ถ้ามีคนในครอบครัวเป็นอย่างนี้คุณจะคิดยังไง????

[Lunlamer]

พอดีผมรู้จักญาติคนนึงแกเป็นผู้หญิงนะครับและก็ชอบทำบุญมากๆเพราะเขาเชื่อว่ามันช่วยเรื่องธุรกิจ

แต่หลังจากนั้น 2-3 ปี แกก็เป็นมะเร็งต้องไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลแต่ก็ยังเคร่งเรื่องพระเรื่องเจ้าเหมือนเดิม

ถึงขนาดต้องนิมนต์พระมาทำน้ำมนต์ให้ดื่มแทนน้ำที่โรงพยาบาล พอแกดีขึ้นก็กลับมาอยู่บ้าน

แต่แทนที่จะพักผ่อนก็ดันออกไปวัดหรือถ้าไม่ได้ไปวัดก็จะชอบนั่งทำบายศรีอยู่ที่บ้าน

หมอก็กำชับมาว่าให้พักผ่อนเยอะๆเพราะผ่าตัดมา แล้วตอนนี้ฉี่เองไม่ได้ต้องต่อสาย

จากกระเพาะปัสสาวะมาโดยตรง บางครั้งก็ออกไปตลาดซื้อของมาถวายพระแต่ก็เป็นลมกลางตลาด

ตอนนี้ลูกๆหลานๆต่างเอือมระอาเพราะเตือนแก แกก็ไม่ฟังแถมอาการก็ไม่ค่อยจะดีขึ้นเพราะไม่ค่อยได้พักผ่อน

ถ้าสมมติว่าคุณมีญาติเป็นแบบนี้คุณจะคิดอย่างไรครับ ?

[sub1987]

คนแก่รึเปล่าครับ หัวดื้อแบบนี้  ทำห้องพระไว้ที่บ้านเลยครับ (หรือมีแล้ว)

บอกแกไปว่าทำให้ลูกหลานลำบากก็บาปนะครับ 

ญาติผมคนนึงก็ชอบปฏิบัติธรรมครับ แบบสายกรรมฐานเลย ไปถือศีล 8 อยู่วัดเลย 10 กว่าปีแล้ว

[Harajuku]

ต้องไห้พระมาเตือนถึงจะฟังครับ

[JUSTDROPDEAD]

ก็คงต้องเตือนไปเรื่อยๆ แหละครับ
การทำบุญไม่จำเป็นต้องไปวัดหรอกครับ อยู่ที่ใหนก็ทำได้ ถามว่าถ้าทำไปแบบนี้แล้วจะมีประโยชน์อะไร ผมว่าไม่เลย
แม่ผมป้าผมก็ชอบทำบุญเหมือนกันครับ แต่ทุกวันนี้ก็ไม่เคยอยู่กันอย่างสุขสบายเลยซักคน(สงสัยต้องรอชาติหน้า (คิวเยอะ))
ลองคิดดูแล้วกันว่าทำบุญตั้งเยอะแต่กลับต้องเป็นมะเร็งต้องเจ็บไข้ได้ป่วย อืม หรือเป็นเพราะต้องชดใช้กรรมในชาติที่แล้ว อ้าว
แล้วที่พระพุทธเจ้าเคยสอนไว้ว่าควรรู้จักให้อภัยซึ่งกันและกัน แต่กับต้องมาชดใช้กรรมในชาติที่แล้ว เอ๊ะ ยังไง
ที่บ่นไปไม่ได้ห้ามไม่ให้ทำบุญครับ แต่ทำให้มันพอดีๆ ทำเท่าที่ทำได้
เป็นคนดีของสังคมนี้ผมว่ามันน่าจะเป็นบุญที่ประเสริฐที่สุดแล้วมั้งครับ

[Lunlamer]

คนแก่รึเปล่าครับ หัวดื้อแบบนี้  ทำห้องพระไว้ที่บ้านเลยครับ (หรือมีแล้ว)

บอกแกไปว่าทำให้ลูกหลานลำบากก็บาปนะครับ 

ญาติผมคนนึงก็ชอบปฏิบัติธรรมครับ แบบสายกรรมฐานเลย ไปถือศีล 8 อยู่วัดเลย 10 กว่าปีแล้ว

ไม่แก่ครับอายุ 40 กว่าๆเอง ส่วนห้องพระนี้มีแล้วครับแต่โดนแกสั่งจัดใหม่หมด

ย้ายโน่นย้ายนี่ เพิ่มโน่นเพิ่มนี่ วันนั้นนี่โคตรจะเหนื่อยเลยครับ


ส่วนตัวผมชอบความเห็นคุณ JUSTDROPDEAD นะครับ

ผมเชื่อว่าการทำบุญไม่มช่ต้องทำที่วัดเสมอไป ขอแค่เราเป็นคนดี ทำสิ่งดีๆ ผมว่าแค่นี้ก็ได้บุญแล้วครับ

เคยมีเหตุการณ์นึงครับ มีวันนึงแกอยากจะทำบุญตอนเช้า แกก็ปลุกหลานๆแกตั้งแต่ตี 4 เลยครับ

แ้ล้วก็ฝากหลานแกไปซื้อของมาทำบุญแถมซื้อของเสร็จก็ต้องมาช่วยแกทำกับข้าวต่อ

กว่าจะเสร็จเรื่องข้าว เรื่องพระก็ปาไปตอน 9 โมง พี่ผมที่ช่วยแกนี่บ่นตลอดตั้งแต่ตี 4 ยัน 9 โมงเลยครับ

ผมก็นึกอยู่ว่าแกทำแบบนี้แกจะได้บุญจริงหรอ ทั้งๆที่แกก็ทำให้ลูกหลานแกลำบากขนาดนี้

[maload ผํ้ต้องการรับจ้างทำซับหนัง]

ผมก็ตื่นตีสี่มาทำกับข้าวให้ยายนะครับ เพราะกลัวเเกหกล้ม  ถ้าปล่อยให้ทำเอง คือเรื่องอย่างนี้บางคนอาจจะลำบาก ก็เเล้วเเต่
เเต่ผมนี่มันสบายๆมากๆ  ที่มีอยู่มีกินเล่นเน็ทได้ทุกวันนี้ ก็เพราะสิ่งที่คนรุ่นท่านทำมาให้ทั้งนั้น
ถ้าเป็นผมจะเเบ่งรับเเบ่งสู้ คือเเกอยากทำอะไรก็ให้ทำๆไป  เราก็คอยช่วยไป  ไม่ลำบากอะไร
บางที ถ้าเราคิดเเบบของเราเองมาก  ก็คุยกับคนอื่นไม่เข้าใจครับ   ผมเห็นเยอะตามเวบบอร์ด   คุยกันโพสยาวมาก  เเต่มองไม่เห็นว่าใครจะหาทางเข้าใจกันเลย  สมัยก่อนมีคำว่า ใจเขาใจเรา  ไม่รู้ว่าเด็กสมัยนี้เคยได้ยินหรือเปล่า

[terdsak]

กรณี  นี้ เป็นความเชื่อเเต่ละ บุคคล

ผมเจอกรณี ขายบ้านขายที่ดิน  มีเงินเท่าใด บริจาควัดหมด
ญาติพ่อน้องเครียดจัด   เสมือน   ตกนรก อเวจี  เนื่องจาก เเม่เค้า งมงายเอง การบริจาคเงินมหาศาล เพื่อตัวเองจะไป  สวรรค์

เเละเเม่เค้าก็  ไปอยู่วัดที่เค้าบริจาค  นุ่มห่ทข้าว

เเย่มากๆ  ลูกหลาน ซวย มากๆ

[super]

ทางสายกลางครับมากไปก็ลำบากคนอื่นน้อยไปก็กลัวไม่ได้บุญ ทำให้พอดีถึงจะได้บุญ

[sompoat]

ถ้าท่านทำแล้ว ท่านมีความสุข ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน ก็ให้ท่านทำไปเถิดครับ
แต่ละคนจะมีมุมมองต่างกัน คุณจะไปบังคับให้ท่านเชื่อเหมือนคุณคงยาก
ท่านจะบังคับให้คุณให้เชื่อเหมือนท่าน ก็คงยากเหมือนกัน...

ผมขอยกตัวอย่างเรื่องตัวเองให้ดูนะครับ

ช่วงปลายชีวิตของทั้งคุณพ่อคุณแม่ของผม
ผมและพี่น้องเวียนกันไปดูแลเป็นปกติ
แต่ต่างกันตรงมุมมองนิดนึง

พี่ๆ น้องๆ ผมจะเคร่งครัดเรื่องคำเตือนของแพทย์มาก
ที่ห้ามแทบจะทุกอย่าง โดยเฉพาะเรื่องอาหาร
ทั้งสองท่าน อายุ 84-85 แล้วครับ

ผมเห็นต่างครับ มีโอกาสเมื่อไหร่ ผมจะพาท่านไปเที่ยวทั้งใกล้ไกล
ไม่ว่าจะโดยหนทางใด
ท่านดูทีวีเห็นอะไรแปลกๆ น่าสนใจ น่ากิน ผมก็หามาให้
ไม่ได้เป็นทุกวันนะครับ ตามวาระและโอกาสจะอำนวย
จนเป็นเหตุให้ทะเลาะกับพี่น้องหลายครั้ง
ทุกคนเป็นว่าผมกำลังฆ่าพ่อฆ่าแม่ช้าๆ
ท่านต้องกินแต่โจ๊กเละๆ ปลานึ่ง นม ของกินทุกอย่างต้องสแกนละเอียด
แต่ผมเห็นว่าท่านเหนื่อยมานาน บั้นปลายชีวิตน่าจะได้รับอะไรที่ท่านอยากได้

ทั้งสองท่านจากพวกเราไปโดยสงบตอนนอนหลับทั้งคู่ครับ
ไม่เจ็บป่วยอะไร แต่ไม่พร้อมกันนะครับ คุณแม่ไปก่อน จากนั้นราวๆ ปีนึงคุณพ่อถึงตามไป

หลังงานของท่าน เรามีทำบุญใหญ่ครั้งนึง
มีเลี้ยงพระด้วย อาหารคาวหวานสารพัดชนิดที่จะนึกได้ว่าคุณพ่อคุณแม่ท่านอยากกิน
ก็มีมาทำบุญเลี้ยงพระกัน ตอนพระกำลังฉัน ผมลุกขึ้นถามพี่น้องว่า
"ทำไม ตอนพ่อแม่ยังไม่เสีย พวกมึงไม่ยอมให้ท่านกิน
ตอนนี้ มึงยังมาเยาะเย้ยท่านอีกด้วยการทำของที่ท่านชอบมาให้พระฉัน

กูถามพวกมึงหน่อยว่า ท่านได้กินของดีดีแบบนี้จากพวกมึงมั่งมั๊ย"

แล้วผมก็ออกจากงานมา

จนทุกวันนี้ ผมยังไม่พูดกับพี่น้องผมเลยครับ เพราะผมไม่เข้าใจพวกมันเลยว่าพยายามทำอะไร

เพื่อพ่อแม่หรือเพื่อตัวเอง