จริงๆผมก็นึกไม่ออกนะว่าเส้นแบ่งของสมัยก่อน กับสมัยนี้เส้นคั่นมันอยู่ตรงปีไหน
นึกถึงเพลงละกันครับ ยุคสมัยเปลี่ยน เพลงก็เปลี่ยน
ผมคงหาฟังเพลงสไตล์ยุค 90 ในสมัยนี้ยาก ถึงมี มันก็ไม่เท่าออริจินอล นูโว ไมโคร อะไรแบบนี้ ที่ขึ้นเพลงมาปุ๊บ โชโล่ปริ๊ดติดหู
ซึ่งเด็กสมัยนี้เขาก็ไม่ชอบฟังแล้ว ส่วนผมยังติดหูเพลงยุคเก่าอยู่เลย
ถ้าย้อนไปไกลกว่านี้ ผมก็ไม่ได้ชอบฟังสุนทราภรณ์แบบพ่อผมเหมือนกัน
แต่สิ่งนึงที่เหมือนกันคือ ใครโตมากับอะไร ก็ซึมซับแบบนั้น เพลงทุกเพลงก็มีคุณค่าเหมือนกัน อยู่ที่ว่าใครจะชอบฟังแบบไหน
ส่วนเรื่องเอวี ผมว่าโดยรวมแล้ว หน้าตาสมัยนี้ดีกว่าเมื่อก่อนอีกนะ เมื่อก่อนสวยจริง แต่ถ้าเทียบสัดส่วนแล้ว คนขี้เหร่เยอะมาก
สมัยก่อนเราอาจจะบอกชื่อดาราสวยๆได้ 10-20คน สมัยนี้อาจจะไม่สวยพีคเท่า แต่รับรองว่าคนสวย(กลางๆ)มีเกินร้อย
ส่วนนึงอาจจะมาจากการแต่งหน้า และวัฒนธรรมไอดอล ที่ทำออกมาหาเงินกับเหล่าโอตะ ค่านิยมการสร้างคาแรคเตอร์เลยออกไปทางน่ารัก เฟลนด์ลี่ จะขายได้ง่าย ขายได้เยอะ ก็เป็นธรรมดาของธุรกิจ
คนหน้าตาดี เราสามารถทำให้กลายเป็นคนสวย หรือคนน่ารักได้จากกการแต่งหน้า แต่งตัว และการแสดงออกครับ
อีกอย่างสมัยก่อนค่อนข้างkeep look กว่าสมัยนี้ คือแสดงเป็นแสดงเลย สมัยนี้ไม่ค่อยซีเรียสเรื่องบทบาทการแสดง
เรียกว่าไม่สมบทบาทก็ไม่มีใครว่า ดังนั้นโดยรวมลุคสมัยก่อนจึงดูจริงจังกว่า เข้มกว่า แต่งหน้าก็เลยเป็นผู้ใหญ่กว่า
จะยกตัวอย่างใครดี
อย่าง Iori Kogawa เดบิวท์ครั้งแรก เขาแต่งหน้าซะดูเด็กมัธยมเลย นั่นก็แบ๊วซะน่ารักไปเลย
แต่พอแต่งหน้าแบบผู้ใหญ่ เธอก็สวยหวานแบบผู้ใหญ่ได้ แต่เธอไม่keep look แบบนางพญาเฉยๆ ไม่งั้นความสวยของเธอก็น่าจะพอๆกับ Kaede Mitsushima(ไม่นับหุ่น)
หรืออย่าง Kirishima Momoka อันนี้ผมยกตัวอย่างเพราะเธอค่อนข้างโนเนม แต่หน้าตาเธอดีกว่าดาราที่ขี้เหร่ในสมัยก่อน
คือเป็นสวยกลางๆ ถ้าเมื่อก่อนคือพวกไม่ดังนี่ขี้เหร่เลยนะ คราวนี้อยู่ที่การแต่งหน้าเลย ว่าจะให้ออกมาแบ๊วน่ารัก หรือสวยแบบผู้ใหญ่ ผมจะยกตัวอย่างภาพให้ดูครับ
แอ๊บแบ๊ว
สวยเซ็กซี่
สรุปคือผมมองว่าสมัยนี้หน้าตาเฉลี่ยดีกว่าสมัยก่อน แต่การเป็นแบ๊ว น่ารัก มันอยู่ที่การแต่งหน้า การแต่งตัว และ keep look ครับ