Nozomi Momoi จ้า
เคยได้ยินมาว่าเธอถูกแก๊งยากูซ่า ฆ่าเผานั่งยางทิ้ง เพราะไม่ทําตามที่ทางแก๊งขอจ้า
ขอบคุณคับ ท่านรอง ผมไม่เคยรู้ข่าวนี้เล้ยนะเนี่ย ผมต้องเสริ์ตหาใน Google ดูหน่อย
ประวัติ
[แก้]ต้นชีวิต
โนะโซะมิเกิดที่กรุงโตเกียวเมื่อวันที่ 23 กันยายน 2521[1] เข้าเรียนโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นที่จังหวัดนะงะโนะ ณ ที่นั้น เธอมีเพื่อนซึ่งสนิมสนมกันเป็นอันมาก แม้สำเร็จการศึกษาแล้วก็ยังไปมาหาสู่กันเสมอ[2]
เมื่อสำเร็จมัธยมศึกษาแล้ว โนะโซะมิทำงานซึ่งเธอว่าเป็น "งานธรรมดาสามัญมาก" โดยพรรณนาชีวิตประจำวันของตนเองในเวลานั้นว่า "ฉันเคยตื่นตอนเช้าเวลา 5:30 เพื่อเตรียมตัวไปทำงาน และฉันไม่มีเวลากระทั่งแต่งหน้าที่ทำผม...แต่งานนั้นเป็นจำพวกที่ฉันต้องใช้เวลาส่วนมากอยู่ตัวคนเดียว ก็เลยไม่ค่อยเป็นปัญหาสำหรับฉันสักเท่าไร"[3] ทว่า เธอไม่ต้องการใช้ชีวิตเช่นนั้น เธอต้องการทรัพย์สินเงินทองมากขึ้น จึงคอยมองหางานใหม่เรื่อย ๆ แต่ก็ไม่พบ จนกระทั่งมีตัวแทนอุตสาหกรรมภาพยนตร์ลามกอนาจารซึ่งมีสำนักอยู่ในย่านชินจุกุมาพบเข้า ด้วยความที่มีใจจะหางานใหม่อยู่แล้ว เธอจึงตกลงรับเล่นภาพยนตร์ให้[3]
[แก้]การปรากฏตัวครั้งแรกในวงการภาพยนตร์ลามกอนาจาร
ผลงานชิ้นแรกของโนะโซะมิเป็นของค่ายด็อกมา (Dogma) จำหน่ายเมื่อเดือนเมษายน 2544[4] เวลานั้น โทจิโระ (Tohjiro) ผู้กำกับภาพยนตร์ลามกอนาจาร ให้คำแนะนำแก่โนะโซะมิว่า "เธอควรบ้ากามกว่านี้หน่อย" และโนะโซะมิกล่าวว่า เธอจดจำคำแนะนำดังกล่าวได้จนขึ้นใจ เป็นคำแนะนำที่ช่วยให้เธอลดความกระดากอายทั้งในและนอกโลกภาพยนตร์ได้เป็นอย่างดี[3]
ต่อมาในเดือนธันวาคม 2544 โนะโซะมิได้แสดงในตอนที่สี่ของภาพยนตร์ชุดเชิงสารคดีซึ่งค่ายวีไอพี (VIP) ผลิตออกจำหน่ายเดือนละครั้ง[5] ครั้นเดือนมกราคม 2545 เธอก็ได้แสดงภาพยนตร์ของค่ายบาซูกา (Bazooka) ในเครือบริษัทมีเดียสเตชัน (Media Station) เรื่อง เวอร์ชวลบรอเธล (Virtual Brothel) รับบทเป็นหญิงโสเภณีวัยเยาว์ซึ่งเรียนรู้การค้าประเวณีจากรุ่นพี่ยุกะริ ซะกุระดะ (Yukari Sakurada) ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังเชื้อเชิญผู้ชมให้เปรียบเทียบกามปฏิบัติของยุกะริผู้เจนโลกกับของโนะโซะมิมือใหม่ด้วย[6]
ปรากฏว่า โนะโซะมิมีความสุขกับอาชีพใหม่นี้เป็นอันมาก เธอกล่าวถึงผลงานเรื่องแรก ๆ ของเธอว่า "ตอนแรก ๆ ฉันสนุกสนานมากเลยค่ะ ไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยสักนิด"[3] นอกจากนี้ เธอยังต่างจากนักแสดงภาพยนตร์ลามกอนาจารคนอื่น ๆ ตรงที่พวกเขาใฝ่หาเวลาว่าง แต่เธอใฝ่หาโอกาสที่จะได้แสดงอยู่เรื่อย ๆ[7]
ในเดือนพฤษภาคม 2545 นั้น โนะโซะมิได้แสดงในตอนที่สามของภาพยนตร์ชุดเรื่อง ฟอร์ซฟูลเอกซ์ฮิบิชันนิสติกเพลย์แมนิแอกซ์ (Forceful Exhibitionistic-Play Maniax) ร่วมกับนักแสดงอีกสองคน ในภาพยนตร์นี้ ทั้งสามคนต้องกระทำอนาจารต่อหน้าธารกำนัลในสวนสาธารณะ อาคารสำนักงาน และบ่อนพนัน[8]
[แก้]การทำงานในช่วงหลัง
หลังจากที่ได้แสดงบทบาทนักเรียนหญิงและบทบาทถูกข่มขืนกระทำชำเรามานักแล้ว โนะโซะมิก็เริ่มเบื่อหน่ายเนื้อเรื่องทำนองดังกล่าว แต่ชอบใจที่ตนเริ่มได้บทเด่นขึ้นในระยะหลัง ๆ เธอกล่าวว่า "ให้ผู้ชายเป็นฝ่ายรับฉันนี่เป็นเรื่องแนวใหม่เลยนะ ก็ดูสนุกน่าเล่นดี ฉันว่าแบบนี้ล่ะที่ฉันอยากทำมากกว่า"[3]
ในเดือนกรกฎาคม 25425 นั้น เธอจึงได้แสดงภาพยนตร์ที่มีเนื้อเรื่องเช่นนั้น ชื่อ ปอปูลาร์แอกเทรสเซสฟักกิงเวอร์จินบอยส์ (Popular Actresses Fucking Virgin Boys) เนื้อหาเป็นไปอย่างที่ชื่อเรื่องบอก คือ โนะโซะมิกับนักแสดงหญิงอีกสองคนร่วมประเวณีกับชายหลายคนซึ่งไม่เคยผ่านกิจกรรมทางเพศมาก่อน ในจำนวนนี้ เป็นทั้งนักศึกษามหาวิทยาลัยและชายวัยกลางคน[8] ต่อมาในเดือนสิงหาคม 2545 เธอได้เล่นเนื้อเรื่องทำนองเดียวกันอีกในภาพยนตร์แนวสารคดีชื่อ โฮมเดลิเวอรีคอลเกิร์ล (Home Delivery Call Girl) โดยที่เธอไปปรากฏตัวที่บ้านของฝ่ายชายและร่วมประเวณีกัน[9] อนึ่ง โนะโซะมิยังแสดงภาพยนตร์แนวหลงใหลในอวัยวะ (fetishism) ด้วย เพราะเรื่อง ลาวีอ็องโนส (La Vie En Nose) ซึ่งค่ายซีเนเมจิก (CineMagic) เผยแพร่เมื่อปี 2549 หลังจากที่เธอถึงแก่ความตายแล้ว มีเนื้อหาเกี่ยวกับความหลงใหลในจมูกจนกำหนัด[10]
สำหรับชีวิตส่วนตัวนั้น โนะโซะมิแสวงหาความสำราญใจจากกามกิจทั้งในและนอกการแสดง ครั้งหนึ่งเธอกล่าวว่า "เอากันทุกวันก็ไม่เห็นเป็นไร"[3] โนะโซะมินั้นได้รับความนิยมอย่างยิ่งยวด ถึงขนาดที่มีผลงานเดือนละสิบเรื่อง แต่ก็ทำให้เธอเหนื่อยล้า ถึงขนาดที่แสดงความอิดโรยทั้งในการให้สัมภาษณ์และในการสนทนาส่วนตัว เธอบอกผู้สัมภาษณ์ว่า "...ทีแรกก็สนุกมาก ๆ ล่ะ แต่เดี๋ยวนี้เหนื่อยมาก อันที่จริง ฉันว่าตอนนี้ฉันหักโหมเกินไปนะ ก็เลยอยากพักผ่อนให้ดีสักครั้ง มากกว่าอยากได้เงิน"[3] เธอกล่าวอีกว่า "ก็เหมือนที่เคยบอกค่ะ ฉันเพลิดเพลินในการถ่ายทำมาก บางทีฉันก็คิดว่า มันยากและเหนื่อยอยู่ แต่ความสนุกนี่มากกว่าโขเลย"[3]
ภายหลัง เพื่อนคนหนึ่งของโนะโซะมิกล่าวว่า โนะโซะมิเตรียมสมรส ออกจากอุตสาหกรรมภาพยนตร์ลามกอนาจาร แล้วประกอบอาชีพเป็นนักแสดงละครเวทีแทน[2] โนะโซะมิยังได้ตั้งวงดนตรีกับเพื่อนักแสดงคนอื่นและออกผลงานเพลงเป็นซีดีสองชุดเมื่อปี 2545 ด้วย[2]
[แก้]การตาย
ในช่วงที่ชีวิตของโนะโซะมิกำลังรุ่งโรจน์อยู่นั้นเอง วันที่ 12 ตุลาคม 2545 มีผู้พบเธอนอนตายอยู่ริมแม่น้ำนะไร (Narai) ซึ่งไหลผ่านเมืองชิโอะจิริ จังหวัดนะงะโนะ ใกล้กันนั้นมีซากรถยนต์ถูกเผาจนดำเมี่ยม และในรถนั้นมีศพเพื่อนชายของเธอ ศพทั้งของโนะโซะมิและชายคนดังกล่าวถูกเผาจนเป็นตอตะโกเช่นกัน[2]
เจ้าพนักงานตำรวจชันสูตรแล้วพบว่า โนะโซะมิถูกแทงหกครั้ง ก่อนถูกน้ำมันรถราด และเผาทิ้งในบริเวณที่ห่างจากรถยนต์นั้นไปราวสิบเมตร[2] ศพทั้งสองไหม้เกรียมถึงขนาดที่ต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงจึงตรวจพิสูจน์ได่ว่าใครเป็นใคร[2] เจ้าพนักงานยังเห็นว่า เป็นไปได้ว่าโนะโซะมิกับเพื่อนชายตกลงกระทำอัตวินิบาตกรรมด้วยกัน โดยที่เพื่อนชายของเธอช่วยให้เธอถึงแก่ความตายก่อน แล้วเผาตัวเองตายในรถ[2]
ต่อมา มีรายงานว่า ชายคนดังกล่าวเป็นลูกจ้างบริษัทแห่งหนึ่งในจังหวัดนะงะโนะ[2] และหนังสือพิมพ์ ไมนิชิชิมบุง (Mainichi Shimbun) ลงข่าวว่า "ดูเหมือนว่า โนะโซะมิมีบางสิ่งบางอย่างที่ดาราหนังโป๊ญี่ปุ่นนับหมื่นนับแสนคนไม่มี และด้วยวัยเพียงยี่สิบสี่ เธอกำลังก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดแห่งโลกก่อนจะตกลงสู่จุดจบอันชวนอเนจอนาถใจ"[2]
หลายเดือนหลังจากมรณกรรมดังกล่าว บิดามารดาของชายผู้ตายแถลงคัดค้านข้อสรุปของเจ้าพนักงานตำรวจที่ว่า ผู้ตายทั้งสองตกลงทำอัตวินิบาตกรรมกัน และชี้ว่า มีพยานหลักฐานหลายอย่างไม่สอดคล้องกับข้อสรุปนี้ บิดามารดาของชายผู้ตายฟ้องเจ้าพนักงานตำรวจท้องถิ่นเป็นจำเลย แต่ถูกยกฟ้อง นอกจากนี้ เมื่อบริษัทประกันภัย เช่น บริษัทประกันชีวิตซุมิโตะโมะ (Sumitomo Life Insurance) บอกปัดไม่ใช้เงินจำนวนหนึ่งให้ เพราะถือว่าบุตรเสียชีวิตจากอัตวินิบาตกรรม บิดามารดาของชายผู้ตายก็ฟ้องบริษัทประกันภัยด้วย[11] ครั้นเดือนตุลาคม 2549 ศาลแพ่งจังหวัดนะงะโนะวินิจฉัยให้บิดามารดาของชายผู้ตายชนะคดี โดยศาลเห็นว่า ความตายของผู้ตายทั้งสองเป็นผลมาจากการกระทำของบุคคลภายนอก มิใช่พวกเขาทำตัวเอง แต่คดีอาญานั้นไม่มีความคืบหน้าเลย[12][13]
อนึ่ง เมื่อโนะโซะมิตายแล้ว มีการจำหน่ายภาพยนตร์จำหน่ายที่เธอแสดงหรือร่วมแสดง โดยที่ไม่ใช้ภาพเลือนปกปิดอวัยวะเพศด้วย[14]
[แก้]อ้างอิง
ผู้เขียน
