นักลงทุนชาวอเมริกันนายหนึ่งกำลัง ยืนอยู่บนท่าเรือ ณ ชายฝั่งหมู่บ้านเม็กซิกันแห่งหนึ่ง ขณะที่มีเรือประมงลำหนึ่งกำลังแล่นเข้ามาจอด แล้วเขาก็ได้เห็นปลาโอครีบเหลืองตัวโตๆกองอยู่บนเรือลำนั้น
ชาวอเมริกันเอ่ยชมชาวประมงพื้นเมืองที่จับปลาได้เก่ง ก่อนจะถามว่า " คุณใช้เวลาในการจับปลาพวกนี้นานไหม"
ชาวประมงตอบว่า " ครู่เดียวเท่านั้นแหละครับ "
" อ้าว ถ้าอย่างนั้นทำไมไม่อยู่นานอีกหน่อยเพื่อที่จะได้ปลามามากกว่านี้ล่ะ " เขาสงสัย
คนถูกถามตอบเรียบๆ " นี่ก็พอเลี้ยงครอบครัวในวันนี้แล้วครับ "
นักลงทุนผู้มาเยือนถามใหม่ " แล้วคุณเอาเวลาที่เหลือไปทำอะไร "
" ผมก็ยุ่งทั้งวันแหละครับ นอนตื่นสายๆ จับปลาวันละนิดหน่อย เล่นกับลูกๆ นอนพักกลางวันกับมาเรีย ภรรยาของผม เดินเล่นในหมู่บ้าน จิบไวน์และเล่นกีต้าร์กับเพื่อนฝูงในตอนเย็นๆ "
คนอเมริกันจึงพูดอย่างกระหยิ่มว่า " ผมจบเอ็มบีเอจากฮาร์วาร์ด สามารถให้คำแนะนำคุณได้นะ อันดับแรกก็คือ คุณน่าจะจับปลาให้ได้เยอะกว่านี้ เพื่อที่จะได้ซื้อเรือลำโตๆ ผมจากการมีเรือลำโตก็จะทำให้คุณมีเงินมากพอที่จะซื้อเรือเพิ่มขึ้น จากนั้นคุณก็นำปลาที่จับได้ไปขายที่โรงงานโยไม่ต้องผ่านพ่อค้าคนกลางแต่ อย่างในตอนนี้หรือไม่ก็สร้างโรงงานเสียเอง ซึ่งคุณก็จะสามารถควบคุมได้ทั้งหมดนับตั้งแต่กระบวนการผลิต ผลผลิต ตลอดจนการจัดจำหน่าย ถึงตอนนั้นคุณก็สามารถย้ายจากหมู่บ้านชาวประมงเล็กๆแห่งนี้ไปอยู่ที่เมือง เม็กซิโกซิตี้ จากนั้นก็ขยับขยายย้ายไปแอลเอ แล้วก็ไปนิวยอร์ก ที่ซึ่งคุณจะสามารถขยายกิจการให้เจริญรุ่งเรืองได้ยิ่งขึ้น "
เมือฟังมาถึงตอนนี้ ชาวประมงก็ถามว่า " แล้วทั้งหมดนี้ต้องใช้เวลาสักกี่ปี "
" สิบห้าถึงยี่สิบปี "
" จากนั้นละ "
คนอเมริกันหัวเราะร่วนและบอกว่า " ที่นี้ก็จะถึงช่วงที่สำคัญที่สุดในชีวิตละ เมื่อโอกาสเหมาะ คุณก็ควรจะทำหนังสือชี้ชวนขายหุ้น เพื่อขายหุ้นทั้งหมดให้แก่สาธารณะ แล้วคุณก็จะกลายเป็นมหาเศรษฐี อาจทำเงินได้เป็นล้านๆเหรียญเลยก็ได้นะ "
" เป็นล้านๆ.......แล้วยังไงล่ะ "
คนอเมริกันแจกแจงต่ออย่างเพลิดเพลิน
" จากนั้นคุณก็ค่อยเกษียณตัวเอง ย้ายไปอยู่ที่หมู่บ้านชาวประมงเล็กๆ นอนตื่นสายๆ ตกปลาวันละเล็กๆน้อยๆ เล่นกับลูกๆ นอนพักกลางวันกับภรรยาที่บ้าน ตอนเย็นก็เดินเล่นในหมู่บ้าน จิบไวน์ และเล่นกีต้าร์กับเพื่อนฝูง..."
...
ผมเห็นด้วยกันลุงเขาเต็มๆเลยล่ะ..............
ผู้เขียน
