AVC

ที่มา http://www.manager.co.th/Entertainment/ViewNews.aspx?NewsID=9560000083008 (http://www.manager.co.th/Entertainment/ViewNews.aspx?NewsID=9560000083008)

(http://img.ihere.org/uploads/2aca4f929c.jpg)

หลังเหตุการณ์เมื่อวันที่ 11 มี.ค. 2011 ชีวิตของชาวญี่ปุ่นหลายคนต้องเปลี่ยนแปลงไปโดยสิ้นเชิง แม้เวลาจะผ่านไปถึง 2 ปีแล้ว ชีวิตของคนส่วนใหญ่กลับมาเป็นปกติ บ้านเมืองซ่อมแซมจนหลายจุดแทบจะเหลือเค้าของความเสียหาย แต่ก็ยังมีปัญหาบางอย่างที่ไม่ได้รับการแก้ไข และชีวิตของชาวญี่ปุ่นหลายคนที่จะไม่เหมือนเดิมอีกเลย
       
        ภัยพิบัติทางธรรมชาติครั้งนั้น ได้สร้างรอย "แผลเป็น" ให้กับญี่ปุ่นโดยเฉพาะผู้ที่อาศัยอยู่ในเขตโตโฮคุ ที่นอกจากผลกระทบของภัยพิบัติแล้ว ปัญหาจากอุบัติเหตุที่โรงไฟฟ้าปฏิกิริยานิวเคลียร์ก็ยังคงดำเนินต่อไป
       
        ในอีกด้านยังมีชีวิตของหญิงสาวจำนวนไม่น้อยที่ไม่มีวันเหมือนเดิมอีกเลย หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น อย่างที่สื่อญี่ปุ่นเปิดเผยว่ามีหญิงสาวในเขตโทโฮคุหลายคนที่ตัดสินใจหันหน้าเข้าสู่อุตสาหกรรมวิดีโอสำหรับผู้ใหญ่ หรือ AV (Adult Video) เมื่อชีวิตของพวกเธอไม่เหลือทางเลือกอะไรมากนัก
       
        เรื่องราวเหล่านี้ได้ถูกถ่ายทอดลงในหนังสือ "ยังต้องเดินต่อไป: สตรีผู้กลายเป็นดาราหนังโป๊หลังวันที่ 3/11" ของ โทรุ ยามาคาว่า ซึ่งนำเสนอภาพชีวิตของผู้หญิง 7 คนที่ "เลือกเส้นทางเดิน" สายใหม่หลังเหตุการณ์คลื่นยักษ์สึนามิพัดถล่มประเทศเมื่อ 3 ปีก่อน
       
        นัตสึ อิตาโนะ (ชื่อแฝง) หญิงสาวชาวฟุกุชิมะ หนึ่งในเหตุที่โดนภัยสึนามิ ยังคงศึกษาในสาขาภาพนยตร์ และการละครของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เธอเล่าถึงช่วงเวลาที่เกิดเหตุการณ์ครั้งนั้นว่า "ฉันอยู่ในบ้านที่ฟุกุชิม่าตอนที่เกิดแผ่นดินไหวพอดี ... บ้านครึ่งนึงพังลงมา เราต้องใช้แผ่นพลาสติกปิดกำแพงด้านที่พังเอาไว้ด้วย"
       
        หญิงสาววัย 21 ปี เล่าว่า 6 เดือนต่อมา เธอตัดสินใจย้ายไปอยู่โตเกียว เพื่อเริ่มศึกษาในระดับชั้นมหาวิทยาลัย และหากไม่เกิดแผนดินไหวครั้งนั้นขึ้น ชีวิตนักศึกษาของเธอก็คงเหมือนฝัน "แม่ฉันยังได้กลับไปทำงาน แต่งานของพ่อไม่มีแล้ว ... ฉันต้องพยายามอย่างหนักมาก ทำงานเสริมหลายอย่าง"

(http://img.ihere.org/uploads/11cb22fa98.jpg)
       
        นัตสึ บอกว่าเธอเคยทำงานทั้งที่ร้านเหล้าและโรงปาจิงโกะ แต่ก็ทำอยู่แค่ช่วงสั้นๆ เพราะตารางเรียนที่ค่อนข้างแน่น และยังต้องเริ่มฝึกงานในโรงละครอีก เธอจึงไม่สามารถหางานทำเป็นเรื่องเป็นราวได้ และดูเหมือนว่าสาวน้อยจากฟุกุชิมะจะพบว่าอาชีพนักแสดงเอวี ดูจะเป็นงานที่เหมาะสมที่สุด นอกจากใช้เวลาไม่มากแล้ว ค่าตอบแทนที่ได้รับก็ถือว่าสูงมาก
       
        เธอกล่าวว่าพ่อกับแม่ไม่ได้ยอมรับในงานของเธอมากนัก และออกปากตำหนิอยู่พอสมควร แต่นี่คือสิ่งที่เธอได้ตัดสินใจเลือกเอง "ฉันเคยเป็นสาวบริสุทธิ์ และอยากจะเก็บครั้งแรกไว้ให้กับคนที่ฉันชอบจริงๆ แต่ก็รู้ว่าคงจะใช้ชีวิตอย่างที่อยากให้เป็นไม่ได้ นี่คืองานเท่านั้น ฉันพยายามคิดในทางนี้เอาไว้น่ะค่ะ" นัตสึ อิตาโนะ ยังเปรยว่าการได้ทำงานในวงการเอวี อาจจะช่วยให้เธอประสบความสำเร็จกับวงการละครเวทีได้งานขึ้นในอนาคต
  
        ในหนังสือยังมีเรื่องราวของสาววัย 20 ปี ฮารุกะ โคมิยะ จากอิวาเทะ ที่ต้องต่อสู้กับความเหงา และ ซายะ โควาโกอิ วัย 18 ปี ที่ชีวิตของเธอต้องเปลี่ยแปลงไปโดยสิ้นเชิง และยังมีเรื่องราวในชีวิตของ ชิอินะ ฮาการุ ดาราเอวีคนดังที่บอกว่าตัวเองตัดสินใจเป็นดาราเอวีเต็มตัว และตัดสินใจเดินทางไปอาศัยอยู่กรุงโตเกียวเพื่อทุ่มเทให้อาชีพสายนี้ หลังเหตุการณ์แผ่นดินไหวได้เกิดขึ้น แม้ก่อนหน้านั้นจะเคยรับงานทำนองนี้มาบ้างแล้ว

       (http://img.ihere.org/uploads/495141e9ad.jpg)   

        หนึ่งในประเด็นที่น่าสนใจในหนังสือก็คือความรู้สึกของหญิงสาวหลายคน ที่บอกชัดว่าพวกเธอไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็น "เหยื่อ" อะไรในเหตุการณ์ภัยธรรมชาติที่เกิดขึ้น และมองสึนามิ และแผ่นดินไหว เป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตเท่านั้น
       
        ผู้เขียนระบุว่าหญิงสาวหลายคนมองสิ่งที่เกิดขึ้น ในแบบเดียวกับการจบการศึกษาอะไรแบบนั้น แม้ว่าทางเลือกที่พวกเธอตัดสินใจเดิน จะค่อนข้างสุดโต่ง และแตกต่างจากคนทั่วไปอยู่บ้างก็ตาม แต่สำหรับเด็กสาววัยรุ่นที่ไม่ได้มีพื้นฐานครอบครัวสมบูรณ์พร้อมอะไรมากมายนัก บางทีทางเลือกของพวกเธอก็มีอยู่ไม่มากนัก

        แม้จะมีคำพูดตำหนิติเตียนหญิงสาวเหล่านี้ และหลายคนก็เชื่อว่าน่าจะมีหนทางที่ดีกว่า ในการเอาชีวิตรอดผ่านช่วงเวลาแห่งความยากลำบาก โทรุ ยามาคาว่า ยืนยันว่าน้ำเสียงของเด็กสาวส่วนใหญ่เกี่ยวกับการตัดสินใจของพวกเธอล้วน "เป็นไปในแง่บวก" ที่แต่ละคนคิดว่าต้องพยายามใช้ชีวิตต่อไปให้ได้ และอยากจะเก็บเงินให้ได้ซักก้อน นอกจากนั้นพวกเธอก็ยังมีความฝันในอนาคตเป็นของตัวเอง

   
        ซึ่งสำหรับมุมของของคนโตเกียว หรือผู้อยู่ห่างไกลออกไปจากเขตโตโฮกุ อาจจะมองว่าภัยพิบัติครั้งนั้นได้ "จบสิ้นลงไปแล้ว" แต่สำหรับผู้ที่มีชีวิตเกี่ยวกับที่นี่อีกหลายคน ปัญหายังไม่ได้หมดลงเสียทีเดียว ผลพวงจากแผ่นดินไหวยังดำเนินต่อไป, มีสิ่งที่ต้องเผชิญอยู่อีกมากมาย และเดียวกับหญิงสาวทั้ง 7 คนที่ต้องมีชีวิตต่อไป

ถ้า 7 สาวที่หันมาเล่น AV เพื่อเลี้ยงปากท้อง คนในครอบครัว เป็นเรื่องจริง  (ไม่ได้เมกขึ้น)ถือเป็นเรื่องที่ไม่น่ายินดีเลย เสียดายที่ต้องขาย เปรียบได้ยิ่งกว่าหญิงขายตัวเสียอีก ไม่มีชีวิต ไม่มีจิตวิญญาณ ขายแม้กระทั่งศักดิ์ศรีของตัวเอง ไม่แคร์สังคมว่าจะเป็นยังไง ขอให้ตัวเองได้อยู่รอดก่อน  จะเสียดายดีไหม ในแง่ผู้ชมอาจจะยินดี แต่ผมว่าสังคมญี่ปุ่นวันนี้มันเสื่อมทางใจมากหวะ 

ทัศนคติมันเปลี่ยนไปมากจริง ๆ ยุคนี้ แต่ก็นะ น้อง ๆ เขาก็ต้องประสบเหตุในระดับชีวิตพลิกผันโดยไม่ได้จั้งใจ เรื่องมันเศร้า :'(

ตราบใดที่เรายังไม่ได้ยืนอยู่นะจุดเดียวกับเขา เราก็ไม่อาจจะรับรู้ความทุกข์ของเขา

เราก็วิจารณ์กันไป ในขณะที่เรากับเข้ายืนกันอยู่คนละจุด

ถ้ามองให้มันหดหู่ มันก็หดหู่ครับ
แต่ถ้ามองให้ด้านดี มันก็ดี

ข่าวส่วนใหญ่มันจะเขียน+ไปเกินความจริงอยู่แล้ว
ข่าวทุกอย่างถ้าได้ผ่านสื่อแล้ว ย่อมถูกดัดแปลง ตกแต่ง ต่อเติมทั้งนั้น
ยิ่งถ้าคนเขียนอยากเขียนให้รันทด มันก็ออกมารันทด
เพราะยิ่งดราม่า ยิ่งรันทด คนก็ยิ่งอยากซื้ออ่าน ข่าวมันก็จะขายดี จริงไหมครับ

แต่ถ้าเรามามองในด้าน+ ของมัน
เราจะพบว่า แค่ทุกวันนี้พวกเธอยังมีชีวิตอยู่ไม่ตายไปตั้งแต่ตอนเกิดสึนามิก็ดีแค่ไหนแล้ว
และการเล่นเอวีก็ทำให้พวกเธอได้ใช้ชีวิตสุขสบาย ลืมตาอ้าปากได้ มีเงินใช้ มีเงินเลี้ยงพ่อแม่
มีเงินเรียนหนังสือ มีเงินกินข้าว มีเงินซื้อเสื้อผ้า ซื้อบ้านใหม่ ซื้อยา ฯลฯ ไม่เป็นภาระต่อสังคม
และพวกเธอก็ไม่ได้ไปปล้นจี้ ฆ่าชิงทรัพย์ใคร  ไม่ได้ขโมยของใครกิน
ไม่ได้หลอกลวงเอาเงินจากชาวบ้าน
ไม่ได้ไปแย่งผัวใคร ไม่ได้ไปเป็นเมียน้อยใครแล้วทำครอบครัวคนอื่นแตกแยก
ดูๆไปแล้ว ชีวิตพวกเธอยังมีค่ามากกว่าคนบางคนเสียอีกนะครับ
และอาชีพพวกเธอก็สร้างความสุขให้แก่ชาวโลกอีกด้วย

บอกตรงๆนะ
ผมว่านางเอกเอวียังมีเกียรติมากกว่า พวกนุ่งห่มเหลืองแต่ทำตัวอัปปรีย์ หลอกเอาเงินชาวบ้านไปวันๆเสียอีก

ผมว่านางเอกเอวียังมีเกียรติมากกว่า พวกนุ่งห่มเหลืองแต่ทำตัวอัปปรีย์ หลอกเอาเงินชาวบ้านไปวันๆเสียอีก
เห็นด้วยกับประโยคนี้ 1000% เลยครับ

มาที่นี่นึกว่าจะหลบพวกโลกสวยได้แล้วนะ ที่ไหนได้ตัวพ่อยังมี

[ลมพัด]

ไม่เกิดขึ้นกับตัวเองก็พูดได้นะคับ ชีวิตจริงมันไม่เหมือนในหนังหรือการ์ตูนนะคับ ศักดิ์ศรีมันไม่ทำให้ท้องอิ่ม นอนสบายได้นะคับ

ตราบใดที่ยังมีคนจน ตราบใดที่สังคมเจริญขึ้น  ตราบใดที่คนยังมีความต้องการทางเพศ ตราบใดที่ท้องยังหิว ตราบนั้นก็ยังคงมีสาวเข้ามาเป็นเอวีอยู่ไปจนโลกแตก  ;D

บางคนมันพูดแบบหอคอยงาช้าง อ้างว่างานอย่างอื่นมีมากมายทำไมไม่ทำ เออ ลองไปอยู่แบบเขาสิ รับรองว่าไอ้ที่พูดแบบนี้มีหวังได้ขายดาร์คก่อนใครเขา นะท่านนะ

พวกโลกสวย แล้วจะมาดูเอวีทำเพื่อ?

ไอ้สำนักข่าวนี้แม่มมม ก็เหลือเกิน  ทำไมต้องเรียกเขาว่ายุ่นด้วยวะ

มันเปนนิสัยคนไทยคับ ชอบรวมคำ  อย่าง ยุ่น  มันก็เอา ญี่(ยี่)  มารวมกับ ปุ่น  เปน ยุ่น  [นะโม]

ถ้างั้นมันต้องเรียกว่า ญุ่น

มันไม่ได้เริ่มจากข่าวเจ้านี้ เขาใช้มานานแล้ว ไปอยู่ที่ไหนมา

ใช่แล้วพี่น้อง วันนั้นผมมีตั้งติดตัวอยู่ร้อยกว่าบาท ด้วยความศรัทธราในพระพุทธศาสนา ผมจึง ไปซื้อ อิชิตันมาใส่บาตรเพื่อทำบญ เหตุการณ์นี้เพิ่งเกิด รู้สึกเสียความรู้สึกมาก แล้วเสร็จก็รับบาตรท่านต่อ (เทของออกจากบตรตลอดเส้นทาง) แล้วขึ้นไปฟังเทศนาของท่าน  ที่นั่งแทบไม่มี พระองค์นั้นคือ หลวงปู่เณรคำนั่นเองงงง

ผมว่าพวกโลกสวยยังดูน่าคบหามากกว่าพวกขวางโลกครับ

คนในรูปที่สอง กระทู้ตั้งต้น ชื่ออะไรครับ