ถ้ายาวไปหน่อยก็ขออภัยครับ....
ผมเองพึ่งเลิกกับแฟนผมตอนครบรอบ 5 ปีเมื่อกรกฎาคมปีที่แล้ว (ปี54)
เธอได้เจอกับคนที่เข้ามาแล้วทำดีกับเธอจนเธอหวั่นไหว(แต่ในใจเธอยังรักผม)
เราเลิกกันแต่เราตกลงกันว่าเราจะพิศูจน์ตัวเราทั้งคู่ว่าแท้จริงแล้วเราทั้งคู่ต้องการกันและกันรึเปล่า
ตั้งแต่เลิกกันผมก็ทำทุกอย่างให้มันดีขึ้นจนกระทั่งน้ำท่วมครั้งใหญ่(บ้านผมอยู่รังสิต)
เธอต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัดเพราะบริษัทเธอโดนน้ำท่วม
ซึ่งแน่นอนผมไม่ได้เจอเธอเลย2เดือนเต็มและแน่นอนเค้าคนนั้นของเธอก็ไปด้วย(ทำงานที่เดียวกัน)
แม้จะมีบางช่วงที่เธอกลับมาเยี่ยม(ผมอยู่บ้านช่วงน้ำท่วม)และเธอบอกกับผมว่าเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะ
ช่วงน้ำลด(ประมาณเดือนธันวาคม)ผมรู้สึกว่าเรากลับมาคบกันอีกครั้งผมดีใจมากๆ
แต่ผลสุดท้ายปีใหม่(ปี55)เธอบอกกับผมว่าเธออยากเริ่มต้นใหม่กับเค้าคนนั้น
ผมเองตอนใกล้สิ้นปีเหมือนมีลางบอกเหตว่าเธอโอนเอียงไปหาเค้าคนนั้นแล้ว
วันนั้นผมใช้เวลาหนึ่งวันเต็มๆกับการคิดที่จะถอยหลังให้เธอเป็นอิสระแต่ทรมานมากๆกับการตัดสินใจ
ผมตั้งใจจะพูดออกไป...............แต่ไม่รู้ทำไมเธอพููดก่อน
เราร้องไห้ด้วยกันมาหลายครั้งเรื่องความรักของเรา
เราพยายามทำให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม
วันนั้นเราร้องไห้ด้วยกัน
เธอพร่ำบอกกับผมว่าเธอขอโทษๆๆๆๆๆๆ
ผมยิ้มทั้งน้ำตาว่าไม่เป็นไรๆๆๆๆ
เราสองคนต่างพูดพร้อมกันว่าที่ผ่านมาเราคือทุกสิ่งทุกอย่างของกันและกัน
และไม่เสียใจกับช่วงเวลาที่เราได้เป็นคนรักกันไม่เคยเสียดายช่วงเวลาที่เราอยูู่ด้วยกัน
ทุกวันนี้ผมเข้าใจและเคารพในการตัดสินใจของเธอ
แต่ผมก็ยังรู้สึกเสียใจอย่างมากไม่กินอะไรเลย(ทุกวันนี้กินบ้างแต่ไม่มาก)
ผมคงเป็นแบบนี้ไปอีกสักพัก
ผมรักผู้หญิงคนนี้มาก
ขอกำลังใจให้ผมผ่านช่วงที่มันทรมานแบบนี้ด้วยเถอะครับพี่ๆน้องชาว AVC
จากที่ผมโพสไปเมื่อวันที่4 มกราคม ณ ตอนนี้ผมมีกำลังใจเพิ่มขึ้นมากเลยครับ
ขอบคุณทุกๆท่านมากๆจริงๆครับที่ให้กำลังใจผม
ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้เจอหน้ากันเลยก็ตาม
แต่ทุกคนให้กำลังใจผมเหมือนเป็นเพื่อนสนิทคนนึง
ผมขอให้ทุกคนมีความสุขกับคนที่คุณรัก
และขอให้ผลบุญอันยิ่งใหญ่ของทุกท่านที่ให้กำลังใจผมส่งผลให้ทุกๆท่านสุขภาพแข็งแรงและสมหวังทุกประการครับ
ผมไม่มีอะไรจะตอบแทนจริงๆผมทำได้เพียงพูดว่า.......ขอบคุณมากๆครับ
ผู้เขียน
