ถ้าค่าแรงปรับขึ้นเป็น300บาททั่วประเทศแล้วกลับไปทำงานแถวบ้านดีกว่าไหมครับ

แล้วแต่จะคิดครับ แต่อย่างมองกว้างมาก ให้ดุแค่ตัวเองกับบริบทรอบข้างพอ ตัดสินใจในสิ่งที่มีผลกระทบต่อตัวเอง ก็พอครับ

ผมใช้ชีวิต ตจว.มานาน นานจนรู้แล้วว่าด้วยรายได้ต่ำกว่า 25000 นี่อยู่ใน กทม.ไม่รอดแน่นอน ยกเว้นมีบุยเก่าคือมีบ้านพ่อบ้านแม่อยู่
แต่ถ้าออกมาอยู่ระยอง อุบล อุดร ลำปาง รายได้เท่ากันนี่ อยู่ ตจว.เป็นเทพเลยครับ

ด้วยค่าครองชีพที่ต่ำกว่ามาก การเดินทางที่สะดวก และยิ่งถ้ามีรากเดิม (ญาติ บ้านเก่า เพื่อนฝูง) อยู่ได้สบายๆ ครับ

ขึ้นอยุ่กับว่ามองเป้าหมายชีวิตไว้ยังไง

รุ่นน้องผมคนนึงรระหกระเหินชีวิตพอสมควร ไปซาอุ ไปไหนต่อไหนมาเยอะ จนมาจบที่เป็นลูกน้องในอู่แถวบางนา สงกรานต์ปีนึงกลับบ้านมาเจอผมพอดี เลยนั่งกินเหล้าคุยกัน จากนั้นอีก 2-3 วันมันก็ย้ายครัวกลับมาบ้านแม่ เดินหน้ามึนเข้าแบงค์ กู้เงินมาทำอู่ซ่อมรถเอง
ตอนนี้ก็สิบกว่าปีแล้ว มีเงินหมุนเวียนเดือนนึงสิบกว่าล้าน สบายๆ เป็นเถ้าแก่ไปเลย....

หรือญาติผมกับเมีย เดินทางเข้า กทม.เมื่อนสิบปีก่อนเหมือนกัน ตอนแรกไปทำงานโรงงาน แล้วไม่ไหว ออกมาทำกิจการเอง ฟังดูดีครับ แต่ตอนมันเล่านี่ อึ้งเหมือนกัน ช่วงตกงาน สองผัวเมียมาขายลาบส้มตำอยู่ใต้ทางด่วนตรงเพลินจิตต์ ขายดี แต่ทุนกินหมด เลยมานั่งคิดกันว่าจะทำอะไรดี พอดีเมัยมันสังเกตเห็นสาวๆ ออฟฟิสชอบกินอะไรจุกจิก แต่ขี้เกียจเดิน เลยปิ๊งไอเดีย ....

มันตื่นกันตอนตี 1 ไปปากคลองซื้อส้มเขียวหวานชนิดเปรี้ยวค่อดๆ มาผ่าครึ่ง คั้นแต่น้ำแล้วใส่เกลือนิดหน่อยใส่ขวดพลาสติกเล็กๆ ขวดละสิบบาทแช่เย็นๆ มาวางขายใต้บันไดรถไฟฟ้า วันแรกขายไป 200 ขวด หมดตั้งแต่ยังไม่ 8 โมงเช้า ....ตอนนี้มันซื้อบ้านใน กทม.มีรถปิ๊กอัพ 6 คัน ขายแค่น้ำส้มคั้นนี่แหละครับ แต่ทำเป็น delivery ส่งย่านต้นๆ ถนนสุขุมวิท กำไรเดือนละเป็นแสน ....

คุณล่ะ อยากทำอะไร ถ้าอยากรวย ลองสู้ต่อใน กทม.

ถ้าอยากมีชีวิต กลับบ้านก็น่าจะดี