เคยคิดเล่นๆว่า หากมีเงินพอเหลือพอใช้ ว่าจะไปลองกิเลสชิ้นหนาอันนี้ดู แต่ทว่าก็ไม่เคยไปจริงๆซะที
มาลองคิดเกี่ยวกับตัวเองดูว่าทำไมเป็นแบบนั้น ในขณะที่เพื่อนคนอื่นๆมันก็ชอบไป ผมพบว่า พ่อของผม ตั้งแต่จำความได้จนถึงปัจจุบัน พ่อไม่เคยนอกใจแม่ และไม่เคยไปเที่ยวอะไรแบบที่คนอื่นๆเค้าไปเลย มันเลยเป็นแบบอย่างให้ผมประพฤติตัวแบบพ่อ และเป็นคนที่รักเดียวใจเดียวมานานแล้ว ไม่ได้หมายความว่า พ่อคนอื่นๆต้องเป็นแบบผมแล้วคนอื่นๆจะเป็นแบบนี้นะครับ ผมหมายถึงภาพที่ผมเห็นและเชื่อมั่นในสิ่งที่พ่อผมเป็น และทำให้ผมจึงเดินอยู่กับร่องกับรอยแบบนี้มาได้
จนถึงทุกวันนี้ ผมก็ไม่คิดอยากจะไปเที่ยวแบบนี้ครับ มันเหมือนโลกที่ถูกสาป คุณเข้าไปแล้วก็จะไปหลงติดมัวเมากับความสุขเพียงแค่ชั่วครู่ชั่วยามเท่านั้น ผู้หญิงในโลกกลางคืน โดยส่วนมากต้องคำสาปและน้อยคนมากที่จะหลุดรอดออกมาได้ ผมไม่อยากเข้าไปหลงกับความสุขจอมปลอมแบบนั้นครับ
เขียนมายาวเลย พอดีความรู้สึกมันอยากจะระบายน่ะครับ :
ผู้เขียน
