พฤษภาคม 15, 2025, 04:09:47 AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น
ข่าว: AVC เปิดเฟสและโซเชี่ยลใหม่ เพื่อนๆช่วยกดไลค์ติดตามด้วย
เวบเข้าสู่ปีที่ 16 แล้ว ท่านสามารถช่วยเหลือเวบได้โดยสมัคร VIP (ตลอดชีพ) อ่านคอมเมนท์จากผู้ใช้งานจริง ที่นี่
 
   หน้าแรก   ช่วยเหลือ เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก  
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้ « หน้าที่แล้ว ต่อไป »
หน้า: [1] 2 พิมพ์
ผู้เขียน หัวข้อ: อุตสาหกรรมหนังAVในญี่ปุ่นมีมากี่สิบปีแล้ว  (อ่าน 11280 ครั้ง)
Hansen
คณะปฏิสนธิแห่งชาติ
***
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 610



« เมื่อ: ตุลาคม 31, 2010, 02:14:09 PM »

อย่างที่รู้กันว่าญีปุ่นสมัยก่อน เป็นชนชาติที่มีขนบธรรมเนียมและวัฒนธรรมที่เคร่งครัดอย่างมาก
ผู้หญิงต้องรักนวลสงวนตัว ต้องดูแลปรนนิบัติสามีอย่างดี  แล้วอะไรทำให้สังคมเปลี่ยนไป
จนกลายมาเป็นอุตสาหกรรมหนังที่กฎหมายรองรับซึ่งแทบไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดขึ้นได้ในสังคมญี่ปุ่น
และมีมากี่สิบปีแล้วที่วางขายกันได้โดยไม่ถูกจับ  ที่ว่ามานี่หมายถึงเฉพาะหนังcenนะครับ
บันทึกการเข้า
รองประธานAVC รีเทิร์น !!!
ผู้บัญชาการเอวีสูงสุด
****
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 4600


มาร่วมกันแบ่งปันความเสียว แล้วเอาไปเหนี่ยวกันให้สบายตัวจ้า ^__^


« ตอบ #1 เมื่อ: ตุลาคม 31, 2010, 02:22:26 PM »

 หนังเอวีของญี่ปุ่นมีมาตั้งแต่ต้นยุค 80 แล้วจ้า สาเหตุหลักๆที่เอวียังเจริยรุ่งเรืองมาอยุ่จนถึงทุกวันนี้ได้เพราะสาเหตุสัาคัย 3 อย่างคือ

1.เป็นเรื่องถุกกำหมาย โดยมีการลดเกรดจากหนังเอีกมาเป็นหนังอาร์โยใช้วิธีการเซ็นเซอร์มีโมเสกหรือศัพท์ในวงการเรียกว่า หมอกลง เพื่อปิดบังไม่ให้เห็นอวัยวะเพศ ในสัมยก่อนเอวีจะมีโมเสกหมอกลงทีใหญ่มาก ไม่เหมือนปัจจุบันที่ทั้งบางและเล็กจ้า

2.รายได้ดี เงิน คือตัวสัาคัยอีกอย่าง ที่เป็นแรงจูงใจให้หญิงสาว สวยๆน่ารักๆ ทั่วญี่ปุ่น หันมาเดินในวงการนั้ากามแห่งนี้ อีกปัจจัยเป็นเพราะค่าครองชีพที่ญี่ปุ่นสูงมาก การหาเงินได้มาอย่างง่ายๆสบายๆ จึงเป็นสิ่งที่พวกเธอต้องการจ้า

3.สังคมยอมรับ อันนี้สัาคัญมากเลย เพราะถ้าทัาแล้ว กลายเป็นสิ่งรังเกียจของสังคมก้ยากที่จะเจริยรุ่งเรืองได้ แต่ตรงกันข้ามเลย ญี่ปุ่นยอมรับพวกเอวี เห้นเป้นแค่งานประเภทหนึ่งเท่านั้นเอง

  พวกเราเป้นหนี้นางเอกเอวีมากมาย ช่วยพวกเราให้ขึ้นสวรรคืได้มานับครั้งไม่ถ้วนเลยจ้า เอวีจงเจริญจ้า 
บันทึกการเข้า
sompoat
AV Professor
ผู้บัญชาการเอวีสูงสุด
***
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 1473



« ตอบ #2 เมื่อ: ตุลาคม 31, 2010, 02:39:17 PM »

http://www.liveinbangkok.com/forum/index.php?topic=5770.0

อินไซด์ วงการอุตสาหกรรมเอวีญี่ปุ่นในมิติที่แตกต่าง


เรา คงเคยนึกสงสัยว่า เหตุใดทำไมผู้ชายญี่ปุ่น(บางส่วน)ถึงได้โรคจิตนัก? ทำไมญี่ปุ่นถึงเป็นประเทศอุตสาหกรรมหนัง AV ทำไมนางแบบวัยเอ๊าะถึงมีรูปโป๊เปลือยออกมาแทบไม่เว้นแต่ละวัน?

นั้น เพราะประเทศญี่ปุ่นมีความอิสระทางเพศมากกว่า ด้วยเพราะประเทศญี่ปุ่นในปัจจุบันนั้น แทบไม่บอกตรงตัวว่าศาสนาไหนเป็นศาสนาประจำชาติเลย คนญี่ปุ่นบางคนควบสองศาสนา หรือไม่มีศาสนานับถือด้วยซ้ำ


http://www.boybdream.com/manager-news-content.php?newid=50727
ลับ ลวง พราง ในโลกของหนังเอวี โดย ผู้จัดการรายสัปดาห์
สาวสวยคน หนึ่งพบว่าท่อน้ำที่บ้านมีปัญหา เธอโทรเรียกช่างประปามาซ่อมที่บ้าน ชายหนุ่มหน้าตาธรรมดาแต่แลดูจริงจังคนหนึ่งกดกริ่งแล้วหิ้วกล่องเครื่องมือ เข้ามาในห้อง ซ่อมไปซ่อมมา กลับกลายเป็นว่า เขากลับ ‘ซ่อม’ เธอแทนท่อน้ำเสียนี่!!!
      
       ชายหนุ่มคนหนึ่งไม่สบายไปหาหมอที่โรงพยาบาล หลังจากนอนพักอยู่บนเตียงก็มีพยาบาลสาวสวยสุดเซ็กซี่กับหน้าอกคัพ F เดินเข้ามา เธอไม่ได้เอายามาให้เขา แต่กระโดดขึ้นคร่อมร่างกายของชายหนุ่มคนไข้ พร้อมให้เขาใช้เข็มฉีดยา (ยักษ์) ฉีดเธอเสียจนครางงงง.....
      
       ตัวอย่างเรื่องราวเหล่านี้จะมีอยู่ได้หรือในโลกแห่งความเป็นจริง ถ้าไม่ใช่ในหนังเอวี!?!?
      
       ญี่ปุ่น กับเมถุนธุรกิจ
      
       AV หรือ Adult Video เริ่มเป็นรูปเป็นร่างมาตั้งแต่ต้นยุค 1980 ด้วยเสียงตอบรับจากกลุ่มผู้เสพ (ส่วนใหญ่ก็คือเพศชาย) อย่างดีเสมอมาจนถึงทุกวันนี้ทั้งในญี่ปุ่น และลามไปถึงทั่วโลก จัดเป็นอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ในญี่ปุ่นที่ทำรายได้เข้าประเทศประมาณ 400 พันล้านเยนต่อปี
      
       ศาลพระภูมิแห่งข้อมูลอย่าง Wikipedia ได้รายงานเอาไว้ว่า ในแต่ละวันนั้นมีคนผลิตหนังเอวีอย่างน้อย 11 เรื่อง จาก 70 บริษัท ครองส่วนแบ่ง 30% จากตลาดเช่าดีวีดีในญี่ปุ่น ทุกๆ ปีมีหนังเอวีทั้งถูกกฎหมาย และผิดกฎหมายออกมาอย่างน้อย 14,000 เรื่อง เปรียบเทียบกับในสหรัฐฯ ที่มีเพียง 2,500 เรื่องต่อปี แสดงให้เห็นถึงความคลั่งไคล้ และความนิยมของแฟนหนังประเภทนี้ได้เป็นอย่างดี
      
       ที่สำคัญกว่านั้นคือ สถานะของดาราเอวีญี่ปุ่นนั้นไม่เหมือนดาราหนังโป๊ทั่วไป ตรงที่พวกเธอได้รับการยอมรับ สามารถเดินตามท้องถนนได้ตามปกติ มีแฟนๆ วิ่งมาขอลายเซ็น ข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวก็สามารถนำมาเปิดประมูลในเว็บไซต์ได้ราคาไม่แพ้ ดาราทั่วไป
      
       ในหลายกรณี การได้เป็นดาราเอวียังเปรียบเสมือนความก้าวหน้าในอาชีพการแสดงของสาวๆ หลายคน และกลายมาเป็นอาชีพที่เด็กสาวหน้าตาดีในญี่ปุ่นหลายคนสมัครเข้ามาเอง จนทำให้พวกเธอกลายมาเป็นที่รู้จักไปทั่วโลก และแพร่หลายมาถึงบ้านเรา ประเทศที่รสนิยมสาวญี่ปุ่นกลายมาเป็นรสนิยมประจำชาติของหนุ่มไทยไปแล้ว
      
       เพ่! เพ่! โป๊มั้ยเพ่? ออนไลน์
      
       นอกเหนือจากแหล่งซื้อขายที่แฝงตัวอยู่ตามตลาดหลายๆ แห่งในเมืองหลวง (เช่น สีลม จตุจักร ตะวันนา หรือแม้แต่พันธุ์ทิพย์พลาซ่า) แล้ว “ตลาดนัดร่วมสมัย” ที่คอเอวียุคดิจิตอลสามารถจะซื้อหาหนังแนวนี้ได้ก็คือ เว็บไซต์ต่างๆ ซึ่งจัดทำขึ้นมา เพื่อกาม เอ๊ย! การนี้โดยเฉพาะ
        และจากเว็บไซต์มากมายที่ขายหนังเอวีในบ้านเรา เราลองเลือกโทรหาเว็บไซต์เจ้าหนึ่ง (ขออนุญาตไม่เปิดเผยนาม) ซึ่งดูจะมีความตั้งใจในการนำเสนอดีเป็นพิเศษ เพราะเว็บไซต์เจ้านี้เขาไม่ทำแค่ธุรกิจซื้อขายกันธรรมดาๆ แต่ยังพยายามสรรหาข้อมูลอัพเดทในแวดวงหนังเอวีให้คนดูได้รับรู้อีกด้วย
      
       เสียงของชายหนุ่มที่เรียกตัวเองว่า “ต้น” (นามสมมุติ) ดังมาจากปลายสาย เขาออกตัวว่า ตัวเองเป็นเพียงผู้รับโทรศัพท์ ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องใดๆ กับเว็บไซต์นี้ และสามารถให้ข้อมูลได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
      
       “ลูกค้าไม่ค่อยมีหรอกครับ ส่วนใหญ่ก็เป็นลูกค้าประจำอยู่แล้ว บอกไม่ได้ว่าจำนวนเท่าไหร่ เพราะรายได้มันน้อยมาก ในกลุ่มก็จะมีคนหนึ่ง ซึ่งเขาทำงานอยู่ที่ญี่ปุ่น แล้วก็คอยส่งข่าวมาแปลเป็นไทยขึ้นเว็บ แล้วก็เลือกหนังดังๆ จากที่โน่นมาปั๊มแผ่นขาย”
      
       จากแผ่นต้นฉบับที่ซื้อมาราคาประมาณแผ่นละ 3,000 เยน (ประมาณ 900 บาท) แต่พอเอามาขายในเมืองไทย “ต้น” บอกว่ากำไรยังไม่คุ้มค่าต้นฉบับเลย (เพราะขายถูกมาก)
      
       เมื่อถามถึงกลุ่มลูกค้า “ต้น” บอกว่า มีหลากหลายวัย ทั้งเด็ก และผู้ใหญ่ ไปจนถึงคนมีชื่อเสียงในสังคม ซึ่งเป็นแฟนประจำที่แวะเวียนเข้ามาซื้ออยู่เรื่อยๆ
      
       ในเมืองไทยนั้น ดาราหนังโป๊ หรือดาราเอวีอาจจะยังไม่เป็นที่ยอมรับกัน ต่างจากในญี่ปุ่นที่ข่าวคราวของดาราเอวีเป็นเรื่องปกติมีข่าวทุกวัน ไม่ต่างจากดาราทั่วๆ ไปในบ้านเรา เว็บไซต์แห่งนี้จึงเอาข้อมูลข่าวคราวมาอัพเดทให้อ่านเป็นประจำ บางครั้งก็มีแฟนหนังที่อยากรู้เรื่องราวของดาราที่เขาชอบเขียนมาถาม หรือมีข่าวคราวน่าสนใจก็นำมาเล่าสู่กันฟัง เช่น งานเอวีเอ็กซ์โป เซ็กซ์ทอยออกใหม่ที่น่าสนใจในญี่ปุ่น ตลาดค้าหนังเอวีที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่นฯลฯ จนกลายมาเป็นพื้นที่เล็กๆ สำหรับคอเอวีโดยไม่เน้นการซื้อ-ขายเพียงอย่างเดียว
      
       “เราก็แค่อยากจะเป็นชุมชนเล็กๆ ในสังคมของคนที่ชอบหนังแนวนี้เท่านั้นเองครับ” โอเปอเรเตอร์หนุ่มแห่งร้านเอวีออนไลน์กล่าวส่งท้ายก่อนจะขออนุญาตวางสายไป เช็กจดหมายสั่งซื้อจากลูกค้าทางอีเมล์
      
       หนังสามัญประจำห้องของหนุ่มๆ
      
       สำหรับผู้ชายแล้ว ในหมู่ เพื่อนฝูง อะไรๆ ก็แบ่งกันได้ โดยเฉพาะหนังเอวี เป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะมาออฟฟิศในวันจันทร์แล้วแบ่งปันหนังเอวีที่ไปโหลด มาสดๆ ร้อนๆ ในวันหยุด หรือไม่ก็โหลดทิ้งไว้ในเครื่องที่ทำงานมันซะเลย
      
       บอมบ์ (นามสมมุติ) หนุ่มนักโฆษณาวัย 24 ปี เล่าถึงประสบการณ์ชีวิตของตัวเองที่เกี่ยวพันกับหนังเอวีมาตั้งแต่สมัย ม.ต้น เพื่อนดูก็ดูด้วย แต่ที่รู้จักจริงๆ ว่าเป็นหนังเอวีก็ตอน ม.4-ม.5 และดูมาเรื่อยๆ จนถึงทุกวันนี้ ซึ่งแบ่งเวลามาดูไม่บ่อยมาก อาทิตย์ละครั้ง หรือ 2 อาทิตย์ครั้ง โดยไม่ต้องเสียตังค์ซื้อหา เพราะมี เพื่อนๆ เอามาแบ่งกันอยู่แล้ว
      
       “พูดถึงคำว่าเอวีปุ๊บนี่ นึกถึงสาวญี่ปุ่นเลย วัยรุ่นไทยจะชอบดูญี่ปุ่น ผมก็ไม่รู้นะ แต่คิดว่าน่าจะเป็นเพราะความเป็นเอเชีย จากการสำรวจ และประสบการณ์ตรงของผม 95% ของชายไทยจะชอบดูเอวีของญี่ปุ่น”
      
       ตรงกับความเห็นของเจ็ต เพื่อนร่วมรุ่นที่แบ่งกันดูหนังเอวีเป็นประจำโดยไม่ต้องเสียเงิน (อีกแล้ว) เขาบอกว่าชอบดูเอวีญี่ปุ่นมากกว่าของฝรั่งเพราะชอบรูปร่างหน้าตา ความสวยงาม รสนิยมแบบเอเชีย “เป็นความสวยในอุดมคติเลย แบบที่เขาเรียกว่า ขาว สวย หมวย เอ็กซ์ ไงครับ”

       นอกจากชอบรูปร่างหน้าตาแล้ว ถ้าให้เปรียบเทียบหนังเอวีกับหนังโป๊จากชาติตะวันตก บอมบ์บอกว่า ของเอเชียยังไงก็ดีกว่าอยู่แล้ว ด้วยเนื้อเรื่องที่สร้างสรรค์กว่า พล็อต และการดำเนินเรื่องที่ดีกว่า
      
       “หนังญี่ปุ่นมันจะดูเป็นของกึ่งจริงกึ่งลวงดีนะ ผมชอบของลวงๆ อย่างมีเซ็กซ์ในไร่ ที่ทะเล หรือบนรถไฟ มันดูแบบว่าแกล้งทำดี อย่างบางเรื่อง เนื้อเรื่องมันก็จะใกล้ตัวเราดี เช่น มีเซ็กซ์บนรถไฟฟ้าหรือบนรถเมล์ ให้ความรู้สึกเข้าถึงมากกว่าของฝรั่งที่มักจะมีเนื้อเรื่องทำนองว่าไป ปาร์ตี้แล้วก็มีอะไรกัน มันไกลตัวเกินไป”
      
       เขาอธิบายเสริมว่า “มันก็เหมือนอย่างดูหนังเรื่อง Infernal Affair กับ The Departed นั่นแหละครับ ดูหนังของเอเชียก็ได้ความลึกของอารมณ์มากกว่าอยู่แล้ว”
      
       เจ็ตบอกว่า ผู้ชายดูกันเป็นเรื่องปกติ ไม่มีใครไม่รู้จักหนังเอวี แต่ใครจะบอกหรือไม่บอกก็อีกเรื่องหนึ่ง
      
       ถึงบรรทัดนี้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า หนังเอวีคงตอบสนองจินตนาการชายหนุ่มทั่วโลกไปอีกนานเท่านาน เช่นเดียวกับที่มันจะยังคงเป็น “จอมมารร้าย” ในสายตาของศีลธรรมอยู่เช่นเดิม และคงจะเป็นอยู่เช่นนี้ตลอดไป...



หรืออาจจะนับถือศาสนา "วัตถุนิยม" ก็ได้?



อย่าง ที่รู้กันว่า ญี่ปุ่นนั้นเป็นประเทศที่พัฒนาแล้ว เรียกว่าเป็นยักษ์ใหญ่ความเจริญในเอเชียก็ว่าได้ นวัตกรรมเทคโนโลยีล้วนแล้วมาจากมันสมองของญี่ปุ่นทั้งนั้น เรียกว่ากลายเป็นประเทศทุนนิยมเต็มตัว



และประชากรในประเทศเริ่มจะกลายเป็นนับถือศาสนา "บริโภค" นิยมกันไปเสียแล้ว?



โตเกียว เมืองหลวงของญี่ปุ่นนั้น ได้เคยขึ้นแท่นแชมป์ค่าครองชีพสูงที่สุดในโลก แค่ในย่านฮาราจุกุเพียงพื้นที่เท่ากระดาษเอสี่ ก็มีราคาถึง 4 ล้านเยน (1,200,000 บาท) ค่าบะหมี่ชามเท่า 25 บาทไทย แต่ที่บ้านพี่ยุ่นชามละขั้นต่ำ 600 เยน (180 บาท) เรียกว่าใครจะไปเที่ยวญี่ปุ่นต้องกระเป๋าหนักเลยทีเดียว

...เพราะฉะนั้นข้าวของทุกอย่างในญี่ปุ่นจึงแพงหมด
***


รัฐบาล ญี่ปุ่นในเวลานี้กำลังเผชิญหน้าปัญหาเศรษฐกิจที่เรียกว่าผีซ้ำด้ามพลอยเลยที เดียว เจอทั้งอัตราคนว่างงาน(คนเลือกงานมากขึ้น และบางทีบริษัทก็ไม่มีนโยบายรับคนทำงานเพิ่ม) คนงานที่เกษียณตัวเองช้าลง (เกษียณอายุ 75 ปี) คนหนุ่มสาวก็น้อยลง (เจอปัญหาฆ่าตัวตายกันปีละ 3,000 คน) แรงงานหนุ่มสาวที่แข็งแรงก็หายากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทร...แล้วไหนจะเจอ ปัญหาคนญี่ปุ่นบ้านิยมวัตถุตั้งแต่เด็กยันแก่?


ความเครียดจากปัญหาที่รุมเร้าเช่นนี้ อาจทำให้คนญี่ปุ่นเกิดเพี้ยนขึ้นมาได้?


"ใครที่แตกต่างอยู่คนเดียว คนนั้นเป็นตัวประหลาด"


เรา คงเคยเห็นในการ์ตูนผู้หญิงญี่ปุ่น ที่ตัวนางเอกมักจะถูกเพื่อนหญิงร่วมชั้นรังแก ด้วยเพราะความเป็นคนเชย ยากจน ไม่สามารถเข้าพวกกับกลุ่มไหนได้ โดยนางเอกก็มักจะเป็นยัยเฉิ่มไม่ทันคน เป็นของเล่นให้เพื่อนแกล้งทุกวันโดยไม่โต้ตอบ นี่เป็นภาพที่เกิดขึ้นจริงในสังคมไฮคลูสญี่ปุ่นที่กลายเป็นเรื่อง "ธรรมดา" ไปเสียแล้ว?


เพราะคนญี่ปุ่นเชื่อกันว่า

ฉะนั้น ใครที่ไม่อยากถูกรังแก จะต้องปรับตัวเข้ากับสุภาษิตที่ว่า "เข้าเมืองตาหลิ่ว ก็ต้องหลิ่วตาตาม"





อย่าง ที่เราสังเกตแค่เยาวชนในปัจจุบันของประเทศเราว่าเริ่มบ้าวัตถุแล้ว ในประเทษญี่ปุ่นนี้ยิ่งกว่า เด็กสาวบางคนแทบจะไปสุมตัวอยู่ตามร้านอาหารแดกด่วน คาราโอเกะมากกว่าจะไปโรงเรียนเสียอีก และต่างก็มีอุปกรณ์ประจำตัว ทั้งโทรศัพท์มือถือยี่ห้อดัง กระเป๋านำเข้าแพงๆ เครื่องสำอางค์อิมพอร์ต แต่งหน้าทำผมแบบแทบจะเปลี่ยนทุกวัน...อย่าเข้าคิดว่า เด็กสาววัยทีนเหล่านี้ช่างอู้ฟู้ร่ำรวยทุกคนนะจ๊ะ ลำพังเงินเดือนพ่อแม่นั้นคงไม่พอจะสนองไลฟ์สไตล์ของพวกเธอแน่...เพราะฉะนั้น จะต้องหา "ลำไพ่พิเศษ" เพื่อมาซับพอร์ต



ใครเคยดูหนัง AV บ้าง? แถมเลยว่าร้อยทั้งร้อยตอบมาว่า "เคยดู" แต่ใครจะชอบมากชอบน้อยนั้นก็แตกต่างกันไป

หนัง AV ที่ว่าก็คือ เป็นภาพยนตร์วิดีโอ วีซีดี หรือดีวีดี ที่เป็นเนื้อหาเกี่ยวกับเรื่องทางเพศสัมพันธ์!

โดย มีการแบ่งเรตหนังออกเป็นทั้ง NC R X โดยหนัง NC และ R นั้นจะมีเนื้อหาพล็อตเรื่องที่มาที่มาอย่างเป็นเรื่องเป็นราว บอกที่มาที่ไปของตัวละคร โดยแบ่งเนื้อหาออกครึ่งนึง...และอีกครึ่งเป็นฉากทางเพศสัมพันธ์ หรือเลิฟซีน เพียงแต่เป็นเลิฟซีนที่ให้เห็นพอหวือหวา ไม่ถึงกับ "สอดใส่" กันจริง ทำเพียงให้คนดูคิดดูเสมือนเท่านั้น ซึ่งพบได้ในหนังฮอลลีวู้ดในปัจจุบัน ที่แม้แต่ฉายขึ้นเป็นหนังโรงใหญ่ได้


***
แต่หนังเรตนี้เริ่ม ไม่ค่อยได้รับความนิยมแล้ว เพราะเป็นการลงทุนที่สูง สิ้นเปลืองโดยใช่เหตุ หากไม่ใช่ผู้กำกับระดับออสการ์ ลูกโลกทองคำ สัตว์สารพัดทองคำทั้งหลาย ที่ทำหนังเพื่อศิลปะ ส่งประกวด หรือใจรักจริงๆ ไม่มีสปอนเซอร์ที่ไหนใคร่จะลงทุน โลกของธุรกิจอย่างไรก็ต้องการ "กำไร" คืนโดยใช้การ "ลงทุน" ให้น้อยที่สุด

หนังเรต X จึงได้รับความนิยมที่สุดในวงการหนัง AV ญี่ปุ่น!



ด้วย เนื้อหาของเรต X นั้น ไม่ต้องการพล็อตเรื่อง ที่มาที่ไป หรืออะไรที่เป็นเหตุเป็นผลทั้งสิ้น เนื้อหาจากเริ่มต้นถึงจุดจบของมัน มีเพียงแต่เรื่องความสัมพันธ์ทางเพศ ที่เล่นจริง เจ็บจริง ทั้งนั้น!



เริ่ม ต้นด้วยสร้างทีมงานขึ้นมาก่อน แล้ววางแนวเรื่องว่าจะให้เป็นไปในธีมไหน? จะถ่ายกล้องแบบไหน? มีจัดสถานที่แบบใดบ้างแล้วแต่ทุน ถ้าเป็นบริษัทใหญ่ก็จะได้ฉากที่สวยงาม แต่ถ้าเบี้ยน้อยหอยน้อย อาจลักแอบใช้สถานที่ทางราชการ โรงแรม หรือแม้แต่ตามตรอกซอกซอยเปลี่ยวกับพุ่มไม้ในสวนสาธารณะก็เป็นอันใช้ได้ (แม้แต่เมืองไทยเอง โรงแรมดังก็โดนลักถ่ายทำไปหลายครั้งเช่นกัน)



เมื่อทีมงานพร้อมแล้ว การหาตัวแสดงก็เป็นลำดับต่อไป...โดยเฉพาะนางเอก


นาง เอกที่ทีมงานคัดนั้น อาจติดต่อโมเดลลิ่งที่จัดหานางเอกหนังนี้โดยเฉพาะ นางเอกเหล่านี้มีข้อดีก็คือมีประสบการณ์ รู้หลักการแสดง แต่ข้อเสียก็คือ ค่าตัวแพง เพราะแน่นอนว่าโมเดลลิ่งนั้นต้องขึ้นค่าตัวสูง


...วิธียอดนิยมรองลงมาแต่เสียเวลาหน่อย แต่ต้นทุนถูกนักแล คือ แมวมอง...



...แมว มองจะเริ่มมองหาหญิงสาวที่เข้าสเป็ค (หน้าตาน่ารัก ขาวหมวย แอ๊บแบ๊ว ที่สำคัญ หน้าอกใหญ่ได้ยิ่งดี) จากนั้นก็จะแนะนำตัวว่ามาจากบริษัทอะไร บอกเนื้อหาและพล็อตเรื่อง รวมถึงราคาค่าตัว


โดยราคาค่าตัวนั้น ถึง 1 ล้านเยน (300,000 บาท)ต่อหนึ่งเรื่อง! สำหรับนักแสดงหน้าใหม่!


เงิน 1 ล้านเยน ญี่ปุ่นนั้นไม่ใช่จะหากันได้ง่ายๆ ลำพังคนทำงานทั้งปี ยังเก็บไม่ได้เท่านี้เลย


ฉะนั้น แค่ถ่ายหนังเพียงชั่วโมงสองชั่วโมง ก็ได้เงินก้อนใหญ่มาแล้ว!


1 ล้านเยน น่าจะซื้อกระเป๋าหลุยส์ติ๊งต๊องได้สักใบแล้ว แลกกับการมาร่วมรักกับผู้ชาย(หรือเลสเลี้ยน)
 

เด็ก สาวใจแตกส่วนใหญ่ จึงเต็มใจที่จะถ่ายหนัง AV แบบไม่ตะขิดตะขวงอะไร! นั้นเพราะพวกเธอเองก็เสียสาวให้แฟนหนุ่มคนแรกแล้ว(และก็เลิกบ้างไม่เลิก บ้าง) ถ้าจะมีเพศสัมพันธ์กับคนอื่น แถมได้ตังค์อีก ก็เป็นกำไรมากกว่าสัมพันธ์รักกับแฟนหนุ่มเสียด้วยซ้ำ (เพราะนอกจากเสียแล้ว ไม่เห็นจะให้ตังค์เลย)



เนื้อหาของหนังเรต X แทบจะไม่มีพล็อตเรื่องเลย มาฉากแรกก็อาจเห็นนางแบบสาวในชุดเต็มตัว สัมภาษณ์หน่อยๆ ว่ามาถ่ายหนังนี้เพื่ออะไร ก่อนที่จะค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าออก หรือไม่ก็แต่งตัวชุดคอสเพลย์หวาบหวิว บางคนอยู่ในชุดโรงเรียนดังด้วยซ้ำ จากนั้นก็เริ่มการโชว์"ของที่แม่ให้มา" อย่างทีละนิดละหน่อย จากนั้นก็"ช่วยตัวเอง" ด้วยการลูบไล้ตามร่างกายตัวเอง ทำหน้าตาให้รู้สึกอารมณ์คราง จากนั้นก็จะมีผู้ช่วย ซึ่งอาจจะเป็นทีมงานถ่ายทำ หรือ"พระเอก" เข้ามาช่วย "เล้าโลม" ให้นางเอก "อุ่นเครื่อง" ในยกแรกก่อน


หลังจากนั้น ในยกสอง ส่วนใหญ่ก็จะไปยังเตียง ซึ่งก็แล้วแต่ทีมงานจะลงทุนเตียงหรูหราระดับศิลปะหลุยส์ หรือแค่เตียงเก่าๆ แล้วแต่ทุน จากนั้นก็ปล่อยให้สองพระเอกต่างช่วยกันเล้าโลม เมื่อโหมโรงได้ที่แล้ว จึงเข้าสู่สนามจริงกัน ระยะเวลานั้นอาจจะยกเดียวจอด หรือพักไปสักยกแล้วเปลี่ยนตัวพระเอกมาเพื่อความหลากหลาย


ในบาง เรื่องนั้นอาจเล่น 3P ขึ้นไป (เซ็กซ์หมู่ อาจเป็นชาย 2 หญิง 1 หรือหญิง 2 ชาย 1) จำนวนอาจเปลี่ยนแปลงไป และการเล่นรักมากกว่าสองคนขึ้นไปนั้น โดยเฉพาะฝ่ายนางเอกที่ต้องเล่นหลายยกกับชายต่างคน ก็จะเรียกค่าตัวเพิ่มอีกเป็นพิเศษตามจำนวนพระเอกที่เธอต้องเล่น





เมื่อ การถ่ายทำเสร็จสรรพดีแล้ว รับเงินค่าตัวไปเรียบร้อยแล้ว อาจจะสิ้นสุดกัน...แต่บางรายก็ทำเป็นธุรกิจออกหน้าออกตาอย่างเต็มตัว แน่นอนว่า อาชีพนี่ได้เงินง่าย นักแสดงนั้นก็ย่อมติดใจที่จะยึดอาชีพที่แสนง่ายได้ค่าตอบแทนกำไรหนักเช่นนี้ เด็กสาวญี่ปุ่นหลายคนจึงยอมเข้าวงการนี้อย่างเต็มใจ!
 

วงการ หนังเอวีนั้น คล้ายวงการบันเทิงไทย ที่จะมีการจัดอันดับหนังเอวียอดเยี่ยม (ไม่ว่าด้านคุณภาพ การแสดง ยอดขาย หรือความสวยของนางเอก) นักแสดงสาวเอวีจึงหวังที่จะให้ตัวเองขึ้นแท่นเป็นอันดับหนึ่ง ด้วยนอกจากการเป็นที่หนึ่งแล้ว จะช่วยกระตุ้นยอดขายหนังที่เธอเล่น ทั้งยังเป็นหน้าตา เป็นไอดอลที่ดัง มีเสน่ห์ นอกจากนั้นถ้าโชคดียังสามารถต่อยอดเข้าวงการบันเทิงได้ อย่างเช่น ซูฉี ที่เคยเป็นดาราโป๊ ก่อนจะพัฒนากลายเป็นนักแสดงแถวหน้าของฮ่องกงเทียบชั้นดาราฮอลลีวู้ด



การ เป็นดาราเอวีในสังคมญี่ปุ่นนั้น กลายเป็นเรื่องธรรมดาไปเสียแล้ว เด็กสาวบางคนที่ยังเรียนหนังสืออยู่ หากติดท็อปดาราเอวียอดนิยม เธอจะได้รับคำชมจากเพื่อนๆ เป็นการใหญ่ บางรายถึงขั้นลาออกมาเป็นเล่นหนังอย่างเดียว รับทรัพย์อื้อซ่า ไม่ต้องเรียนหนังสือให้ปวดหัวอีก...เพราะถึงจบปริญญาตรีมาก็ตกงานเหมือนกัน แล้วจะเรียนหนังสือไปให้เมื่อยตุ้มทำไม?


ออกมาทำงานแบบนี้เต็มตัว สบายกว่ากันเยอะเลย


และเมื่อเห็นเพื่อนได้ดี ก็ย่อมที่จะสร้างเครือข่ายชักนำเด็กสาวให้เข้าสู่วงการนี้อย่างเต็มใจ โดยมีเม็ดเงินมหาศาลเป็นค่าตอบแทน



สิ่ง ที่พวกเธอต้องทำเพื่อกระตุ้นยอดขายนั้นคล้ายงานโชว์พริตตี้ โดยมีสินค้าเป็น "ร่างกาย" นั้นเอง โดยในย่านช้อปปิ่งญี่ปุ่นนั้นจะมีโซนนิ่งที่ขายของเกี่ยวกับ "เซ็กซ์" โดยเฉพาะ และที่นี่เป็น "พื้นที่โฆษณา" โดยเหล่านางเอกเอวีจะแต่งตัวชุดวาบหวิวออกมา พร้อมกับให้เหล่า"ลูกค้า"ถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระทึก จากนั้นก็จะมีการแจกใบโฆษณาหนังที่เธอเล่นมาให้บรรดาลูกค้าได้จำหน้าเธอได้ และโปรโมทให้ไปซื้อหนังแผ่นของเธอ


....โดยเหล่าผู้ชมสามารถถ่าย รูปเธอได้แบบทุกซอกทุกมุมชนิดว่า อยากถ่ายวิตถารแค่ไหนก็ได้ตามใจ นางเอกบางคนใจถึงก็ถึงกับเปลือยกายให้ชมเป็นออเดิร์ฟก่อนที่จะซื้อผลงานของ เธอกลับไปชมที่บ้าน



เมื่อเกิดค่านิยมว่า "ร่างกายเป็นของฉัน จะทำอย่างไรกับมันก็ได้" พวกเธอใช้คุณประโยชน์ของร่างกายที่ยังอ่อนเยาว์นั้นหาประโยชน์กอบโกยให้ได้ มากที่สุด วงการเอวีนั้นเป็นสงครามที่ดุเดือดมาก สาวใดยึดอาชีพนี้จะต้องทำร่างกายให้เต่งตึงอยู่เสมอ ประทินผิวให้เปล่งปลั่งเสมอ รวมถึงการลองบทบาทใหม่ๆ เรื่อยๆ เพื่อมิให้ซ้ำซากจำเจ แม้จะรู้ว่าอายุนั้นเป็นตัวสำคัญ ยิ่งพวกเธออายุใกล้เลข 3 มากแค่ไหน ความนิยมก็ยิ่งเสื่อมลงเท่านั้น


...ดังนั้นในช่วงที่อะไรยัง "เต่งตึง" อยู่ ก็ต้องรีบทำกำไรให้มากขึ้นเท่านั้น
 


แต่รูปแบบหนังเอวีนั้น ไม่ใช่มีแต่พล็อตสมยอม เพราะก็มีลูกค้าที่อยากดูการ "ข่มขืน" โดยนักแสดงที่ไม่เต็มใจ


การมองหานั้นก็เหมือนแมวมองทั่วไป แต่มองหาเหยื่อที่มาคนเดียวหรือน้อยกว่า 5 คน จากนั้นก็เข้าไปทามทาบ


เพราะ ตะล่อมง่าย ไม่เช่นนั้นก็อาจมีการหลอกลวง...และบางทีถ้าถูกใจแต่ไม่ยินยอมอาจมีรายการ "ฉุด" กันไปเลย...แน่นอนว่าแบบนี้ไม่ได้ค่าตัวแน่นอน ที่ร้ายกว่านั้นอาจมีรายการกักขังหน่วงเหนี่ยวใช้ให้คุ้ม เมื่อหมดสภาพแล้วก็จัดการฆ่าปิด (โดยเฉพาะพวกวิดีโอใต้ดินของยากูซ่า ที่ฉุดคนมาถ่ายทำวิดีโอฆ่าขายให้คนดูรสนิยมชอบหนังแนวนี้)


...จึง มีคำเตือนในหมู่นักท่องเที่ยวว่า หากไปเดินย่านช้อปปิ้งญี่ปุ่นนั้น ห้ามเดินคนเดียวเด็ดขาด (แม้สองสามคนก็ไม่ควร เพราะทีมงานอาจมาเป็นแก็งส์ ควรเกาะกลุ่มใหญ่ราว 5 คนขึ้นไป) เพราะอาจโดนฉุดไปเล่น "หนัง" โดยไม่เต็มใจ สูญเสียทั้งตัวทั้งศักดิ์ศรี ไม่ได้เงินแม้แต่สักแดงเดียว แม้แต่ผู้ชายเอง ก็อาจโดนฉุดไปเล่น "หนังเกย์" เข้า)


พล็อตแนวนี้ได้รับความนิยม มาก เพราะผู้แสดงนั้นมีความเป็นธรรมชาติไม่เสแสร้ง แถมยิ่งถ้าเป็นการ "รุมโทรม" ยิ่งยอดขายสูงลิ่ว บริษัทหนังหลายเรื่องใช้ให้ผู้กำกับทำพล็อตเรื่องสร้างเป็นแนวข่มขืน(ให้นัก แสดงเล่นประหนึ่งว่าตนเองถูกจับมาข่มขืน แต่มาจับได้ตรงมุมกล้องที่เป็นหนังเกินไป ทำให้รู้ว่าไก่กา)


...พล็อตนี้เป็นที่นิยมสำหรับคนที่ชอบความดิบเถื่อนของสิ่งมีชีวิตที่ได้ชื่อว่า สัตว์ประเสริฐ


อุตสาหกรรม สื่อโป๊ยังเจริญต่อไปในประเทศญี่ปุ่น เป็นภาพลักษณ์ที่ไม่ดีเลยสำหรับประเทศที่มีความเป็นวัฒนธรรมสูง แต่กระนั้นเหตุใดรัฐบาลญี่ปุ่นถึงไม่เอาจริงเอาจังกับเรื่องนี้ ทั้งๆที่มันเป็นภาพลักษณ์ทำลายประเทศ แม้แต่ในกฎหมายญี่ปุ่นยังบอกเองว่า สื่อโป๊นั้นเป็นสื่อผิดกฎหมาย


...ทั้งนี้ เพราะมีอิทธิพลจากพวกมาเฟีย ยากูซ่า คอยคุมผลประโยชน์การค้าเนื้อสดตรงนี้อยู่ เหล่านักการเมืองไม่กล้าเข้าไปยุ่ง เพราะวิธีตัดสินปัญหาของยากูซ่านั้น ตัดสินกันง่ายๆ แค่กระสุนนัดเดียวก็จอด! แถมไม่ใช่แค่ฆ่านักการเมืองที่เข้ามาจุ้นเท่านั้น ยังอาจจะจัดการครอบครัวของผู้จุ้นจ้าน จับภรรยาและลูกๆ ไปเล่นหนังโป๊เสียให้เข็ด ความมีอิทธิพลมืดขนาดนี้ ทำให้นักการเมืองและผู้กุมกฎหมาย จำเป็นต้องเอาหูไปนาเอาตาไปไร่


ฉะนั้นอยากแปลกใจว่า ทำไมผู้ชายญี่ปุ่นถึงวิตถารขนาดนั้น ทำไมเขาถึงได้รังแกผู้หญิงอย่างไม่มีความเมตตา
...เพราะในสายตาของพวกเหล่านี้ ผู้หญิงเต็มใจเป็นของเล่นทางเพศสนองตัณหาให้นั่นเอง

...และ ด้วยเด็กสาวกลับอยากไปขุดทองในวงการนี่เสียเอง วงการหนังเอวีจึงเติบโตอย่างแข็งแกร่ง ลอยหน้าลอยตาเหล่าผู้อนุรักษ์นิยมไปได้หน้าตาเฉย

ด้วยความเรืองอำนาจของระบบบริโภคนิยม...


บันทึกการเข้า

sompoat
AV Professor
ผู้บัญชาการเอวีสูงสุด
***
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 1473



« ตอบ #3 เมื่อ: ตุลาคม 31, 2010, 02:39:51 PM »

http://www.artgazine.com/shoutouts/viewtopic.php?t=9563
โป๊มั้ยเพ่ ! สุดยอด AV นานาชาติ
เรื่องโดย : ทีมข่าว CLICK
โดย ASTVผู้จัดการรายวัน 29 ตุลาคม 2552

“ผมว่า 'มิยาบิ' โอเวอร์แอ็กติ้งเกินไป ส่วน 'ยูเอะ ไอดะ' จะมีความเป็นธรรมชาติมากกว่า อีกคนที่ผมว่าน่ารักก็ 'ยูอิ โคมิเนะ' คนนี้ตาตี่ๆ หน่อย แต่ที่ว่ามานี่ ผมชอบ ยูเอะ ไอดะ ที่สุด เพราะจูบเก่งมาก หนังเอวีญี่ปุ่นส่วนใหญ่แล้ว ผู้หญิงไม่ค่อยจูบนะ แต่ ยูเอะ ไอดะ จูบเก่ง แล้วก็...ทำให้เรามีความรู้สึกร่วมไปด้วย”

ไม่ขอพูดพล่ามทำเพลง เอาเป็นว่า หลังจากที่สุดยอดดาราหนังโป๊ญี่ปุ่นหรือที่เรียกกันติดปากว่า ดารา AV ( Adult Video) อย่าง 'มิยาบิ' เดินทางมาเยือนไทยทั้งที เราจึงถือโอกาสเชิญชวนหนุ่มๆ ให้มานั่งล้อมวงสนทนาถึงหนังโป๊และหนังเอวีในดวงใจ รวมทั้งมุมมองน่าขบคิดต่อคุณูปการที่หนังประเภทนี้ ช่วย 'บำบัดอารมณ์ส่วนลึก' ให้ผู้ชายแทบทั้งโลก



สุดยอดหนังโป๊คลาสสิก

“สุดยอดหนังโป๊คลาสสิกก็ต้องเรื่องนี้เลย 'ทาร์ซาน' เชื่อเถอะว่า เป็นหนังโป๊ที่นักสะสมหนังโป๊จะต้องมีเก็บไว้ในคอลเลกชัน”

นักวิจารณ์ภาพยนตร์ท่านหนึ่ง ที่ขออนุญาตไม่เปิดเผยนาม เริ่มเปิดประเด็นด้วย 'หนังโป๊' ขึ้นหิ้ง ก่อนแจกแจงรายละเอียดถึงปัจจัยที่ทำให้หนังโป๊เรื่องนี้กลายเป็น 'ตำนาน'

“ ‘ทาร์ซาน’ เป็นหนังโป๊ที่มีความกลมกล่อมในตัวเองอย่างยิ่ง หมายความว่า มีรายละเอียดหลักๆ ที่ไม่ต่างจากหนังดีๆ สักเรื่อง นั่นก็คือ มันเป็นหนังโป๊ที่มี 'พล็อตเรื่อง' และมีจุดขัดแย้งหรือคอนฟลิกต์ ว่าไปแล้วก็ไม่ต่างจากงานวรรณกรรมอีโรติกเลย แล้วฉากเสพสมที่มีอยู่ในเรื่องทาร์ซานก็ไม่ใช่เซ็กซ์แบบโลว์คลาส แต่เป็นเซ็กซ์ชั้นดีที่ตอบสนองอารมณ์คนดูได้

“ยิ่งไปกว่านั้น อีกเหตุผลสำคัญที่ทำให้ทาร์ซานกลายเป็นหนังโป๊คลาสสิกก็คือ พระเอกของเรื่องนี้ แสดงโดย 'ร็อคโค่ ซิฟเฟรดี้' สุดยอดพระเอกหนังโป๊ของโลก”

ไม่เพียงบอกเล่าถึงคุณสมบัติของหนังโป๊ขึ้นหิ้ง แต่ชายหนุ่มท่านนี้ ยังถ่ายทอดข้อมูลเกี่ยวกับ 'ร็อคโค่ ซิฟเฟรดี้' เจ้าของฉายา 'ชายหนุ่ม 16 นิ้ว' ในแง่มุมที่บางคนอาจไม่เคยรู้มาก่อน

“ว่ากันว่า เมื่อตอนที่ร็อคโค่ในวัย 12 ปี แก้ผ้าขณะอาบน้ำ ผู้หญิงทั้งหมู่บ้านที่ได้เห็นร่างเปลือยของเขา ก็ยินยอมพร้อมใจ 'สอนมวย' ให้กับหนุ่มน้อยคนนี้ นับแต่นั้น ร็อคโค่ก็ตั้งปณิธานไว้ในใจว่า เมื่อโตขึ้น เขาจะต้องเป็นพระเอกหนังโป๊ให้ได้ ซึ่งเขาก็ทำสำเร็จ โดยมีแรงบันดาลใจจากอีกเหตุการณ์สำคัญ คือ เมื่อครั้งมีกองถ่ายหนังโป๊เข้ามาตั้งกองถ่ายทำในหมู่บ้านของเขาที่ประเทศ อิตาลี ร็อคโค่ก็ตัดสินใจไปคัดตัว

“ในการคัดตัวนักแสดงครั้งนั้น ผู้จัดการบริษัท ทดสอบความสามารถของร็อคโค่ ด้วยการให้ร็อคโค่มีเซ็กส์กับภรรยาของผู้จัดการเอง ปรากฏว่า เธอคนนั้นส่งเสียงร้องครางดังลั่นไปทั่วทั้งสำนักงาน เพราะฉะนั้น จึงเป็นที่แน่นอนว่า ร็อคโค่ผ่านการคัดเลือก”

นับแต่นั้น ร็อคโค่ก็โด่งดัง เจิดจรัสอย่างยิ่ง ในฐานะพระเอกหนังโป๊ชื่อก้องโลกเจ้าของฉายา 'ชายหนุ่ม 16 นิ้ว' และไม่เพียงรับบทบาทเป็นพระเอกพลังม้าขย่มสาวๆ เท่านั้น เพราะหลังเก็บเกี่ยวเคี่ยวกรำประสบการณ์ในแวดวงหนังโป๊จนช่ำชอง ในเวลาต่อมา ร็อคโค่ ซิฟเฟรดี้ ก็ได้ผันตัวเองไปเป็นผู้กำกับฯ หนังโป๊ด้วย



โป๊นานาชาติ

“หนังเอวีเวียดนาม ผู้หญิงมักจะถูกกระทำรุนแรง ถูกกระแทกกระทั้นจากผู้ชายฝรั่ง ดูแล้วรู้สึกเหมือนผู้หญิงโดนย่ำยี ส่วนหนังเอวีของจีน ดูเหมือนจะมีความตั้งใจขายวัฒนธรรมผ่านหนังเอวี เพราะผู้หญิงมักจะใส่ชุดกี่เพ้า และบางครั้งก็เป็นแนวจอมยุทธ์ คาดว่าน่าจะได้รับอิทธิพล หรือแรงบันดาลใจมาจากยุคเฟื่องฟูของหนังแนววิทยายุทธ์ หรือที่เรียกว่าหนังกำลังภายใน”

ชายหนุ่มมาดเข้ม ผู้ชื่นชอบลีลาจูบของ 'ยูเอะ ไอดะ' อาสาพาเราไปทำความรู้จักกับหนังโป๊ของชาติอื่นๆ ในเอเชียที่เคยผ่านหูผ่านตา ก่อนต่อเนื่องไปถึงซีกโลกตะวันตก

“จากที่เคยดูมา ผมว่าเอวีของฝรั่ง โดยเฉพาะอเมริกา จะให้ความสำคัญกับโปรดักชั่น มีการลงทุนสูง จัดแสง จัดฉากอย่างดี กล้องที่ใช้ถ่ายทำก็มีคุณภาพดี นอกจากนั้น หลายๆ ครั้ง เอวีฝรั่งก็มักจะล้อเลียนหนังเรื่องดังๆ ด้วยการจำลองเหตุการณ์และเครื่องแต่งกายเหมือนตัวละครในหนังเรื่องนั้นๆ”

แล้วมีหนังดังเรื่องไหนบ้างที่ถูกนำมาทำหนัง 'ป่ามป๊าม' หนุ่มมาดเข้มตอบว่า

“ยกตัวอย่างเช่น 'ไพเรต ออฟ เดอะ แคริบเบียน' แล้วก็ 'สตาร์ วอร์ส' อย่างไพเรตฯ นี่นะ ยอมรับเลยว่าเขาตั้งใจ และลงทุนมาก มีการจำลองเรือ มีปลาหมึกยักษ์ มีคอมพิวเตอร์กราฟฟิก มีการจัดฉาก มีเครื่องแต่งกายที่เหมือนกับหนังต้นฉบับเป๊ะเลย ส่วนสตาร์ วอร์ส ก็จะมีหญิงสาวมนุษย์ต่างดาวรูปร่างเซ็กซี่ๆ ไป 'ทำกิจกรรม' กันบนยานอวกาศบ้าง บนดวงดาวบ้าง

“อารมณ์ขันอีกอย่างของหนังเอวีแนวล้อเลียนนี้ก็คือ เมื่อดูจบ จะมีเครดิตผู้สร้างให้ดูด้วยนะ มีรายชื่อผู้กำกับ นักแสดง ฝ่ายคอสตูม ฝ่ายเทคนิค มีชื่อทีมงานทุกฝ่ายเลย แต่ก็คงเป็นนามแฝงนั่นแหละ”

อย่างไรก็ดี นอกจากโปรดักชั่นในการถ่ายทำที่อลังการกว่าเอวีในชาติเอเชีย แล้ว ชายหนุ่มคนเดิม ยังสะท้อนมุมมองอันละเอียดอ่อนว่า

“เท่าที่สังเกตดู ผมว่าหนังเอวีฝรั่งโดยเฉพาะอเมริกา ผู้ชายมักจะรุนแรง กระแทกกระทั้น ไม่ค่อยทะนุถนอม ต่างจากหนังเอวีของยุโรป ที่แม้ผู้ชายจะกล้ามโตแค่ไหน แต่ก็ยังนุ่มนวลกว่าอเมริกัน คงเหมือนลักษณะคอนโซลรถนั่นแหละมั้ง รถอเมริกามักจะใหญ่โต เทอะทะ แต่รถยุโรปจะเรียบแต่เท่

“ส่วนลักษณะของดาราผู้หญิงในหนังเอวีฝรั่ง ส่วนมากจะชอบโกนขน แล้วก็มีแนว 'เปิดบริสุทธิ์' ด้วย คือ ถ่ายให้เห็นว่าเลือดออกจริงๆ ส่วนลักษณะของผู้ชายก็ 'ใหญ่' จริงๆ มีแบบ 'ยาวเท่าแขน' ด้วยนะ บอกไปก็ไม่เชื่อใช่ไหม แต่ใหญ่จริงๆ”






AV ญี่ปุ่น ขวัญใจชายไทย

ทั้งที่ชาติอื่นๆ ก็มีหนังโป๊ให้ดู แต่หนังเอวีญี่ปุ่นมีอะไรดี จึงมัดหัวใจชายไทยได้อยู่หมัด ชนิดที่เอวีเอเชียชาติอื่นๆ เทียบไม่ได้ เพราะในความเป็นจริง ก็ใช่จะมีแต่มิยาบิเสียเมื่อไหร่ ที่ทำให้ชายหนุ่มร้องอื้อ! ฮือ! แต่ไม่ว่า ยูเอ ไอดะ, ยูอิ โคมิเนะ, ยาจิมา ไมมิ, ริซาโกะ สุกายะ และสาวๆ อีกนับไม่ถ้วนในหนังเอวีญี่ปุ่น ก็ล้วนแต่ทำให้ชายไทยหลงรักได้ไม่ยาก

เหตุผลแรกสุด คงไม่พ้น...ความน่ารัก อาโนเนะ น่าทะนุถนอม ที่หาไม่ได้จากสาวๆ เอวีชาติอื่น แต่เหตุผลที่ลึกลงไปกว่านั้นล่ะ?

“รู้ไหม ผู้ชายมีด้านมืดที่ไม่ค่อยเปิดเผยให้ใครรู้ นั่นก็คือ เวลาเห็นผู้หญิงสวยๆ น่ารักๆ เราก็มักจะจินตนาการว่า เวลาที่เธอถอดเสื้อผ้าออกหมด จะเป็นยังไงหนอ ซึ่งในชีวิตจริง ทำไม่ได้ เพราะฉะนั้น หนังเอวีญี่ปุ่น ก็เข้ามาตอบสนองอารมณ์ส่วนนี้ เพราะพวกเธอทั้งสวย ทั้งน่ารัก ตรงสเป็กผู้ชายไทย” นักวิจารณ์หนังแนวเอวี ที่วันนี้ขอรับบท 'หักหลังผู้ชาย' สารภาพกับเรา ก่อนจะเพิ่มเติมถึงลักษณะพิเศษของเอวีญี่ปุ่น ที่ชาติอื่นไม่มี

“ข้อสังเกตของผมเวลาดูหนังเอวีฝรั่ง รู้สึกว่า เขาตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติกามกิจกันอย่างเดียวเลย คือเขาไม่สนใจเราเลย ไม่สนใจว่าเรารู้สึกร่วมไปกับเขาหรือเปล่า เพราะฉะนั้น มันก็ทำให้เรารู้สึกเหมือนกลายเป็นคนนอก ที่ร่วมรู้เห็นนาฏกรรมอะไรสักอย่าง ต่างจากเอวีญี่ปุ่น ที่เพียงแค่เธอทอดสายตามาให้ ก็ทำให้หัวใจของเราวาบหวาม และพร้อมจะมีอารมณ์ร่วมไปกับเธอ

“มันไม่บ่อยนักหรอก ที่จะมีผู้หญิงหน้าตาน่ารักขั้นเทพมาส่งสายตาวาบหวามให้เรา เพราะในโลกความเป็นจริง ตีนเราเขายังไม่แลเลย”

สอดคล้องกับความเห็นของหนุ่มมาดเข้มผู้ศึกษาเอวีมาแทบทุกชาติ กระนั้น ก็ยกให้เอวีญี่ปุ่นเป็นที่หนี่งในดวงใจ โดยเฉพาะ 'มุมกล้อง' และหน้าตาท่าทางของนักแสดงสาวที่ส่งมาให้อย่างเชิญชวน

“เอวีญี่ปุ่นจะมีลักษณะการตั้งมุมกล้องให้ดูแล้วรู้สึกเหมือนกับเราเป็นผู้ ถูกกระทำ รู้สึกมีส่วนร่วมไปด้วย เช่นบางครั้ง เราจะไม่เห็นตัวนักแสดงชาย จะเห็นแต่นักแสดงผู้หญิงกำลังปลุกอารมณ์ให้ผู้ชาย แต่ตั้งกล้องเป็นสายตาของเรา เหมือนเธอทำให้เรา”

แต่นอกจากสายตา ท่าทางที่ใส่ใจผู้ชมแล้ว เอวีญี่ปุ่น ยังมีความพิเศษยิ่งกว่านั้น

“เอวีญี่ปุ่นมีความเป็นแฟนตาซียิ่งกว่าเอวีของชาติไหนๆ แยกแยะได้หลายหมวดหมู่มาก มีทั้งแบบเสพสมปรกติในห้อง หรือแบบสถานการณ์จริง คือ มีการจำลองเหตุการณ์ทุ่มทุนสร้างเลยนะ เช่น สมมติให้มีโจรไปปล้นธนาคาร เหมือนจริงมาก แล้วโจรก็ไปบังคับข่มขืนพนักงานสาวๆ”

นอกจากนั้นยังมีแบบ 'ข่มขืนสมมติ' ซึ่งบางคนดูแล้วอาจคิดว่าเป็นการข่มขืนจริงๆ แต่หนุ่มผู้คร่ำหวอดผู้นี้ยืนยันกับเราว่า เขาน่าจะมองไม่พลาดว่าเป็นการจัดฉากขึ้น ไม่ว่าแสง เสียง หรือสถานการณ์ที่ดูออกว่าจำลองขึ้นมา

ใช่เพียงเท่านั้น เอวีญี่ปุ่นยังมีแบบที่ถ่ายทำออกมาให้ดูเหมือนคลิปวัยรุ่นถ่ายกันเอง รวมถึงการถ่ายทำในสถานที่จริง เช่น ในป่า

นอกจากนั้นยังมีแนวที่เอาใจผู้ชมเฉพาะกลุ่ม เช่น มีหนังเอวีที่นักแสดงสาวๆ ใส่ชุดนักเรียน ใส่ชุดคอสเพลย์ หรือชุดเลียนแบบตัวการ์ตูนน่ารักๆ เอาใจบรรดาผู้ใหญ่ชอบเด็ก นอกจากนั้นยังมีหนังเอวีที่เอาใจชายหนุ่มหัวอนุรักษนิยม และผู้ที่ชื่นชอบความลี้ลับด้วย

“หนังเอวีที่เอาใจกลุ่มคอนเซอร์เวทีฟก็มักจะให้ผู้หญิงใส่ชุดกิโมโน จำลองเหตุการณ์ขึ้นที่บ่อน้ำพุร้อน หรือตามหมู่บ้าน แล้วก็ปฏิบัติกิจกันบนเสื่อตาตามิ

“ส่วนหนังเอวีที่เอาใจคนที่ชอบความลี้ลับ ก็อาจจะเรียกว่าเป็นเอวีแนว เอ็กโซติก แนวลี้ลับเหนือจริง มีการประกอบพิธีกรรม มีเซ็กซ์หมู่”

เหล่านี้เป็นแค่ภาพรวม จริงๆ แล้ว เอวีญี่ปุ่นก็ยังมีอีกหลากหลายรูปแบบ เช่น เสพสมในรถตู้ หรือแนวลวนลามนักเรียนบนรถเมล์ รถไฟ ซึ่งผู้เชี่ยวชาญของเรา ล้วนยืนยันว่า 'จัดฉาก' ขึ้นมาทั้งสิ้น

แต่ไม่ว่ายังไงก็ต้องยอมรับว่า เอวีพี่ยุ่น เขาแฟนตาซีจริงๆ เพราะแม้แต่คนขายหนังโป๊ยังยืนยัน

“มีคนไทยส่วนน้อยที่นิยมหนังโป๊ประเภทฝรั่ง ส่วนตัวของผมคิดว่าคงเป็นเพราะไม่ค่อยเข้ากับรสนิยมของคนไทยบ้านเราเท่าไหร่ นัก เช่น หน้าตาและรูปร่างคนที่แสดงก็มีส่วนนะ ฝรั่งตัวใหญ่ คนไทยก็ไม่ค่อยชอบ ไม่เหมือนกับผู้หญิงญี่ปุ่นที่ตัวเล็กๆ น่ารักๆ”

ในมุมมองของเต่า (นามสมมติ) พ่อค้าแผ่นหนังโป๊รายหนึ่ง บอกว่า ประเภทหนังโป๊ที่คนไทยนิยมในขณะนี้จะเป็นพวกแอบถ่าย ทั้งของไทยและต่างประเทศ ซึ่งหนังโป๊ที่คนไทยนิยมซื้อไปก็คือหนังโป๊ของประเทศญี่ปุ่น

“ส่วนใหญ่เขาชอบแบบแอบถ่ายครับ ทั้งของไทย ญี่ปุ่น เขาก็ชอบกันหมดแหละ ยิ่งตอนนี้คนนิยมมาก บางทีค่ายหนังโป๊ไหนที่เซ็ทฉากเป็นแบบแอบถ่ายมาทำเป็นหนัง ก็จะได้รับความสนใจจากคอหนังแนวนี้กันเยอะ”

เต่าย้ำว่า เหตุที่คนไทยชอบหนังโป๊ญี่ปุ่นก็เพราะว่าคนเราชอบดูของสวยๆ งามๆ ซึ่งดาราหนังโป๊ญี่ปุ่นก็ล้วนมีหน้าตาน่ารัก สวย ผิวดี สร้างอารมณ์ เติมแต่งจินตนาการให้กับคนดูได้อย่างเต็มอิ่ม



มากกว่าความต้องการทางเพศรส

หากถามว่า ข้อมูลเกี่ยวกับหนังโป๊และหนังเอวีที่ช่วยกระตุ้นอารมณ์ทางเพศที่กล่าวมา นั้น เรามานั่งชำแหละแคะคุ้ยพูดคุยถามไถ่กันเพื่ออะไร?

อย่างง่ายที่สุด เราก็แค่อยากลองละวางกรอบเกณฑ์ศีลธรรมที่ส่งให้เรื่องราวเหล่านี้ต้องถูก เก็บงำอำพราง ต่อเมื่อวางลงแล้วนั่นแหละ อาจทำให้เห็นแง่มุมด้านอื่นๆ นอกเหนือจากคำปรามาสด่วยสรุปทำนองว่า ไอ้พวกบ้ากาม ไอ้พวกหื่น หรือคำสบประมาท ทำนองว่า หนังประเภทนี้ มอมเมายั่วยุให้เกิดคดีข่มขืน

ด้วยเหตุผลที่ว่ามานั่นแหละ เราจึงมานั่งสำรวจความคิดชายหนุ่มเหล่านี้ ว่า นอกจากการระบายความต้องการทางเพศแล้ว การก่อกำเนิดขึ้นของหนังเอวีและหนังโป๊ ยังสะท้อนอะไรได้มากกว่านั้น

“บางคนตั้งคำถามทำนองต่อต้าน ว่า ทำไมต้องยกย่องมิยาบิ ในมุมของเรา เราก็มองว่า สิ่งที่มิยามิเป็น มันก็แค่ 'อาชีพ' ของเขาไม่ใช่หรือ เขาไม่ได้ฆ่าใคร ในความเห็นของเรา ทัศนคติที่มีต่อหนังโป๊ ย่อมขึ้นอยู่กับ มุมมองของ 'คนรับสาร' ถ้าคุณมองว่าหนังโป๊ หนังเอวี เป็นสื่อที่กระตุ้นอารมณ์ทางเพศ ทำให้เกิดคดีข่มขืน เมื่อคุณมองด้วยกรอบของศีลธรรม หนังโป๊ ก็เป็นสิ่งที่ผิดวันยังค่ำ

“แต่ถ้าเราลองมองโดยไม่ตัดสินอะไรด้วยศีลธรรม แต่มองว่ามันคือธรรมชาติ คือสิ่งปรกติ หนังโป๊ก็สื่อประเภทหนึ่งที่มีประโยชน์ โดยเฉพาะในครอบครัวที่สามีเป็นกามตายด้าน ถ้าสามีภรรยาดูหนังโป๊ด้วยกันก็จะกลายเป็นครอบครัวหรรษา”

“เราไม่รู้หรอกว่า จุดประสงค์แรกเริ่มที่ทำให้มีหนังโป๊ก่อกำเนิดขึ้นน่ะ คืออะไร แต่เรารู้สึกว่าหนังโป๊ก็ทำหน้าที่สื่อบันเทิงเอนเตอร์เทนเมนต์ได้ไม่ต่าง จากการดูหนังรักโรแมนติคทั่วไป เพียงแต่การดูหนังรักธรรมดา เราอาจชวนแฟนไปดูกระหนุงกระหนิง แต่ถ้าดูหนังโป๊ด้วยกันกับคนรักก็จะช่วยให้เกิดความรู้สึกมากกว่านั้น คือช่วยให้เกิดความวาบหวามมากขึ้น”

แล้วคิดอย่างไร ต่อคำกล่าวโทษทำนองว่า หนังโป๊คือสิ่งยั่วยุกระตุ้นอารมณ์ทางเพศ เป็นต้นเหตุทำให้คดีข่มขืนเพิ่มมากขึ้น นักวิจารณ์หนังผู้นี้ ทิ้งท้ายไว้อย่างน่าคิด

“ในสังคมที่การศึกษาและวุฒิภาวะของผู้คน เดินทาง 'เท่าทัน' สื่อ ย่อมไม่เกิดเหตุการณ์ทำนองนั้นขึ้น แต่ถ้าดูหนังโป๊แล้วเกิดอารมณ์ ไปก่อเหตุข่มขืน นั่นก็เป็นเพราะว่าคนที่รับสารยังไม่มีวุฒิภาวะที่แข็งแรงพอ
"ขณะเดียวกัน สังคมที่กล่าวโทษผู้หญิงที่ใส่กระโปรงสั้น ว่าเป็นการยั่วยุ เป็นต้นเหตุของคดีข่มขืน ก็สะท้อนได้ว่า คนที่มองแบบนั้นมีมุมมองแคบมาก ตัวผมเองดูหนังโป๊แล้ว ทำไมถึงไม่ลุกไปฆ่าแล้วก็ข่มขืนใคร เพราะเราดูอย่างรู้เท่าทัน ดูหนังโป๊แล้วก็ 'ดูจิต' ตัวเองด้วย”

เรื่องเซ็กซ์เป็นเรื่องธรรมชาติ เชื่อเถอะว่า หนังโป๊เป็นสื่อบันเทิงที่มีอยู่ทุกหนแห่ง ไม่ว่าในคฤหาสน์ของเศรษฐีพันล้าน หรือแม้แต่กระท่อมหลังน้อยของไอ้หนุ่มบ้านนอก...นักวิจารณ์มาดเซอร์ยืนยัน

ไม่ต่างจากหนุ่มมาดเข้มเจ้าของคอลเล็กชั่น 'ยูเอะ ไอดะ' ที่ยืนยันว่า

“หนังโป๊ คือ 'มหรสพของคนชายขอบทางเพศ' แปลง่ายๆก็คือ เป็นเครื่องบำบัดของคนไม่มีแฟน เข้าไม่ถึงทรัพยากร”

ดูเพื่อปลดเปลื้อง ไม่ทำร้ายใคร และไม่ทำให้ใครเดือดร้อน
พวกเขายืนยันเช่นนั้น


หมายเหตุ นี่เป็นต้นฉบับหนังสือที่ผมได้จากการไปสัมภาษณ์ คนญี่ปุ่นคนหนึ่งที่ทำงานในวงการเอวี มาเกือบยี่สิบปี เขาใช้นามแฝงว่าซาโตชิในเล่มนี้
คนๆนี้ผ่านมาทั้งงานตั้งแต่เป็นช่างภาพ ผู้กำกับหนัง ยันโปรดิวเซอร์ ร่วมงานกับดาราเอวีมาแทบหมดแล้ว พวกโซระ หรือ มิยาบิ อะไรพวกนี้
ผมไปสัมภาษณ์และผลิตต้นฉบับนี้มาเพราะกะว่า ถ้าเป็นหนังสือมันอาจจะทำให้ คนในสังคมไทยมาอ่านแล้ว มีความรู้ความเข้าใจในหนังนี้มากขึ้นและไม่ไปเลียนแบบในทางที่ผิด แบบข่าวที่เกิดตอนนี้ กับพวกเด็กและเยาวชน
หนังสือเล่มนี้อาจจะไม่ได้วางขายนะครับ จริงๆ มันวิชาการไม่ได้มีอะไรโป๊ แต่พวกร้านหนังสืออาจจะไม่ให้วางเพราะกลัวว่าชื่อมันจะล่อแหลม ค่ายเลยอาจจะไม่พิมพ์ ผมเลยเห็นว่าไม่อยากให้มันสูญเปล่าเลยเอาข้อมูลมาให้อ่านแล้วกัน เผื่อใครได้อ่านได้ทราบ อาจจะลดอาชญากรรมทางเพศแบบผิดๆได้น้อยลง
ดังนั้นนี่ไม่ใช่โฆษณาอะไรทั้งสิ้นนะครับ มาโพสเพราะหวังดีจริงๆ เห็นข่าวแล้วก็เศร้าใจ
ผมตัดมาให้แค่ยาวประมาณสองหน้า จากต้นฉบับหกสิบหน้านะครับ เอาแค่ที่น่าจะตรงประเด็น


“คุณคิดยังไงกับเรื่องที่ว่าหนังเอวีเป็นปัญหาสังคม” ผมถามกับเขา “ในประเทศไทยนี่ บางทีจะมีปัญหาว่าเด็กไปดูหนังแล้วเอาไปเลียนแบบพฤติกรรม”
“ของแบบนี้มันพูดลำบากนะ อย่างที่ผมบอกเอาไว้ เพราะเอาเข้าจริงของนี้ไม่ใช่งานที่สร้างขึ้นมาสำหรับคนทุกคน”
“ไม่ได้ให้เด็กดู”

“ขั้น แรกคือคุณต้องรู้ก่อนว่านี่เป็นงานที่เราแบ่งเรตเอาไว้อยู่แล้ว ดังนั้นถ้าอายุไม่เหมาะสมและวุฒิภาวะไม่พอก็ไม่ควรจะดู เราคงไปตามรับผิดชอบทุกคนไม่ไหวว่าใครควรดูหรือไม่ควรดู”
“ดังนั้นมันก็เป็นเรื่องใกล้ตัวที่ต้องรับผิดชอบกันเอง”
“อีก อย่างหนึ่ง คือต้องเข้าใจว่าทั้งหมดเป็นแค่เพียงการแสดง ทั้งหมดนั้นที่คุณเห็นไม่ใช่ว่าเป็นสิ่งที่เป็นความจริง อย่าไปเชื่อมันมากและไม่ต้องไปเลียนแบบ”
“สิ่งที่แทบจะเหมือนกันคือ ผู้ชายทั่วโลกดูหนังประเภทนี้แล้ว พยายามจะเลียนแบบตามเรื่องในนั้น แถมยังหวังว่าผู้หญิงจะตอบสนองแบบเดียวกับที่นางเอกเอวีทำ”



“คง ต้องเตือนกันในฐานะผู้หวังดีว่า ดูเอาความบันเทิงได้ บางท่าเอาไปปรับใช้ก็โอเคนะ สร้างสีสันได้ แต่หลายครั้งจริงๆ แล้วที่นางเอกแสดงมันเมื่อยๆ มากๆ และถ้าคนทั่วไปจริงๆทำมันไม่สนุกหรอก”
“คืออย่าไปเชื่อทุกอย่าง” ผมถามเขาดู
“ใช่ อย่าเชื่อมาก ให้ดีอ่านตำรากามสูตร หรือว่าหนังสือเซ็กซ์ในเชิงวิชาการจะให้อะไรคุณแบบว่าให้คุณเป็นนักรักที่ดี มากกว่าเชื่อตามดีวีดีโป๊ เพราะว่า แม้แต่พระเอกหนังเอวีเองตอนที่เขามีเพศสัมพันธ์กับแฟนและไม่ได้แสดง เขาก็ไม่ได้ใช้ท่ารุนแรงอะไรขนาดนั้น”



“คุณคิดว่าการที่ประเทศอย่างเมืองไทยปิดกั้นเรื่องทางเพศมากตรงข้ามกับญี่ปุ่น จะมีผลดีผลเสียยังไง”
“ตาม ความเห็นส่วนตัว ผมว่าข้อดีก็คือทำให้คนที่ถูกปิดกั้นก็คือเขาอาจจะไม่ได้รับรู้ในเรื่อง ร้ายๆเลย ไม่ต้องตัดสินใจ แต่ข้อเสียคือเพราะปิดๆนี่ละ ถ้าไปเจอสิ่งไม่ดีเข้า ก็ไม่มีใครป้องกันให้เขา และอาจจะเป็นอันตรายได้เพราะไม่มีความรู้และไม่เคยมีใครพูดถึงเลยไง”
“บางคนมองว่า บางทีถ้าให้ความรู้ตามข้อเท็จจริงบ้างอาจจะดีกว่า”



“ก็ น่าจะดี” เขาว่า “อาจจะไม่จำเป็นต้องมาวางขายหรือเปิดให้ดู แบบประเทศญี่ปุ่นหรอก แต่ผมว่ามันควรจะมีข้อมูลที่เป็นทางการ ให้เขารู้เอาไว้ พอมาเจอเข้าจะได้เข้าใจและไม่หลงผิด อย่างน้อยถึงเด็กหรือเยาวชนมาดูแล้วจะเข้าใจไงว่าทั้งหมดนี่คือการแสดงไม่ ต้องเอาไปเลียนแบบ”

ความคิดเห็นของซาโตชิก็ถือว่าเป็นแง่มุมหนึ่ง ที่น่าสนใจ แต่ผมเองก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าสภาพของสังคมไทยนี้จะมีใครสนใจนำไปปฏิบัติตาม หรือเปล่า เพราะบางทีอาจจะเป็นเรื่องยากถ้าจะให้เปลี่ยนรูปแบบการคิดจากที่เคยเป็นมา
บางทีประเทศไทยอาจจะยังคงมีแนวคิดในการปิดกั้นสื่อประเภทนี้ต่อไป โดยไม่สนใจมาใช้วิธีการให้ความรู้กัน
2.ดาราเอวีมักโดนฉุดมาข่มขืนแล้วถ่ายหนังไว้

เวลา คุณผู้ชายทั้งหลาย หรือคนที่เคยผ่านตากับหนังเอวีญี่ปุ่น มักจะพบว่าผู้หญิงในเรื่องราวเหล่านั้น หลายหน มักจะโดนข่มเหงรังแก และการร่วมเพศก็ดูเหมือนอาจจะไม่เต็มใจ บางทีเธออาจจะเป็นนักเรียนที่โดนแก๊งอันธพาลฉุดมาทำมิดีมิร้าย



ความ จริงถ้ามองในมุมตลกๆ ก็คือเบื้องหลังการสร้างของหนังเอวีเหล่านั้น เป็นแค่เพียงการแสดงเท่านั้นเองไม่ใช่เรื่องการข่มขืนที่เกิดขึ้นจริงๆ อยู่ที่ว่าผู้สร้างต้องการเสนอภาพออกมาให้สมจริงแค่ไหน เรียกได้ว่าเป็นงานแฟนตาซีเรื่องแต่งขึ้นเพื่อตอบสนองผู้ชาย
และสำหรับ ทั้งผู้ใหญ่หรือว่าเด็กวัยรุ่นที่ดูแล้วอย่าได้คิดเอาไปเลียนแบบเชียว เพราะแม้แต่ในประเทศญี่ปุ่นที่เป็นเจ้าของต้นตำรับในการผลิตหนังเหล่านี้เอง อาชญากรรมพวกนี้ในประเทศของเขายังต่ำเอามากๆ เพราะคนเค้าเข้าใจและไม่มีใครกล้าทำตาม



ดังนั้นชาวไทย บางคนที่นำหนังเอวีไปดูแล้วเกิดอารมณ์และคิดประกอบอาชญากรรเลียนแบบในหนัง เรื่องนั้นก็ควรจะเข้าใจได้แล้วว่าทั้งหมดเป็นการแสดง เหมือนกับที่คุณคงไม่คิดจะโดดออกมาจากตึกเลียนแบบพวกซุปเปอร์ฮีโร่ในหนังฮอล ลี่วู้ด

3.อย่าเข้าใจผิดกับคนที่ชอบหลอกเอาภาพในหนังเอวีญี่ปุ่นมาบอกว่าเป็นเรื่องจริง

เชื่อ ว่าสำหรับคนที่เล่นอินเตอร์เน็ต สิ่งหนึ่งที่อยู่ในวิถีชีวิตไซเบอร์สเปชและแทบทุกคนต้องเคยทำคือการรับส่งอี เมล์ และหลายครั้งมักจะมีอีเมล์ที่มีภาพหรือว่าเนื้อหาแปลกๆ ส่งผ่านถึงกันต่อกันเสมอ เพราะว่าเมล์ชนิดนี้นั้นเป็นสิ่งที่สร้างความน่าสนใจและกระตุ้นให้คนเปิดดู
และในหลายครั้งอาจจะมีคนบางคนซึ่งเป็นญี่ปุ่นหรือแม้แต่คนไทยคิดพิเรน เอาภาพจากหนังเอวีญี่ปุ่น ที่มีเนื้อหาแต่งเติมประหลาดๆ เช่น หนังเอวีแนวถ่ายรวมแบบมีนางเอกในชุดนักเรียนหลายคนกำลังแสดงร่วมพร้อมกัน แล้วก็เอามาตัดต่อบอกว่านี่เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงในประเทศญี่ปุ่น
แน่ นอนว่าโลกแห่งความจริงนั้น บางคนอาจจะมีพัฒนาการเรื่องเพศที่รุนแรงมากกว่านั้นไปแล้ว แต่ว่าสำหรับชาโตชิที่บอกว่าอยากให้คนแยะแยะกันให้ออก ว่าอย่าไปเชื่อสิ่งที่โดนแต่งเติมขึ้น
สังเกตเอาง่ายๆ ในหลายๆหนที่ถ้าเป็นเหตุการณ์จริง ก็น่าผิดปกติที่ทำไมทุกคนในนั้นแต่งหน้าทำผมซะเรียบร้อยกันหมดเลย แถมมุมกล้องก็ถ่ายอย่างดีถูกต้องเป็นมืออาชีพอีกด้วย

4.ความหมกมุ่นกันหนังเอวี

แม้ แต่ผู้สร้างหนังเองก็ไม่ได้หวังว่าคนที่มาดูหนังจะหมกมุ่นกับผลงานของพวกเขา ทั้งวัน เพราะว่าชีวิตคนเรามีอย่างอื่นอีกมากให้คิดให้ทำมากมาย
และการ ดูหนังเอวีนั้น แน่นอนว่าถ้าให้ดีควรจะดูเมื่ออายุถึงเกณฑ์แล้วเพื่อที่จะได้เข้าใจ แต่ถ้าหัวใจแบบหนุ่มๆสาวๆ มันกระตุ้นให้ดูก่อนก็ไม่ว่ากัน
เพราะถ้าว่า กันจริงๆ แล้วการดูโดยที่เข้าใจว่ามันเป็นเพียงแค่การแสดงนั้นจะช่วยได้มาก มองว่ามันเหมือนกับหนังชนิดหนึ่งที่แต่งเติมขึ้นไม่ควรเลียนแบบ

.......................................

บันทึกการเข้า

sompoat
AV Professor
ผู้บัญชาการเอวีสูงสุด
***
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 1473



« ตอบ #4 เมื่อ: ตุลาคม 31, 2010, 02:46:41 PM »

อันนี้มาจาก http://en.wikipedia.org/wiki/Pornography_in_Japan

Before the 20th century

The concept of "pornography" may have emerged in the Edo period when every form of popular culture flourished, including pornography, with the sole exception of pornographic figures and statues. This does not mean there were no earlier works of erotica; these early works were by highly literate nobles and were often considered works of art. Japanese mythology, later formulated into the system known as Shinto, makes multiple references to sexuality, and almost always in a positive manner.[1]

In the Edo period, pornography flourished due to the unique characteristic of the city of Edo.[citation needed] In this period, men (who were the only consumers of pornographic material at that time) made up well over 60% of the population.[citation needed] These men came from all over Japan to work, and remained there for years before returning to their hometown to have a wife arranged for them, having learned valuable skills like reading, writing, and crafts[citation needed]. With a disproportionate amount of the population being male, state-controlled prostitution districts like Yoshiwara and pornography were needed[citation needed].

There were many pornographic materials. Shunga or pornographic wood-block pictures were printed with all imaginable situations. These often took the form of a book with sentences to describe verbal utterances of the partners, as well as to offer brief descriptions of a scene. Near the end of the Edo period when foreigners became widely known and seen, even interracial sex acts with foreign males were drawn and sold, not to mention acts with animals, demons (both male and female), and deities. The actual uses of shunga in the period are still debated, but probably resembled modern uses of pornographic materials, including masturbation and shared viewing with a lover. According to some accounts, called into doubt by recent scholarship,[clarification needed] shunga were even packed by the parents of a wife for use in her marriage. Shunga could also be borrowed from a rental book shop. In 1808, there were 656 such shops in Edo, 300 shops in Osaka. This means that there was about one shop for every 1500 people in Edo. Non-pornographic materials were also available from these shops. These included woodblock pictures of celebrities like kabuki actors and geisha, clothed in kimono.

After the Meiji restoration in the second half of the 19th century, the publication of pornographic materials declined under government pressure, specifically the fear that such an openly sexual culture would be seen as a sign of backwardness by European countries. Yet even as Shunga production slowed, shunga were being exported and peddled as "erotic arts" to foreign markets. Pornographic novels were still produced underground, though the language barrier prevented them from becoming widely known abroad. Pornographic arts (now including photography) were still produced by popular demand, but these came to be viewed as low arts.

ก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 20

แนว คิด"สื่อลามก"อาจจะเกิดขึ้นในสมัยเอโดะเมื่อรูปแบบของวัฒนธรรมที่นิยมความ เจริญรุ่งเรืองทุกคนรวมทั้งสื่อลามกยกเว้น แต่เพียงผู้เดียวของตัวเลขลามกอนาจารและรูปปั้น นี้ไม่ได้หมายความว่ายังไม่พบงานเก่า ๆ ของเรื่องโป๊เปลือย; เหล่านี้ทำงานได้โดยเร็วขุนนางรู้มากและมักจะให้ความสำคัญกับงานศิลปะ เทพนิยายญี่ปุ่นสูตรมาเป็นระบบที่รู้จักกันเป็นชินโตทำให้การอ้างอิงหลายเรื่องเพศและเกือบตลอดเวลาในลักษณะบวก. [1]

ใน สมัยเอโดะสื่อลามกความเจริญรุ่งเรืองจากการเป็นเอกลักษณ์ของเมืองเอโดะ. [อ้างจำเป็น] ในช่วงเวลานี้คน (ผู้ที่บริโภคเฉพาะของวัสดุลามกอนาจารในขณะนั้น) ทำดีกว่า 60% ของประชากร [อ้าง จำเป็น] คนเหล่านี้มาจากทั่วประเทศญี่ปุ่นเพื่อการทำงานและอยู่ที่นั่นเป็นเวลาหลาย ปีก่อนที่จะกลับไปบ้านเกิดของพวกเขาจะมีภรรยาจัดให้พวกเขามีความรู้ทักษะที่ มีคุณค่าเช่นการอ่านการเขียนและงานฝีมือ [อ้างจำเป็น] ด้วย จำนวนเงินที่มากเกินความเหมาะสมของเพศชายเป็นประชากรของรัฐที่ควบคุมเขตการ ค้าประเวณีเช่น Yoshiwara และสื่อลามกที่ถูกต้อง [อ้างจำเป็น]

มีสื่อลามกอนาจารหลายคน หรือภาพไม้ Shunga block - อนาจารถูกพิมพ์กับสถานการณ์เท่าที่จะเป็นไปได้ทั้งหมด เหล่านี้มักจะเอารูปแบบของหนังสือที่มีประโยคเพื่ออธิบาย utterances ด้วยวาจาของคู่ค้ารวมทั้งให้คำอธิบายสั้น ๆ ของฉาก ใกล้ ปลายสมัยเอโดะเมื่อชาวต่างชาติที่เป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางและเห็นแม้ แต่การกระทำ interracial เพศกับชายชาวต่างชาติได้มาและจำหน่ายไม่พูดถึงการกระทำกับสัตว์ปีศาจ (ทั้งชายและหญิง) และเทวดา ใช้ จริงของ shunga ในระยะเวลาที่ยังคงถกเถียง แต่เหมือนอาจจะใช้ที่ทันสมัยของวัสดุลามกอนาจารรวมทั้งการสำเร็จความใคร่ ด้วยตนเองและใช้ร่วมกันดูกับคนรัก ตาม บัญชีบางอย่างที่เรียกว่าเป็นข้อสงสัยโดยทุนการศึกษาเมื่อเร็ว ๆ นี้ [ชี้แจงจำเป็น] shunga ถูกบรรจุแม้แต่โดยพ่อแม่ของภรรยาเพื่อใช้ในการแต่งงานของเธอ Shunga ยังสามารถยืมจากร้านหนังสือให้เช่า In 1808, 656 มีร้านค้าดังกล่าวในสมัยเอโดะ, 300 ร้านค้าในโอซาก้า ซึ่งหมายความว่ามีประมาณหนึ่งในร้านค้าสำหรับทุกคนในสมัยเอโดะ 1500 วัสดุที่ไม่ลามกก็มีความพร้อมใช้งานจากร้านเหล่านี้ เหล่านี้รวมภาพของดารา woodblock ชอบนักแสดงคาบูกิและเกอิชา, ผ้าในกิโมโน

หลัง จากการฟื้นฟูเมจิในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 19, การพิมพ์ของวัสดุลามกอนาจารลดลงภายใต้ความกดดันของรัฐบาลโดยเฉพาะความกลัว ว่าเช่นวัฒนธรรมทางเพศอย่างเปิดเผยก็จะถูกมองว่าเป็นสัญญาณของความล้าหลัง โดยประเทศในยุโรป แต่เช่นเดียวกับการผลิตชะลอตัว Shunga, shunga ได้ถูกส่งออกและ peddled เป็น"ศิลปะเกี่ยวกับกาม"ไปยังตลาดต่างประเทศ นวนิยายลามกใต้ดินยังคงมีการผลิต แต่อุปสรรคทางภาษาทำให้พวกเขาจากการเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางในต่างประเทศ ศิลปะลามก (ตอนนี้รวมทั้งการถ่ายภาพ) ยังคงมีการผลิตโดยเรียกร้อง แต่เหล่านี้มาจะมองว่าเป็นศิลปะต่ำ
บันทึกการเข้า

sompoat
AV Professor
ผู้บัญชาการเอวีสูงสุด
***
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 1473



« ตอบ #5 เมื่อ: ตุลาคม 31, 2010, 02:48:45 PM »

In the 20th century

In the late Taishō period and early Shōwa period, an artistic movement called Eroguronansensu, literally "erotic-grotesque-nonsense," occurred influenced by decadence works of Europe. These words were used because they had an air of a new and modern feeling. Until the 1950s, pornography were still very limited in production. Open sexual expressions were permitted in novels and manga, but a strict control was applied on photographs and films. During World War II, pornographic materials were banned altogether.

Influenced by magazines like Playboy, pornographic magazines were printed soon after World War II. These magazines quickly branched out to cover all genres and featured pornographic novels as well as pictures. Playboy itself, however, did not succeed in Japan. Its articles were about the American lifestyle; women were mostly non-Asian, interviews were with people largely unknown in Japan, and fashion and sport were American. Instead, it spawned a fetish and a genre known as Yomono, literally "Western things." Playboy revamped its articles and style in the early 2000s in Japan by having Japanese writers write exclusively about Japan and dropping most of the original content.

In the early 1960s, several movie studios began producing "Pink films," to be exclusively viewed in adults-only movie theaters. With censorship laws prohibiting genitals from being seen but otherwise free to express anything, these movies quickly diversified to fill all genres, including rape and bondage. Throughout the 1960s, the "pink films" were mainly produced by low-budget, independent filmmakers such as Koji Wakamatsu. In 1971, the major studio Nikkatsu entered the pink film genre with its higher production values through its Roman porno (lit. romantic porno) series. From the 1960s to the late 1980s, ambiguous censorship laws resulted in hundreds of cases regarding erotica and pornography. At midnight, television stations mostly aired soft-core pornographic movies until their ratings dropped due to the pornographic movies.

Starting in 1971, homosexually-oriented magazines began to appear. The first of these, Barazoku, began publication in 1971 and continued publishing until 2004. Homosexual magazines tend to be tailored to particular segments of the population, such as Badi, which features younger adult males, Samson, devoted to chubby men, and G-men, featuring muscular men. The websites of these magazines also feature videos produced featuring these respective body types.
[edit] 1980s

The proliferation of pornographic videos in the 1980s commonly called AV, short for adult video, eventually greatly diminished the market for pornographic movie theaters. Rental video stores offered pornography at a price far below that of movie theaters. Because most Japanese families now had at least two television sets and VCRs, more videos were sold. It is rumored, but not supported, that VHS became popular over Betamax format because large numbers of AV were released in VHS format.[2] Few AVs were sold in laserdisc format, but VCDs and later DVDs were used to distribute AV.

In 1983, the Nintendo Entertainment System was released and a few pornographic games quickly followed. But Nintendo wanted these machines to be family-oriented, however, and it succeeded in getting pornographic games locked out of the market.[citation needed] Computer games with no limitation on content except for censorship laws became a popular way to distribute pornographic games. Early VCDs and DVDs were viewed on personal computers. Because so few Japanese people saw any reason to play games on these platforms, as opposed to video game consoles, playing computer games was sometimes viewed as being synonymous with playing Bishōjo games.

In the late 1980s, the Dōjinshi market expanded. It is estimated that about half of this market consists of pornography. Copyright problems plague the market, yet the dōjinshi market was a common place for one to start before making a debut in a professional magazine. Yaoi began in the dōjinshi market. From the mid 1990s, the dōjinshi market also began making and selling pornographic games.

In the 1980s, magazines oriented towards a mature male audience began to offer more explicit content. This was not immediately a major social issue because magazines oriented towards a mature female audience already existed and their content was in some ways more explicit.
[edit] 1990s

According to John Carr, a United Kingdom government adviser on Internet safety policy for children, two-thirds of all pedophilic images on the Internet in the late 1990s may have originated in Japan. He further commented: "We think that child pornography, in any form, promotes values and sends the message that it is OK to sexually abuse children. It helps pedophiles to justify their ideas or behavior and it desensitizes society as a whole." Since the law against child pornography in 1999, the proportion is now believed to be less than 2%. ECPAT believes that many child pornography producers have simply turned to producing anime or films featuring adults dressed as children.[3]
[edit] Laws and movements

Japanese pornography has diversified to fill a vast number of categories and needs, with some themes being so obscure that the appeals and differences are too subtle for anyone but the most devoted to recognize. These diversities occurred because of three major reasons: to entertain by developing new methods of expression, to fill niche markets, and to work around censorship laws. Neither religious conservatism nor feminism had been a powerful factor in pornography in Japan.
[edit] Censorship laws

The religious and social taboo against nudity has historically been weaker in Japan than in the West: "pillow books" detailing sexual acts were widely sold in the Edo era, and women and men routinely worked in the nude and bathed in public up to, and even after, the Meiji Restoration[citation needed]. While in Western society nudity has typically been a taboo, that idea entered Japan only after Meiji-era and how deep that idea is rooted is argued. Extreme public nudity, such as showing the genital area, would nevertheless be prosecuted in Japan (except in public baths). Japan has only had one or two nudist beaches, and these were private.

In Japan, under Article 175 of the Criminal Code of Japan people who sell or distribute obscene materials can be punished by fines or imprisonment. Article 175 was included in the original document in 1907 and remains relatively unchanged.[4]. Finding a workable definition for obscene has sparked much controversy over the last century. It is not uncommon for pictorial magazines to depict nude women with their genitalia airbrushed over in black, and video pornography routinely depicts explicit sex scenes with the participants' genitalia obscured by mosaics. Until the 1990s, the entire pubic region, including hair, was deemed obscene and unpublishable. The publication of Waterfruit and Santa Fe by Kishin Shinoyama marked the first widely distributed publications to feature pubic hair. Many video production companies belong to ethical associations which provide guidance on what is acceptable and what is not. NEVA and CERO are examples of two such organizations. In 2007, the police have started to prosecute webmasters who allow uncensored pictures on their sites. Recent controversies have frowned upon both pubic hair and even genitalia itself being displayed in works of art and in educational settings.[5]

It is also illegal to bring pornographic material into Japan, and customs agents are known for checking videotapes in international mail and hand baggage. Extreme cases, like multiple offenders or attempts at commercial importation, could be punished by fines but most merely have their contraband confiscated. Applications of this law did not change in recent years, but more offenders are caught in recent years as checks became tighter to prevent the drug trade and terrorism.

There is also a thriving genre of underground pornography in Japan (called urabon) that ignores these censorship laws; it has become especially prevalent on the Internet, as there are no mechanisms in place to prevent its transmission from Japanese nationals to the outside world. On November 1, 1999, Japan introduced laws to outlaw child pornography in an attempt to converge with the U.S. and other western countries.[6] Since then, "child" pornography has been limited to lolicon.[7]
[edit] Religion and pornography

Religion is not a factor in the regulation of pornography in Japan[citation needed]. It is instead defined by consensus, due to the fact that the separation of religion and state was complete before the proliferation of pornography. In the Edo period, the Tokugawa shogunate limited religion to organizing ceremonies such as funerals and marriages, because during the Sengoku period, religions like Buddhism and Christianity served as ideological backbones to acts of rebellion. The shogunate prevented the participation of religious leaders in policy making.
[edit] Child pornography
Main article: Child pornography laws in Japan

Distribution, production, importing, exporting, and possessing for distribution of child pornography is banned with criminal punishment in Japan since 1999.

Possessing without distribution has been a disputed point since the establishment of the law.[8]

In the Diet, the Liberal Democratic Party and the New Komeito Party proposed to prohibit the possessing without distribution, the Democratic Party of Japan presented a counterproposal to prohibit the taking over from anyone.[9] Since the House of Representatives of Japan was dissolved on July 21, 2009, the amendments to the law against child prostitution and child pornography on the table were withdrawn.
[edit] Prostitution

The demand for prostitutes has increased on a year-to-year basis. The sex industry now accounts for 1% of the GNP, and equals the Japanese defense budget.[10]

The Japanese sex industry is a multibillion-dollar business that caters to every preference and is easily accessible.[11] One "sex zone" in Tokyo, only 34 hectares in size, has 3,500 sex facilities, including strip theaters, peep shows, "soaplands," "lover's banks," porno shops, telephone clubs, karaoke bars, clubs, and the like.[10] One third of all reported cases of prostitution are teenagers.[12] Enjo kōsai, or "supportive relationship," is a type of compensated dating between older persons and teenagers which may include prostitution.[13]

The Trafficking in Persons Report, released yearly by the U.S. State Department, has ranked Japan as Tier II on par with Cambodia and Ethiopia among others.[14] This rank has remained relatively stable for the past decade.

บันทึกการเข้า

sompoat
AV Professor
ผู้บัญชาการเอวีสูงสุด
***
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 1473



« ตอบ #6 เมื่อ: ตุลาคม 31, 2010, 02:49:28 PM »

ในศตวรรษที่ 20

ใน ช่วงปลายไทโชโชวะและระยะเวลาก่อนการเคลื่อนไหวทางศิลปะที่เรียกว่า Eroguronansensu, อักษร"กาม - วิตถาร - ไร้สาระ"โดยผลงานที่เกิดขึ้นมีผลต่อความเสื่อมโทรมของยุโรป คำเหล่านี้ถูกนำมาใช้เพราะมีอากาศของความรู้สึกใหม่และทันสมัย จนถึงปี 1950, ภาพลามกอนาจารยังคงถูก จำกัด มากในการผลิต เปิดการแสดงออกทางเพศได้รับอนุญาตในนวนิยายและการ์ตูน แต่การควบคุมอย่างเข้มงวดถูกนำมาใช้ในการถ่ายภาพและภาพยนตร์ ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองถูกห้ามวัสดุลามกอนาจารทั้งหมด

ผลกระทบจากนิตยสาร Playboy, นิตยสารอนาจารถูกพิมพ์ทันทีหลังสงครามโลกครั้งที่ นิตยสารเหล่านี้แตกแขนงออกไปอย่างรวดเร็วครอบคลุมทุกแนวเพลงที่โดดเด่นและนวนิยายลามกอนาจารรวมทั้งภาพ Playboy ตัวเอง แต่ไม่ประสบความสำเร็จในประเทศญี่ปุ่น บท ความเกี่ยวกับวิถีชีวิตของชาวอเมริกันได้; ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงเอเชียที่ไม่ใช่การสัมภาษณ์อยู่กับคนส่วนใหญ่รู้จักใน ญี่ปุ่นและเป็นแฟชั่นและการกีฬาอเมริกัน แต่จะเกิดเครื่องรางและประเภทที่รู้จักกันเป็น Yomono, อักษร"สิ่งตะวันตก." Playboy บทความและรูปแบบการปรับปรุงใหม่ในช่วงต้นทศวรรษ 2000 ในประเทศญี่ปุ่นโดยมีนักเขียนชาวญี่ปุ่นเขียนเฉพาะเกี่ยวกับประเทศญี่ปุ่น และลดลงมากที่สุดของเนื้อหาต้นฉบับ

ในช่วงต้นทศวรรษที่ 1960, สตูดิโอภาพยนตร์หลายเริ่มผลิต"ภาพยนตร์ Pink,"ให้แสดงผลได้เฉพาะในผู้ใหญ่เท่านั้นโรงภาพยนตร์ กับ กฎหมายการเซ็นเซอร์ห้ามมิให้องคชาตจากการถูกมองเห็น แต่อย่างอื่นฟรีในการแสดงอะไรที่หลากหลายภาพยนตร์เหล่านี้ได้อย่างรวดเร็ว เพื่อเติมประเภททั้งหมดซึ่งรวมถึงการข่มขืนและความเป็นทาส ตลอดปี 1960,"ภาพยนตร์ชมพู"มีการผลิตส่วนใหญ่ด้วยงบประมาณต่ำคนทำหนังอิสระเช่น Koji Wakamatsu ในปี 1971 สตูดิโอ Nikkatsu หลักป้อนประเภทฟิล์มสีชมพูสูงกว่าค่าของการผลิตผ่านชุดของโรมัน (lit. โรแมนติกโป๊) โป๊ จากปี 1960 ถึงปลายทศวรรษ 1980 กฎหมายที่ไม่ชัดเจนก่อให้เกิดการปิดกั้นในหลายร้อยคดีเกี่ยวกับเรื่องโป๊เปลือยและสื่อลามก เวลาเที่ยงคืน ณ สถานีโทรทัศน์ออกอากาศหนังโป๊ส่วนใหญ่อ่อน - core จนการจัดอันดับของพวกเขาลดลงเนื่องจากการดูหนังลามกอนาจาร

เริ่มต้นในปี 1971 นิตยสาร homosexually - oriented เริ่มปรากฏ ครั้งแรกของเหล่านี้ Barazoku เริ่มตีพิมพ์ในปี 1971 และต่อเนื่องจนถึงการประกาศ 2004 นิตยสาร ชายรักร่วมเพศมีแนวโน้มที่จะปรับให้เหมาะสมกับส่วนงานใดของประชากรเช่น Badi ซึ่งมีผู้ใหญ่เพศชายอายุน้อยกว่า, Samson, อุทิศให้กับคนอ้วนและ G - Men, ผู้ชายที่มีกล้ามเนื้อ เว็บไซต์ของนิตยสารเหล่านี้ยังมีวิดีโอที่ผลิตที่มีร่างกายประเภทเหล่านี้ตามลำดับ
[แก้ไข] 1980

การงอก ของวิดีโอลามกในช่วงปี 1980 หรือที่เรียกว่า AV ย่อมาจากวิดีโอสำหรับผู้ใหญ่ในที่สุดลดลงอย่างมากในตลาดสำหรับโรงภาพยนตร์ ลามกอนาจาร ร้านเช่าวิดีโอที่นำเสนอภาพอนาจารในราคาที่ต่ำกว่าที่ของโรงภาพยนตร์ เพราะส่วนใหญ่ครอบครัวที่ญี่ปุ่นตอนนี้มีอย่างน้อยสองชุดโทรทัศน์และ VCRs, วิดีโอเพิ่มเติมได้ขาย มัน เป็นข่าวลือ แต่ไม่ได้รับการสนับสนุนที่เป็นที่นิยมกว่า VHS รูปแบบ Betamax เพราะจำนวนมาก AV ออกฉายในรูปแบบวีเอชเอ. [2] avs น้อยถูกขายในรูปแบบ laserdisc แต่วีซีดีและดีวีดีในภายหลังถูกนำมาใช้ในการเผยแพร่ AV

ในปี 1983 ระบบแฟมิคอมได้เปิดตัวและเกมลามกอนาจารไม่กี่อย่างรวดเร็วตาม Nintendo แต่ต้องการเครื่องเหล่านี้จะครอบครัวที่มุ่งเน้น แต่และมันประสบความสำเร็จในการรับเกมลามกอนาจารล็อกออกจากตลาด. [อ้างจำเป็น] เกมคอมพิวเตอร์ที่มีข้อ จำกัด ไม่เกี่ยวกับเนื้อหาที่ยกเว้นกฎหมายการเซ็นเซอร์เป็นวิธีที่นิยมในการเผย แพร่เกมลามกอนาจาร Early วีซีดีและดีวีดีมีการแสดงผลบนเครื่องคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคล เนื่อง จากไม่กี่เพื่อให้ประชาชนชาวญี่ปุ่นเห็นเหตุผลที่จะเล่นเกมบนแพลตฟอร์มเหล่า นี้ตรงข้ามกับวิดีโอเกมคอนโซลใด ๆ , การเล่นเกมคอมพิวเตอร์บางครั้งถูกมองว่าเป็นความหมายเหมือนกันกับการเล่นเกม Bishōjo

ในปลายทศวรรษ 1980, ตลาด Dōjinshi ขยายตัว คาดว่าประมาณครึ่งหนึ่งของตลาดนี้ประกอบไปด้วยสื่อลามก ปัญหาภัยพิบัติตลาดลิขสิทธิ์ แต่ตลาด dōjinshi เป็นสถานที่ที่พบบ่อยสำหรับการเริ่มต้นก่อนการเปิดตัวครั้งแรกในนิตยสารมืออาชีพ yaoi เริ่มขึ้นในตลาด dōjinshi จากปี 1990 กลางตลาด dōjinshi ยังเริ่มทำและขายเกมลามกอนาจาร

1980, นิตยสารเชิงต่อผู้ชมเพศชายผู้ใหญ่เริ่มที่จะนำเสนอเนื้อหาที่ชัดเจนมากขึ้น นี้ ไม่ได้ในทันทีเป็นเรื่องทางสังคมที่สำคัญเพราะนิตยสารเชิงต่อผู้ชมที่เป็น ผู้ใหญ่เพศหญิงมีอยู่แล้วและเนื้อหาของพวกเขาได้ในวิธีการบางอย่างที่ชัดเจน มากขึ้น
[แก้ไข] 1990

ตาม ที่จอห์น Carr, ที่ปรึกษารัฐบาลสหราชอาณาจักรเกี่ยวกับนโยบายความปลอดภัยทางอินเทอร์เน็ต สำหรับเด็กสองในสามของภาพ pedophilic ทั้งหมดบนอินเทอร์เน็ตในปลายปี 1990 อาจมีต้นกำเนิดในประเทศญี่ปุ่น เขา ยังเห็นว่า"เราคิดว่าสื่อลามกเด็กว่าในรูปแบบใด ๆ ส่งเสริมให้มีค่าและส่งข้อความว่ามีการตกลงเพื่อการล่วงละเมิดทางเพศเด็กจะ ช่วย pedophiles เพื่อปรับความคิดหรือพฤติกรรมของพวกเขาและสังคมโดยรวม desensitizes.." เนื่องจากกฎหมายต่อสื่อลามกเด็กในปี 1999 สัดส่วนเป็นที่เชื่อกันว่าจะมีน้อยกว่า 2% เอ็คแพทเชื่อว่าผู้ผลิตสื่อลามกเด็กจำนวนมากได้หันไปผลิตหรือภาพยนตร์การ์ตูนที่มีผู้ใหญ่ที่แต่งตัวเป็นเด็ก [3].
[แก้ไข] กฏหมายและการเคลื่อนไหว

สื่อ ลามกญี่ปุ่นจะมีความหลากหลายเพื่อเติมเต็มจำนวนมากมายของประเภทและความต้อง การโดยมีรูปแบบบางอย่างถูกปิดบังเพื่อให้การอุทธรณ์และความแตกต่างที่ลึก ซึ้งเกินไปสำหรับทุกคน แต่อุทิศส่วนใหญ่จะรับรู้ ความ หลากหลายเหล่านี้เกิดขึ้นเพราะสามสาเหตุสำคัญ : เพื่อความบันเทิงโดยการพัฒนาวิธีการใหม่ในการแสดงออกเพื่อเติมเต็มตลาดระดับ และเพื่อหลีกเลี่ยงกฎหมายการเซ็นเซอร์ ทั้งทางศาสนาหรือความระมัดระวังการเคลื่อนไหวได้รับปัจจัยที่ทรงพลังในภาพลามกอนาจารในประเทศญี่ปุ่น
[แก้ไข] กฎหมายเซ็นเซอร์

ข้อ ห้ามทางศาสนาและสังคมกับภาพเปลือยในอดีตได้รับการปรับตัวลดลงในประเทศ ญี่ปุ่นกว่าในเวสต์ :"หนังสือหมอน"รายละเอียดเกี่ยวกับกิจกรรมทางเพศได้ขายกันอย่างแพร่หลายใน ยุคเอโดะและสตรีและคนทำงานประจำในภาพเปลือยและอาบน้ำในที่สาธารณะได้ถึงและ แม้หลังจาก, เมจิ Restoration [อ้างจำเป็น] ใน ขณะที่ภาพเปลือยสังคมตะวันตกมักจะได้รับข้อห้าม, ความคิดที่เข้ามาในประเทศญี่ปุ่นหลังจากยุคเมจิและวิธีการที่ลึกความคิดที่ ว่ามีรากฐานมาเป็นแย้ง Extreme ภาพเปลือยสาธารณะเช่นการแสดงพื้นที่อวัยวะเพศจะยังคงถูกดำเนินคดีในญี่ปุ่น (ยกเว้นในห้องอาบน้ำสาธารณะ) ญี่ปุ่นได้มีแค่หนึ่งหรือสองนักเปลือยกายชายหาดและเหล่านี้คือส่วนตัว

ในประเทศญี่ปุ่นตามมาตรา 175 ของประมวลกฎหมายอาญาของคนญี่ปุ่นที่ขายหรือแจกจ่ายเอกสารหยาบคายสามารถถูกลงโทษโดยการปรับหรือจำคุก มาตรา 175 รวมอยู่ในเอกสารต้นฉบับใน 1907 และยังคงไม่เปลี่ยนแปลงค่อนข้าง. [4] การค้นหาความหมายใช้การได้สำหรับหยาบคายได้ก่อให้เกิดการทะเลาะวิวาทมากเกินกว่าศตวรรษที่ผ่านมา ไม่ ใช่เรื่องแปลกสำหรับนิตยสารภาพจะพรรณนาผู้หญิงเปลือยกับองคชาตของพวกเขา airbrushed กว่าสีดำและสื่อลามกวิดีโอที่แสดงให้เห็นเป็นประจำวิวเพศอย่างชัดเจนกับผู้ เข้าร่วมองคชาต'บังด้วยกระเบื้องเคลือบสลับสี จนถึงปี 1990, ภูมิภาค pubic ทั้งหมดรวมทั้งผมถือว่าน่ารังเกียจและ unpublishable การพิมพ์ของ Waterfruit และ Santa Fe โดย Kishin Shinoyama ทำเครื่องหมายตีพิมพ์เผยแพร่อย่างกว้างขวางครั้งแรกกับสถานที่ผม pubic บริษัท ผลิตวิดีโอจำนวนมากอยู่ในสมาคมจริยธรรมที่ให้คำแนะนำเกี่ยวกับสิ่งที่เป็นที่ยอมรับและสิ่งที่ไม่ NEVA และ CERO เป็นตัวอย่างของทั้งสององค์กรดังกล่าว ในปี 2007 ตำรวจได้เริ่มต้นดำเนินคดีเว็บมาสเตอร์ที่ช่วยให้ภาพที่ไม่แน่ใจบนเว็บไซต์ของตน controversies ล่าสุดเมื่อองคชาตมีขมวดคิ้วทั้งสองผม pubic และแม้ตัวเองจะถูกแสดงในงานศิลปะและในการตั้งค่าการศึกษา. [5]

นอก จากนี้ยังเป็นที่ผิดกฎหมายเพื่อนำมาเป็นเนื้อหาอนาจารเข้าไปในประเทศญี่ปุ่น และตัวแทนศุลกากรเป็นที่รู้จักกันในวีดีโอเทปตรวจสอบทางไปรษณีย์ระหว่าง ประเทศและกระเป๋ามือ Extreme กรณีเช่นเดียวกับผู้กระทำผิดหลายหรือความพยายามที่นำเข้าในเชิงพาณิชย์ได้ ถูกลงโทษโดยมีค่าปรับเพียง แต่ส่วนมากของพวกเขาได้ยึดของต้องห้าม การ ประยุกต์ใช้กฎหมายนี้ยังไม่มีการเปลี่ยนในช่วงไม่กี่ปี แต่ผู้กระทำผิดอีกจะถูกจับในปีที่ผ่านมากลายเป็นตรวจสอบที่เข้มงวดมากขึ้น เพื่อป้องกันการค้ายาเสพติดและการก่อการร้าย

นอก จากนี้ยังมีประเภทที่เจริญรุ่งเรืองของสื่อลามกใต้ดินในญี่ปุ่น (urabon เรียกว่า) ที่จะไม่สนใจกฎหมายเซ็นเซอร์เหล่านี้ได้กลายเป็นที่แพร่หลายโดยเฉพาะอย่าง ยิ่งบนอินเทอร์เน็ตที่มีกลไกที่ไม่นำมาใช้เพื่อป้องกันการแพร่เชื้อจากคน ชาติญี่ปุ่นกับโลกภายนอก 1 พฤศจิกายนปี 1999 ญี่ปุ่นนำกฎหมายไปหนีกฎหมายสื่อลามกเด็กในความพยายามที่จะมาบรรจบกับประเทศ สหรัฐอเมริกาและประเทศตะวันตกอื่น ๆ . [6] ตั้งแต่นั้น,"เด็ก"สื่อลามกได้รับการ จำกัด ให้ lolicon. [7]
[แก้ไข] ศาสนาและสื่อลามก

ศาสนาไม่ใช่ปัจจัยในการควบคุมของสื่อลามกในญี่ปุ่น [อ้างจำเป็น] มันถูกกำหนดโดยมติแทนเนื่องจากความเป็นจริงที่แยกศาสนาและรัฐแล้วเสร็จก่อนการแพร่กระจายของสื่อลามก ใน สมัยเอโดะศาสนา Tokugawa จำกัด shogunate เพื่อจัดพิธีเช่นงานศพและการแต่งงานเพราะในช่วงระยะเวลา Sengoku ศาสนาเช่นศาสนาพุทธและศาสนาคริสต์ทำหน้าที่เป็นแบ็คโบนเกี่ยวกับความนึกคิด การกระทำของกบฏ shogunate ป้องกันการมีส่วนร่วมของผู้นำทางศาสนาในการวางนโยบาย
[แก้ไข] สื่อลามกเด็ก
หลักบทความ : กฎหมายสื่อลามกเด็กในประเทศญี่ปุ่น

การกระจายการผลิตนำเข้าส่งออกและการครอบครองเพื่อการกระจายของสื่อลามกเด็กถูกห้ามด้วยการลงโทษทางอาญาในประเทศญี่ปุ่นตั้งแต่ปี 1999

กับผู้ถือหุ้นโดยไม่ได้รับการกระจายจุดที่ขัดแย้งกันตั้งแต่สถานประกอบการของกฎหมาย. [8]

ใน อาหาร, เสรีนิยมประชาธิปไตยภาคีและใหม่ Komeito พรรคเสนอให้ห้ามการครอบครองโดยไม่ได้จัดจำหน่ายประชาธิปไตยภาคีของประเทศ ญี่ปุ่นที่นำเสนอ counterproposal ห้ามนำมาจากทุกคน. [9] ตั้งแต่สภาผู้แทนราษฎรของญี่ปุ่นถูกละลายใน 21 กรกฎาคม 2009 และการแก้ไขกฎหมายต่อต้านการค้าประเวณีเด็กและสื่อลามกเด็กบนโต๊ะถูกถอนออก
[แก้ไข] การค้าประเวณี

ความต้องการของผู้หญิงได้เพิ่มขึ้นในแต่ละปีต่อปี ธุรกิจบริการทางเพศขณะนี้คิดเป็น 1% ของผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติและเท่ากับงบประมาณการป้องกันประเทศญี่ปุ่น. [10]

ธุรกิจ บริการทางเพศภาษาญี่ปุ่นธุรกิจดอลลาร์ multibillion ที่มีเป้าหมายหลักเพื่อทุกความต้องการและสามารถเข้าถึงได้อย่างง่ายดาย. [11] One"โซนเพศ"ในโตเกียวเพียง 34 เฮคเตอร์ในขนาดที่มีสิ่งอำนวยความสะดวก 3,500 เพศรวมถึงโรงภาพยนตร์ในแถบการแสดงมองลอด" soaplands,"" ธนาคารคนรักของ"ร้านค้าโป๊, คลับโทรศัพท์, บาร์คาราโอเกะ, คลับ, และชอบ. [10] หนึ่งในสามของผู้ป่วยที่รายงานทั้งหมดของการค้าประเวณีเป็นวัยรุ่น. [12] Enjo โกศัย, หรือ"ความสัมพันธ์สนับสนุน,"คือ ประเภทของการชดเชยเดทระหว่างผู้สูงอายุและวัยรุ่นซึ่งอาจรวมถึงการค้าประเวณี. [13]

การ ค้ามนุษย์ในคนรายงานออกมาทุกปีโดยกระทรวงการต่างประเทศสหรัฐได้รับการจัด อันดับประเทศญี่ปุ่นเป็นเงินกองทุนชั้นที่ II เสมอกับประเทศกัมพูชาและประเทศเอธิโอเปียในหมู่คนอื่น ๆ . [14] อันดับนี้มีค่อนข้างคงที่สำหรับทศวรรษที่ผ่านม
บันทึกการเข้า

sompoat
AV Professor
ผู้บัญชาการเอวีสูงสุด
***
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 1473



« ตอบ #7 เมื่อ: ตุลาคม 31, 2010, 02:50:33 PM »

Culture
   This section does not cite any references or sources.
Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed. (June 2009)

Japanese pornographic culture is more widely accepted as part of mainstream media in comparison to the west. Thus in many cases, scenes acceptable to Japanese audiences are unacceptable in other countries. Ribaldry is quite common even in child-oriented materials and expressions that in most other cultures would not be acceptable for general audiences are shown without a warning. For example, in an early chapter of Dragon Ball, to find an invisible opponent, Muten-Rôshi is shown Bulma's bared breast, eliciting a fountaining nose bleed that drenches the invisible man.

Japanese erotica has many of the same themes as its western counterpart such as heterosexual and homosexual intercourse, group sex, and sexual bondage. Similarly to western erotica, the Japanese version may also portray various sexual fetishes such as foot fetishism, or a focus on a certain type of clothing such as uniforms or costumes as anime, manga or video game characters. (See cosplay for more details. Note that the term "cosplay," itself, does not relate to pornography.)
The Dream of the Fisherman's Wife by Hokusai.

Many genres of Japanese erotica evolved because of censorship laws. Tentacle rape, an animated portrayal of rape fantasies involving a human female and a science fiction-like creature, emerged as an alternative to depicting the penis in the 1980s, drawing inspiration from the tentacled creatures that started appearing in Japanese erotica in the Edo era. The Dream of the Fisherman's Wife, a wood print of a woman in a sexual act with a giant octopus, is one Edo example of tentacle sex. Tentacle rape became famous for its depiction in the anime Legend of the Overfiend.
[edit] Sub-genres of Japanese porn

The pornographic culture of Japan is enormous. Encompassing dozens of different genres only found in Japan, it has become an important part of life for many Japanese.[citation needed] To satisfy the demand for more arousal, many genres have popped up over the decades. Among those subgenres common in Japan, but rare or unknown elsewhere, are:

赤ちゃんプレイ(Aka-Chan Purei): ("Baby play"): This genre involves going back to the "baby days" where they had no responsibility and could depend on their mothers to take care of everything.

バーチャルデート Baacharu Deito: ("Virtual dating"): Shot from the point of view of the boyfriend, the porn actress takes him on a "date" which ends in a sexual scene.

Broken Dolls: This is a subgenre based on the popular medical fetish and involves young girls in hospital beds, covered in casts, splints, gauze, and fake bruises. It usually involves rape and forced bondage.

ブルセラBurusera ("Bloomers"): Fans of this genre collect panties, urine, socks and uniforms of actual schoolgirls.

痴漢プレイChikan Purei ("Play Molester"): It involves usually schoolgirls sitting in a stage constructed to look like a train car and act submissive while being groped by anonymous male.

援助交際 Enjo kōsai ("Compensated dating"): Although available on video, this genre mainly applies to the market for girls 13–18 years of age. Girls are told they are going on a date, which, due to Japan's age of consent of 13, is not illegal.

強姦プレイGoukan Purei ("Rape play"): This genre involves simulated rape.

ロリコンLolicon (short for "Lolita complex"): This genre involves prepubescent and adolescent girls.

人形 Ningyou ("Dolls"): Some fans of animation like to play with dolls of their favorite characters.
[edit] Dōjin and parodies
Main article: Dōjinshi

Dōjinshi, or literally "fan works," are widely known as often being pornographic imitations of popular anime, games and manga. They are technically a violation of copyright law and can be prosecuted if the owner of copyrighted material chooses to have them prosecuted. But in many cases, owners officially ignore their existence. This attitude is at odds with the concept of copyright. However, this practice is common as it is a good way to measure how large the core of consumers are. For instance, the number of dōjinshi published is representative of the number of consumers who would spend liberally on the title, and increase and decrease shows rise of interest and its decline.
[edit] Anime
Main article: H anime

Animated erotica (known in the West as hentai, but in Japan as "adult anime") is a popular genre in Japan and generally maintains the same style of animation seen in other popular forms of Japanese animation (anime). Many of these anime are originally a game, manga, or a novel.
[edit] Games
Main articles: Bishōjo game and H game

Adult-oriented games are a popular genre for computer games in Japan, comprising some 85% of all software titles published annually.[citation needed] The genre is somewhat unknown outside Japan because of several problems, cultural and translational, but their artworks are well known on internet websites often illegally copied and shown as "adult anime pictures." Known as "bishōjo games" or "pretty girl games" (alternately spelled "bishojo" or "bishoujo") in Japanese, the games are known under several names used by English fans, including PC dating-sim game, hentai game/H game, and so on. Companies such as Peach Princess, JAST USA and G-Collections are translating dating sims and visual novels into English for the fledgling market outside of Japan. For adult video games in Japan, the rating of "Z" was coined by the CERO, and has been so used since.[citation needed]
[edit] Internet

Fanfictions, commonly found in websites, are not limited to fictitious characters and often use real live people as well, though these works would make little sense to those who do not see Japanese TV programs. Dōjinshi writers typically use the Internet to market their products by offering previews of new works, a secret address where buyers can find additional works, and a sample of their games. They also recruit new writers and artists online. Several exclusively adult oriented search engines exist to let someone find a site they are looking for, without having to search through commercial websites that list all keywords. Many works of dōjinshi are featured in websites that collect the art and let people look for free.

Many websites feature seasonal greeting pictures, often pornographic, from linked sites and friends who frequent their sites. A typical Christmas greeting picture on such sites features a santa-girl in various stages of undressing. The twelve zodiac animals of Chinese astrology offer challenging and entertaining examples of Catgirl.
[edit] Japanese Adult Video proliferation

With the growing connectivity of the World Wide Web, JAV has received exponential growth in exposure to the West.[citation needed] With the growth of porn tube sites, many tube sites focus on the JAV niche, the most prominent in North America[citation needed] being sites like Youporn, and fast growing new JAV-only tube sites such as YouJAV.
[edit] Magazines

Magazines are, along with videos, popular media for pornographic materials. Unless a magazine contains pornographic manga or pictures, there is a no age requirement for its purchase. Many non-pornographic magazines have some glamour photography and as long as women are in something more than a swimsuit, it is considered a non-pornographic photograph. Several non-pornographic magazines have some nude photographs of women as a part of their articles but as long as they have an artistic quality and do not show men, it is not considered pornographic. Furthermore, a female and male doll may be partially clothed or even nude as long as it is a work of art and is not in an act of sex.

Confessional writings by both genders are a popular topic in men's and pornographic magazines. Quite often, these writings are fictional stories written by professional authors. Other popular topics in men's and pornographic magazines are erotic manga and novels, reviews of pornographic videos, and reports of sex services.

Women's magazines also have most of the writings of men's and pornographic magazines. Except for a few glamour photographs of men (who are usually clothed), they lack graphic pornographic contents. Few, if any, of magazines targeted for women are considered pornographic or have an age requirement as they lack any graphic content[citation needed].
[edit] Manga
See also: Josei, Seinen, and H Manga

Manga with a pornographic content target both male and female audiences and both male and female mangaka (manga authors) write pornographic works.

The dividing line for manga on what is pornography and what is not, can be summed up by a simple rule: that which requires age verification to purchase is pornography, and that which does not require an age verification are not pornography. Pornographic manga are often sealed, so that one cannot take a peek and most of such manga are sold in an adult oriented store. The general attitude to pornography is closer to that of literature. If a sex scene has relevance in the progression of the storyline and not simply an attempt to offer sex for sex's sake, it is not considered pornography. However, this would be unacceptable in most cultures and it breaks many of censorship codes and laws outside of Japan.

A manga that does not target mature audiences may also have a page or two of what looks similar to glamour photography. These nude or semi-nude scenes with objects or hands covering breast and genital area are called a "service scene". These scenes are often a part of comical sequence.
[edit] Video
Unbalanced scales.svg
   This section may be inaccurate in or unbalanced towards certain viewpoints. Please improve the article by adding information on neglected viewpoints, or discuss the issue on the talk page. (August 2009)

Pornographic video (called "adult video" or "AV" in Japan or sometimes "Japanese adult video" or "JAV" outside of it) covers wide themes and its only limit is censorship laws.

Many videos have a title that may suggest that they use minors or the actual recording of a crime, but no titles that are circulated with the approval of Eirin, a self-censor organization of productions, break any laws. A common ploy is to have a part of a title replaced with a character, or to use a phonetically similar neologism. For example, a video about "19 years old girls Sex Party!" may be sold with a title like "1X years old Girls Sex Party!". The word Joshikosei (女子高生?), lit. "High school girl," cannot be used as it would suggest a girl of 17 years or younger, who cannot legally act in a pornographic video. The homonymic neologism Joshikosei (女子校生?), which can mean a "girl student," is used in many titles to promote the product without breaking censorship laws. This fact may be seen in popular places of Japan such as Akihabara or Den Den Town at Tokyo and Osaka respectively.

Japanese AV also caters to many more fetishes than might be imagined (or thought legal) by non-Japanese. Schoolgirl or uniform themed AV dovetails with the aforementioned "non-consensual" genre—rape (レイプ, reipu?)—are common. SM, rope bondage, bestiality, virgins, internal male climax or cream-pies (中出し, nakadashi?), lesbians (レズ, rezu?), along with more eccentric fetishes (soap, office ladies, game shows) are all covered.
[edit] Impacts on other cultures

Copyright infringement has created a problem in places where legal copies are purchased such as Asia, the U.S. and Europe. To avoid spending money on hiring translators for conversations that often precede an act of sex, it has become normal to cut and piece together a video filled with various scenes of sex and nothing else. Further, to avoid the need for explaining a scene, especially on infringing copies in countries where violence in pornography is heavily censored, videos with simulated rape scenes became a niche of Japanese pornography.
บันทึกการเข้า

sompoat
AV Professor
ผู้บัญชาการเอวีสูงสุด
***
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 1473



« ตอบ #8 เมื่อ: ตุลาคม 31, 2010, 02:51:31 PM »

วัฒนธรรม
ส่วนนี้จะไม่อ้างอิงหรือแหล่งอ้างอิงใด ๆ
กรุณาช่วยปรับปรุงบทความนี้โดยการเพิ่มการอ้างอิงไปยังแหล่งที่เชื่อถือได้ วัสดุ Unsourced อาจจะท้าทายและลบออก (2009 มิถุนายน)

อนาจารวัฒนธรรมญี่ปุ่นเป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวางมากขึ้นเป็นส่วนหนึ่งของสื่อกระแสหลักในการเปรียบเทียบไปทางทิศตะวันตก ดังนั้นในหลายกรณีฉากที่ยอมรับของผู้ชมชาวญี่ปุ่นเป็นที่ยอมรับไม่ได้ในประเทศอื่น ๆ การ พูดหยาบคายที่ค่อนข้างทั่วไปแม้ในวัสดุที่มุ่งเน้นเด็กและสำนวนที่ใน วัฒนธรรมอื่น ๆ ส่วนใหญ่จะไม่เป็นที่ยอมรับสำหรับผู้สนใจทั่วไปมีดังต่อไปโดยไม่มีการเตือน ตัวอย่าง เช่นในบทเริ่มต้นของการดราก้อนบอลเพื่อหาฝ่ายตรงข้ามมองไม่เห็น Muten - Rôshi แสดงของเต้านม bared Bulma, eliciting จมูก fountaining เลือดออกที่ drenches มนุษย์ล่องหน

เรื่องโป๊เปลือยของญี่ปุ่นมีหลายรูปแบบเดียวกับคู่ตะวันตกได้เช่นมีเพศสัมพันธ์ต่างเพศและรักร่วมเพศเพศกลุ่มและเป็นทาสทางเพศ คล้าย ๆ กับเรื่องโป๊เปลือยตะวันตกในเวอร์ชั่นภาษาญี่ปุ่นอาจจะวาดภาพ fetishes ทางเพศต่างๆเช่นลัทธีเครื่องรางเท้าหรือมุ่งเน้นไปที่บางประเภทของเสื้อผ้า เช่นเครื่องแบบหรือเครื่องแต่งกายเป็นการ์ตูนอนิเมหรือตัววิดีโอเกม (ดูคอสเพลย์รายละเอียดเพิ่มเติม. โปรดทราบว่า"คอสเพลย์"ระยะตัวเองไม่เกี่ยวข้องกับสื่อลามก.)
ความฝันของภรรยา Fisherman 's โดย Hokusai

แนวเรื่องโป๊เปลือยจำนวนมากของญี่ปุ่นเพราะการพัฒนากฎหมายการเซ็นเซอร์ ข่ม ขืนหนวด, วาดภาพเคลื่อนไหวของ fantasies ข่มขืนหญิงที่เกี่ยวข้องกับมนุษย์และสิ่งมีชีวิตนิยายวิทยาศาสตร์เหมือนกลาย เป็นทางเลือกในการแสดงภาพอวัยวะเพศชายในช่วงปี 1980, การวาดภาพแรงบันดาลใจจากสิ่งมีชีวิต tentacled ที่เริ่มปรากฏในเรื่องโป๊เปลือยของญี่ปุ่นในยุคเอโดะ ฝัน ของ Fisherman 's Wife, พิมพ์ไม้ของผู้หญิงในการกระทำทางเพศกับปลาหมึกยักษ์, ตัวอย่างหนึ่งของเอโดะคือสิ่งที่ทำให้เกิดความรู้สึกทางเพศ การข่มขืนเป็นสิ่งที่ทำให้เกิดความรู้สึกที่มีชื่อเสียงในรูปเขียนการ์ตูนตำนาน Overfiend
[แก้ไข] ประเภทย่อยของญี่ปุ่นสื่อลามก

อนาจารวัฒนธรรมของญี่ปุ่นเป็นอย่างมาก นับ สิบครอบคลุมของประเภทที่แตกต่างกันพบเฉพาะในประเทศญี่ปุ่นได้กลายเป็นส่วน สำคัญของชีวิตสำหรับชาวญี่ปุ่นจำนวนมาก. [อ้างจำเป็น] เพื่อตอบสนองความต้องการสำหรับความเร้าอารมณ์มากขึ้น, มีหลายประเภท popped ขึ้นในช่วงหลายทศวรรษ ระหว่าง subgenres ที่พบได้บ่อยในประเทศญี่ปุ่น แต่หายากหรือที่ไม่รู้จักที่อื่น ๆ มีดังนี้ :

赤ちゃんプレイ (Aka - Chan Purei) : ("เด็กเล่น") : ประเภทนี้เกี่ยวข้องกับการจะกลับไป"วันเด็ก"ที่พวกเขามีความรับผิดชอบและไม่ ได้ขึ้นอยู่กับแม่ของพวกเขาที่จะดูแลทุกอย่าง

バーチャルデート Baacharu Deito : ("Virtual เดท") : ยิงจากมุมมองของแฟน, พรนักแสดงนำเขาใน"วันที่"ซึ่งสิ้นสุดในฉากทางเพศ

ตุ๊กตา หัก : นี่คือ subgenre ขึ้นอยู่กับเครื่องรางทางการแพทย์ที่เป็นที่นิยมและเกี่ยวข้องกับหญิงสาวใน เตียงโรงพยาบาลครอบคลุมในปลดเปลื้อง, splints, ผ้าโปร่งและแผลปลอม มันมักจะเกี่ยวข้องกับการเป็นทาสและถูกบังคับข่มขืน

ブルセラ Burusera ("ชุดกีฬาผู้หญิง") : แฟน ๆ ของประเภทนี้เก็บรวบรวมกางเกง, ถุงเท้าปัสสาวะและการแต่งกายของเด็กหญิงนักเรียนที่เกิดขึ้นจริง

痴漢プレイ Chikan Purei ("Play Molester") : มันมักจะเกี่ยวข้องกับเด็กหญิงนักเรียนนั่งอยู่ในขั้นตอนการสร้างให้มี ลักษณะเหมือนรถยนต์รถไฟและดำเนินการยอมแพ้ในขณะที่กำลัง groped โดยไม่ระบุชื่อชาย

援助交际 Enjo โกศัย ("ชดเชยเดท") : ถึงแม้ว่าที่มีอยู่ในวิดีโอประเภทนี้ส่วนใหญ่นำไปใช้กับตลาดสำหรับเด็กผู้หญิงอายุ 13-18 ปี หญิงจะบอกว่าพวกเขาจะไปในวันที่, เนื่องจากอายุของญี่ปุ่นได้รับความยินยอมจาก 13 เป็นไม่ผิดกฎหมาย

強姦プレイ Goukan Purei ("เล่นข่มขืน") : ประเภทนี้จะเกี่ยวข้องกับการข่มขืนจำลอง

ロリコン Lolicon (ย่อมาจาก"ความซับซ้อน Lolita") : ประเภทนี้จะเกี่ยวข้องกับสาว prepubescent และวัยรุ่น

人形 Ningyou ("ตุ๊กตา") : แฟน ๆ บางส่วนของแอนิเมชั่ชอบเล่นกับตุ๊กตาของตัวละครที่ชื่นชอบของพวกเขา
[แก้ไข] Dōjin และ parodies
ดูบทความหลักที่ Dōjinshi

Dōjinshi หรืออักษร"แฟนผลงาน"เป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางว่าเป็นมักจะถูกลอกเลียนแบบของการ์ตูนลามกอนาจารที่นิยมเกมและการ์ตูน พวกเขาเป็นเทคนิคการละเมิดกฎหมายลิขสิทธิ์และจะถูกดำเนินคดีหากเจ้าของเนื้อหาที่มีลิขสิทธิ์มีพวกเขาเลือกที่จะดำเนินคดี แต่ในหลายกรณีเจ้าของไม่สนใจการมีอยู่ของพวกเขาอย่างเป็นทางการ ทัศนคติเช่นนี้เป็นที่ขัดแย้งกับแนวคิดของลิขสิทธิ์ แต่ในทางปฏิบัตินี้เป็นเรื่องปกติเนื่องจากเป็นวิธีที่ดีในวัดว่าหลักใหญ่ของผู้บริโภคมี ตัวอย่าง เช่นจำนวน dōjinshi เผยแพร่เป็นตัวแทนของจำนวนของผู้บริโภคที่จะใช้จ่ายอย่างไม่อั้นในชื่อ เรื่องและเพิ่มขึ้นและลดลงของดอกเบี้ยที่เพิ่มขึ้นแสดงให้เห็นและความเสื่อม ถอยของ
[แก้ไข] Anime
บทความหลัก : การ์ตูน H

เรื่อง โป๊เปลือยเคลื่อนไหว (หรือที่รู้จักในตะวันตกเป็นโป๊ แต่ในประเทศญี่ปุ่นเป็น"การ์ตูนผู้ใหญ่") เป็นประเภทที่นิยมในญี่ปุ่นและโดยทั่วไปยังคงรูปแบบเดียวกันของการเคลื่อน ไหวที่เห็นในรูปแบบที่นิยมอื่น ๆ ของแอนิเมชั่ญี่ปุ่น (Anime) ๆ ของการ์ตูนเหล่านี้เดิมเป็นเกมการ์ตูนหรือนวนิยาย
[แก้ไข] เกม
บทความหลัก : เกมเกม Bishōjo และ H

เกม สำหรับผู้ใหญ่ที่มุ่งเน้นเป็นประเภทที่นิยมสำหรับการเล่นเกมคอมพิวเตอร์ใน ประเทศญี่ปุ่นบางประกอบด้วย 85% ของซอฟต์แวร์ที่เผยแพร่เป็นประจำทุกปี. [อ้างจำเป็น] ประเภทคือค่อนข้างไม่รู้จักนอกประเทศญี่ปุ่นเนื่องจากปัญหาหลายวัฒนธรรมและ การแปล แต่งานศิลปะของพวกเขาเป็นอย่างดี ที่รู้จักกันในเว็บไซต์ของอินเทอร์เน็ตมักจะถูกคัดลอกอย่างผิดกฎหมายและแสดงเป็น"ภาพการ์ตูนผู้ใหญ่. เรียก ว่า"เกม bishōjo"หรือ"เกมสาวสวย"(สะกดสลับกัน"bishojo"หรือ"bishoujo") ในภาษาญี่ปุ่น, เกมเป็นที่รู้จักภายใต้หลายชื่อที่ใช้โดยคนอังกฤษรวมทั้งเกมเดท PC - sim, Hentai เกม / เกม H และอื่น ๆ บริษัท เช่นพีชปริ๊นเซ JAST สหรัฐอเมริกาและ G - คอลเลกชันที่แปลเดอะซิมส์สตอรี่และนวนิยายภาพเป็นภาษาอังกฤษเพื่อการตลาดลูก นกเพิ่งมีขนนอกประเทศญี่ปุ่น สำหรับวิดีโอเกมผู้ใหญ่ในประเทศญี่ปุ่นการให้คะแนนของ"Z"ได้ชื่อว่าโดย CERO และได้รับใช้ดังนั้นตั้งแต่. [อ้างจำเป็น]
[แก้ไข] อินเทอร์เน็ต

Fanfictions, พบทั่วไปในเว็บไซต์ไม่ จำกัด ตัวอักษรที่ประดิษฐ์ขึ้นและมักจะใช้การดำรงชีวิตของจริงเช่นกัน แต่ผลงานเหล่านี้จะทำให้ความรู้สึกน้อยไปยังผู้ที่ไม่ได้ดูรายการโทรทัศน์ ญี่ปุ่น นัก เขียน Dōjinshi จะใช้อินเทอร์เน็ตเพื่อการตลาดผลิตภัณฑ์ของตนโดยการแสดงตัวอย่างการเสนอผล งานใหม่ที่อยู่ลับที่ผู้ซื้อสามารถหางานเพิ่มเติมและตัวอย่างของเกมของพวก เขา นอกจากนี้ยังรับสมัครนักเขียนใหม่และศิลปินออนไลน์ ผู้ใหญ่ จำนวนมากที่มุ่งเน้นเฉพาะเครื่องมือค้นหาอยู่เพื่อให้คนค้นหาเว็บไซต์ของพวก เขากำลังมองหาโดยไม่ต้องค้นหาในเว็บไซต์เชิงพาณิชย์ว่ารายการคำหลักทั้งหมด ผลงานจำนวนมากของ dōjinshi จะมีคุณลักษณะในเว็บไซต์ที่รวบรวมศิลปะและปล่อยให้คนดูฟรี

เว็บไซต์จำนวนมากคุณสมบัติภาพอวยพรตามฤดูกาลมักจะลามกอนาจารจากเว็บไซต์ที่เชื่อมโยงและเพื่อนที่เว็บไซต์ของตนบ่อย โดยทั่วไปภาพอวยพรคริสต์มาสในเว็บไซต์ดังกล่าวมี Santa สาวในขั้นตอนต่างๆของ undressing สัตว์สิบสองราศีของโหราศาสตร์จีนมีความท้าทายและสนุกสนานตัวอย่างของ Catgirl
[แก้ไข] ญี่ปุ่นขยายผู้ใหญ่ Video

ด้วย การเชื่อมต่อการเจริญเติบโตของเวิลด์ไวด์เว็บ JAV ได้รับการขยายตัวที่ชี้แจงในการสัมผัสกับตะวันตก. [อ้างจำเป็น] กับการเจริญเติบโตของสื่อลามกเว็บไซต์หลอด, หลอดโฟกัสหลายแห่งในช่อง JAV, โดดเด่นมากที่สุดในทวีปอเมริกาเหนืออ้างอิง [ เว็บไซต์ที่ถูกต้อง] ชอบ Youporn และเติบโตอย่างรวดเร็วใหม่ JAV - เฉพาะเว็บไซต์หลอดเช่น YouJAV
[แก้ไข] นิตยสาร

นิตยสารมีพร้อมกับวิดีโอที่นิยมสำหรับวัสดุสื่อลามกอนาจาร เว้นแต่จะได้มีนิตยสารการ์ตูนลามกอนาจารหรือภาพมีความต้องการอายุไม่สำหรับการซื้อของ นิตยสาร ที่ไม่ใช่การถ่ายภาพลามกอนาจารจำนวนมากมีความเย้ายวนใจบางและตราบใดที่ ผู้หญิงอยู่ในชุดว่ายน้ำอะไรมากกว่าจะคำนึงถึงรูปถ่ายที่ไม่ลามกอนาจาร นิตยสาร ไม่ลามกอนาจารหลายคนบางภาพเปลือยของสตรีเป็นส่วนหนึ่งของบทความของพวกเขา แต่ตราบใดที่พวกเขามีคุณภาพทางศิลปะและจะไม่แสดงผู้ชายก็ไม่ถือเป็นอนาจาร นอกจากตุ๊กตาหญิงและชายอาจจะหุ้มบางส่วนหรือแม้กระทั่งนู้ดตราบใดที่มันเป็นงานศิลปะและไม่ได้อยู่ในการกระทำของเพศ

เขียน Confessional โดยทั้งสองเพศเป็นหัวข้อที่นิยมในผู้ชายและนิตยสารลามกอนาจาร ค่อนข้างบ่อยเขียนเรื่องราวเหล่านี้สมมติที่เขียนโดยนักเขียนมืออาชีพมี หัว ข้อยอดนิยมอื่น ๆ ในผู้ชายและนิตยสารการ์ตูนลามกอนาจารที่เกี่ยวกับกามและนวนิยาย, การแสดงความคิดเห็นของวิดีโอลามกอนาจารและรายงานการให้บริการทางเพศ

นิตยสารผู้หญิงยังได้มากที่สุดของงานเขียนของผู้ชายและนิตยสารลามกอนาจาร ยกเว้นเพียงไม่กี่ภาพความงามของมนุษย์ (ซึ่งมักจะหุ้ม) พวกเขาขาดเนื้อหาลามกอนาจารกราฟิก น้อยมากถ้ามีการกำหนดเป้าหมายของนิตยสารสำหรับผู้หญิงจะถือว่าอนาจารหรือมีความต้องการอายุที่พวกเขาขาดเนื้อหากราฟิก [อ้างจำเป็น]
[แก้ไข] Manga
เห็นด้วย : Josei, Seinen, และ H Manga

การ์ตูนที่มีเนื้อหาลามกอนาจารเป้าหมายทั้งชายและหญิง mangaka ผู้ชมและทั้งชายและหญิง (ผู้เขียนการ์ตูน) เขียนผลงานลามกอนาจาร

เส้น แบ่งสำหรับการ์ตูนในสิ่งที่เป็นสื่อลามกและสิ่งที่ไม่สามารถสรุปได้โดยกฎ ง่ายๆ : ว่าที่ต้องใช้การตรวจสอบอายุที่จะซื้อเป็นสื่อลามกและสิ่งที่ไม่จำเป็นต้อง มีการตรวจสอบอายุยังไม่ได้สื่อลามก การ์ตูนลามกที่ปิดผนึกบ่อยครั้งเพื่อที่หนึ่งไม่สามารถที่จะแอบมองและส่วนใหญ่ของการ์ตูนดังกล่าวมีจำหน่ายในร้านค้าเชิงผู้ใหญ่ ทัศนคติทั่วไปกับภาพอนาจารอยู่ใกล้กับที่มาของวรรณคดี ถ้าฉากเพศมีความเกี่ยวข้องในความคืบหน้าของสตอรี่ไลน์และไม่เพียงความพยายามที่จะนำเสนอเพศเพราะเพศของก็ไม่ถือว่าเป็นสื่อลามก แต่นี้จะไม่เป็นที่ยอมรับในวัฒนธรรมที่มากที่สุดและมันทำลายของรหัสการเซ็นเซอร์และกฎหมายนอกประเทศญี่ปุ่น

การ์ตูนที่ไม่ได้กำหนดกลุ่มเป้าหมายเป็นผู้ใหญ่อาจจะมีหน้าเว็บหรือสองของสิ่งที่มีลักษณะคล้ายกับการถ่ายภาพความเย้ายวนใจ เหล่านี้ฉากเปลือยหรือกึ่งเปลือยกับวัตถุหรือมือครอบคลุมเต้านมและบริเวณอวัยวะเพศเรียกว่า"ฉากบริการ" ฉากเหล่านี้มักจะเป็นส่วนหนึ่งของลำดับขบขัน
[แก้ไข] Video
scales.svg ไม่สมดุล
ส่วนนี้อาจไม่ถูกต้องหรือไม่สมดุลย์ในบางมุมมองที่มีต่อ กรุณาปรับปรุงบทความโดยการเพิ่มข้อมูลเกี่ยวกับมุมมองที่ถูกทอดทิ้งหรือหารือเกี่ยวกับปัญหาในหน้าพูดคุย (2009 สิงหาคม)

วิดีโอ ลามก (เรียกว่า"วิดีโอผู้ใหญ่"หรือ"วี"ในญี่ปุ่นหรือบางครั้ง"วิดีโอผู้ใหญ่ ญี่ปุ่น"หรือ"JAV"ด้านนอกของมัน) กว้างครอบคลุมถึงรูปแบบและขีด จำกัด ของกฎหมายเพียงอย่างเดียวคือการปิดกั้น

วิดีโอ ที่หลายคนมีชื่อที่อาจแสดงให้เห็นว่าพวกเขาใช้ผู้เยาว์หรือบันทึกจริงของ อาชญากรรม แต่ไม่มีชื่อเรื่องที่มีการหมุนเวียนความเห็นชอบของ Eirin, เซ็นเซอร์ตัวเองขององค์กรที่ผลิตได้แบ่งกฎหมายใด ๆ พลอยร่วมกันคือการได้เป็นส่วนหนึ่งของชื่อแทนที่ด้วยตัวอักษรหรือใช้ลัทธิใหม่ที่คล้ายกันสัทศาสตร์ ตัวอย่างเช่นวิดีโอเกี่ยวกับ"19 ปีเพศหญิงอายุ Party!" อาจขายที่มีชื่อเช่น"1X ปีเพศหญิงอายุ Party!" คำ Joshikosei (女子高生?) ไฟ "สาวมัธยม"ไม่สามารถใช้เป็นมันจะขอแนะนำให้สาวไม่ถึง 17 ปีหรืออายุน้อยกว่าผู้ที่ไม่ถูกต้องตามกฎหมายสามารถดำเนินการในภาพลามกอนาจาร ลัทธิ ใหม่ Joshikosei homonymic (女子校生?) ซึ่งอาจหมายถึง"นักเรียนสาว"จะถูกใช้ในชื่อจำนวนมากเพื่อส่งเสริมผลิตภัณฑ์ โดยไม่ทำลายกฎหมายเซ็นเซอร์ ความจริงนี้อาจจะเห็นในสถานที่ที่เป็นที่นิยมของญี่ปุ่นเช่น Akihabara หรือเด่นเด่น Town ที่โตเกียวและโอซาก้าตามลำดับ

AV ญี่ปุ่นยังมีเป้าหมายหลักเพื่อ fetishes มากมายเกินกว่าอาจจะมีการคิด (หรือคิดตามกฎหมาย) โดยที่ไม่ใช่ภาษาญี่ปุ่น เด็กนักเรียนหรือชุดแกน AV dovetails ด้วยตามที่กล่าวไว้"ไม่ใช่ความยินยอม"ประเภทข่มขืน (レイプ, reipu?) - มีทั่วไป SM, ทาสเชือก, ลักษณะสัตว์ป่า, พรหมจารี, จุดสุดยอดชายภายในหรือพายครีม (中出し, nakadashi?), lesbians (レズ, rezu?) พร้อมด้วย fetishes นอกรีตมากขึ้น (สบู่, ผู้หญิงสำนักงาน, เกมโชว์) จะครอบคลุมทั้งหมด
[แก้ไข] ผลกระทบต่อวัฒนธรรมอื่น ๆ

การละเมิดลิขสิทธิ์ได้สร้างปัญหาในสถานที่ที่จะซื้อชุดตามกฎหมายเช่นเอเชีย, สหรัฐและยุโรป เพื่อ หลีกเลี่ยงการใช้จ่ายเงินในการจ้างนักแปลสำหรับการสนทนาที่มักจะนำหน้าการ กระทำของเพศนี้มันกลายเป็นปกติที่จะตัดและชิ้นพร้อมวิดีโอเต็มไปด้วยฉาก ต่างๆของเพศและไม่มีอะไรอื่น นอก จากนี้เพื่อหลีกเลี่ยงความจำเป็นในการอธิบายฉากโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการ ละเมิดสิทธิชุดในประเทศที่มีความรุนแรงในสื่อลามกเป็นเซ็นเซอร์หนัก, วิดีโอที่มีฉากข่มขืนจำลองกลายเป็นช่องของสื่อลามกญี่ปุ่น
บันทึกการเข้า

ยากูซ่าหน้าทะเล้น
AV Dedicator (VIP)
AV Dedicator (VIP)
คณะปฏิสนธิแห่งชาติ
***
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 716


หน่วยกล้าตายแห่งกองทัพสาธารณรัฐ AVC


« ตอบ #9 เมื่อ: ตุลาคม 31, 2010, 03:21:15 PM »

อ่านกระทู้นี้จบ เป็นผู้เชี่ยวชาญด้าน av เลยล่ะกัน
บันทึกการเข้า



รักเวปนี้ อยากสนับสนุนเวปนี้ เชิญสมัครเป็นสมาชิก VIP ครับ
หน้า: [1] 2 พิมพ์ 
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
กระโดดไป:  














AV Community Since 2009 : AVCollectors.com - Advertising please contact [email protected]