จากข่าวในกระทู้ของคุณ hiAV อันนี้
http://www.avcollectors.com/board/index.php?topic=191636.0บังเอิญไปเจอบทความที่เกี่ยวเนื่องกัน
เห็นน่าสนใจดีเลยเอามาแบ่งให้อ่านครับ
มีบางมุมน่าสนใจดี
http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1427194849คำ ผกา
ขอบฟ้า
มติชนสุดสัปดาห์ 20-26 มีนาคม 2558
คุณต่วย ผู้ดำเนินรายการทูไนต์ไทยแลนด์ร่วมกับฉัน เสนอหัวข้อมาว่า "พี่ครับ ผมว่าเราน่าคุยข่าวนี้"
ข่าวที่คุณต่วยว่าคือ ข่าวดาราเอวีชายของญี่ปุ่นที่ใช้ชื่อในวงการว่า Shimiken ออกมาให้สัมภาษณ์กับสื่อโทรทัศน์ญี่ปุ่น และภายหลังเป็นข่าวในหนังสือพิมพ์อย่าง นิวยอร์กเดลิเมล์ ก่อนจะกลายมาเป็นข่าวภาษาไทยในหลายๆ สื่อ ถึงสภาวะเหนื่อยยากของชีวิตดาราหนังโป๊ชาย
และเรียกร้องให้คนรุ่นใหม่เข้าสู่วงการให้มากขึ้น เพื่อแบ่งเบาภาระของเขาที่ต้องถ่ายหนังโป๊มากถึง 21 ฉากต่อหนึ่งอาทิตย์
เนื่องจากมีการผลิตหนังโป๊ เฉพาะของญี่ปุ่นมากถึง 4,000 เรื่องต่อเดือน
ซึ่งดาราเอวีชายมีแค่ 70 คน ในขณะที่ดาราเอวีหญิงมีถึง 10,000 คน
เมื่อสำรวจวรรณกรรมการแปลข่าวนี้มาเป็นภาษาไทยในสื่อไทย แล้วพบว่า การพาดหัวข่าวเน้นความหวือหวาได้อารมณ์ประมาณสารภาพทั้งน้ำตาชีวิตดาราเอวีชายแสนรันทด บางครั้งเจอ "จิมิ" เน่า ก็ต้อง "ทนทำ" แล้วข่าวก็จบไปแบบสั้นๆ ไม่ได้ขยายขอบฟ้าทางความรู้เกี่ยวกับอุตสาหกรรมหนังโป๊เท่าที่ควร
เมื่อไปอ่านข่าวต้นฉบับภาษาอังกฤษ จึงเห็นข้อมูลที่หลากหลายไปกว่าความหวือหวาจากข่าวภาษาไทย
ชิมิเคน ซึ่งปีนี้อายุ 35 ปี อยู่ในอุตสาหกรรมนี้มาประมาณสองทศวรรษ และเรียกได้ว่าเป็นดาราเอวีระดับ "ตำนาน" ของอุตสาหกรรม
ตลอดอาชีพของเขา ได้ร่วมหลับนอนกับดาราโป๊หญิงมาแล้ว 7,500 คน
และล่าสุด เขาได้ทวีตข้อความบอกว่า เขาเริ่มรู้สึกว่าเขา "แก่" และอ่อนแรงลงมากสำหรับการอยู่ในอุตสาหกรรมนี้ต่อ
และอยากให้มีดาราชายหน้าใหม่ก้าวเข้ามาสู่วงการนี้มากขึ้น เพื่อจะได้สมดุลกับความต้องการการผลิตหนังโป๊
ณ ขณะนี้ แม้เขาจะรู้สึกว่าอ่อนแรงลงไปมาก แต่ยังไม่ถึงขั้นต้องพึ่งไวอะกร้า
ในขณะเดียวกันต้องดูแลร่างกายอย่างเข้มงวด ไม่ว่าจะเป็นการออกกำลังกายในยิมครั้งละ 90 นาที อาทิตย์ละ 4 วัน
ต้องกินอาหารเสริมจำพวกโปรตีน และควบคุมอาหารอย่างเคร่งครัด อีกทั้งกิน zinc หรือธาตุสังกะสีเสริมเพื่อทำให้อสุจิมีสีขาว
เขามีรายได้ค่อนข้างดี นั่นคือทำเงินได้ประมาณอาทิตย์ละ 23,573 ดอลลาร์ มีอพาร์ตเมนต์หรูๆ อยู่ มีรถซูเปอร์คาร์ขับ
แต่ราคาที่ต้องจ่ายสำหรับการอยู่ในอุตสาหกรรมนี้คือ เขาต้องแยกบ้านอยู่กับภรรยาและลูกที่เริ่มเข้าสู่ช่วงวัยรุ่น เนื่องจากกลัวว่าลูกจะอับอายที่มีพ่อเป็นดาราหนังโป๊
เมื่อฉันพูดว่าการขยายขอบฟ้าทางความรู้เกี่ยวกับอุตสาหกรรมหนังโป๊ ฉันหมายถึงอะไร?
อย่างแรก คือ ฉันยังไม่เห็นสื่อไทยมองหนังโป๊เป็นอุตสาหกรรม
แต่สื่อไทยมักมองหนังโป๊ ถ้าไม่ในฐานะสื่อลามกที่นำความเสื่อมทรามทางศีลธรรมมาสู่สังคม ก็มองมันอย่าง exotic คือมองมันเป็นเรื่องแปลกประหลาดมหัศจรรย์น่าตื่นตาตื่นใจ อ่านแล้วกรี๊ดกร๊าด "ว้าย ตายแล้ว จริงเหรอ" ไม่ได้เรียนรู้อะไรจากมัน
มิหนำซ้ำยังเอ็นจอยความประหลาดมหัศจรรย์กึ่งน่าค้นหากึ่งเป็นของต้องห้ามต่อไป
มีอยู่หนึ่งย่อหน้าในข่าวของนิวยอร์กเดลิเมล์ที่สื่อไทยไม่ได้แปลมา ทั้งๆ ที่มีนัยสำคัญต่อความเข้าใจอุตสาหกรรมหนังโป๊ของญี่ปุ่น (ซึ่งเราต้องค้นคว้าต่อไปว่าเหมือนหรือต่างจากหนังโป๊ของสังคมอื่นๆ อย่างไร)
นั่นคือ ในข่าวพูดถึงการขยายตัวเชิงปริมาณเพื่อตอบสนองความต้องการที่มากขึ้นเรื่อยๆ ของผู้บริโภคหนังโป๊ญี่ปุ่น นั่นคือ เพื่อตอบสนองต่อผู้ชายกลุ่มใหม่ที่นักสังคมวิทยาเรียกว่า
กลุ่มผู้ชาย "กินหญ้า" หรือ grass-eating men กลุ่มผู้ชายกินหญ้า คือผู้ชายที่ไม่ปรารถนาจะร่วมเพศกับผู้หญิง (หรือชาย) แต่รักจะดูหนังโป๊อยู่กับบ้านแล้วช่วยตัวเองมากกว่า
การเพิ่มขึ้นของชายกลุ่มนี้ ทำให้ความต้องการบริโภคหนังโป๊สูงขึ้นตาม
ข้อมูลนี้น่าสนใจตรงที่ว่ามันไปลบล้างความเชื่อเดิมที่ว่า หนังโป๊ทำให้คนเกิดความต้องการทางเพศแล้วออกไปก่อคดีทางเพศ เช่นการข่มขืน
แต่สำหรับสังคมญี่ปุ่นแล้ว มันตรงกันข้าม หนังโป๊กลับตอบสนองความต้องการทางเพศที่จำกัดไว้สำหรับตนเองเท่านั้น
การร่วมเพศในที่นี้ จึงปราศจาก "คู่" ไม่ต้องมีพาร์ตเนอร์ ไม่ต้องมีบุคคลที่สอง
มันกลายเป็นกิจกรรมที่บอกความต้องการการอยู่ตามลำพัง ไม่ปรารถนาจะยุ่งเกี่ยวกับใคร
แน่นอนว่าตราบใดที่เรายังไม่สามารถมอง อุตสาหกรรมหนังโป๊ด้วยสายตาของนักสังคมศาสตร์ เราก็ย่อมหมดโอกาสที่จะศึกษาว่า ในกรณีของสังคมไทย การเสพหนังโป๊นั้น เสพเพื่อเร่งเร้าความปรารถนาให้เสาะหา "คู่" อันนำไปสู่ข้อสันนิษฐานว่า หนังโป๊ทำให้เด็กมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร
หนังโป๊มีผลต่อการเพิ่มขึ้นของอาชญากรรมทางเพศ
หรือ หนังโป๊ทำให้คนสุขสมกับตนเองตามลำพังมากกว่าการอยากจะแสวงหาคู่
ทั้งๆ ที่ข้อมูลเหล่านี้จะช่วยให้เราสามารถรับมือประเด็นปัญหาเกี่ยวกับภาวะอนามัยเจริญพันธุ์ การวางแผนนโยบายพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชากร การออกกฎหมายเพื่อควบคุมสื่อลามก
หรืออย่างน้อยที่สุดก็ได้รู้จัก เข้าใจ ความเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมด้านกามารมณ์ของคนไทย สังคมไทย ซึ่งแน่นอนว่ามันย่อมเปลี่ยนแปลงและไม่หยุดนิ่งอยู่กับที่
หากอยากขยายขอบฟ้าทางความรู้อันเนื่องมาจากข่าวดาราหนังเอวีเพศชาย คำถามที่สำคัญอีกหนึ่งคำถามคือ สถานะของดาราเอวีหญิงและชายต่างกันอย่างไร มีความได้เปรียบเสียเปรียบต่างกันมากน้อยแค่ไหน และสะท้อนถึงความไม่เท่าเทียมกัน การเลือกปฏิบัติบนฐานของเพศสภาพมากน้อยแค่ไหน อย่างไร
หนังโป๊ ดาราหนังโป๊ เพศสภาพในหนังโป๊ในมิติต่างๆ ได้เพิ่มหรือลดอำนาจของคนในอุตสาหกรรมบนฐานของเพศของพวกเขาอย่างไร
รวมทั้งมันได้เพิ่มหรือลดทอนอำนาจ ได้ไปซ้ำเติมให้โครงสร้างสังคมแบบชายเป็นใหญ่ให้เข้มแข็งมากขึ้น
หรือมันได้ไปบ่อนเซาะให้โครงสร้างชายเป็นใหญ่ให้อ่อนแอลง?
บทความของ Vanessa L. Pinto ใน sfweekly.com ชื่อ Consider this : The Porn Industry Exploits Men Too หรือ "คิดเรื่องนี้ : อุตสาหกรรมหนังโป๊ก็กดขี่ผู้ชายเช่นกัน"
พินโต พูดถึงอุตสาหกรรมหนังโป๊ของอเมริกาที่ปฏิบัติต่อดาราหนังโป๊ชายเป็นแค่ "ดิลโด้" เดินได้เท่านั้น
นั่นคือ พวกเขาแทบจะไม่มี "ตัวตน" หรือ "อัตลักษณ์" ที่ชัดเจนในหนัง
ในหนังโป๊ มักให้ความสำคัญกับตัวละครเพศหญิง โฟกัสไปที่ผู้หญิง ในขณะที่ผู้ชายเป็นแค่อุปกรณ์ประกอบฉาก (เพราะคนดูหนังโป๊ที่เป็นพวกรักเพศตรงข้ามมักจะเอ็นจอยเรือนร่างและกามารมณ์ของผู้หญิงมากกว่าจะจับจ้องเรือนร่างของเพศชาย)
ในแง่ค่าแรง ดาราหนังโป๊ชายโดยมากได้ค่าตัวน้อยกว่าผู้หญิง
ในแง่ของเพศวิถี พินโต ชี้ว่าดาราหนังโป๊ผู้หญิงสามารถรับงานได้หลากหลาย กว้างขวางกว่า
นั่นคือ คนดูไม่รู้สึกแปลกเมื่อผู้หญิงรับทั้งบทร่วมเพศกับผู้ชาย และร่วมเพศกับผู้หญิง แถมยังชอบเสียอีก โดยไม่คิดว่านี่เป็นฉากเกย์หรือเลสเบี้ยน
ในขณะที่ดาราโป๊ผู้ชายต้องเลือกว่า เมื่อเขาไปเลือกแสดงหนังโป๊ชาย-ชายแล้ว โอกาสได้งานหนังโป๊ ชาย-หญิง จะน้อยลง
และที่แน่ๆ สำหรับทั้งนักแสดงหญิงและชายคือ ตราบเท่าที่ยังไม่มีการตั้งสหภาพแรงงานของคนที่อยู่ในอุตสาหกรรมหนังโป๊ พวกเขาก็ยังต้องแบกรับความเสี่ยงต่อความไม่แน่นอนของงานและของรายได้
การรับรู้ของสังคมนั้น ดูเหมือนว่าจะยอมรับนักแสดงหนังโป๊ผู้หญิงได้มากกว่า
คือรู้สึกธรรมดากับดาราหนังโป๊ผู้หญิง ในขณะที่สำหรับผู้ชาย การเป็นดาราหนังโป๊ สวนทางกับความคาดหวังของสังคมที่มองว่าเพศชายคือ หัวหน้าครอบครัว ต้องผดุงไว้ซึ่งเกียรติ ศักดิ์ศรีแบบผู้ชาย
การเล่นหนังโป๊ ดูไร้ศักดิ์ศรีไม่ต่างจากการเป็นแมงดาหรือการเป็นกะหรี่เพศชาย
เมื่อไหร่ที่ผู้ชายก้าวเข้าสู่อุตสาหกรรมหนังโป๊ มันก็แทบจะเท่ากับว่าเขาได้ถอด "ความเป็นชาย" (สังคมชายเป็นใหญ่ มองว่าความเป็นชายเท่ากับความเป็นผู้นำ ความเป็นพ่อ ความเป็นผู้ปกป้อง) ออกจากร่างไปด้วย
เมื่อเขาไม่มีความเป็น "ชาย" ที่สังคมคาดหวังและเชื่อ ดาราหนังโป๊ชายจึงยากจะมีความสัมพันธ์ มีแฟน แต่งงาน สร้างครอบครัว เพราะแค่ผู้หญิงรู้ว่าเขาเล่นหนังโป๊ ก็ไม่มีใครอยากเดตด้วยแล้ว
นอกจากนั้น การออกจากอุตสาหกรรมนี้เพื่อหางานใหม่ก็เป็นไปได้ยาก เพราะการแสดงหนังโป๊ เป็นมลทินอย่างหนึ่งของชีวิต เมื่อไปสมัครงานอื่นๆ หากสืบประวัติแล้วพบว่า เคยเล่นหนังโป๊ โอกาสที่จะถูกรับเข้าทำงานแทบจะไม่มีเลย
ไม่นับความยากในการทำงานที่อุตสาหกรรมหนังโป๊ เรียกร้องต่อสรีระของเพศชายในส่วนที่ยากต่อการควบคุมมากที่สุด นั้นคือการแข็งตัว ที่ดาราชายต้องพร้อมต้องแข็งในสถานการณ์เมื่อเขาอยู่ใน "หน้าที่" ไม่ว่าเงื่อนไขของสภาพอากาศจะเป็นเช่นไร ร้อน หนาว อยู่บนทราย อยู่ในน้ำ ฯลฯ
ซึ่งดาราชายเกือบทั้งหมดบอกว่ามันเป็นงานที่ไม่ง่าย และต้องอาศัยวินัย และความอดทนอย่างยิ่ง
และนี่อาจเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เกิดสภาวะขาดแคลนดาราหนังโป๊ชาย ไม่แต่เฉพาะการเรียกร้องจากร่างกายอย่างตรงไปตรงมา แต่ในโครงสร้างสังคมชายเป็นใหญ่ มันยากมากที่ผู้ชายจะยอมสละสถานะ "ความเป็นชาย" ของตนเองเพื่อแลกกับเงินที่จะได้จากอาชีพนี้
(ลองเปรียบเทียบว่า เมื่อผู้หญิงลุกขึ้นมาแต่งตัวแบบผู้ชาย เช่น ใส่สูท สังคมบอกว่าสูททำให้ผู้หญิงดูเข้มแข็ง และมีความน่าเชื่อถือ ดูมีความเป็นมืออาชีพมากขึ้น แต่ในทางตรงกันข้าม ถ้าผู้ชายลุกขึ้นมาสวมผ้าถุง ผู้ชายถูกมองว่าน่าขบขัน น่าหัวเราะเยาะ ดูเพี้ยน ดูหมดความน่าเชื่อถือ สูญเสียภาพลักษณ์ความเป็นมืออาชีพ ที่เป็นอย่างนั้นก็เพราะว่าสถานะของผู้ชายในสังคมชายเป็นใหญ่นั้นคือบรรทัดฐานของความเหนือ ความสูงส่งที่เราต้องพยายามไต่เต้าไปไขว่คว้ามันมาไว้กับเรา เช่นเดียวกัน เมื่อผู้หญิงเล่นหนังโป๊ สังคมไม่ได้รู้สึกอะไรมาก เพราะสังคมคิดว่า "ผู้หญิงมันก็แบบนี้อยู่แล้ว ดีๆ เลวๆ เกิดมาเพื่อบำรุงบำเรอเพศชาย" ผู้หญิงเล่นหนังโป๊คือเสมอตัว แต่ถ้าผู้ชายเล่นหนังโป๊ มันคือการดูถูกตัวเอง เพราะสังคมยกให้ว่าผู้ชายไม่ใช่ "ของเล่น" ในปริมณฑลทางเพศและกามารมณ์)
เมื่อมันเต็มไปด้วยเรื่องแย่ๆ แบบนี้ คำถามคือ แล้วทำไมยังมีคนก้าวไปอยู่ในอุตสาหกรรมหนังโป๊?
ฉันคิดว่าเราสามารถตอบคำถามนี้ได้เหมือนๆ กับที่เราใช้กับอาชีพอื่นๆ?
จะมีใครสักกี่คนในโลกนี้ที่ได้ทำงานที่ตัวเองฝันอยากจะทำ?
จะมีใครสักกี่คนในโลกนี้ได้ทำงานที่ตัวเองรัก?
ใครสักคนหนึ่งทำงานอะไรสักอย่างหนึ่งได้ดีมาก เป็นเพราะเขารักในงานนี้หรือแค่เขาสามารถทำงานนี้ได้ดีโดยที่เขาเองก็ไม่แน่ใจว่าเขารักมันหรือเปล่า?
คนที่เป็นนักข่าวหลายๆ คนก็อาจจะไม่ได้รักในการเป็นนักข่าวแต่บังเอิญพอทำได้ และยังไม่มีงานอื่นที่ดีกว่านี้ให้ทำ?
คนจำนวนมากรับราชการก็ไม่ได้รักในงาน แต่ไม่มีอะไรดีกว่านี้ให้ทำ และก็ซังกะตายทำไปวันๆ อย่างเบื่อหน่าย
คนงานก่อสร้างจำนวนมากคงไม่ได้รักในงานแบกปูน ปีนตึก แรงงานกรรมกรทำถนนคงไม่สนุกนักกับการคลุกฝุ่นกลางแดดเปรี้ยงกับงานใช้แรงงานอย่างเข้มข้นแลกกับค่าแรงอันน้อยนิด
การเป็นดาราหนังโป๊ก็คงไม่ได้ต่างจากนั้น มันอาจไม่ใช่งานที่เขาชอบ แต่บังเอิญเขาทำได้ และมันก็เลี้ยงชีพได้ประมาณหนึ่ง และก็ยังคงทำต่อเพราะยังไม่มีอะไรดีกว่านี้ให้ทำ หรือทำไปวันๆ จนหมดแรงบันดาลอยากจะเปลี่ยนแปลงตนเองไปเป็นอย่างอื่น หรืออาจจะมีคนที่รักในงานนี้จริงๆ อย่าง Shimiken ที่เขาบอกว่า เขาก็อยากเล่นหนังโป๊ไปจนตาย แม้มันจะเป็นงานที่เหนื่อยมาก
สุดท้ายคือทัศนคติของเราต่ออุตสาหกรรมนี้ต่างหาก ว่าเราจะมองอุตสาหกรรมนี้อย่างไร
เราจะเป็นผู้เสพหนังโป๊อย่างรื่นรมย์อย่างเงียบเชียบ ปิดลับ พร้อมๆ กับทำท่าตบอก ตกใจทุกครั้งที่มีคนพูดถึงหนังโป๊หรืออุตสาหกรรมนี้ ว่ามันคือความบัดสีบัดเถลิง หรือเราจะเป็นสื่อที่สักแต่ขายความหวือหวาในมิติของบัดสีอย่างเมามัน
หรือเรา - อย่างน้อยที่สุด ควรจะมองเห็นมันเป็นเพียงอุตสาหกรรมหนึ่งของระบบทุนนิยมที่ต้องการการจัดการให้เกิดความเป็นธรรมในธุรกิจ เช่น การจัดตั้งสหภาพแรงงานขอคนในอุตสาหกรรม หรือการเรียกร้องการมีส่วนร่วมของสังคมในการวิพากษ์วิจารณ์หนังโป๊ กำกับทิศทางของมันให้เป็นไปในทางบวกมากกว่าทางลบ
ส่งเสริมความเสมอภาคทางเพศมากกว่าตอกย้ำโครงสร้างอุดมการณ์สังคมชายเป็นใหญ่
สิ่งแรกที่เราต้องการน่าจะเป็นการออกจากความเคยชินเดิม มองหาขอบฟ้าที่กว้างกว่าที่เคยเห็น
ผู้เขียน
