AVC

พอดีผมรู้จักญาติคนนึงแกเป็นผู้หญิงนะครับและก็ชอบทำบุญมากๆเพราะเขาเชื่อว่ามันช่วยเรื่องธุรกิจ

แต่หลังจากนั้น 2-3 ปี แกก็เป็นมะเร็งต้องไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลแต่ก็ยังเคร่งเรื่องพระเรื่องเจ้าเหมือนเดิม

ถึงขนาดต้องนิมนต์พระมาทำน้ำมนต์ให้ดื่มแทนน้ำที่โรงพยาบาล พอแกดีขึ้นก็กลับมาอยู่บ้าน

แต่แทนที่จะพักผ่อนก็ดันออกไปวัดหรือถ้าไม่ได้ไปวัดก็จะชอบนั่งทำบายศรีอยู่ที่บ้าน

หมอก็กำชับมาว่าให้พักผ่อนเยอะๆเพราะผ่าตัดมา แล้วตอนนี้ฉี่เองไม่ได้ต้องต่อสาย

จากกระเพาะปัสสาวะมาโดยตรง บางครั้งก็ออกไปตลาดซื้อของมาถวายพระแต่ก็เป็นลมกลางตลาด

ตอนนี้ลูกๆหลานๆต่างเอือมระอาเพราะเตือนแก แกก็ไม่ฟังแถมอาการก็ไม่ค่อยจะดีขึ้นเพราะไม่ค่อยได้พักผ่อน

ถ้าสมมติว่าคุณมีญาติเป็นแบบนี้คุณจะคิดอย่างไรครับ ????

คนแก่รึเปล่าครับ หัวดื้อแบบนี้  ;D ทำห้องพระไว้ที่บ้านเลยครับ (หรือมีแล้ว)

บอกแกไปว่าทำให้ลูกหลานลำบากก็บาปนะครับ  :-X

ญาติผมคนนึงก็ชอบปฏิบัติธรรมครับ แบบสายกรรมฐานเลย ไปถือศีล 8 อยู่วัดเลย 10 กว่าปีแล้ว

ต้องไห้พระมาเตือนถึงจะฟังครับ

ก็คงต้องเตือนไปเรื่อยๆ แหละครับ
การทำบุญไม่จำเป็นต้องไปวัดหรอกครับ อยู่ที่ใหนก็ทำได้ ถามว่าถ้าทำไปแบบนี้แล้วจะมีประโยชน์อะไร ผมว่าไม่เลย
แม่ผมป้าผมก็ชอบทำบุญเหมือนกันครับ แต่ทุกวันนี้ก็ไม่เคยอยู่กันอย่างสุขสบายเลยซักคน(สงสัยต้องรอชาติหน้า (คิวเยอะ))
ลองคิดดูแล้วกันว่าทำบุญตั้งเยอะแต่กลับต้องเป็นมะเร็งต้องเจ็บไข้ได้ป่วย อืม หรือเป็นเพราะต้องชดใช้กรรมในชาติที่แล้ว อ้าว
แล้วที่พระพุทธเจ้าเคยสอนไว้ว่าควรรู้จักให้อภัยซึ่งกันและกัน แต่กับต้องมาชดใช้กรรมในชาติที่แล้ว เอ๊ะ ยังไง
ที่บ่นไปไม่ได้ห้ามไม่ให้ทำบุญครับ แต่ทำให้มันพอดีๆ ทำเท่าที่ทำได้
เป็นคนดีของสังคมนี้ผมว่ามันน่าจะเป็นบุญที่ประเสริฐที่สุดแล้วมั้งครับ

ไม่แก่ครับอายุ 40 กว่าๆเอง ส่วนห้องพระนี้มีแล้วครับแต่โดนแกสั่งจัดใหม่หมด

ย้ายโน่นย้ายนี่ เพิ่มโน่นเพิ่มนี่ วันนั้นนี่โคตรจะเหนื่อยเลยครับ


ส่วนตัวผมชอบความเห็นคุณ JUSTDROPDEAD นะครับ

ผมเชื่อว่าการทำบุญไม่มช่ต้องทำที่วัดเสมอไป ขอแค่เราเป็นคนดี ทำสิ่งดีๆ ผมว่าแค่นี้ก็ได้บุญแล้วครับ

เคยมีเหตุการณ์นึงครับ มีวันนึงแกอยากจะทำบุญตอนเช้า แกก็ปลุกหลานๆแกตั้งแต่ตี 4 เลยครับ

แ้ล้วก็ฝากหลานแกไปซื้อของมาทำบุญแถมซื้อของเสร็จก็ต้องมาช่วยแกทำกับข้าวต่อ

กว่าจะเสร็จเรื่องข้าว เรื่องพระก็ปาไปตอน 9 โมง พี่ผมที่ช่วยแกนี่บ่นตลอดตั้งแต่ตี 4 ยัน 9 โมงเลยครับ

ผมก็นึกอยู่ว่าแกทำแบบนี้แกจะได้บุญจริงหรอ ทั้งๆที่แกก็ทำให้ลูกหลานแกลำบากขนาดนี้

ผมก็ตื่นตีสี่มาทำกับข้าวให้ยายนะครับ เพราะกลัวเเกหกล้ม  ถ้าปล่อยให้ทำเอง คือเรื่องอย่างนี้บางคนอาจจะลำบาก ก็เเล้วเเต่
เเต่ผมนี่มันสบายๆมากๆ  ที่มีอยู่มีกินเล่นเน็ทได้ทุกวันนี้ ก็เพราะสิ่งที่คนรุ่นท่านทำมาให้ทั้งนั้น
ถ้าเป็นผมจะเเบ่งรับเเบ่งสู้ คือเเกอยากทำอะไรก็ให้ทำๆไป  เราก็คอยช่วยไป  ไม่ลำบากอะไร
บางที ถ้าเราคิดเเบบของเราเองมาก  ก็คุยกับคนอื่นไม่เข้าใจครับ   ผมเห็นเยอะตามเวบบอร์ด   คุยกันโพสยาวมาก  เเต่มองไม่เห็นว่าใครจะหาทางเข้าใจกันเลย  สมัยก่อนมีคำว่า ใจเขาใจเรา  ไม่รู้ว่าเด็กสมัยนี้เคยได้ยินหรือเปล่า

กรณี  นี้ เป็นความเชื่อเเต่ละ บุคคล

ผมเจอกรณี ขายบ้านขายที่ดิน  มีเงินเท่าใด บริจาควัดหมด
ญาติพ่อน้องเครียดจัด   เสมือน   ตกนรก อเวจี  เนื่องจาก เเม่เค้า งมงายเอง การบริจาคเงินมหาศาล เพื่อตัวเองจะไป  สวรรค์

เเละเเม่เค้าก็  ไปอยู่วัดที่เค้าบริจาค  นุ่มห่ทข้าว

เเย่มากๆ  ลูกหลาน ซวย มากๆ

ทางสายกลางครับมากไปก็ลำบากคนอื่นน้อยไปก็กลัวไม่ได้บุญ ทำให้พอดีถึงจะได้บุญ

ถ้าท่านทำแล้ว ท่านมีความสุข ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน ก็ให้ท่านทำไปเถิดครับ
แต่ละคนจะมีมุมมองต่างกัน คุณจะไปบังคับให้ท่านเชื่อเหมือนคุณคงยาก
ท่านจะบังคับให้คุณให้เชื่อเหมือนท่าน ก็คงยากเหมือนกัน...

ผมขอยกตัวอย่างเรื่องตัวเองให้ดูนะครับ

ช่วงปลายชีวิตของทั้งคุณพ่อคุณแม่ของผม
ผมและพี่น้องเวียนกันไปดูแลเป็นปกติ
แต่ต่างกันตรงมุมมองนิดนึง

พี่ๆ น้องๆ ผมจะเคร่งครัดเรื่องคำเตือนของแพทย์มาก
ที่ห้ามแทบจะทุกอย่าง โดยเฉพาะเรื่องอาหาร
ทั้งสองท่าน อายุ 84-85 แล้วครับ

ผมเห็นต่างครับ มีโอกาสเมื่อไหร่ ผมจะพาท่านไปเที่ยวทั้งใกล้ไกล
ไม่ว่าจะโดยหนทางใด
ท่านดูทีวีเห็นอะไรแปลกๆ น่าสนใจ น่ากิน ผมก็หามาให้
ไม่ได้เป็นทุกวันนะครับ ตามวาระและโอกาสจะอำนวย
จนเป็นเหตุให้ทะเลาะกับพี่น้องหลายครั้ง
ทุกคนเป็นว่าผมกำลังฆ่าพ่อฆ่าแม่ช้าๆ
ท่านต้องกินแต่โจ๊กเละๆ ปลานึ่ง นม ของกินทุกอย่างต้องสแกนละเอียด
แต่ผมเห็นว่าท่านเหนื่อยมานาน บั้นปลายชีวิตน่าจะได้รับอะไรที่ท่านอยากได้

ทั้งสองท่านจากพวกเราไปโดยสงบตอนนอนหลับทั้งคู่ครับ
ไม่เจ็บป่วยอะไร แต่ไม่พร้อมกันนะครับ คุณแม่ไปก่อน จากนั้นราวๆ ปีนึงคุณพ่อถึงตามไป

หลังงานของท่าน เรามีทำบุญใหญ่ครั้งนึง
มีเลี้ยงพระด้วย อาหารคาวหวานสารพัดชนิดที่จะนึกได้ว่าคุณพ่อคุณแม่ท่านอยากกิน
ก็มีมาทำบุญเลี้ยงพระกัน ตอนพระกำลังฉัน ผมลุกขึ้นถามพี่น้องว่า
"ทำไม ตอนพ่อแม่ยังไม่เสีย พวกมึงไม่ยอมให้ท่านกิน
ตอนนี้ มึงยังมาเยาะเย้ยท่านอีกด้วยการทำของที่ท่านชอบมาให้พระฉัน

กูถามพวกมึงหน่อยว่า ท่านได้กินของดีดีแบบนี้จากพวกมึงมั่งมั๊ย"

แล้วผมก็ออกจากงานมา

จนทุกวันนี้ ผมยังไม่พูดกับพี่น้องผมเลยครับ เพราะผมไม่เข้าใจพวกมันเลยว่าพยายามทำอะไร

เพื่อพ่อแม่หรือเพื่อตัวเอง