เครติดเว็บบทความ http://www.marumura.com/talkative/?id=5802http://new.marumura.com/entertainment/?id=7161เครดิตเจ้าของบทความ
ปูมิ :
www.marumura.comปูมิ อดีตผู้บรรยายมวยปล้ำญี่ปุ่นในสมาคมชั้นนำ และปัจจุบันเป็นผู้จัดการของสมาคมมวยปล้ำ Gatoh Move Pro Wrestling ในความร่วมมือระหว่างไทย - ญี่ปุ่น นอกจากนี้ยังสนใจในศิลปะวัฒนธรรมของญี่ปุ่น เช่นปรัชญาของมิยาโมโตะ มุซาชิ หรือกระทั่งไอดอลสาว AKB48
________________________________________________________________
ตอนที่ 1อย่างที่เกริ่นเอาไว้ในสัปดาห์ก่อนนะครับว่าผมได้มีโอกาสพูดคุยกับคนที่ทำอาชีพตัดต่อหนังเอวีมาก่อน ซึ่งแน่นอนว่าอาชีพนี้อาจเป็นอาชีพที่หลายๆ คนใฝ่ฝัน
แต่จริงๆ แล้วอาชีพนี้กลับเป็นอาชีพที่ถ้าเป็นไปได้ก็มีแต่คนอยากจะเลิก นั่นเพราะเป็นอาชีพที่ไม่มีความมั่นคง และยังหมายถึงการเอาตัวเองไปผูกพันอยู่กับธุรกิจสีเทาที่ไม่ค่อยจะมีความสุขสักเท่าไหร่ ดังนั้นวันนี้ผมจะเล่าเรื่องราวบางส่วนที่ผมได้รับฟังมาเกี่ยวกับอาชีพ การตัดต่อหนังเอวี ครับ
1. เข้าไปทำได้อย่างไร?นอกเหนือไปจากการสมัครเข้าไปแบบที่เราเห็นใบประกาศรับสมัครดาราแบบนี้แล้ว ดูเหมือนว่าการตัดต่อหนังเอวีต้องทำอย่างเป็นความลับมากขึ้นไปอีก เพราะมันหมายถึงความลับทางธุรกิจ ซึ่งไม่สามารถปล่อยให้หลุดออกไปตามที่สาธารณะได้ ดังนั้นแต่ละบริษัทจึงต้องการบุคคลที่เขาสามารถไว้ใจได้ ยกตัวอย่างความลับที่สำคัญที่สุดก็คือ footage ดิบ ที่ยังไม่ผ่านการเซ็นเซอร์ ซึ่งไอ้ไฟล์นี้ล่ะครับเป็นไฟล์ที่แฟนหนังผู้ใหญ่หลายคนอยากเห็น อยากดู และมีความพยายามในการขโมยฐานข้อมูลหลายต่อหลายครั้ง (ปกติจะใช้วิธีอัพไฟล์ใส่เซอร์เวอร์ FTP ต่างๆ เพราะคนตัดต่อมักเอางานกลับไปทำที่บ้าน) อย่างคนที่ผมได้พูดคุยเข้าไปทำงานนี้ได้เพราะเจ้าของบริษัทเอวีเขาทำธุรกิจ รับตัดชุดกีฬา เป็นธุรกิจเสริม (ว่ากันว่าเอาไว้ฟอกเงิน) ซึ่งก็ใช้บริการกันจนสนิทสนม ทำให้เกิดการชักชวนเข้าวงการในที่สุด
2. รู้สึกอย่างไรกับงานชนิดนี้?ตรงกันข้ามกับที่ผมคิด งานตัดต่อหนังเอวีคือสิ่งที่เขาเบื่อที่สุดในชีวิต ถึงแม้มันอาจจะตื่นตาตื่นใจในตอนแรกเพราะได้เห็นในสิ่งที่มีเพียงไม่กี่คนเห็น แต่พอต้องแข่งกับเวลา และเห็นภาพแบบเดิมๆ ทุกวัน ความสนุกของงานก็ลดลงไป เขาพูดติดตลกว่าวงการหนังเอวีคือวงการที่มีสคริปต์แบบเดียวแต่เปลี่ยนคนแสดงเท่านั้น ดังนั้นงานตัดต่อหนังเอวีจึงกดดันและน่าสะอิดสะเอียน
3. ระยะเวลาในการตัดต่องานในการตัดต่อหนังเอวีนั้น ส่วนใหญ่จะให้เวลาตัดต่อเพียง 25 วันทำการ อันนี้หมายถึงคนที่ตัดต่อเนื้อหาอย่างเดียวนะครับ ขั้นตอนต่อไปก็คือการใส่ Mosaic (เซ็นเซอร์) เข้าไปเพราะกฎหมายของญี่ปุ่นยังรุนแรงมากๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ (ผมไม่ทราบว่าแบบที่ไม่มีเซนเซอร์วางขายได้อย่างไร เพราะไม่ได้ติดตามวงการหนังเอวีครับ) การใส่เซนเซอร์ต้องใช้เวลาทำนานมาก คือต้องเอาตัว Mosaic ไปปิดตรงจุดสำคัญ (ซึ่งเคลื่อนไหวแทบจะตลอดเวลา) โดยไม่ให้เล็ดลอดออกมาแม้แต่นิดเดียว ระยะเวลานี้อาจใช้เวลาถึง 15 วันทำการ ดังนั้นโดยเฉลี่ยแล้ว หนังเอวีหนึ่งเรื่อง จะใช้เวลาตัดต่อ 1 เดือน
4. รูปแบบการตัดต่อปกติแล้วต้องตัดต่อออกมาเป็น 3 แบบ นั่นคือ Teaser, Trailer และตัวหนังแบบปกติ
Teaser นั้นส่วนใหญ่จะใช้เฉพาะดาราดังๆ ที่มีแฟนๆ รออยู่ และ Trailer นั้นจะเป็นเหมือนตัวอย่างภาพยนตร์ทั่วไปล่ะครับ เอาไว้โฆษณาตามหัวหรือท้ายม้วน ทีนี้เรื่องไฟล์สำหรับการตัดต่อถือเป็นเรื่องยากมากๆ เพราะเขาจะให้ไฟล์ดิบทั้งหมดมา
ยกตัวอย่างผมมีโอกาสได้เห็นตอนเขาตัดต่อกราเวียร์ (งานถ่ายแบบเซ็กซี่เกือบๆ โป๊) คอนเซปต์ของงานชุดนี้คือ พาทัวร์ต่างจังหวัด ซึ่งไฟล์ที่เขาส่งเป็นแผ่นมา รวมทั้งสิ้น 30 ชั่วโมง คือเนื้อหาจริงๆ มันไม่มีอะไรครับ แกเล่นเอากล้องติดแช่ในรถยนต์ ไป-กลับ ก็รวมกว่า 18 ชั่วโมง ที่เหลือก็จะเป็นการถ่ายเจาะดาราทั้งตอนโพสท่า หรือตอนทำกิจวัตรประจำวัน กินข้าว ฯลฯ
ซึ่งตรงนี้เนี่ย คนตัดต่อต้องนั่งดูไฟล์ทั้งหมดนะครับ จะกดให้มัน play เร็วๆ ก็ได้ แต่ต้องระวังไม่ให้พลาดช็อตสำคัญอย่างเด็ดขาด อนึ่งตรงนี้งานที่เพื่อนผมทำจะเป็นงานที่ไม่ได้เชิญผู้กำกับจากด้านนอกมาทำนะครับ จะเป็นงานที่เป็นเหมือน regular work ของบริษัท เพราะถ้าเป็นงานที่มีผู้กำกับเป็นพิเศษ เขามักจะมีทีมของเขาครับ
ทีนี้ในส่วนของ Teaser, Trailer เราจะเอาภาพส่วนไหนก็ได้จากไอ้ footage ยาวๆ เนี่ยแหละมาใส่ คือให้มันน่าสนใจที่สุด บางครั้งเราจะเห็นว่ามันคือภาพที่ไม่มีในตัวหนังด้วยซ้ำ ดังนั้นกว่าจะได้หนังเอวีเรื่องหนึ่ง ถือว่ายากลำบากมากครับ
5. ค่าใช้จ่ายผมไม่ทราบว่าค่าใช้จ่ายในสมัยก่อนเป็นอย่างไร เพราะว่าเขาให้ผมบอกแค่ว่า สมัยก่อนมันดีกว่านี้มาก ส่วนในปัจจุบัน จะได้ค่าจ้างวันละ 5,000 เยน ในข้อแม้ว่างานต้องเสร็จภายใน 2 5 วัน ตามที่เขียนไว้ในหัวข้อก่อนหน้า ตรงนี้หมายถึงการตัดต่อเบื้องต้นนะครับ หลังจากส่งไฟล์ที่สำเร็จไปให้บริษัทแล้ว หากเขาจะเปลี่ยนแปลงอย่างไร ตรงนี้ถือเป็นงานใหม่แล้ว ก็จะต้องให้เงินเพิ่มอีกวันละ 5,000 เยนเช่นกัน
เงินจำนวนนี้สำหรับเมืองอย่างโตเกียว ถือว่าน้อยพอสมควรครับ และยิ่งพวกเขามองว่าเงินมันลดลงจากแต่ก่อนเยอะมาก รวมถึงเริ่มเบื่อกับงาน เขาจึงอยากจะออกไปหางานอื่นๆ ที่เงินเท่ากันหรือมากกว่า โดยไม่ต้องมานั่งจดจ่ออยู่กับภาพโป๊ตรงหน้าจนไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน
________________________________________________________________
ตอนที่ 2 วันนี้ผมจะพูดถึงเรื่องของวงการตัดต่อหนังเอวีอีกสักนิดหนึ่ง หลังจากได้มาพูดคุยกับคนวงในซึ่งบังเอิญได้รู้จักกัน มีหลายๆ เรื่องที่น่าสนใจ จึงอยากนำมาเล่าให้ทุกคนฟังกันครับ
1. หานักแสดงที่ไหน? ส่วนใหญ่แล้วเขาจะหานอกโตเกียวครับ เหตุผลนั้นผมเองก็ไม่ทราบเหมือนกัน แต่คาดว่าอาจเป็นเพราะมีสาวๆ ตามต่างจังหวัดมากมายที่อยากจะเข้ามาหางานทำในโตเกียวและได้เงินดีๆ เร็วๆ วงการเอวีก็เป็นอีกวงการหนึ่งที่เขาอาจจะสนใจ แต่สำหรับในโตเกียวแล้ว สถานที่ที่มีแมวมองเอวีเยอะที่สุดคือฮาราจุกุ ฮาราจุกุนั้นมีทั้งแมวมองวงการไอดอล วงการใต้ดิน บนดิน มีหมด ถือเป็นแหล่งศูนย์รวมของไอดอลเลย ตอนนี้ปัญหาของวงการเอวีไม่ใช่ดาราหญิงครับ เป็นดาราชายต่างหากที่หาได้ยากมาก คนไทยคนไหนอยากไปสมัครไหมครับ?
2. เพื่อที่จะเอาตัวรอด คนตัดต่อต้องทำงานหนักขึ้นอย่างที่ผมเคยบอกไปว่าเขาได้ค่าตัดต่อแค่วันละ 5000 เยน ซึ่งถือว่าน้อยมากในเมืองใหญ่อย่างโตเกียวและเทียบกับมาตรฐานเงินเดือนของวงการอื่นๆ คือถ้าจะขยันก็ทำไป แต่ส่วนใหญ่แล้วไม่มีใครทำต่อเนื่องได้เยอะครับ เพราะวงการหนังเอวีมันน่าสะอิดสะเอียน หากต้องมาเห็นภาพเปลือยตลอด 24 ชั่วโมงทั้งวันทั้งคืน ดังนั้นวิธีการที่พวกเขาเลือกทำกันก็คือ "รับงานด่วน" งานด่วนในที่นี้หมายถึงพวกงานตัดต่อต่างๆ ที่ให้เวลาเพียง 1 วันเท่านั้น (ซึ่งจริงๆ ก็ไม่ถึงเพราะกว่าจะไปออฟฟิส เดินทางกลับบ้าน และวันรุ่งขึ้นต้องได้ในช่วงเช้า) เท่ากับว่าสิบกว่าชั่วโมงหลังจากนั้นเขาจะไม่ได้นอนเลย ตัดต่ออย่างเดียว หากทำสำเร็จ เขาก็จะได้เงินมากกว่าเดิมอยู่พอควร แต่หากทำไม่ได้เขาอาจจะ "ถูกหักเงิน" เพราะส่วนใหญ่แล้วคนในวงการก็เป็นพวกมาเฟีย เราไปเถียงอะไรเขาไม่ได้
3. การเลื่อนขั้นการตัดต่อด่วนเป็นเหมือนการทดสอบฝีมืออย่างหนึ่ง เพราะผมมีโอกาสได้ทราบมาว่านักแสดงเอวีดังๆ จะไปทำงาน 3 วัน / 1 เรื่อง (ตามสัญญา) เท่ากับว่าเดือนนึงก็มีประมาณ 10 เรื่อง และคนตัดต่อก็ต้องทำให้ทันตามลิมิท 3 วัน / เรื่อง ตามไปด้วย สอดคล้องกันไปแบบนี้ครับ ดังนั้นคนตัดต่อมือใหม่ๆ ก็จะได้ตัดต่องานง่ายๆ หรือพวกงานที่ไม่มีขายเป็นแผ่น เน้นขายออนไลน์ ดาราไม่ดัง แบบนี้ไปก่อนจนทางบริษัทมั่นใจว่ามีฝีมือมากพอก็จะได้เลื่อนขั้น แน่นอนว่าเงินก็มาขึ้นตามไปด้วย
4. ทำไฟล์หลุดคือตายตายในที่นี้คือถูกฆ่าจริงๆ ครับ ในฮาร์ดดิสก์ของเขามีไฟล์ดิบของดาราที่คนทั้งโลกได้เห็นแต่แบบเซนเซอร์ แต่เขาได้เห็นแบบไม่มีเซนเซอร์ ดังนั้นไฟล์นี้ถือว่าเป็นความลับมากกกกกกก หากหลุดไปคือเป็นเรื่องใหญ่ถึงชีวิตครับ หากจำได้ในช่วงประมาณปีก่อน มี "ภาพนิ่ง" ของดาราเอวีชื่อดังคนหนึ่งหลุดไป แค่ภาพนิ่งเท่านั้นนะครับ ตอนนี้ในวงการลือกันว่าช่างภาพคนที่ถ่ายถูกเก็บไปเรียบร้อยแล้ว ถือเป็นจุดมืดที่น่ากลัวที่สุดของญี่ปุ่นเลยก็ว่าได้ครับ
5. วงการแห่งการหลอกลวงวงการเอวีที่ไม่สามารถปล่อยให้ไฟล์ดิบหลุดไปได้ก็เพราะที่เราเห็นกันกว่า 80 เปอร์เซนต์เป็นการหลอกลวงครับ เขาถ่ายซ้ำกันหลายรอบมาก ดังนั้นคนตัดต่อก็ต้องตัดสลับกันไปสลับกันมา ต้องระวังไม่ให้เสียงผู้กำกับเล็ดลอดเข้าไป หรือบางฉากที่ไม่เห็นหน้า ก็มีดาราสแตนด์อินอีก คือเยอะครับ นี่ยังไม่รวมเรื่องอายุของดาราอีก อย่างผมเพิ่งรู้ว่าดาราหน้าเด็กคนนึงที่ในประวัติเขียนว่าอายุ 27 แต่ความจริงแกล่อไป 30 กว่าๆ แล้ว ถ้าข้อมูลพวกนี้หลุดไป ผมว่ามีคนผิดหวังกันเยอะครับ
นี่ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องราวของวงการใต้ดินญี่ปุ่น ถึงแม้บางคตนอาจจะอยากเห็นไฟล์ภาพเหล่านี้ แต่ผมบอกเลยว่าอย่าไปยุ่งกับวงการแบบนี้ดีกว่าครับ เราไม่รู้เลยว่าเราจะเป็นแพ้เมื่อไหร่ เราจะทำพลาดเมื่อไหร่ และถ้าหากเกิดขึ้นนั่นหมายถึงชีวิตเราเลยนะครับ
ผู้เขียน
