอย่างละกัน) อันนี้พูดเล่นครับ ฮาเข้าไว้จะได้ไม่เป็นทุกข์
เรื่องที่ผ่านไป ก็คือผ่านไป ไม่มีทางหวนคืน มันเป็นสัจจธรรม

ทำัวันนี้..ให้ดีกว่าเมื่อวาน เพื่อพรุ่งนี้...ที่ดีกว่าวันนี้

เพื่อนผมมันคบกันตั้งแต่ ม.ปลาย จนจบ ป.ตรี แล้วไปทำงานอีกราว 2-3 ปี ใครต่อใครก็รอการ์ดมันทั้งคู่ เพราะคบกันนานมาก เป็นคู่รักตัวอย่างเลย

แต่แล้ว จู่ๆ ก็แยกทางกันไปเฉยๆ ไปถามเพื่อผู้ชาย มันบอกว่าเพิ่งรู้ตัวว่าไม่ใช่ ก็จากกันด้วยดี เดี๋ยวนี้ไปมีครอบครัวกันหมด เวลาเลี้ยงรุ่นมาเจอกัน ยังเอาลูกๆ มาอวดกัน ทุกคนต่างมีครอบครัวที่สมบูรณ์....

ได้บทเรียนอะไรบ้างล่ะ ....

บางอย่างอาจจะทั้งใช่และไม่ใช่ ในเวลาเดียวกัน เราต้องเรียนรู้นานพอสมควรกว่าจะยอมรับได้
การที่ต้องรับใครสักคน เข้ามาในชีวิต มาร่วมแบ่งปันเวลาของชีวิต ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ที่คิดว่าใครก็ได้ ยังไงก้ได้

เป็นเรื่องที่ต้องศึกษากันพอสมควร แต่บางทีก็เอาแน่ไม่ได้

ความรักจะมีผลดีในช่วงคบกันในฐานะคู่รัก แต่พอต้องมาร่วมหอลงโรงกันแล้วนี่ มันมีปัจจัยอย่างอื่นมากกว่านั้น

คุณอาจไม่เจอคู่แท้ก็ได้ อายุยังน้อย เวลายังมีอีกมาก จะไปกลัวอะไร
เตรียมแต่งตัวรอได้เลย ออกไปหาอะไรใหม่ๆ ในชีวิตบ้าง สนุกกับชีวิตบ้าง

ลองนึกดูตอนมีแฟนมีอะไรที่อยากทำแต่ไม่ได้ทำ ตอนนี้โสดแล้ว ก็ไปทำซะ...

ยังมีหลายต่อหลายคนที่มีเคสเดียวกับผม ทำให้ผมมีกำลังใจเพิ่มขึ้น ขอบคุณครับ

ขอบคุณพวกพี่ทุกท่านครับที่ให้กำลังใจ ขอบคุณนะครับ  :)

เคยครับ ...คนแรกที่คบกัน นานสัก5ปีกว่าๆ พอมีปัญหาซ้ำๆที่เคลียร์ไม่จบ ทนไม่ไหว ก็ต้องเดินออกมา
หลังจากนั้นไม่กี่เดือน ก็ได้ข่าวว่า เธอไปคบคนใหม่

ตอนนั้นผมก็รู้สึกร้อนรน ไม่ว่าจะทำงานจะกินจะนอนก็ไม่เป็นสุข อยากรู้เรื่องราวของเธอ และเขาคนนั้น ทั้งๆที่ไม่เกี่ยวข้องกับเรา
จนได้รู้ว่าเค้าเคยรู้จักกันมาก่อน และได้ยินว่าไปกันได้ดีในเรื่องฐานะทางการงาน-และแน่นอน การเงิน(อย่างมาก) แต่เห็นว่าผู้ชายคนนั้นก็มีผู้หญิงอื่นที่อาจจะอยู่ด้วยกันแล้ว(แต่เขาว่าเขาจัดการได้) ...ซึ่ง ยิ่งอยากรู้ ยิ่งรับรู้ ผมก็ยิ่งไม่สบายใจ
 
โชคดีที่มีเพื่อนๆปลอบและให้กำลังใจผม แต่ก็ใช้เวลาหลายเดือน กว่าผมจะหายร้อน โดยวันหนึ่งผมจึงได้คิดว่า เมื่อตัดสินใจไปแล้วที่ผ่านมาก็เป็นอดีต เธอได้เลือกชีวิตในเส้นทางใหม่ของเธอแล้ว สิ่งที่ผมคิดจะทำต่อไป(มันอาจจะยากแต่ว่าจะพยายาม)มีเพียง2อย่างคือ 1.เก็บไว้แต่ความทรงจำที่ดีๆและอวยพรให้เธอโชคดี 2.ปรับปรุงตัวเราในสิ่งที่ยังขาดหรือที่อาจจะพยายามทำให้ดีขึ้นๆได้ เช่น การศึกษาหาความรู้เพิ่มเติม ขยันตั้งใจทำงาน ดูแลสุขภาพให้แข็งแรง ปรับบุคลิกหรือแม้แต่การแต่งกาย ผมเชื่อว่าสิ่งเหล่านี้ จะช่วยเบนความสนใจจากเรื่องอดีตให้เราคิดน้อยลง และยังช่วยเสริมเปิดโอกาสใหม่ๆให้ตัวเอง อาจนำพาเราไปเจอคนที่ใช่อย่างแท้จริง ซึ่งคุ้มค่ากับการรอคอย...

สู้ๆ ครับท่าน

ผมง้อครับ รู้ว่าคนนี้แหล่ะใช่ แล้วเลิกกันเพราะเรื่องนิดเดียวเอง พอนั่งนึกย้อนแล้ว เฮ้ย สามปีเชียวนะเว้ย แล้วตรูปล่อยให้เรื่องขี้ผงงี้มาทำให้เราเลิกกันทำไม (ถึงผมจะไม่ได้ผิดทั้งหมด แต่ผมยอมถอยแล้วรับทั้งหมดดีกว่า) ในเมื่อยังรักกัน แล้วแยกกันทำไม คู่ผมคงไม่ค่อยเหมือนคนอื่นมั๊งครับที่เลิกกันแล้วก็ง้อกันบ่อยๆ แต่ผมกับแฟนไม่เคยทะเลาะกันเลย พอมันเกิดขึ้นมาเลยต้องมานั่งสำรวจตัวเองใหม่ 

ตลอดเวลา 4ปีครับผม
ผมทั้งอกหัก น้ำก็ท่วม อะไรๆก็ไม่ค่อยดีเลยช่วงนี้

จงจำไว้ว่า

ชีวิต ย่อมมีหนทางของมัน .... Life will find the way.

สู้ๆครับ  ;D

ผมก็เป็นอยู่เหมือนกันตอนนี้ เคยคบกันมาเกือบ 7 ปีแล้วไม่เคยเห็นหน้ากันเลย แถมรู้จักกันหลังจากที่ผมเพิ่งแต่งงานมีแฟนไปแล้ว2ปี แต่เราคิดว่าเป็นพรมลิขิตมั้งตอนรู้จักกันครั้งแรกน้องเขาบังเอิญโทรหาผิดคน แล้วหลังจากนั้นผมกับน้องเค้าก็สานสัมพันธ์โทรหากันตลอด แต่3ปีแรกแค่โทรหากันแบบนานๆที เพราะผมรู้ว่ายังไงน้องเค้าเด็กกว่าเรา แถมที่บ้านฐานะดีกว่าเราอีก น้องเค้าคงไม่สนใจคนบ้านนอกโลโซอย่างเราหรอก ผมเลยไม่ได้คิดอะไรจิงจังมาก แต่ผมเพิ่งมารู้ตอนปีที่5 วันที่น้องดเค้าตั้งใจโทรมาบอกความรู้สึกดีๆในวันวาเลนไทน์ แต่ผมไม่ได้รับสาย เพราะผมมัวแต่อยู่กับแฟน (เพราะผมแอบใช้โทรศัพท์อีก1เครื่องเก็บซุกไว้) น้องเค้าเสียใจและโกรธผมมากที่ไม่ยอมรับสาย เธอโกรธผมไปหลายเดือนโทรไปไม่ยอมรับสายเลย ผมได้แต่ส่งข้อความไปขอโทษไปอ้อนวอน ส่งเพลงไปให้ ผมยอมทำแบบนี้ทั้งๆที่ผมมีความลับกับเธออยู่ แต่ผมไม่กล้าบอกน้องเค้าผมหลอกเพราะรัก ผมรักน้องเค้าไม่อยากให้น้องต้องเลิกคบกัน ผมท้อไปพักหนึ่งจนผ่านไปเกือบปีขึ้นปีที่6น้องเค้าโทรกลับมาหาผม ผมเลยได้คุยกับน้องเค้าต่อ (แต่คิดอยู่ในใจว่าที่เธอหายไปเธอมีคนอื่นไปแล้วหรือเปล่า)แต่การที่คบกันแบบที่ผมมีครอบครัวแล้วมันมีปัญหาอยู่ตรงที่ผมไม่ค่อยมีเวลาคุยกับน้องเค้าทุกคืน ผมจะโทรไปก็ต่อเมื่อมีโอกาสตอนที่เมียผมหลับแล้ว แต่บ้างครั้งน้องเขากลับเป็นฝ่ายโทรหาผมบ้างผมไม่ได้รับ จนสุดท้ายน้องเข้าสงสัยว่าเรามีใครแล้วหรือเปล่าถ้ามีก็บอก น้องเค้าเด็ดขาดและเป็นผู้ใหญ่ขึ้น (ในใจผมคิดอยากให้น้องคิดยอมรับแบบเพลงของจินตรา พูลลาภ ที่ยอมรักกันแบบรักกันมากจนยอมเป็นเมียย้อย)จนทุกวันนี้น้องเขาเลิกคบแบบไม่ยอมรับสายโทรศัพท์ผมเลย ผมจะทำไงดี ผมเชื่อว่าแน่นอนหลายท่านบอกว่าเลิกกับน้องเขาไปเหอะเพราะเรามีครอบครัวแล้ว  แต่ผมเชื่อว่าผู้ชายบางคนก็ยังนิยมการมีเล็กมีน้อยอยู่ แต่แน่นอนเราไม่ทิ้งเมียคนแรกของเราหรอก แต่บางครั้งเราต้องการมีผู้หญิงไว้คุยนอกบ้านนอกภรรยาบ้างไม่ใช่เหรอ เวลาเมียเราขี้บ่น ขี้หงุดหงิดบ้าง ผมควรวางตัวอย่างไรดี ตราบใดที่ผมยังเสียดายน้องเค้าตรงที่บังเอญรู้จักกัน แถมยังคบกับแบบไม่เห็นหน้ากับมาจนเกือบ7ปีแล้ว ยังเว้นว่าน้องเค้าตัดใจไปคบชายอื่น นั่นแหละผมจะยอมละทิ้งไปเลย เพียงแค่ขอจากกันด้วยดีเท่านั้น  สุดท้ายนี้ผมขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านข้อความของผม

ผมอ่านของท่าน tomoil แล้ว เข้าใจความรู้สึกครับ ขอบอกว่ากรณีนี้ "แล้วเวลาจะให้คำตอบทุกอย่างเอง"

ขอบคุณครับ คุณ Jojoe สำหรับความคิดเห็น เพื่อนผู้ชายที่รู้เรื่องราวจากผม มันบอกว่า ไม่ต้องไปใส่ใจหล่อน แล้วแต่หล่อน จะยังอยากคบกับเราอยู่หรือเปล่า เรามันเป็นผู้ชายไม่ควรจะไปง้อผู้หญิงให้มันมาก เป็นผู้ชายควรจะแข็งเข้าไว้ ไม่งั้นเราจะกลายเป็นผู้ชายที่อ่อนแอ  ก็คงต้องให้เวลาเป็นคำตอบ  อย่างน้อยอาจจะมีบางครั้งที่เราและเขาคงได้คิดถึงช่วงดีๆที่เคยมีให้กันมา