AVC

ขอต้อนรับสู่บทสัมภาษณ์ของสาวสวย
คนที่เปิดตัวมาแล้วทำให้วงการสั่นสะเทือนไปทั่ว
แต่ทั้งๆที่เธอนั้น เปิดตัวมายังไม่ทันครบปีดี
เธอกลับมีพัฒนาการณ์ทั้งความน่ารักและน่าฟัดมากขึ้นอย่างเหลือเชื่อ
อาจเป็นเพราะมาจากบ้านนอกคอกนาที่ถามปุ๊ปตอบปั๊ปหัวอ่อนไร้เหลี่ยมก็เป็นได้
ใช่แล้ว!! บ้านนอกคือสถานที่ที่เธอเติบโตมาก่อนจะกลายเป็นดาวเด่นในวงการ

บทสัมภาษณ์ก่อนครบรอบ 1 ปีในวงการ Jun Kasui (จุน คาซุอิ) PART 1

รูปลักษณ์ที่เรียบร้อย ท่วงท่าที่สง่างาม
แต่จุนก็มีความน่าฟัดอยู่ไม่น้อย
เมื่อตอนเปิดตัวปีที่แล้ว เธอเผยโฉมพร้อมกับความเปร่งประกาย
ความน่ารัก หุ่นที่บางเล็ก และน่าฟัดจัดๆ

ด้วยน้ำเสียงที่สงบและเป็นอัตลักษณ์
เธอตอบคำถามเกี่ยวกับบ้านเกิด
และชายหนุ่มที่ขโมยหัวใจของเธอไป
ซึ่งส่งผลกระทบกับเธอในเวลาต่อมา


บทสัมภาษณ์ : เด็กบ้านนอก


ทีมงาน : เป็นเวลากว่า 10 เดือนมาแล้วที่คุณโลดแล่นในวงการมา หลังจากเปิดตัวเมื่อเดือนที่ 7 (2021)
คุณยังใสๆและสดชื่นไม่เปลี่ยนไปจากตอนเปิดตัวเลยนะ

จุน : ขอบคุณค่ะ (ยิ้มใสๆ) มันเกืบจะปีนึ่งแล้วที่ฉันย้ายมาอยู่โตเกียว ฉันคิดว่ามันผ่านไปเร็วมากๆเลยนะ

ทีมงาน : ชีวิตเมืองกรุงโอเคไหม ?

จุน : ค่ะ มีความสุขดี มันแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากที่ฉันเคยอยู่บ้านนอก

ทีมงาน : มันไม่เหมือนกับบ้านนอกใช่ไหม ?
สนามเด็กเล่นเล็กๆมันไม่กว้างเหมือนสวนใหญ่ๆ ที่บ้านนอกมีพื้นที่กว้างใหญ่กว่ามาก

จุน : ใช่เลย เมืองกรุงแทบไม่มีสวน ที่บ้านนอกเขตตัวเมืองจะมีร้านขายยา มีซุปเปอร์มาร์เก็ต
บางทีครอบครัวก็พากันไปสวนใกล้ๆบ้าน..  ฉันอาศัยอยู่บ้านบนภูเขา
คุณจะไปร้านสะดวกซื้อไม่ได้เลยถ้าไม่ลงจากภูเขาก่อน
มันเป็นชุมชนที่มีคนไม่ค่อยเยอะ ในระแวกก็เลยรู้จักและสนิทกันเป็นอย่างดี

ทีมงาน : หรือก็คือคุณเติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่กว้างใหญ่

จุน : อย่างงั้นแหละ ฉันวิ่งเล่นไปตามทุ่งนา ฉันไม่เคยรู้สึกแย่ๆกับแมลงและก็กบ ฉันสามารถจับพวกมันด้วยมือเปล่าๆได้
อ๊า ยกเว้นแมงมุมนะ ไม่ไหวเลย ฉันเคยเจอมัน (*Ashidakagumo) เกาะขา
ตัวมันใหญ่เกือบ 15cm แล้วลายที่หลังมันน่าขยะแขยงมาก เลยกลัวตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
(*Ashidakagumo คือแมงมุมพื้นบ้านของญี่ปุ่นตัวใหญ่จัดๆคล้ายๆแมงมุมออสเตเลีย
ใครอยากรู้ไปเซิทกูเกิ้ลเอา คนแปลก็กลัวแมงมุม)


ทีมงาน : เป็นประสบการณ์ที่ละทึกดีนะ

จุน : ค่ะ.. หลังพระอาทิตย์ก็ตกที่ภูเขา ฉันที่ไม่มีอะไรทำเลย ก็เข้านอนตั้งแต่ 2 ทุ่ม
แต่ ณ ตอนนี้นอกจากเข้านอนตอนดึกๆแล้ว ฉันยังเคยเข้านอนตอน 10 โมงด้วย

ทีมงาน : คุณอาศัยอยู่บนภูเขามาตลอดจนถึงช่วงมัธยมเลยใช่ไหม ?

จุน : ช่วงมัธยมต้นฉันต้องเดินเท้าไปขึ้นรถบัสเพื่อจะไปโรงเรียน ใช้เวลาเดินทางเกือบ 2 ชั่วโมงกว่าจะถึงโรงเรียน
ฉันอยู่ในชมรมศิลปะ บางวันที่มีกิจกรรมชมรม เคยกลับถึงบ้านร่วมๆ 6 โมงเย็น
ช่วงมัธยมต้น ไม่มีอะไรเป็นพิเศษเลย ถ้าพูดถึงเรื่องสถานบันเทิง ฉันแวะแค่ร้านขายยา และซูเปอร์มาร์เก็ต ตามที่บอกไปก่อนหน้านี้
จนช่วงมัธยมปลาย ฉันได้ไปเที่ยวห้างสรรพสินค้า และเริ่มเที่ยวเล่นเข้าลึกไปในตัวเมืองอีกนิด

ทีมงาน : รู้มาว่ามีคนๆนึ่งลงมือกับตัวเองหลังจากอ่าน H-Manga ที่ซื้อมาจากห้าง

จุน : ใช่ค่ะ ฉันเอง แบบที่คุณว่านั่นแหละ ฉันแตะมันเบาๆด้วยปลายนิ้ว แต่ฉันคิดว่าเด็กมัธยมต้นคนอื่นๆก็รู้วิธีทำให้ตัวเองเสร็จนะ
อย่างไรก็ตาม ฉันมักจะมีเวลาว่างไม่มีอะไรทำ พออยู่คนเดียวในที่ลับตาคน ฉันก็จะวาดฝันพร้อมกับใช้ปากกา (*Copic) เป็นตัวช่วย
(*Copic ปากกาเมกเกอร์แบบชนิดแท่งกลมๆหลายๆสี อยากรู้ก็เซิทกูเกิ้ลเอา)

ทีมงาน : ทุกวันนี้เด็กมัธยมต้นในเมืองซื้อไข่สั่นจาก Amazon มาเล่นกันแล้ว แต่ที่นั่น(บ้านนอก)คงไม่มีเจ้าสิ่งนี้กันง่ายๆ

จุน : ไม่มีค่ะ จากประสบการณ์การสั่งของออนไลน์กว่าจะซื้อกว่าจะมาส่งก็เป็น 3 วัน บ้านนอกคงกินเวลาเข้าไปอีก (หัวเราะ)
แต่ไข่สั่นครั้งแรกนั้น คุณแฟนเก่าใช้มันกับฉันค่ะในช่วงอยู่มัธยมปลาย ตอนอยู่บ้านนอกก็ไม่เคยซื้อเองนะไข่สั่น

ทีมงาน : แปลว่า ณ ตอนนี้คุณซื้อมันมาครอบครองแล้วสินะ ?

จุน : ค่ะ ฉันซื้อไข่สั่น และไอติมฮาเจนดาซส์ (*Haagen Dazs) ตั้งแต่ที่ก้าวเท้าเข้ามาอยู่เมืองกรุงเลยล่ะ
(*Haagen Dazs ไอติมเกรดพรีเมี่ยมจัดๆโคตรแพง)

ทีมงาน : นึกออกแล้ว คุณเคยพูดถึงมันใน Youtube Q&A คุณชอบรสสตรอเบอร์รี่..

จุน : ใช่ค่ะ แถวบ้านนอกไม่มีที่ไหนขายมันเลย บางครั้งที่ญาติๆมาสังสรรค์ที่บ้านฉัน จะมีคนซื้อมันมาให้ ถึงจะได้กิน
บางทีก็เป็นฮาเจนดาซส์ที่ฉันจะกินมันจนอิ่ม บางทีก็เป็นไอติมที่ราคาถูกกว่าที่ฉันจะกินไม่กี่คำ 
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันมีความสุขสุดๆเมื่อได้กินไอติมพรีเมี่ยมอย่างฮาเจนดาซส์ บางทีฉันเก็บมันไปฝันถึงด้วย


ทีมงาน : และตอนนี้คุณก็ชอบกินราเม็งตามร้านต่างๆด้วย..

จุน : ก็ใช่นะ แต่ฉันมักจะทำอาหารกินเอง ซึ่งฉันชอบทำของกินเล่นกับสาเก

ทีมงาน : คือคุณดื่มเป็นสินะ..

จุน : เป็นสิ.. ฉันเคยทำไฮท์บอล (*Highball) และวิสกี้ต่างๆและดื่มมันเองด้วย
ตอนนี้กำลังพยายามลองวิสกี้หลากหลายอย่าง มีคล้ายๆแบบคาคุ (*Kakubin Whisky) และชิตะ (*Chita Whisky) ด้วย
(*Highball แอลกอฮอล์+น้ำอัดลม โดยแอลกอฮอล์เป็นเบส)
(*Kakubin Whisky แบลนด์เหล้าหนึ่งของญี่ปุ่น ใครมีความรู้ก็พิมพ์บอกได้นะ)
(*Chita Whisky อันนี้ก็แบลนด์เหล้ามั้งไม่มั่นใจ ใครมีความรู้ก็พิมพ์บอกได้นะ)

ทีมงาน : ฟังแล้วขมคอเลย ของกินเล่นที่ทำมีอะไรบ้าง ?

จุน : อะไรง่ายๆ อย่างโกโบ้ทอดกรอบ เกี๊ยวซ่า แล้วก็บางอย่างที่คล้ายๆกับเกี๊ยวซ่า แต่ไม่ใช่เกี๊ยวซ่า
มันห่อด้วยฟองเต๋าหู้และยัดด้วยไส้เกี๊ยวซ่า ตอนห่อไม่ยุ่งยาก และมันอร่อยมากๆเลย อ่อใช่ มีมีทบอลด้วย

ทีมงาน : ฟังแล้วไม่ซับซ้อน และดูเหมือนจะอร่อยพอๆกับอิซากายะ(*Izakaya)
(*Izakaya แบลนด์ร้านบริการอาหารว่างแกล้มกับเครื่องดื่ม ในไทยก็มีมั้ง)

จุน : นอกจากจะทำกับข้าวกับปลาเป็นแล้ว ฉันยังเป็นบาร์เทนเดอร์แบบพาร์ทไทม์ที่ร้านอิซากายะด้วย
บางทีก็รับจ๊อบเป็นบาร์เทนเดอร์ในงานฉลองหลังคู่รักแต่ง (*Wedding After-Party) แต่ช่วงเวลานั้นฉันยังเรียนอยู่ ฉันไม่ได้ดื่มนะ
(*Wedding After-Party ตามชื่อเลยงานปาร์ตี้ฉลองหลังแต่งงาน เป็นงานที่วุ่นวายและเดือดสุดๆ)

ทีมงาน : นั่นตอนมัธยมปลายเหรอ ?

จุน : ใช่ค่ะ หลังจากเลิกเรียน ณ ตอนแรก ฉันทำพาร์มไทม์แค่งานเดียว แล้วค่อยๆเพิ่มเป็นหลายๆงาน
ฉันใช้เงินส่วนนี้ซื้อขนมกินเอง แล้วก็ซื้อพวกเสื้อผ้าตอนที่เข้าไปในเมือง
เคยทำงานพาร์มไทม์ในร้านกาแฟ และที่นั่นเองฉันได้วาดรูปด้วยแท่งช็อกไว้บนกระดานแนะนำเมนู

ทีมงาน : เจ๋งไปเลย ทำเอาฉันอยากไปร้านกาแฟของเธอ แล้วสั่งเมนูเจ๋งๆจากบนกระดานแนะนำนั่นเลย

จุน : ฮ่าๆ เมนูมีหลายอย่างนะ ฉันเรียนรู้การวาดรูปด้วยแท่งช็อกด้วยตัวเอง ฉันเป็นคนจำพวกสมองอะนาล็อค
ฉันเลยชอบทำงานอะไรๆแบบแมนนวลๆ นอกจากนี้ยังสนใจในเสื้อผ้า ฉันเลยเคยทำงานเกี่ยวกับเสื้อผ้าด้วย


ทีมงาน : ฟังดูไม่เลวเลยนะ

จุน : ไม่ มันเละเทะไปหมดเลยอย่างกะมันฝรั่งต้ม ฉันอยากจะลืมๆมันไปจริงๆ
อยากให้งานออกมาไม่เละเทะพังพินาศเป็นมันฝรั่งต้มแบบนั้น เป็นมันหวานเผาก็ยังดี (หัวเราะ)

ทีมงาน : เป็นเหตุผลคุณสนใจที่จะเข้าวงการและย้ายเข้ามาเมืองกรุงรึเปล่า ?   

จุน : ใช่เลย ทำให้ฉันกำลังรู้สึกเหมือนว่าฉันเป็นมันฝรั่งทอดแล้ว

ทีมงาน : ใครๆก็ชอบมันฝรั่งทอดนะ!!

จุน : โอเค!! ฉันแข็งแกร่งอย่างกับมันฝรั่งทอดแล้ว (หัวเราะ)

ทีมงาน : คุณคือมันฝรั่งทอดที่ดีที่สุด!!

จุน : ฮ่าๆ ฉันมีความสุขจัง


ทีมงาน : ในเรื่องของเซ็กซ์แล้ว ได้ยินมาว่าคุณถูกเปิดซิงไปตอนมัธยมปลายใช่ไหม ?

จุน : ใช่ค่ะ ฉันมีแฟนที่แก่กว่าฉันนิดหน่อย นั่นคือครั้งแรกของฉัน แต่ยังไงก็ตามคนนี้ๆเขาค่อยๆเปลี่ยนไปในทางจิตๆนิดหน่อย

ทีมงาน : คนเดียวกับที่ใช้ไข่สั่นกับคุณไหม ?

จุน : ค่ะ คนนี้แหละที่เอาไข่สั่นมาจี้ฉันแล้วเปิดกดสวิซ " GO!! "

ทีมงาน : นั่นไม่ตลกเหรอ ? (หัวเราะ)

จุน : ก็ตลกนะ เขาดูเอวีมาอย่างเยอะ แล้วเขาก็อยากที่จะลองเล่นเลียนแบบในเอวีด้วย
เขาทำกับฉันเหมือนฉันเป็นพวกสาวๆเจเค(*JK) บางทีก็ให้ฉันแกล้งทำเป็นสาวอินโนเซนต์
เรามีเซ็กซ์คาชุดนักเรียนกันบ่อยๆ ถึงจะผ่านมานานมากแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกดีอยู่
(*JK พวกสาววัยมัธยมเอาตัวแลกเงินจากเด็กหนวด บางตำราว่าต้องคาชุดนักเรียนด้วยถึงจะนับเป็นสาว JK)

ทีมงาน : เคยเลียลูกตากันไหม ?

จุน : ฮ่าๆ เราไม่ใช่ โชโจ ซึบากิ (*Shoujo Tsubaki) นะ
(*Shoujo Tsubaki ตัวละครจากอนิเมะ Midori อยากรู้เซิทกูเกิ้ลเลย)

ทีมงาน : เขาสั่งการอะไรคุณไหม ?

จุน : จริงๆฉันคิดว่าเขาไม่ควรทำอะไรแบบนั้นนะ ในฐานะผู้ชาย แต่เหมือนเขาอยากให้ฉันไปในทางสายมาโชคิสม์
แรกๆเขาช่วยตัวเองขณะที่ดูคลิปของฉันและเขาไปด้วย ก็ยังไม่แปลกเท่าไหร่ บางทีเขาอาจจะยับยั้งชั่งใจได้มั้ง
หลังๆเขามีอาการตื่นเต้นเมื่อได้กลิ่นจากถุงน่องหรือถุงเท้า


ทีมงาน : เอ๊ ? "ให้ฉันดมกลิ่นเธอทั้งวันเถอะนะ" งั้นเหรอ ?

จุน : ใช่คะ ถุงเท้าก่อนมั้ง ? ที่มันหายไป คิดว่านะ
หลังจากฉันใช้พวกมันแล้วถุงเท้าสูงและถุงน่องที่ถอดทิ้งไว้ก็เริ่มหายไป

ทีมงาน : โอ้พระเจ้าช่วย ทั้งๆที่คุณก็พร้อมมอบทุกอย่างให้เขาอะนะ ?

จุน : ใช่เลย เขาไม่สนใจฉันเลย แต่ฉันก็ยังรักเขานะ ฉันรับเขาได้หมด
เขาเคยขอมีเซ็กซ์ผ่านทางประตูด้านหลัง ฉันปฏิเสธเสียงแข็ง "ไม่!!"
แต่ผ่านไปสักพักก็กลายเป็นว่า เขาขอให้ฉันเลียประตูด้านหลังของเขาแทน

ทีมงาน : เขามีรสนิยมที่ไม่เลวเลย

จุน : แฟนถามฉันว่า " มันไม่ดีตรงไหน ? "
ฉันตอบว่า " ก็ไม่ดีเพราะตรงจุดนั้นแหละ "

ทีมงาน : เคยปรึกษาเรื่องแบบนี้กับเพื่อนๆไหม ?

จุน : ช่วงมัธยมต้นเรื่องพวกนี้มันน่าอายสำหรับฉันมากๆ ฉันไม่เคยคุยเรื่องพวกนี้กับใครเลย
พอช่วงมัธยมปลายมันก็กลายเป็นเรื่องตลกของเหล่าสาวๆในห้อง ฉันจึงเรียนรู้และทำมันด้วยตัวเอง
บทสนทนาลึกๆแบบ ณ ตอนนี้ มันก็แค่เรื่องหลังจากฉันมีประสบการณ์ในเซ็กซ์

ทีมงาน : ฉันก็เลยคิดว่า " มันน่าสนุกไหม ? " ที่จะเลียประตูหลังน่ะ

จุน : ค่ะ ฉันเชื่อและเข้าใจว่าคนทุกคนมีความชอบเป็นของตัวเอง
แต่ดันมีกลิ่นไม่พึ่งประสงค์จากประตูหลังของเขา มันจะน่าสนุกยังไงล่ะ มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว

ทีมงาน : มันก็มีขีดจำกัดแหละนะ

จุน : ฉันรู้สึกว่าเขารักฉันอย่างที่สุด อยากอยู่ใกล้ๆฉันเท่าที่เป็นไปได้ แต่ฉันดันแห้งเหือดไปหน่อย


ทีมงาน : อะไรแห้ง ?

จุน : คุณก็น่าจะรู้นะ (หัวเราะ)

ทีมงาน : ตรงนั้นนั่นเอง!! (หัวเราะ)

จุน : น้ำฉันแทบไม่เดินเลย หลังจากที่ฉันคิดว่าเขามันน่าขยะแขยง ฉันเริ่มรู้สึกเหมือนเขาเป็นคนงี่เง่า
และไม่มีทางช่วยอะไรเขาได้แล้ว เราคบกันมาประมาณ 2 ปี สุดท้ายก็ต้องแยกทาง

ทีมงาน : เขาต้องเสียใจแน่ๆ ที่เขาเสียคุณไป!! แล้วหลังจากนั้นล่ะ ?

จุน : ฉันก็เป็นโสด และไม่เคยมีใครคนอื่นนอกจากเขา แต่หลังจากนั้นฉันก็อยากรู้จักผู้ชายคนอื่นขึ้นที่ละนิด
จนผ่านไประยะเวลาหนึ่ง ในค่ำของงานคืนสู้เหย้า ฉันเจอหนุ่มที่ถูกใจเข้า เขาเคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นกับฉัน
ณ ตอนนี้ ฉันสงสัยว่าเขามีรสนิยมเซ็กซ์แบบไหน ฉันเลยถามเขาไปตรงๆ..

ทีมงาน : ห๊ะ ? คุณถามไปตรงๆเลยเหรอ ?

จุน : เขาตอบกลับมาว่า นี่คุณพูดเรื่องอะไรของคุณ ?

ทีมงาน : ก็แน่แหละ อยู่ๆมีสาวสวยที่ไหนมาถามอะไรก็ไม่รู้
แต่ถ้าเป็นผม ผมอาจจะแข็งตัวสู้ใส่คุณไปก็ได้นะ (หัวเราะ)

จุน : แต่เหยื่อก็ติดเบ็ดนะ

ทีมงาน : เป็นไงบ้างสำหรับคนที่สอง ?

จุน : ดูเหมือนจะเล็กไปหน่อย

ทีมงาน : ผิดหวังเหรอ ?

จุน : ไม่ค่ะ แทนที่จะพูดอย่างงั้น ต้องบอกว่ามันถนัดไม้ถนัดมือและง่ายกว่าแฟนคนเก่าเยอะ

ทีมงาน : คุณใจดีมากเลยนะ เป็นคนมีความคิดด้านบวก

จุน : เห็นด้วยค่ะ ฉันอาจจะเป็นคนประเภทที่มองโลกในแง่ดี และแน่นอนว่าฉันนั้นก็อยากมีเซ็กซ์ที่ดี
ฉันคิดว่าไม่ควรอายที่จะเริ่มต้นต่อให้มันเล็กก็ตาม แต่ถ้าเลือกได้ก็ขอแบบปรกติๆก็จะดี

ทีมงาน : เข้าใจล่ะ

จุน : ฉันกังวลเรื่องขนมากกว่าขนาดอีก อาจเพราะฉันเองมีขนน้อยด้วย
เวลาเจอขนหนาๆจะรู้สึกว่าหยึ้ยๆ และรับมือยากเวลาเข้าไปใช้ปาก (หัวเราะ)

ทีมงาน : เรื่องนี้มันแตกต่างขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคลล่ะนะ

จุน : ฉันเห็นด้วยนะ แต่ถ้าเป็นไปได้ ฉันจะมีความสุขถ้าคุณโกนมันทิ้งหรือเล็มมันออกบ้าง



โอเคท่านๆอ่านมาถึงตรงนี้แล้ว คงจะได้รู้จักกับสาวน้อยจุนมากขึ้นแล้วล่ะ
ยังไงติดตาม PART 2 ด้วย เดี๋ยวจะรีบแปลเอามาลง
อ่านบทสัมภาษณ์ต่อส่วนที่สองคลิ๊ก!! (http://www.avcollectors.com/board/index.php?topic=233421.0)
ยังไงฝากเพจไว้ด้วยครับ https://www.facebook.com/avportalbyaobchoey

ตามเลย คนโปรด มีช่วงหนึ่งน้องหายไป2-3เดือน ตอนนั้นนึกว่าเลิกซะแล้ว แต่ก็ดีใจมากที่กลับมา

ขอบคุณครับที่แปลให้อ่านครับ

ชอบเด็กบ้านนอกคนนี้เหมือนกัน น่ารักสุดๆ

อยู่ดูเเนวปูเสื่อเอากันเหมือนกัน  จะได้เข้ากับชีวิตชนบท  ถ้ามีท่าหมาบนกองฟางจะฟินมาก

เสียดาย ไม่รู้น้องไปทำอะไรกับหน้ามา ฉีดพวก Filler หรือเปล่า หน้าบวม
คงต้องรอสัก 6-12 เดือน ถึงจะเริ่มหายบวม ตอนหน้าไม่บวมนี่ตัวเต็งเลย

ใช่ ผมเห็นด้วยเลย เมื่อก่อนโคตรน่ารัก หลังๆมาหน้าบวมผมเลยเฉยๆ

เคยเห็นข่าวในทวิต
เหมือนน้องมีอาการป่วยพวกแบบวิตกกังวล
ที่หน้าบวมคือ Side Effect ที่ใช้รักษาครับ

เอ๊ะปรกติเค้าฉีดให้หน้ามันเรียวๆ ไม่ใช่เหรอครับ
ผมดูเรื่องล่าสุดก่อนหน้านี้แถมรีวิวลงเพจไปด้วย ผมว่าก็ปรกติของสาวๆโทนหน้าบานยิ้มแฉ่งอยู่แล้วนะครับ


พอจะหา Rev. อ้างอิงให้ผมหน่อยได้ไหมครับ
ถ้าเป็นแบบนั้นจริงน่าสงสารแย่เลย อยากโอ๋ๆ อยากกอดน้องเพิ่มขึ้นไปอีก

ขอบคุณครับ [รัก]

ยาจิตเวช ส่วนใหญ่ บวม ครับ
แต่น้อง บวมแปลก ๆ ผมว่าแพ้อะไรสักอย่างแหละ ที่หายไปเพราะหน้าบวมมาก

Part 2 เฉลยแล้วเธอบวมโซเดียมกับน้ำครับ คาดว่าจะจะมีปัญหาด้านโภชนาการ กับเลือกกินเองมากกว่า
เพราะเธอชอบกินราเม็งรสจัดๆ แบบน้ำเข้มๆข้นๆมันๆเครื่องเทศเยอะๆ
ถ้ามาบ้านเรามาม่าหมูสับนี่คงอร่อยจัดๆสำหรับเธออะนะ

เป็นหนึ่งในดาราวที่ชอบมาก รู้สึกถึงความ Innocent ดี