AVC

แปลไว้เมื่อคืนครับเพิ่งว่างเอามาลงบนเวป
ช่วงนี้โอชิผมทั้ง2คน น้องโมโมะ กับน้องโคฮารุสภาพจิตใจดูแล้วไม่สู้ดีทั้งคู่
บล็อคของน้องโคฮารุที่อัพเมื่อ 29/12/19 ก็ดูแล้วไม่ค่อยดีเท่าไร

*********************************************************************

ว่าด้วยเรื่อง Plot ลวนลามบนรถไฟที่ตัวท๊อปๆทั้งหลายล้วนผ่านกันมาแล้ว ซึ่งหลายๆคนอาจจะคิดว่าไม่น่าจะมีเรื่องเหล่านี้ในชีวิตจริงแต่น้องโคฮารุ ซูซูกิ กลับเคยเจอมาในสมัยเด็ก แม้จะไม่รุนแรงถึงขนาดในหนังแต่อ่านแล้วพวกโรคจิตพวกนี้กล้าไม่น้อยในสังคมญี่ปุ่น

จาก Blog ของน้อง Koharu Suzuki ที่เขียนไว้เมื่อวันที่ 11/8/2018
http://himekoha.livedoor.blog/archives/2018-08-11.html
ซึ่งเล่าเรื่องสมัยอายุราวๆ 10-11ขวบแต่ต้องเจอประสบการณ์ถูกลวนลามบนรถไฟแล้ว และไม่ใช่แค่ครั้งเดียว ผมแปลมาให้อ่านกันครับ โดยแปลผ่าน Google translate เป็น Eng ก่อนและค่อยแปลมาเป็นไทยอีกที ซึ่งอ่านเข้าใจง่ายกว่าแปลเป็นไทยโดยตรง ดังนั้นเลยอาจมีบางส่วนผิดไปบ้างใครอ่าน ญี่ปุ่นออกทักท้วงได้ครับ
ช่วงแรกๆอาจจะไม่เกี่ยวกับการลวนลามแต่เกี่ยวกับชีวิตวัยเด็กของน้องเขาซึ่งดูแล้วน่าสงสารพอสมควร

*********************************************************************

ดิฉันถูกถูกลวนลามครั้งแรกตอนอยู่ ป.4

ตอนดิฉันเรียนอยู่ประมาณชั้น ป.4 ดิฉันตัดสินใจที่จะเข้าเรียนโรงเรียนกวดวิชาเพื่อที่จะได้มีโอกาสมากขึ้นในการสอบเข้าโรงเรียนมัธยม
การเรียนแค่ในโรงเรียนอย่างเดียวมันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลยที่ดิฉันจะสอบเข้าได้ วิชาเลขของดิฉันค่อนข้างอ่อนมาก แต่วิชาโปรดของดิฉันคือวิชาภาษา ดิฉันทำได้เยี่ยมเสมอมา และตอนนั้นดิฉันคิดว่าทำได้ดีกว่าคนอื่นๆในระดับฉันเดียวกัน(****ไม่น่าล่ะเขียนบล็อคแต่ละทียาวมากๆ****)

ตอนแรกคุณแม่เป็นคนไปส่งดิฉันในตอนที่ดิฉันตัดสินใจเข้าเรียนโรงเรียนกวดวิชา หลังจากเข้าเรียนได้ฉันสังเกตุเห็นทุกคนจ้องที่กระดานอย่างขมักเขม่น ฉันไม่ได้นึกว่าบรรยากาศมันจะแตกต่างกับที่โรงเรียนมากขนาดนี้ มันแตกต่างอย่างสิ้นเชิง
ทันใดนั้น ดิฉันรู้สึกกลัวขึ้นมาทันที โจทย์คณิตได้ถูกแจกให้ทุกๆคน ทุกๆคนคลี่กระดาษและเตรียมปากกาในการทำข้อสอบ

อะไรกันเนี่ย!!!

ฉันชะงักไปชั่วขณะนึง ฉันอ่านตัวอักษรในโจทย์ พยายามที่จะแก้โจทย์เหล่านั้น แต่ฉันไม่เข้าใจเลย ฉันไม่เข้าใจความหมายของคำถามเหล่านั้นเลย
ฉันไม่รู้แม้กระทั่งความหมายของคำในนั้น ฉันแทบจะหมดแรงที่จะพยายามอ่านโจทย์เหล่านั้น ฉันค่อยๆรู้สึกหนาว มือของดิฉันสั่น มันแตกต่างกับการเรียนในห้องอย่างสิ้นเชิงจริงๆ

ฉันคิดว่าหลังจากหมดเวลาฉันจะนำกระดาษไปคืนอาจารย์ ฉันไม่สามารถแก้โจทย์ได้เลยสักข้อ ฉันจินตนาการถึงเสียงแม่ฉันบ่นเบาๆ "เธอไม่รู้เรื่องเลยเหรอ" แม่ที่ฉันไม่เคยเห็นใบหน้าที่เป็นห่วงฉันและถามฉันว่ามีอะไรให้ช่วยรึเปล่าจ๊ะ ฉันจินตนาการเห็นแม่มองมาที่ฉันราวกับว่าฉันต้องมีปัญหาแน่ๆ แม่ที่ฉันมองฉันราวกับว่าฉันกำลังมีปัญหา และเริ่มเครียดขึ้นมาเล็กน้อย

ฉันรู้สึกเครียดขึ้นมาเพิ่มมากขึ้น รู้สึกร้อนใจ ฉันมองไปที่โจทย์เหล่านั้นอีกทีแต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจ

ตอนนั้นฉันสังเกตุว่าฉันเริ่มร้องไห้ และฉันร้องดังมากๆ(****น่าสงสาร****) ไม่มีใครเลยที่มองมาที่ฉันตอนที่ฉันร้องไห้ ทุกคนยังคงจ้องไปที่โจทย์เหล่านั้นและหาคำตอบกันต่อไป
ทุกอย่างมันดูแย่ไปหมด ทั้งเรื่องที่ฉันชอบวิชาภาษาแต่ไม่รู้เรื่องคณิตย์เลย และเรื่องความคาดหวังของแม่

*********************************************************************

ตอนนี้มันเป็นเวลาเดิมที่ฉันกลับจากเรียนกวดวิชา เพราะฉันค่อนข้างจะมีปัญหาแล้วในการที่จะต้องสอบเข้า รถไฟที่กลับจากเรียนกวดวิชาเป็นรอบประมาณ 2 ทุ่ม(**ดึกมากเด็ก ป.4 นะนั่น**) สถานีห่างจากบ้านฉันประมาณ 2 สถานีใช้เวลาเดินทางประมาณ 5 นาที

ดิฉันจำได้อย่างแม่นยำ ครั้งแรกที่ฉันกลับจากไปเรียนโดยรถไฟ ผู้ชายข้างหลังดิฉัน ลูบก้นของดิฉัน

ทำไมกัน???????

ดิฉันอยากที่จะขัดขืนแต่ร่างกายของฉันทำไม่ได้เพราะความกลัว.....

ดิฉันรู้สึกหนาวสั่น.....

ทำไมกัน ทำไมคุณถึงมาจับใครสักคนที่คุณไม่รู้จัก????????

หัวของดิฉันขาวโพลนไปหมด ชายคนนั้นยังคงลูบก้นของดิฉันไปเรื่อยๆในระหว่าง5นาทีนั้น สุดท้ายก็ถึงที่หมายซึ่งในระหว่างนั้นดิฉันไม่กล้าขัดขืนเลย
ฉันรีบออกทางออกที่ใกล้ที่สุดในสถานีทันที ฉันวิ่งสุดกำลังเพื่อที่จะกลับบ้าน และเมื่อถึงบ้าน แน่นอนฉันไม่สามารถที่จะเล่าให้ที่บ้านฟังได้(**น่าสงสารมากๆ**)

ตอนนั้นดิฉันโดนแบบนี้อยู่หลายรอบเลย ดิฉันไม่มั่นใจว่าเป็นคนเดิมรึเปล่าหรือว่าเป็นคนอื่น แต่ฉันพยายามที่จะเปลี่ยนขบวนรถหรือเวลาแล้ว

วันนึงดิฉันลากสังขารตัวเองที่เหนื่อยมากจากโรงเรียนกวดวิชาเพื่อขึ้นมาที่รถไฟ และหลังจากนั้นไม่นานความรู้สึกนั้นอีกแล้วที่ก้นของดิฉัน

อีกแล้ว???????

ตอนนั้นฉันแทบจะล้มลง หัวของฉันขาวโพลนไปหมด
นี่มันบทเรียนอะไรอีกสำหรับวันนี้

ชายคนนั้นค่อยๆลูบก้นดิฉันอย่างช้าๆ ฉันไม่ได้ขัดขืน ฉันรู้สึกถึงลมหายใจจากด้านหลัง
ชายคนนั้นกดลงไปที่เป้าของตัวเอง

ตอนนั้นฉันขี้เกียจคิดถึงข้อสอบที่จะต้องทำในวันพรุ่งนี้ ดิฉันคาดว่าแม่ต้องโมโหแน่ๆถ้าผลสอบไม่ได้เต็ม

ฉันถึงสถานีปลายทางและเดินออกไปราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดิฉันตัดสินใจที่จะเดินกลับบ้านในทันที ประตูของรถไฟที่เต็มไปด้วยฝูงชนปิดลง
ทั้งบนรถไฟและในสถานีเต็มไปด้วยคนมากมาย และฉันไม่รู้เลยว่าใครกันที่เป็นคนจับก้นฉัน
แต่ดิฉันไม่สนใจเรื่องที่ดิฉันถูกลวนลามแม้แต่น้อย แต่ฉันกลับเริ่มสนใจแค่ว่าทำไมดิฉันถึงตกเป็นเป้าหมายของการลวนลามกัน

ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน...

จนถึงตอนนี้ฉันยังรู้สึกไม่ดีถ้าต้องไปขึ้นรถไฟที่คนเยอะๆในตอนกลางคืน ถ้าดิฉันไปดิฉันจะนึกถึงวันเหล่านั้นในสมัยเด็กๆ

เด็กคนนึงที่กำลังเหนื่อยและไม่มีความกล้าพอที่จะขัดขืน

(http://image.gamechosun.co.kr/wlwl_upload/dataroom/df/2017/07/07/thumb/610762_1499410743.png)

ยังกับอ่านนิยาย เรียบเรียงได้ดี

น่าสงสาร เด็กๆยังไม่ละเว้น

sex story ชัดๆ ชอบครับ ;D

มีรหัส แนวนี้ไหมครับ

เยอะเลยครับแนวนี้ ตัวท๊อปๆเล่นมาเกือบหมดแล้ว
น้อง Koharu ก็ MUDR010
Yua Mikami ก็เพิ่งเล่นไปจำได้ว่าไม่นานนี้ลองไล่ๆดูครับไม่กี่เดือนก่อน

ที่อ่านแล้วเศร้ายิ่งกว่าโดนลวมลามบนรถไฟก็เรื่องแม่กับการเรียนน้องเค้านี่แหละ

ชีวิตต้องทนโตมาด้วยความรู้สึกแบบใหนที่มีอะไรก็พูดกับที่บ้านไม่ได้ เรื่องเรียนก็เครียด ไม่มีใครคอยให้กำลังใจ ปลอบใจ

ไม่แปลกใจทำไมญี่ปุ่นถึงมีอัตราการฆ่าตัวตายสูง

น่าสงสารอะ ขอให้มีความสุขกับชีวิตต่อจากนี้ไปครับ

ปล เห็นน้องบอกว่าอยากลบหนังทั้งหมดจาก dmm ละ งานคงจะปลิวในเร็วๆนี้

ขอรหัสหนังเรื่องนี้ได้ไหมครับ

รหัสนี้ ครับ MUDR-010 Molester Useless Absolutely.Full Version Suzuki Kokoroharu

torrent: https://sukebei.nyaa.si/view/2452152

อ่านแล้ว สงสารน้อง Koharu จริงๆ นางเล่นหนังแนวนี้บ่อยมาก ยิ่งเป็นการตอกย้ำอดีต ที่นางคงอยากจะลืม

ทุกวันนี้คนที่ไปใช้บริการน้องเค้าบอกว่าน้องkoharuนอกจากจะสักแล้วยังเจาะหัวนมแล้วด้วยนะครับ

สรุปคร่าวๆจากบล็อคน้องช่วงหลังๆนะครับ
ค่อนข้างมีปัญหาหนักเลย

จากบล็อคของน้องล่าสุดที่อัพเมื่อวันที่  29/12/18
น้องทะเลาะอะไรสักอย่างกับที่บ้านนี่แหละ
และบอกว่าไม่ได้อยากจะเกิดมาเป็นลูกของพ่อและแม่
ละหลังจากนั้นน้องก็ไปกินยานอนหลับละเล่าว่าฝันไปว่าทำร้ายพ่อและแม่
ฝันไปว่าพ่อและแม่ตายด้วย และตื่นมาบอกว่ากลับรู้สึกดี
หลังจากนั้นแมวที่น้องเลี้ยงไว้ชื่อ Mao มาคลอเคลียด้วยเลยรู้สึกดีขึ้น

เมื่อวันที่ 06/01/19
น้องเล่าว่าน้องเป็น PTSDที่ยังเป็นอยู่ต้องกินยาและรักษาตลอด
นอกจากนี้ยังเป็นอะไรสักอย่างที่หูด้วยซึ่งเป็นมานานแล้ว น้องเล่าว่ามีปัญหาทางด้านการเงินในการรักษา
อาการที่หูเจ็บอยู่ตลอดเวลาจะพูดก็เจ็บ น้องเล่าว่าชอบร้องเพลงก็ร้องไม่ได้เนื่องจากร้องแล้วจะเจ็บ
ละเล่าว่าโรคนี้มีคนเป็นอยู่พอสมควรเลย

ช่วงท้ายเล่าว่าต้องการนำหนังออกจาก DMM กำลังให้ทนายจัดการให้อยู่
เนื่องจากที่ติดตามน้องมาช่วงหลังเหมือนจะมีปัญหาจากค่าย Agency Capsule เลยไม่เล่นหนังแล้ว
แต่หนังของน้องยังมีออกมาอีก ละเมื่อไม่นานมานี้เพิ่งมีออกรวมฮิตออกมาด้วย
น้องบอกว่าปรึกษากับทนายสักระยะแล้วเรื่องจะถอดหนังออกจาก DMM ทั้งหมด
และถ้าจำไม่ผิดที่น้องพูดประมาณว่าถึงเอาออกไปได้ยังไงหนังของน้องก็เต็ม internet ไปหมดแล้ว
จริงๆก็ไม่รู้จะให้ถอดออกทำไมแต่ต้องทำ
(น่าจะประมาณนี้นะครับอ่านมาหลายวันแล้วไปย้อนอ่านใหม่ไม่ไหวน้องเขียนแต่ละทียาวมาก)

07/01/19
น้องเล่าว่าเนื่องจากที่โพสบล็อคไปวันก่อนทำให้ตำรวจมาพาตัวไปโรงพัก
(อันนี้ผมไม่แน่ใจว่าอันไหน เรื่องที่เหมือนอยากทำร้ายพ่อกับแม่ หรือเรื่องที่จะฟ้องให้ถอดหนัง)
แต่จากที่เล่าดูเหมือนไม่ได้รุนแรงอะไรมากที่ตำรวจคุมตัวไป
ตรงนี้ใครอ่านญี่ปุ่นออกรบกวนช่วยสรุปทีครับผมแปลเป็น Eng ก่อนอีกทีเลยอ่านละงงตกลงทำไมตำรวจถึงพาตัวไป

08/01/19
น้องโพสว่า
อยากทำร้ายตัวเองๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รัวๆ

ยิ่งอ่านยิ่งสงสารครับ
ไม่ใช่แค่ปัญหากับที่บ้านแต่ปัญหาสุขภาพด้วยแถมเรื่องค่ายหนังอีก
อ่านแล้วก็สงสัยน้องเล่นหนังค่อนข้างเยอะแต่กลับมีปัญหาทางด้านเงิน
ค่าย Agency ที่ดูแลนี่น่าจะหัก % เยอะพอสมควรเลยจากที่เล่ามา
เพราะจากที่น้องเล่นมาเยอะและนานหลายปีน่าจะได้ค่าตัวไม่น้อยแล้วแต่น้องกลับบอกว่ามีปัญหาทางด้านเงินในการรักษา
ซึ่งถ้าใครหวังให้น้องรีเทิร์นนี่คงน่าจะยากแล้วล่ะครับ
แต่ขอให้น้องอย่าทำร้ายตัวเองและหายจากอาการที่หูและ PTSD ไวๆละกันครับ
ใครพออ่านญี่ปุ่นออกพอรู้วิธีที่จะโพสใน blog ได้ไหมครับ อยากไปช่วยให้กำลังใจน้องเขา สงสารมากๆ

ปล.**เสริมอีกนิด**
น้องเคยเล่าเมือ่ก่อนใน Twitter ว่าเพื่อนที่เคยคุยด้วยสมัยก่อนพอน้องเขาไปเล่น AV เลยเลิกคบไปหลายคนก็มี
แต่น้องมีเพื่อนที่สนิทอยู่คนนึงมักจะมาให้กำลังใจน้องบ่อยๆ น้องถ่ายรูปมาลงแต่ cen หน้าไว้
และชอบพูดทำนองว่าขอบคุณแฟนคลับที่ใจดีกับน้องเขา เวลาน้อง live เมื่อก่อนใน twitter แบบเป็นเสียงนี่ดูมีความสุขมาก
น้องเขาเคยจะทำ meeting กับแฟนๆทีนึงด้วย เป็นการพบกันกับแฟนคลับเฉยๆนะครับเล่นเกมบิงโกไรพวกนี้นะเท่าที่อ่านมา
แต่ต้องล้มเลิกไปเพราะปัญหาบางอย่าง(น่าจะสัญญาที่ค้างอยู่กับ Agency)

ดูแล้วกำลังจากน้องเขาหลักๆก็มีเพื่อนสนิท แฟนคลับ แล้วก็แมวนี่แหละครับ

ปล.2 น้องเขาบอกว่าเปลี่ยนไม่ได้ใช้ชื่อโคฮารุแล้วนะครับให้เรียกว่า ฮิเมะโนะโอตาซะ
ไม่แน่ใจแปลว่าอะไร เจ้าหญิงแห่ง?? อะไรสักอย่าง ถ้าไปเม้นอะไรน้องเขาเรียกน้องว่า ฮิเมะก็ได้ครับหลังๆแฟนๆเรียกน้องว่างี้

แม้จะไม่ได้เป็นแฟนคลับหรือติดตามผลงานเป็นพิเศษ แต่ขอร่วมเป็นกำลังใจให้น้องครับ ขอให้ผ่านพ้นทุกปัญหา กลับมามีอนาคตที่ดี ที่สดใสกว่าเดิมครับ


ปล.ใครรู้วิธีโพสคอมเมนทฺ์ รบกวนชี้แนะทีครับ

ผมลองสมัครสมาชิกแล้วก็ไม่เห็นมีช่องให้คอมเมนท์ในบล็อกหรือโพสของน้องเลย (คาดว่าต้องกด follow หรือเป็น friend กันก่อนมั้ง)

สมัครสมาชิก https://member.livedoor.com/register/input (ต้องยืนยันการสมัครสมาชิกในอีเมล)

1. ไอดี
2. รหัสผ่าน
3. ยืนยันรหัสผ่าน
4. อีเมล

บล็อกของน้อง http://himekoha.livedoor.blog/


ร่วมส่งกำลังใจให้น้องกันครับ  ;)

 [ตกใจ] [บุหรี่] [บุหรี่]

วันก่อนก็ลองสมัครไปเหมือนกันครับก็เม้นไม่ได้ หาวิธีเพิ่มเพื่อนแล้วเหมือนกันก็ไม่เจอครับ อ่านไม่รู้เรื่องเลย jap ล้วนๆ

ขอบคุณครับ อย่างที่ว่าเลย ยิ่งเป็นการตอกย้ำอดีตของน้อง koharu

ผมนับถือท่านเลยครับ แฟนตัวจริง
ได้ข่าวสารน้องแกเรื่อยๆจากกระทู้ท่านนี่แหละครับ :)

เอาจริงๆใน AV ทุกคนผมเป็นแฟนน้องเขาที่สุดละครับ แต่ถ้าน้องเขาเลิกไปละไปมีชีวิตใหม่ที่ดีขึ้นอาจจะตามต่อแบบห่างๆ
แต่นี่ดูแล้วชีวิตดิ่งลงมากๆเลยอยากเอาใจช่วยน้องเขา ตอนที่น้องเขายังเปิดทวิตอยู่นี่ไปเม้นให้กำลังใจประจำเลยแต่พอเขียนเป็น blog นี่หาวิธีไปเม้นไม่เจอเลย อยากไปช่วยให้กำลังใจน้องเขา

blog ล่าสุดน้องเขาที่เล่ามาพอจับใจความได้มากขึ้น
ที่คราวก่อนตำรวจพาไปโรงพักน่าจะมาจากเรื่องที่ทะเลาะกับที่บ้านนี่แหละ อาจจะเสียงดังจนเพื่อนบ้านแจ้งไป
เห็นว่าไปหลายรอบแล้ว ละอ่านดูอาการน้องเขาค่อนข้างหนักเลย PTSD เห็นว่าถ้าไม่ได้กินยาจะรู้สึกโกรธเกี้ยวและรุนแรงตลอด
พอกินถึงจะใจเย็นลง ดูแล้วน่าจะกินปริมาณพอสมควรเลยด้วย ละเห็นบ่นเรื่องการเงินเหมือนเดิมเรื่องค่ายา ค่าหมอ
ละบอกว่าตอนโดนตำรวจควบคุมตัวอยากจะเอากรรไกรในกระเป๋าแทงตำรวจไปซะจะได้เข้าไปอยู่ในคุก
อย่างน้อยชีวิตในคุกก็น่าจะดีกว่าในปัจจุบันนี้ อ่านแล้วน่าสงสารมากๆ
แต่เท่าที่อ่านๆดูเหมือนน้องจะพอรู้ตัวตลอดว่าที่อารมณ์รุนแรงเนื่องจากอาการ PTSD นั่นแหละอย่างน้อยก็ยังรู้สึกตัวว่าเป็นเพราะโรคไม่ได้หลอกตัวเองถ้ากินยาเป็นประจำก็อย่างน้อยยังยับยั้งอารมณ์ได้ ดูเหมือนน้องเขาก็พยายามยับยั้งอารมณ์อยู่ตลอดครับ

**อีกประเด็นลืมเล่า น้องเล่าว่าเวลาโมโหรุนแรนอยากทำร้ายคนอื่นหรือข้าวของน้องบอกว่าไม่อยากเป็นแบบนั้นเลยเพราะจะเหมือนกับพ่อ แสดงว่าครอบครัวน้องนี่สมัยเด็กๆน่าจะกดดันสุดๆ พ่อใช้ความรุนแรง แม่กดดัน อ่านแล้วยิ่งหดหู่

ขอขอบคุณน่้ำใจในการแบ่งปันข้อมูลสำคัญที่ผมเข้าไม่ถึงครับท่าน Paragon11 ขอบคุณครับ

วันนี้น้องอัพบล็อคอีกบอกว่ามีอาการเจ็บที่ท้องละมีเลือดออกที่ช่องคลองเลยไปตรวจตอนแรกกลัวเป็นมะเร็ง
สรุปเป็นซิฟิลิส แต่ตรวจเลือดยังดีผลตรวจไม่เป็นเอดส์
น้องว่าหาโรงพยาบาลอะไรสักอย่างค่าใช้จ่ายเลยฟรี
ใครอยากลองอ่านรายละเอียดลองอ่านของวันนี้ครับ ยังไม่มีเวลาสรุปให้ฟังเลยเดี๋ยวต้องไปต่างจังหวัดหลายวันด้วย

อ่านแล้วมันเศร้าใจยังไงพิกล

เอเจนซี่ญี่ปุ่นนี่ขึ้นชื่อเรื่องสัญญาทาส เอารัดเอาเปรียบและแบน นักแสดงมากๆ
แม้แต่นักแสดงชื่อดังสุดน่ารัก ในวงการแสดงปกติอย่าง เรนะ โนเน็น ยังโดน

ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้ ฮิเมะจัง ผ่านอุปสรรคต่างๆไปได้ ทั้งๆที่กลัวเหลือเกิน กลัวเธอจะฆ่าตัวตายจริงๆ
และก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณ paragon11 รบกวนช่วยไปคอมเม้นท์ให้กำลังใจ ฮิเมะจัง ด้วยนะครับ

และได้โปรดกรุณามาโพสต์ความคืบหน้าเรื่อยๆนะ ผมเองก็จะติดตามข่าวเสมอ

จากเรื่องของเรนะ โนเนนนี่ แสดงว่าเอเจนซีที่นู่นมีอำนาจมากเลยใช่ไหมครับ
เคยดูเรื่องอามะจัง ชอบน้องแกมาก แต่เห็นว่ามีปัญหากับเอเจนซี่ เลยไม่มีผลงานละครอีกเลย

ล่าสุดวันนี้น้องยืนยันแล้วนะครับว่าจะไม่กลับมาเล่นAVอีกแน่นอน ใจหายเลย แต่ก็ดีใจที่น้องเลือกทางเดินของตัวเอง เป้าหมายต่อไปของน้องที่ผมจับใจความได้หลักๆก็จะมีรักษาอาการป่วยทางจิตกับซิฟิลิส กับการคุยกับทนายเกี่ยวกับAV คำแปลจากgoogleนะครับผิดพลาดประการใดขออภัย ต่อไปก็ต้องขอให้น้องผ่านเรื่องร้ายๆนี้ไปให้ได้

ไป ตจว.หลายวันเลยไม่ได้อัพเดทเลยแต่ตามอ่านบล็อคน้องเขาตลอด
ไม่ว่าตัดสินใจเลือกทางไหนก็เป็นกำลงใจกับน้องด้วยครับ
แต่เป็นห่วงน้องเขาอย่างเรื่องการเงิน ดูแล้วน่าจะช็อตหนักเลยจากที่เล่าๆมา
เห็นเมื่อวานบอกจะซื้อหมวกไหมพรมหรืออะไรนี่แหละของยูนิโคล่เนื่องจากอากาศหนาว
แต่เข้าไปดูแล้วไม่ได้ซื้อเพราะเงินไม่พอ
และจากค่ารักษาหลายๆอย่างที่ผ่านมาทำให้ช็อต แต่จากที่น้องเล่า รพ.นั้นเหมือนจะรักษาฟรีก็น่าจะช่วยได้เยอะอยู่

เสริมอีกอย่าง เห็นน้องบอกว่าคงไม่กลับไปทำงานที่เกี่ยวกับ sex อีกแล้วน่าจะรวมถึงนวดด้วย
เพราะถ้าทำเดี๋ยวจะติดโรคทางกามโรคมาอีก

ว่าแต่ใครเจอวิธีคอมเม้นในบล็อคฝากมาบอกทีนะครับ อยากไปให้กำลังใจน้องเขามาก สงสารจริงๆ

Thank Youu. ;D ;D