สมัยวัยรุ่นนั่งรถเมล์(มินิบัส)กลับบ้าน รถติดมากในช่วงเย็นเลิกเรียน
จากนั่งอยู่แถวหลังสุดก็ต้องลุกให้แม่ลูกคู่นึงนั่งแทน เพราะคนเยอะจนแทบจะล้นออกประตู
...มีผู้หญิงคนนึงขึ้นตามมายืนอยู่ข้างหน้าผม เป็นความพอดีที่หาที่เปรียบไม่ได้
เธอยกแขนขึ้นจับราวรถเมล์ เสื้อแขนกุดของเธอก็ยกขึ้นตาม...อยู่ในระดับสายตาผมพอดีเป๊ะ
No Bra!!! นั่นเป็นภาพเต้านมที่สวยที่สุดในชีวิตและติดค้างอยู่ในหัวผมมาจนถึงทุกวันนี้
หัวนมสีออกแดงๆ ตามผิวที่ขาวสุดๆ ของเธอ
บางจังหวะผมพยายามเบี่ยงสายตาหลบไปจากภาพตรงหน้า เพราะเจ้าท่อนล่างเริ่มผงาดหนักขึ้นทุกที...
เมื่อเบือนสายตาหลบก็ไปจับจ้องที่ท่อนแขนเธอแทน ขนรำไรๆ ออกสีน้ำตาลหน่อยๆ มันยิ่งทำให้จินตนาการของผมเพริดพริ้งเข้าไปใหญ่
ผมไม่มีโอกาสรู้เลยว่าเธอเป็นคนไทยหรือเปล่า? เป็นผู้หญิงจริงหรือเปล่า? แต่ใบหน้าที่ผมเห็นได้ไม่เต็มนักก็คล้ายญี่ปุ่นไม่น้อย
แก้มใสไร้เครื่องสำอางค์...ใสจนเห็นเส้นเลือดบนแก้ม ปากแดงทั้งที่ปราศจากลิปสติก
ชม.นึงกับการยืนมอง ผมก็ต้องลงป้ายเพื่อต่อรถ...ใจเสียดายจนไม่รู้จะอธิบายยังไง
กลับถึงบ้านกลายเป็นอีกหนึ่งความทรมานในการแกะ"เจ้าตัวดี"ออกจาก กกน.
ก็คราบน้ำกามมันแห้งจนเกรอะอย่างนั้น เจ็บชิบเป๋ง...เป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่เสร็จได้โดยไม่ต้องสัมผัสอะไรเลย
ผ่านมาจะ 20 ปีแล้ว ภาพนี้ยังฝังหัวผมไม่คลาย ดีที่วันนั้นไม่หน้ามืดเขยิบเข้าไปสีร่องก้นเจ้าหล่อนด้วย
จินตนาการตามเห็นภาพเลยครับ
ผู้เขียน
