ท่านเป็นอย่างไรก็เป็นอย่างนั่นแหละครับ
ถ้าเป็นคนเงียบ ๆ ก็ไม่ต้องพยายามให้มันเฮฮา หรือเฉยเมยเกินไปจนเข้ายาก
คนที่พยายามตลกมักจะตายก่อนทุกที
แค่ยิ้มให้ รับไหว้ตอนเช้า ถามว่ากินข้าวเที่ยงที่ไหน .. แค่นี้
ส่วนเรื่องน้องเค้าจะเข้ากับเราได้รึเปล่านั้น มันไม่ใช่หน้าที่ของเรา
มันเป็นส่วนหนึ่งที่ นศ.จะต้องทำให้บรรลุเป้าหมายในการสร้างความสัมพันธ์ในที่ทำงาน
ผมก็เห็นมามากมายนะ .. ที่นศ.หน้าตาดี ๆ เข้ามาฝึกงาน
แล้วพวกหน้าม่อทั้งหลายก็ระริกระรี้ ตามจีบโน่นนี่นั่น ทั้งในแผนกตัวเอง แผนกอื่น
ตามไปเลี้ยง ไปเสนอหน้าทุกครั้ง ว่าง่าย ๆ ว่าจะเอาน่ะแหละ
สุดท้ายก็มาเป็นดราม่า แฟนน้องเค้าก็ไม่ชอบใจ ตัวน้องเค้าก็อึดอัด
อยู่กันแบบอึมครึมเลี่ยงกันไปเลี่ยงกันมา ใช้งานก็ไม่ได้สนิทใจ
พอถึงเวลาฝึกงานจบก็เลิกกันไปแบบไม่ประทับใจเลย
ปล. หรือ จขกท. คิดอะไรไปไกลเหรอ
ขอบคุณมากครับท่าน Kene-Moko ... ข้อความในหลายบรรทัดมันสอนผมได้ดีทีเดียว
ที่ผมเป็นกังวล มันก็คงเพราะความคุ้นชินที่เคยเจอ เคยคลุกคลีแต่กับน้องฝึกงานผู้ชายน่ะครับ เคยไปไหนมาไหนด้วยกัน งานหนักบ้าง-เบาบ้าง กินข้าวกลางวันร้านง่ายๆ บางวันก็เลยเวลาไปบ้าง(บ่าย 2 /บ่าย 3) งานเสร็จกลับบ้านมืดๆค่ำ คือผมอยู่กับวัฏจักรแบบนี้มานานหลายปี มันชินจริงๆ
แต่พอตอนนี้มีน้องผู้หญิงมาฝึก ผมก็คิดเยอะน่ะครับ น้องเค้าจะทำไหวมั๊ยถ้าเจองานหนักๆ กินข้าวน้องเค้าจะกินร้านที่เราเคยกินได้มั๊ย งานเสร็จมืดค่ำน้องเค้าจะลำบากใจมั๊ย
ส่วนผมคิดอะไรไปไกลมั๊ย?
ไม่มีหรอกครับ สำหรับผมมันเลยช่วงเวลาแบบนั้นมาแล้วครับ มีแค่แว๊บเดียวในวันแรกที่เจอน้องเค้า ก็แค่คิดในใจน้องเค้าน่ารักดีสมวัย แต่ก็แค่นั้นแหละครับ
ผู้เขียน
