AVC

เหตุการณ์   ในอดีต
ตอนผมเป็นนักเรียน  ประถมศึกษา  ชีวิตเจอมา  จริง ๆ ใน  รร. เอกชน

ครูท่านนึง  เป็นชาย  วันสูงอายุ  มีพฤติกรรมที่ดีมาตลอด  สอนดี  มีเมตตา  รักเด็ก
เอาใจใส่เด็ก  มีความเป็นมืออาชีพ    มีอยู่วันนึง  เค้าได้จับเเตรของนักเรียนสาว
เเละ นักเรียนสาวคนนี้  มีเเตรที่โต  ใหญ่กว่า เป็นสาว  กว่า  เด็กนักเรียนหญิงทั่วไป

วันนั้นคงจะลืมตัว  จับเเตรเสียงดัง สนั่น 
เด็กในห้อง   ได้เห็น   เรื่องราวฉาว  ถึง  หน. เเผนก

พ่อเเม่เด็กก็ไม่ยอม  เเน่นอนที่สุด  ต้องไล่ครูออก
ไม่เชื่อว่า  ครูท่านนี้  จะจับนมเด็กสาวสวยน่ารัก  นมใหญ่ โตเป็นเด็กสาว 
กว่า นักเรียนคนอื่น ในระดับชั้นเดียวกัน

ผลโดนไล่ออกจริง  หัวหน้าเเผนกไล่ออก

พอ 12  ปี  ผ่านมา  ผมเอง ก็เห็นครูที่โดนไล่ออก   กลับมาเป็นครู อีก
ผมคนนึง  เห็นเเล้ว ก็ยกมือไหว  ครูก็น้อมรับไหว้ 
เนื่องจากเหตุการณ์  12 ปีผ่านมา  ทุกคนที่อยู่  ในเหตุการณ์นั้น  เเต่งงาน มีลูกมีเต้า   
ทำงาน  ทำการ  เป็นผู้ใหญ่    คงจะไปหากิน  ทำงานไกล

วันที่ผมเจอ  ครูท่านนี้   
บังเอิญ  ผ่านไป  หน้า รร.  ที่ผมเคยเรียน

หดหู่ใดมากๆ  เเต่ความเป็นครู 
ที่สอนผมมา  ผมก็ต้องยกมือไหว้   เเต่เชื่อว่าครู  ท่านนี้เค้าต้องคิด


เเต่  ไม่น่าเชื่อ  ว่าครู ท่านนี้ กลับมาทำงาน  เป็นครู ได้อย่างไร

ผมเองเคยถาม  ครูเก่าๆ ที่เคยสอนผมมา
เเต่  เค้าก็ไม่ ตอบ  อย่างกระจ่าง 

อาจกลับมาเป็นครูจ้างสอนได้ครับ อันนี้แล้วแต่ที่ผู้บริหาร
แต่หมดสิทธิ์รับราชการแล้วเพราะผิดวินัยแล้วถูกไล่ออก

อาจเป็นครู อัตราจ้างก็ได้ครับ

เข้าใจความรู้สึกของท่านครับ
เพราะถ้าเป็นผม ผมก็คงไม่ให้คนแบบนี้เข้าใกล้ลูกหลานผม อันตรายครับ
ผมไม่สนหรอกว่าไอ้กร๊วกนั่นจะเป็นยังไง

แต่เด็กคนที่ถูกมันกระทำล่ะครับ จะเป็นยังไง

มีอดีตสมณะท่านนึง เคยเป็นครูเก่าผม ต่อมาลาสิกขา นัยว่าโดนสีกาไปส่งเพลอยู่พรรษานึง จนตบะแตก
ก็มาเป็นฆราวาส ไปสอนหนังสือโรงเรียนเอกชน พฤติกรรมเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย
กินเหล้าในโรงเรียน เมาโวยวาย เดินโซซัดโซเซในตลาด จนภรรยาทิ้ง
ต่อมาโดนไล่ออก เห็นว่าไปทำอนาจารเด็กผู้ชาย ไปกันใหญ่เลย

วันนึง ผมกินข้าวต้มโต้รุ่งอยู่ มีคนเดินมายืนข้างๆ เลยเงยหน้าขึ้นมอง ชายคนนั้นยกมือไหว้ แล้วขอเงินผมกินข้าว
ผมอึ้ง น้ำตาซึม คนที่ผมเคยเคารพนับถือ คนที่คนทั้งตลาดเคยนับถือ
กลายเป็นชายชราหลังค่อม สภาพโทรมมากๆ รองเท้าไม่ใส่ กลิ่นเหล้าคลุ้ง
ผมหยิบเงินส่งให้ท่านไปร้อยนึง พร้อมทั้งยกมือไหว้ เขายิ้มแล้วเดินหายไป
เจ๊เจ้าของร้านเดินมาต่อว่าผมว่าให้มันไปทำไม เดี๋ยวมันก็เอาไปซื้อเหล้ากินอีก

ความดีที่เคยทำมานับสิบปี หายไปหมดแล้ว ในสายตาคนทั่วไปนี่เป็นแค่ไอ้ขี้เหล้าคนนึง
นี่เป็นสัจธรรมอีกอย่างของชีวิต ท่านได้ชดใช้กรรมของท่านแล้วครับ...

ครูก็คือคนๆหนึ่งที่มีจิตใจเหมือนกับพวกเรา ของพวกนี้อยู่ที่จรรยาบรรณกับจิตใต้สำนึกของคนเป็นครูครับ