หัวข้อ: เรื่องจริงที่หนังสือพิมพ์ไม่(ได้)ลง
เริ่มหัวข้อโดย: Ojah ที่ กุมภาพันธ์ 10, 2010, 11:43:34 AM
ตะลึง >> คำพูด ของทหาร 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ อึ้งมากเลย
::::::::::::::::::::: ข้างสนามฟุตบอลแห่งหนึ่งในจังห วัดเชียงใหม่
:::::::::::::::::::::: อาทิตย์- 9 มีนาคม 2551 เวลา 16:30 น.
T : อ้าว เฮ๊ย!!! คุณ N นี่หว่า เป็นไงมั่งล่ะมิง พ้นเกณฑ์ทหารรึยังเนี่ย
N : ยังเลยพี่ เพิ่งกลับจากใต้
T: อ่าวเหรอ เป็นไงมั่งล่ะ ทางใต้
N: โหดดีพี่ ชุดผมรอดกลับมา 49 คน ไปกัน 100 คน ใส่โลงกลับมา 51 คน
G: โอ๊วว คุณครับดด มิงรอดมาได้ไงวะเนี่ย ดวงดีสุด
N: เออพี่ ดวงล้วน ๆ เลย เป็นทหารเกณฑ์ไปใต้แล้วรอดกลับมาได้นี่ โดนระเบิดไปซะครึ่ง อีกครึ่งโดนยิง คุณที่
กลับมาได้ 49 เนี่ย พิการไปอีกเป็น 10 นะพี่ โดยมากจะขาขาด
T: อ่าวเห้ย อะไรมันจะขนาดนั้นวะ ดูในข่าวก็เห็นเงียบ ๆ ลงไปตั้งเยอะพี่
N: เงียบอะไรพี่ พวกผมลาดตระเวนยิงกับพวกแม่ ng เกือบทุกวัน ผมรบในป่า มันไม่มีนักข่าวตามไปทำข่าวอะดิ
นักข่าวมันอยู่แต่ในเขตเมืองกะชานเมืองพี่
B : อืม ๆ แล้วจะพ้นเกณฑ์เมื่อไหร่วะเนี่ย
N: อีกปีนึงพี่ ตอนนี้เค้าให้กลับมาสั่งเสียทางบ้าน ฮ่าๆ ๆ ๆ เดี๋ยวเดือนพฤษภาไปอีกรอบ
G: ยังจะตลกได้นะมืง
N : โหยพี่ปลงแล้ว ไปนี่ต้องไปแบบไม่คิดว่าจะรอด ไม่งั้นเครียด นี่เค้าให้กลับมาพักผ่อน แล้วก็ฝึกอีกหน่อย
เดี๋ยวก็ลงไปลุยกะพวกแม่ ng ต่อ ตอนนี้ผมยิงไรเฟิลให้มันโค้งได้แล้วนะพี่ เจ๋งมะ
B: แสรดไม่ใช่ลูกบอล จะได้ปั่นให้โค้งได้
N : เฮ๊ยย ได้จริง ๆพี่ เวลายิงต้องกะเวลาตอนที่กระสุนมันอยู่กลางลำกล้องแล้ วส่ายปากกรอก ยิงกลางคืนนี่โค้ง
เห็น ๆ เลยพี่
G : เออ เชื่อมืงก็ได้ แล้วหน่วยมืงใช้ปืนอะไรวะ อย่าบอกนะว่า HK
N : ไม่อ่ะพี่ หน่วยผมใช้ M16A2 หวังผลได้ประมาณ 100-200 เมตร ผมแม่นนะพี่ แต่อย่างว่า
เวลาลุยกันจริง ๆ ไม่ได้เล็งหรอผม้แต่ว่ายิง ๆ ยัด ๆไปแถว ๆ นั้นแหละ ไม่มีใครโผล่หัวขึ้นไปเล็งศูนย์หรอก
T : เอา RED DOT ไหม กูมี กูยกให้เลย
N: ไม่เอาอ่ะพี่ บอกแล้วว่าไม่ได้เล็ง
B: แล้วในชุดลาดตระวนของมืงมีพวก Minimi รึพวก Sniper ไปด้วยรึปล่าววะ
N: อ๋อ พวก Minimi จ่าเป็นคนถือ ส่วนพวก Sniper มันเดินแยกไปต่างหาก 2 คน ไม่ค่อยได้ยิงเท่าไหร่หรอกพวกนี้ โดยมากถ้าเจอก็แจ้งตำแหน่งกันเฉย ๆ พวกผมเอา M16 เข้าลุยอย่างเดียวเลย นี่เดือนหน้าจะได้ M4 มาใช้แล้ว พานท้ายแบบปรับได้ด้วยนะ
T : แล้วกระสุนล่ะวะ เค้าให้กี่นัดอ่ะ
N : เท่าที่ขนไหวพี่ แต่พวกผมชอบเอาไปคนละ 5 แมก เผื่อไว้ก่อน ยิงกันจริง ๆ ส่วนใหญ่ก็ 2-3 แมก
G : แล้วระเบิดล่ะวะ
N : แรก ๆ ก็ 2 ลุกตอนหลังมันบอกงบหมด เหลือคนละลูก
T : งบเนี่ยนะหมด เห็นว่างบกลาโหมปีที่แล้วอย่างเยอะ
N: เออ ไม่รู้เหมือนกันพี่ มีให้แค่ไหนก็ใช้แค่นั้นแหละ
T : แล้วเสื้อเกราะกับหมวกล่ะ เห็นเค้ารับบริจาคกัน มีให้ใส่รึปล่าว
N: มีครับ แต่ผมไม่ค่อยใส่กันหรอก เอาตัวเบา ๆ วิ่งเร็ว ๆไว้ก่อน วิ่งช้าแล้วโดน AK ยิงนี่ เกราะไม่มีผลเลยพี่
B: อ้าวมันกันไม่ได้เหรอวะ
N: แฉลบ ๆน่ะได้พี่ ถ้าไปโดนตรง ๆ ก็ร่วงล่ะ ใส่หมวกนี่หันซ้ายหันขวายาก มองยาก แล้วเวลายิงก็หนวกหูด้วย มีเด็กพิษณุโลกคนนึงมันใส่ครบทุกอย่าง วิ่งช้า โดนเข้าไปตรงต้นคอ เรียบร้อยครับ แบกกลับได้เลย บางคนก็โดนทะลุหมวก หัวกระจาย
B : ไม่โดด ๆ ๆ ๆ เอาวะ
T: แสรด ไม่ใช่ Counter strike
G: เป็นไงล่ะมืง ก่อนลงไปล่ะเห็นเล่นจังเลย คุณ BATTLE FIELD
N: เจอเข้าเองเลย ฮ่า ๆ ๆ ๆ
ผมเคยเดินลาดตระเวนไปเจอมันฝึกกันอยู่เลยนะ คุณพวกหัวหน้ามันน่ะ ทหารเก่าของเราทั้งนั้นแหละ พวกรบ
พิเศษเลยด้วย มันปีนขึ้นต้นไม้เอาหัวทิ่มดินได้อ่ะ อย่างเทพ มันฝึกเอาไว้ซุ่มรอเราอยู่บนต้นไม้ แต่ไม่มีปัญหา
พี่ เอา M79 สอยเอา
T: แล้วในมุมมองมืง มันจะสงบเมื่อไหร่วะเนี่ย
N: ล้างเผ่าพันธุ์สถานเดียวพี่ ไม่มีทางเลือกแล้ว เลือกเอา จะยกให้มันรึจะ ฆ่าแม่ ng ให้หมด ออกลูกออกหลานกัน
ยั้วเยี้ยเต็มพื้นที่แล้วพี่ ปราบไม่หมดหรอก รอแต่ว่าเมื่อไหร่จะได้ไฟเขียว ถ้าได้ไฟเขียวเราชนะหายห่วง แต่นี่
พวกแม่ ng เช้า ๆกรีดยาง สาย ๆฝึก ตกดึกออกมาล่อเราละ มันมีเมียได้ 4 คน พวกนี้มันจะเอาลูกที่เกิดกับเมีย
คนแรกมาเรียนในกรุงเทพ ให้เป็นมันสมอง ส่วนลูกที่เกิดกะเมียคนต่อ ๆไปนี่มันให้เข้าปอเนาะ พออายุ 13 -14
แบกปืนไหวก็ต้องออกมารบกันแล้ว
แล้วมีกฎว่าเรายิงก่อนไม่ได้ด้วยนะพี่ ต้องรอมันยิง เราถึงจะสวนได้ แต่ก็ไม่มีใครเค้าสนกันหรอกพี่ เจอแล้ว
คุ้น ๆ หน้า ผมใส่ก่อนล่ะ
ยิ่งตอนนี้มันทะลึ่งไปฆ่าเจ้าหน้าที่ป่าไม้ แล้วพวกป่าไม้เค้าถือคติ ประมาณว่า ถ้ามาทำอะไรกับพวกป่าไม้
เหมือนทำร้ายพวกที่เหลือทั้งหมด พวกที่เหลือ เค้าจะเอาคืนให้หนักกว่าเดิมหลายเท่า
ป่าไม้นี่อย่างโหดนะพี่ ยิงก่อนถามทีหลัง คว้านท้องแขวนไว้บนต้นไม้หน้าหมุ่บ้านมันเลย
แต่ผมว่าก็ดีนะ ปราม ๆเด็ก ๆ มันไว้มั่ง ไม่งั้นมันไม่กลัวหรอก ถ้าจับเป็นแป๊บเดียวเดี๋ยวมันก็ออกมายิงพวกผมใหม่
เด็กบางคนนะ มันโดนลูกหลงระเบิดพวกเดียวกันนั่นแหละ ผมไปช่วยแบกมันวิ่งออกจากพื้นที่ ช่วยทำแผล
พอมันลุกได้ มันจะกลับบ้าน แม่ ng หันกลับมาชี้หน้าผม แล้วทำท่าเอามือปาดคอ เพื่อนบางคนก็โดนทำท่า
เอาปืนเล็งใส่ แต่ไม่เป็นไร ผมจำหน้ามันได้ละ เดี๋ยวลงไปอีกรอบค่อยไปเก็บแม่ ng
G : เฮ่ย โหดว่ะ
N: ไม่โหดหรอกพี่ ไม่งั้นมันยิงพวกเราได้อีกเป็น 10
G : เอาพระพุทธชินราชไหมวะ พี่มีนะ เดี๋ยวถอดให้เลย สร้อยทองไม่ให้นะเว๊ย ฮ่า ๆ ๆ ๆ
N: ไม่เอาอ่ะพี่ เก็บไว้เหอะ คนที่มันจะตายผมเห็นแม่ ng ห้อยทุกอย่าง ทั้งเกราะ ทั้งพระ กระจายหมดพี่
B : แล้วมีสวัสดิการไหมวะ แบบค่าเสี่ยงภัยอะไรประมาณนี้
N : ไม่มีอ่ะพี่ ได้เงินเดือนธรรมดานี่แหละเค้าว่าไม่มีงบ แต่มีประกันชีวิตให้นะ ถ้าตายห่าไปที่บ้านก็ได้แสนนึง
ตำรวจดิพี่สบาย สวัสดิการเพียบ รอทหารเคลียร์หมด เข้าไปถ่ายรูปกะนักข่าวอย่างเดียวเลย แล้วก็กลับบ้านนั่งรอยศขึ้น
ถ้าไม่ทะลึ่งออกไปไหนดึก ๆ คนเดียวไม่ตายหรอกพี่
T: แล้วถ้าพ้นเกณฑ์มืงจะไปสอบเป็นพวกนายสิบอะไรรึปล่าวว ะ
N : ไม่เอาอ่ะพี่ เงินเดือนพอ ๆ กะพนักงาน 7-11 ผมทำงาน 7-11 ดีกว่า ไม่ต้องวิ่งหนีลูกปืนและระเบิด
พอมันรู้ว่าเราโมฯรถให้กันแรงระเบิดได้ 5 กิโล พวกแม่ ng อัดดินมา 15 กิโลเฉย วันนั้น Humvee ที่ผมนั่งพลิกเลยนะพี่
ดีนะ มันพลิกเฉย ๆ เลยยังพอยิงสวนได้ คุณพวกไปกะรถปิคอัพนี่ ลอยอย่างสูง ผมเคยขี่มอเตอร์ไซค์ตามหลัง แม่ ng ลอยสูงจริง ๆ
พี่ ฮ่า ๆ ๆ ๆ
T : ตลกเหรอวะเนี่ย
N : แต่เดี๋ยวดูตอนพ้นเกณฑ์อีกทีพี่ คิดไว้เยอะไม่ได้ เดี๋ยวอีก 4-5 เดือนถ้าถ้าผมมาเตะบอลกะพวกพี่อีกรอบ ค่อยมาคุยกันเรื่องผมจะทำมาหาแดกอะไรดีกว่า
T: เออ ว่ะ ให้รอดเว๊ย
G : พระคุ้มครองนะมืง
N : ขอบคุณครับพี่
B : เออป่ะ 5 โมงละ เตะบอลดีกว่า
นี่เป็นบทสนทนากับรุ่นน้องคนหนึ่งซึ่งเล่นบอลที่สนาม เดียวกันมาหลายปี แต่เค้าติดเกณฑ์ทหารโดยถูกส่งลงไปประจำการที่ 3 จังหวัดชายแดน
ไม่ รุ้จะแนะนำมันยังไง ไม่รุ้จะช่วยมันยังไง ได้แต่รับรู้และนำมาบอกเล่าให้เพื่อน ๆ ชาวไทยคนอื่นได้รับรู้ถึงชีวิตทหารเกณฑ์ที่จะถูกส่งไ ปลาดตระเวน
ถูก ส่งไปตายก่อนเมื่อเกิดเหตุ ตอนคุยกับมันน่ะสนุกสนานครับ แต่ผมเชื่อว่า พอกลับบ้านไปแล้วมีเวลานอนคิด แต่ละคนที่ร่วมสนทนากับน้องเค้า
คง ต้องเกิดความรู้รู้สึกอะไรในใจบ้างไม่มากก็น้อย จากเด็กธรรมดาที่เล่นฟุตบอลด้วยกัน เล่นวินนิ่ง เล่นเกมเหมือนเด็กทั่วไป จีบสาว มีแฟน ต้องไปสู่พื้นที่
ที่มีความขัดแย้งรุนแรง เศร้าว่ะครับ...
ร่วม ส่งกำลังใจให้เค้ากันครับ ยังไง ผมจะปริ๊นท์กระทู้นี้เอาไปให้น้องเค้า และ เพื่อน ๆ ในหน่วยอ่านซึ่งไม่รุ้ว่ามันจะเวิร์คไหม อย่างน้อยให้เค้ารู้ว่า
ถึง ทีวีจะไม่ลงข่าวทหารเกณฑ์ เวลาตายก็เป็นกรอบเล็ก ๆ อยู่ในหนังสือพิมพ์ที่ยอดขายไม่สูง แต่ยังมีคนไทยอีกหลาย ๆ คนได้รับรู้ถึงคนที่เสียสละที่แท้จริง
::::::::::::::::::::: ข้างสนามฟุตบอลแห่งหนึ่งในจังห วัดเชียงใหม่
:::::::::::::::::::::: อาทิตย์- 9 มีนาคม 2551 เวลา 16:30 น.
T : อ้าว เฮ๊ย!!! คุณ N นี่หว่า เป็นไงมั่งล่ะมิง พ้นเกณฑ์ทหารรึยังเนี่ย
N : ยังเลยพี่ เพิ่งกลับจากใต้
T: อ่าวเหรอ เป็นไงมั่งล่ะ ทางใต้
N: โหดดีพี่ ชุดผมรอดกลับมา 49 คน ไปกัน 100 คน ใส่โลงกลับมา 51 คน
G: โอ๊วว คุณครับดด มิงรอดมาได้ไงวะเนี่ย ดวงดีสุด
N: เออพี่ ดวงล้วน ๆ เลย เป็นทหารเกณฑ์ไปใต้แล้วรอดกลับมาได้นี่ โดนระเบิดไปซะครึ่ง อีกครึ่งโดนยิง คุณที่
กลับมาได้ 49 เนี่ย พิการไปอีกเป็น 10 นะพี่ โดยมากจะขาขาด
T: อ่าวเห้ย อะไรมันจะขนาดนั้นวะ ดูในข่าวก็เห็นเงียบ ๆ ลงไปตั้งเยอะพี่
N: เงียบอะไรพี่ พวกผมลาดตระเวนยิงกับพวกแม่ ng เกือบทุกวัน ผมรบในป่า มันไม่มีนักข่าวตามไปทำข่าวอะดิ
นักข่าวมันอยู่แต่ในเขตเมืองกะชานเมืองพี่
B : อืม ๆ แล้วจะพ้นเกณฑ์เมื่อไหร่วะเนี่ย
N: อีกปีนึงพี่ ตอนนี้เค้าให้กลับมาสั่งเสียทางบ้าน ฮ่าๆ ๆ ๆ เดี๋ยวเดือนพฤษภาไปอีกรอบ
G: ยังจะตลกได้นะมืง
N : โหยพี่ปลงแล้ว ไปนี่ต้องไปแบบไม่คิดว่าจะรอด ไม่งั้นเครียด นี่เค้าให้กลับมาพักผ่อน แล้วก็ฝึกอีกหน่อย
เดี๋ยวก็ลงไปลุยกะพวกแม่ ng ต่อ ตอนนี้ผมยิงไรเฟิลให้มันโค้งได้แล้วนะพี่ เจ๋งมะ
B: แสรดไม่ใช่ลูกบอล จะได้ปั่นให้โค้งได้
N : เฮ๊ยย ได้จริง ๆพี่ เวลายิงต้องกะเวลาตอนที่กระสุนมันอยู่กลางลำกล้องแล้ วส่ายปากกรอก ยิงกลางคืนนี่โค้ง
เห็น ๆ เลยพี่
G : เออ เชื่อมืงก็ได้ แล้วหน่วยมืงใช้ปืนอะไรวะ อย่าบอกนะว่า HK
N : ไม่อ่ะพี่ หน่วยผมใช้ M16A2 หวังผลได้ประมาณ 100-200 เมตร ผมแม่นนะพี่ แต่อย่างว่า
เวลาลุยกันจริง ๆ ไม่ได้เล็งหรอผม้แต่ว่ายิง ๆ ยัด ๆไปแถว ๆ นั้นแหละ ไม่มีใครโผล่หัวขึ้นไปเล็งศูนย์หรอก
T : เอา RED DOT ไหม กูมี กูยกให้เลย
N: ไม่เอาอ่ะพี่ บอกแล้วว่าไม่ได้เล็ง
B: แล้วในชุดลาดตระวนของมืงมีพวก Minimi รึพวก Sniper ไปด้วยรึปล่าววะ
N: อ๋อ พวก Minimi จ่าเป็นคนถือ ส่วนพวก Sniper มันเดินแยกไปต่างหาก 2 คน ไม่ค่อยได้ยิงเท่าไหร่หรอกพวกนี้ โดยมากถ้าเจอก็แจ้งตำแหน่งกันเฉย ๆ พวกผมเอา M16 เข้าลุยอย่างเดียวเลย นี่เดือนหน้าจะได้ M4 มาใช้แล้ว พานท้ายแบบปรับได้ด้วยนะ
T : แล้วกระสุนล่ะวะ เค้าให้กี่นัดอ่ะ
N : เท่าที่ขนไหวพี่ แต่พวกผมชอบเอาไปคนละ 5 แมก เผื่อไว้ก่อน ยิงกันจริง ๆ ส่วนใหญ่ก็ 2-3 แมก
G : แล้วระเบิดล่ะวะ
N : แรก ๆ ก็ 2 ลุกตอนหลังมันบอกงบหมด เหลือคนละลูก
T : งบเนี่ยนะหมด เห็นว่างบกลาโหมปีที่แล้วอย่างเยอะ
N: เออ ไม่รู้เหมือนกันพี่ มีให้แค่ไหนก็ใช้แค่นั้นแหละ
T : แล้วเสื้อเกราะกับหมวกล่ะ เห็นเค้ารับบริจาคกัน มีให้ใส่รึปล่าว
N: มีครับ แต่ผมไม่ค่อยใส่กันหรอก เอาตัวเบา ๆ วิ่งเร็ว ๆไว้ก่อน วิ่งช้าแล้วโดน AK ยิงนี่ เกราะไม่มีผลเลยพี่
B: อ้าวมันกันไม่ได้เหรอวะ
N: แฉลบ ๆน่ะได้พี่ ถ้าไปโดนตรง ๆ ก็ร่วงล่ะ ใส่หมวกนี่หันซ้ายหันขวายาก มองยาก แล้วเวลายิงก็หนวกหูด้วย มีเด็กพิษณุโลกคนนึงมันใส่ครบทุกอย่าง วิ่งช้า โดนเข้าไปตรงต้นคอ เรียบร้อยครับ แบกกลับได้เลย บางคนก็โดนทะลุหมวก หัวกระจาย
B : ไม่โดด ๆ ๆ ๆ เอาวะ
T: แสรด ไม่ใช่ Counter strike
G: เป็นไงล่ะมืง ก่อนลงไปล่ะเห็นเล่นจังเลย คุณ BATTLE FIELD
N: เจอเข้าเองเลย ฮ่า ๆ ๆ ๆ
ผมเคยเดินลาดตระเวนไปเจอมันฝึกกันอยู่เลยนะ คุณพวกหัวหน้ามันน่ะ ทหารเก่าของเราทั้งนั้นแหละ พวกรบ
พิเศษเลยด้วย มันปีนขึ้นต้นไม้เอาหัวทิ่มดินได้อ่ะ อย่างเทพ มันฝึกเอาไว้ซุ่มรอเราอยู่บนต้นไม้ แต่ไม่มีปัญหา
พี่ เอา M79 สอยเอา
T: แล้วในมุมมองมืง มันจะสงบเมื่อไหร่วะเนี่ย
N: ล้างเผ่าพันธุ์สถานเดียวพี่ ไม่มีทางเลือกแล้ว เลือกเอา จะยกให้มันรึจะ ฆ่าแม่ ng ให้หมด ออกลูกออกหลานกัน
ยั้วเยี้ยเต็มพื้นที่แล้วพี่ ปราบไม่หมดหรอก รอแต่ว่าเมื่อไหร่จะได้ไฟเขียว ถ้าได้ไฟเขียวเราชนะหายห่วง แต่นี่
พวกแม่ ng เช้า ๆกรีดยาง สาย ๆฝึก ตกดึกออกมาล่อเราละ มันมีเมียได้ 4 คน พวกนี้มันจะเอาลูกที่เกิดกับเมีย
คนแรกมาเรียนในกรุงเทพ ให้เป็นมันสมอง ส่วนลูกที่เกิดกะเมียคนต่อ ๆไปนี่มันให้เข้าปอเนาะ พออายุ 13 -14
แบกปืนไหวก็ต้องออกมารบกันแล้ว
แล้วมีกฎว่าเรายิงก่อนไม่ได้ด้วยนะพี่ ต้องรอมันยิง เราถึงจะสวนได้ แต่ก็ไม่มีใครเค้าสนกันหรอกพี่ เจอแล้ว
คุ้น ๆ หน้า ผมใส่ก่อนล่ะ
ยิ่งตอนนี้มันทะลึ่งไปฆ่าเจ้าหน้าที่ป่าไม้ แล้วพวกป่าไม้เค้าถือคติ ประมาณว่า ถ้ามาทำอะไรกับพวกป่าไม้
เหมือนทำร้ายพวกที่เหลือทั้งหมด พวกที่เหลือ เค้าจะเอาคืนให้หนักกว่าเดิมหลายเท่า
ป่าไม้นี่อย่างโหดนะพี่ ยิงก่อนถามทีหลัง คว้านท้องแขวนไว้บนต้นไม้หน้าหมุ่บ้านมันเลย
แต่ผมว่าก็ดีนะ ปราม ๆเด็ก ๆ มันไว้มั่ง ไม่งั้นมันไม่กลัวหรอก ถ้าจับเป็นแป๊บเดียวเดี๋ยวมันก็ออกมายิงพวกผมใหม่
เด็กบางคนนะ มันโดนลูกหลงระเบิดพวกเดียวกันนั่นแหละ ผมไปช่วยแบกมันวิ่งออกจากพื้นที่ ช่วยทำแผล
พอมันลุกได้ มันจะกลับบ้าน แม่ ng หันกลับมาชี้หน้าผม แล้วทำท่าเอามือปาดคอ เพื่อนบางคนก็โดนทำท่า
เอาปืนเล็งใส่ แต่ไม่เป็นไร ผมจำหน้ามันได้ละ เดี๋ยวลงไปอีกรอบค่อยไปเก็บแม่ ng
G : เฮ่ย โหดว่ะ
N: ไม่โหดหรอกพี่ ไม่งั้นมันยิงพวกเราได้อีกเป็น 10
G : เอาพระพุทธชินราชไหมวะ พี่มีนะ เดี๋ยวถอดให้เลย สร้อยทองไม่ให้นะเว๊ย ฮ่า ๆ ๆ ๆ
N: ไม่เอาอ่ะพี่ เก็บไว้เหอะ คนที่มันจะตายผมเห็นแม่ ng ห้อยทุกอย่าง ทั้งเกราะ ทั้งพระ กระจายหมดพี่
B : แล้วมีสวัสดิการไหมวะ แบบค่าเสี่ยงภัยอะไรประมาณนี้
N : ไม่มีอ่ะพี่ ได้เงินเดือนธรรมดานี่แหละเค้าว่าไม่มีงบ แต่มีประกันชีวิตให้นะ ถ้าตายห่าไปที่บ้านก็ได้แสนนึง
ตำรวจดิพี่สบาย สวัสดิการเพียบ รอทหารเคลียร์หมด เข้าไปถ่ายรูปกะนักข่าวอย่างเดียวเลย แล้วก็กลับบ้านนั่งรอยศขึ้น
ถ้าไม่ทะลึ่งออกไปไหนดึก ๆ คนเดียวไม่ตายหรอกพี่
T: แล้วถ้าพ้นเกณฑ์มืงจะไปสอบเป็นพวกนายสิบอะไรรึปล่าวว ะ
N : ไม่เอาอ่ะพี่ เงินเดือนพอ ๆ กะพนักงาน 7-11 ผมทำงาน 7-11 ดีกว่า ไม่ต้องวิ่งหนีลูกปืนและระเบิด
พอมันรู้ว่าเราโมฯรถให้กันแรงระเบิดได้ 5 กิโล พวกแม่ ng อัดดินมา 15 กิโลเฉย วันนั้น Humvee ที่ผมนั่งพลิกเลยนะพี่
ดีนะ มันพลิกเฉย ๆ เลยยังพอยิงสวนได้ คุณพวกไปกะรถปิคอัพนี่ ลอยอย่างสูง ผมเคยขี่มอเตอร์ไซค์ตามหลัง แม่ ng ลอยสูงจริง ๆ
พี่ ฮ่า ๆ ๆ ๆ
T : ตลกเหรอวะเนี่ย
N : แต่เดี๋ยวดูตอนพ้นเกณฑ์อีกทีพี่ คิดไว้เยอะไม่ได้ เดี๋ยวอีก 4-5 เดือนถ้าถ้าผมมาเตะบอลกะพวกพี่อีกรอบ ค่อยมาคุยกันเรื่องผมจะทำมาหาแดกอะไรดีกว่า
T: เออ ว่ะ ให้รอดเว๊ย
G : พระคุ้มครองนะมืง
N : ขอบคุณครับพี่
B : เออป่ะ 5 โมงละ เตะบอลดีกว่า
นี่เป็นบทสนทนากับรุ่นน้องคนหนึ่งซึ่งเล่นบอลที่สนาม เดียวกันมาหลายปี แต่เค้าติดเกณฑ์ทหารโดยถูกส่งลงไปประจำการที่ 3 จังหวัดชายแดน
ไม่ รุ้จะแนะนำมันยังไง ไม่รุ้จะช่วยมันยังไง ได้แต่รับรู้และนำมาบอกเล่าให้เพื่อน ๆ ชาวไทยคนอื่นได้รับรู้ถึงชีวิตทหารเกณฑ์ที่จะถูกส่งไ ปลาดตระเวน
ถูก ส่งไปตายก่อนเมื่อเกิดเหตุ ตอนคุยกับมันน่ะสนุกสนานครับ แต่ผมเชื่อว่า พอกลับบ้านไปแล้วมีเวลานอนคิด แต่ละคนที่ร่วมสนทนากับน้องเค้า
คง ต้องเกิดความรู้รู้สึกอะไรในใจบ้างไม่มากก็น้อย จากเด็กธรรมดาที่เล่นฟุตบอลด้วยกัน เล่นวินนิ่ง เล่นเกมเหมือนเด็กทั่วไป จีบสาว มีแฟน ต้องไปสู่พื้นที่
ที่มีความขัดแย้งรุนแรง เศร้าว่ะครับ...
ร่วม ส่งกำลังใจให้เค้ากันครับ ยังไง ผมจะปริ๊นท์กระทู้นี้เอาไปให้น้องเค้า และ เพื่อน ๆ ในหน่วยอ่านซึ่งไม่รุ้ว่ามันจะเวิร์คไหม อย่างน้อยให้เค้ารู้ว่า
ถึง ทีวีจะไม่ลงข่าวทหารเกณฑ์ เวลาตายก็เป็นกรอบเล็ก ๆ อยู่ในหนังสือพิมพ์ที่ยอดขายไม่สูง แต่ยังมีคนไทยอีกหลาย ๆ คนได้รับรู้ถึงคนที่เสียสละที่แท้จริง
หัวข้อ: Re: เรื่องจริงที่หนังสือพิมพ์ไม่(ได้)ลง
เริ่มหัวข้อโดย: พี่หมีโหด ที่ กุมภาพันธ์ 10, 2010, 12:41:35 PM
ได้รับ FWD เมลล์เหมือนกัน
ผมว่าเอารูปออกเหอะนะครับ เค้าคือผู้เสียสละ วันนี้เค้ากลับบ้านพร้อมธงชาติคุมกาย
ไม่อยากให้เอารูปของเค้ามาลง เราจะเก็บเรื่องราวของเค้าเอาไว้ การเสียสละของเค้าจะไม่สูญเปล่า
ด้วยเกียรติและศักดิ์ศรีของทหารไทย ผมก็เป็นทหารมาก่อนแต่ไม่ได้ลงใต้
เข้าใจความลำบากแม้จะเทียบไม่ได้เลยกับทหารภาคใต้ ขอยกย่องทหารกล้าเหล่านั้นมากมาก
ผมว่าเอารูปออกเหอะนะครับ เค้าคือผู้เสียสละ วันนี้เค้ากลับบ้านพร้อมธงชาติคุมกาย
ไม่อยากให้เอารูปของเค้ามาลง เราจะเก็บเรื่องราวของเค้าเอาไว้ การเสียสละของเค้าจะไม่สูญเปล่า
ด้วยเกียรติและศักดิ์ศรีของทหารไทย ผมก็เป็นทหารมาก่อนแต่ไม่ได้ลงใต้
เข้าใจความลำบากแม้จะเทียบไม่ได้เลยกับทหารภาคใต้ ขอยกย่องทหารกล้าเหล่านั้นมากมาก
หัวข้อ: Re: เรื่องจริงที่หนังสือพิมพ์ไม่(ได้)ลง
เริ่มหัวข้อโดย: lucho002 ที่ กุมภาพันธ์ 10, 2010, 12:54:09 PM
ขอสดุดีชายชาติทหารที่เสียสละชีวิตทุกนายครับ
หัวข้อ: Re: เรื่องจริงที่หนังสือพิมพ์ไม่(ได้)ลง
เริ่มหัวข้อโดย: kurudragon ที่ กุมภาพันธ์ 10, 2010, 01:05:36 PM
ขอบคุณมากครับสำหรับข้อมูล อยากขอให้ทุกคนที่อยู่บนพื้นแผ่นดินไทยช่วยสวดอ้อนวอนให้ไฟใต้จงดับมอด เพื่อให้ไทยกลมเกลียวเป็นหนึ่งเดียวกัน
(http://img.ihere.org/uploads/f8a115ea28.jpg) (http://img.ihere.org)
ถ้าอ่านแล้วซึ้งใจในพระคุณของคนเหล่านี้ก็ช่วยส่งต่อด้วยนะ.......
(http://img.ihere.org/uploads/2ce896ffa7.jpg) (http://img.ihere.org)
ยามที่คุณนอนหลับในผ้าห่มอุ่นๆ บนเตียงนอนนุ่มๆ มีคนกลุ่มนนึงยืนกอดปืนป้องกันประเทศ
(http://img.ihere.org/uploads/f460af648e.jpg) (http://img.ihere.org)
ขณะที่คุณขับรถยนต์เพื่อไปเรียน พวกเขาขับรถถังเพื่อเตรียมรบ
(http://img.ihere.org/uploads/9b07f23f42.jpg) (http://img.ihere.org)
ขณะที่พวกคุณนอนตื่นสาย พวกเขาตื่นเช้ามาคุ้มครองพระภิกษุทางภาคใต้
(http://img.ihere.org/uploads/e6f8944f9e.jpg) (http://img.ihere.org)
ขณะที่พวกคุณนั่งดูหนัง ละครเรื่องโปรด ซีรี่ย์เกาหลีที่ชื่นชอบ พวกเขาสอดส่องหาศัตรูที่จะรุกรานแผ่นดิน
(http://img.ihere.org/uploads/2ed9f9fafc.jpg) (http://img.ihere.org)
ยามพวกคุณเดินห้างสรรสินค้า นั่งเรียนกวดวิชาในห้องแอร์ มีคนกลุ่มนี้ถือปืนกลางแดดตากฝน
(http://img.ihere.org/uploads/d091245e62.jpg) (http://img.ihere.org)
ตอนเช้าที่คุณเข้าแถวเคารพธงชาติ พวกเขาเข้าแถวเดินหน้าเข้าสนามรบ
(http://img.ihere.org/uploads/e09678c8b3.jpg) (http://img.ihere.org)
ขณะที่พวกคุณรีบร้อนจนไม่ยืนเคารพเพลงชาติ พวกเขากลับถือปืนยืนนิ่งฟังเพลงนั้นด้วยความภาคภูมิใจ
(http://img.ihere.org/uploads/73b1f80438.jpg) (http://img.ihere.org)
ในขณะที่คุณอยู่ในขบวนชุมนุมแบ่งสีเสื้อแดง-เหลือง พวกเขามีเพียงธงไตรรงค์ห่มกาย
(http://img.ihere.org/uploads/7848b70add.jpg) (http://img.ihere.org)
ในขณะที่คุณกำลังหลงวัฒนธรรมต่างชาติ พวกเขากำลังต่อสู้เพื่อเอกราชของชาติไทย
ในขณะที่คุณทะเลาะกับคนที่คุณรัก พวกเขาขอเพียงได้มีโอกาสได้กลับไปเห็นหน้าครอบครัวอีกครั้ง
ในขณะที่คุณสามารถร้องเพลงต่างชาติได้อย่างถูกต้องและชัดเจน แต่จะมีไหมที่ร้องเพลงชาติไทยได้โดยไม่ผิดเพี้ยน
ส่งกำลังใจให้ทหารไทย เหล่าวีรชนของชาติ ให้พวกเขา.....
ขอให้คุณพระศรีรัตนตรัยคุ้มครองรั้วของชาติให้ปลอดภัยและให้พวกเขาได้กลับมาพบครอบครัวด้วยนะครับ
(http://img.ihere.org/uploads/f8a115ea28.jpg) (http://img.ihere.org)
ถ้าอ่านแล้วซึ้งใจในพระคุณของคนเหล่านี้ก็ช่วยส่งต่อด้วยนะ.......
(http://img.ihere.org/uploads/2ce896ffa7.jpg) (http://img.ihere.org)
ยามที่คุณนอนหลับในผ้าห่มอุ่นๆ บนเตียงนอนนุ่มๆ มีคนกลุ่มนนึงยืนกอดปืนป้องกันประเทศ
(http://img.ihere.org/uploads/f460af648e.jpg) (http://img.ihere.org)
ขณะที่คุณขับรถยนต์เพื่อไปเรียน พวกเขาขับรถถังเพื่อเตรียมรบ
(http://img.ihere.org/uploads/9b07f23f42.jpg) (http://img.ihere.org)
ขณะที่พวกคุณนอนตื่นสาย พวกเขาตื่นเช้ามาคุ้มครองพระภิกษุทางภาคใต้
(http://img.ihere.org/uploads/e6f8944f9e.jpg) (http://img.ihere.org)
ขณะที่พวกคุณนั่งดูหนัง ละครเรื่องโปรด ซีรี่ย์เกาหลีที่ชื่นชอบ พวกเขาสอดส่องหาศัตรูที่จะรุกรานแผ่นดิน
(http://img.ihere.org/uploads/2ed9f9fafc.jpg) (http://img.ihere.org)
ยามพวกคุณเดินห้างสรรสินค้า นั่งเรียนกวดวิชาในห้องแอร์ มีคนกลุ่มนี้ถือปืนกลางแดดตากฝน
(http://img.ihere.org/uploads/d091245e62.jpg) (http://img.ihere.org)
ตอนเช้าที่คุณเข้าแถวเคารพธงชาติ พวกเขาเข้าแถวเดินหน้าเข้าสนามรบ
(http://img.ihere.org/uploads/e09678c8b3.jpg) (http://img.ihere.org)
ขณะที่พวกคุณรีบร้อนจนไม่ยืนเคารพเพลงชาติ พวกเขากลับถือปืนยืนนิ่งฟังเพลงนั้นด้วยความภาคภูมิใจ
(http://img.ihere.org/uploads/73b1f80438.jpg) (http://img.ihere.org)
ในขณะที่คุณอยู่ในขบวนชุมนุมแบ่งสีเสื้อแดง-เหลือง พวกเขามีเพียงธงไตรรงค์ห่มกาย
(http://img.ihere.org/uploads/7848b70add.jpg) (http://img.ihere.org)
ในขณะที่คุณกำลังหลงวัฒนธรรมต่างชาติ พวกเขากำลังต่อสู้เพื่อเอกราชของชาติไทย
ในขณะที่คุณทะเลาะกับคนที่คุณรัก พวกเขาขอเพียงได้มีโอกาสได้กลับไปเห็นหน้าครอบครัวอีกครั้ง
ในขณะที่คุณสามารถร้องเพลงต่างชาติได้อย่างถูกต้องและชัดเจน แต่จะมีไหมที่ร้องเพลงชาติไทยได้โดยไม่ผิดเพี้ยน
ส่งกำลังใจให้ทหารไทย เหล่าวีรชนของชาติ ให้พวกเขา.....
ขอให้คุณพระศรีรัตนตรัยคุ้มครองรั้วของชาติให้ปลอดภัยและให้พวกเขาได้กลับมาพบครอบครัวด้วยนะครับ
หัวข้อ: Re: เรื่องจริงที่หนังสือพิมพ์ไม่(ได้)ลง
เริ่มหัวข้อโดย: รองประธานAVC รีเทิร์น !!! ที่ กุมภาพันธ์ 10, 2010, 02:48:22 PM
เกิดมาชาตินี้พี่ได้ทัา 2 อย่างที่อยากทําที่สุดในชีวิตไปแล้ว
1.บวชแทนคุรให้พ่อแม่
2.เป้นทหารรับใช้ชาติ
นับว่าไม่เสียทีที่เกิดเป็นชายไทยแล้วจ้า [ชิ้ง]
1.บวชแทนคุรให้พ่อแม่
2.เป้นทหารรับใช้ชาติ
นับว่าไม่เสียทีที่เกิดเป็นชายไทยแล้วจ้า [ชิ้ง]
หัวข้อ: Re: เรื่องจริงที่หนังสือพิมพ์ไม่(ได้)ลง
เริ่มหัวข้อโดย: เทพบุตร AVC ที่ กุมภาพันธ์ 10, 2010, 06:52:57 PM
RIP แด่ผู้ที่จากไป
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆครับ
ประเทศไทยสันติภาพจงบังเกิด
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆครับ
ประเทศไทยสันติภาพจงบังเกิด
หัวข้อ: Re: เรื่องจริงที่หนังสือพิมพ์ไม่(ได้)ลง
เริ่มหัวข้อโดย: tor_ture ที่ กุมภาพันธ์ 10, 2010, 10:33:18 PM
ไม่มีอะไรจะพูดเลย เศร้าอย่างบอกไม่ถูก
:'(
ไว้อาลัยเเด่ทหารที่เสียสละชีวิตเพื่อปกป้องประเทศของเราครับ
:'(
ไว้อาลัยเเด่ทหารที่เสียสละชีวิตเพื่อปกป้องประเทศของเราครับ
หัวข้อ: Re: เรื่องจริงที่หนังสือพิมพ์ไม่(ได้)ลง
เริ่มหัวข้อโดย: superyesped ที่ กุมภาพันธ์ 12, 2010, 12:12:38 AM
RIP แด่วีรบุรุษทุกท่านครับ
หัวข้อ: Re: เรื่องจริงที่หนังสือพิมพ์ไม่(ได้)ลง
เริ่มหัวข้อโดย: Ojah ที่ กุมภาพันธ์ 13, 2010, 08:31:09 AM
ผมได้เอารูปออกเเล้วนะครับ คงไว้เเต่เนื้อหาครับ
ที่เอารูปลงไม่ได้มีเจตนาไม่ดีนะครับ
เพียงเเต่อยากให้เพื่อนๆได้ชมตรงกันอย่างที่ผมเห็นเท่านั้นครับ
ผิดพลาดประการใดขออภัยกันด้วยนะครับ^^
ที่เอารูปลงไม่ได้มีเจตนาไม่ดีนะครับ
เพียงเเต่อยากให้เพื่อนๆได้ชมตรงกันอย่างที่ผมเห็นเท่านั้นครับ
ผิดพลาดประการใดขออภัยกันด้วยนะครับ^^
หัวข้อ: Re: เรื่องจริงที่หนังสือพิมพ์ไม่(ได้)ลง
เริ่มหัวข้อโดย: lolica ที่ กุมภาพันธ์ 13, 2010, 06:28:35 PM
สุดยอดครับ นับถือเพื่อนท่านจริงๆ
หัวข้อ: Re: เรื่องจริงที่หนังสือพิมพ์ไม่(ได้)ลง
เริ่มหัวข้อโดย: HAYABUSAgeforce1 ที่ กรกฎาคม 17, 2010, 11:03:44 PM
ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนครับ
หัวข้อ: Re: เรื่องจริงที่หนังสือพิมพ์ไม่(ได้)ลง
เริ่มหัวข้อโดย: kongav ที่ กรกฎาคม 22, 2010, 05:41:11 AM
ขอให้มีชีวิตรอดกลับมาให้ได้นะครับ :'( :'(
ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่เสี่ยงชีวิตอยู่ในขณะนี้และต่อจากนี้ไปด้วยครับ >:( >:(
ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่เสี่ยงชีวิตอยู่ในขณะนี้และต่อจากนี้ไปด้วยครับ >:( >:(
หัวข้อ: Re: เรื่องจริงที่หนังสือพิมพ์ไม่(ได้)ลง
เริ่มหัวข้อโดย: rooney482 ที่ กรกฎาคม 22, 2010, 09:23:31 PM
เศร้าใจ เป็นการต่อสู้ที่ไร้เแก่นสาร ไม่มีประโยชน์อะไร นอกจากพวกที่รอกินถ้าโต๊ะจากงบประมาณ ยังไม่นับเงินที่ได้ในการขายอาวุธระหว่างสงครามทั้งพวกพ่อค้าเถื่อนและคนนอกทั้งหลาย คนพวกนี้ต้องตกนรกทั้งตอนเป็นและตอนตาย วอนผู้ที่หลงผิดทั้งหลายอาจจะยังไ่ม่สายที่จะเริ่ม เปลี่ยน... ไม่ว่าท่านจะอยู่ฝ่ายไหน เคียดแค้นเท่าใด ท้ายที่สุดแล้วมันก็ว่างเปล่า
...ท่านเจตนาอะไรแอบแฝง...
...ท่านมีจุดมุ่งหมายอะไร...
...ฝันของท่านจะยิ่งใหญ่แค่ไหน...
...ความสำเร็จที่ภาคภูมิใจมิอาจเกิดขึ้นได้จากความสูญเสีย...
20 ปี ต่อมา
ณ บ้านแห่งหนึ่ง "แม่คับ พ่ออยู่ไหน" "พ่อไปสบายแล้วลูก พ่อของลูกพลีชีพในสงคราม สมเกียรติของชายชาติทหาร" "แล้วเค้าสู้กันทำไมฮะ" แม่นิ่งสักระยะน้ำตาเริ่มไหลออกมา "แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันจะลูก"
หลังจากจบการต่อสู้แสนนาน เรื่องราวต่างๆค่อยๆเงียบหาย ยังมีต่อสู้บางเล็กน้อย อีกหลายปีต่อมา รัฐบาลประกาศจบสิ้นสงคราม หน่วยงานไม่สามารถวัดจำนวนผู้สูญเสียได้ ยังมีผู้หลบหนีคดีมากมายและรัฐก็ตามล่าอย่างไม่ลดละ หลายคนอาจคิดว่าจบแล้ว แต่อาจไม่ใช่ ไฟสงครามที่แท้จริงนั้นอยู่ในใจ หากเยียวยาไม่ได้ก็สามารถปะทุใหม่ได้ทุกเมื่อ
สงครามไม่สร้างสิ่งได้นอกจากความสูญเสีย มีสูญเสียจึงเกิดสันติ สันติแล้วสงบสุข สงบสักระยะก็ก่อสงครามใหม่ ต่อสู้กันต่อไป
หากไม่รีบแก้ไขยังจะมีเด็กอีกมากที่ต้องร้องไห้ก่อนเข้านอน
แด่ผู้สูญเสียและผู้ที่เกี่ยวข้อง
...ท่านเจตนาอะไรแอบแฝง...
...ท่านมีจุดมุ่งหมายอะไร...
...ฝันของท่านจะยิ่งใหญ่แค่ไหน...
...ความสำเร็จที่ภาคภูมิใจมิอาจเกิดขึ้นได้จากความสูญเสีย...
20 ปี ต่อมา
ณ บ้านแห่งหนึ่ง "แม่คับ พ่ออยู่ไหน" "พ่อไปสบายแล้วลูก พ่อของลูกพลีชีพในสงคราม สมเกียรติของชายชาติทหาร" "แล้วเค้าสู้กันทำไมฮะ" แม่นิ่งสักระยะน้ำตาเริ่มไหลออกมา "แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันจะลูก"
หลังจากจบการต่อสู้แสนนาน เรื่องราวต่างๆค่อยๆเงียบหาย ยังมีต่อสู้บางเล็กน้อย อีกหลายปีต่อมา รัฐบาลประกาศจบสิ้นสงคราม หน่วยงานไม่สามารถวัดจำนวนผู้สูญเสียได้ ยังมีผู้หลบหนีคดีมากมายและรัฐก็ตามล่าอย่างไม่ลดละ หลายคนอาจคิดว่าจบแล้ว แต่อาจไม่ใช่ ไฟสงครามที่แท้จริงนั้นอยู่ในใจ หากเยียวยาไม่ได้ก็สามารถปะทุใหม่ได้ทุกเมื่อ
สงครามไม่สร้างสิ่งได้นอกจากความสูญเสีย มีสูญเสียจึงเกิดสันติ สันติแล้วสงบสุข สงบสักระยะก็ก่อสงครามใหม่ ต่อสู้กันต่อไป
หากไม่รีบแก้ไขยังจะมีเด็กอีกมากที่ต้องร้องไห้ก่อนเข้านอน
แด่ผู้สูญเสียและผู้ที่เกี่ยวข้อง
หัวข้อ: Re: เรื่องจริงที่หนังสือพิมพ์ไม่(ได้)ลง
เริ่มหัวข้อโดย: khunbeer ที่ กรกฎาคม 23, 2010, 10:54:07 AM
ขอสดุดีทหารกล้าทุกท่านครับ
หัวข้อ: Re: เรื่องจริงที่หนังสือพิมพ์ไม่(ได้)ลง
เริ่มหัวข้อโดย: Hansen ที่ กรกฎาคม 23, 2010, 12:33:32 PM
ขอความสงบจงกลับคืนสู่แผ่นดินของเราโดยเร็วเถอะครับ
หัวข้อ: Re: เรื่องจริงที่หนังสือพิมพ์ไม่(ได้)ลง
เริ่มหัวข้อโดย: medusakung ที่ เมษายน 06, 2014, 10:52:52 AM
ขุดให้ครับ กระทู้นานแล้ว คนอื่นจะได้อ่านมั่ง
AV Community Since 2009 : AVCollectors.com - Advertising please contact [email protected]