มันเป็นเพราะคุณไปยึดติดกับมันมากไปครับ คุณเลยเป็นทุกข์
คิดว่าสิ่งนั้นเป็นตัวกูของกู กูต้องทำให้ได้ ทุกคนต้องยอมรับในตัวคุณ
แต่สุดท้ายสิ่งที่คุณคิดว่าเป็นตัวกูของกู คุณก็เอาไปไม่ได้ มันก็ไม่ได้เป็นไปตามที่คุณคิดเสมอไป
มันเป็นสัจธรรม มีคนรักก็มีคนเกลียดมีคนชอบก็มีคนอิจฉา นานาจิตตัง ไม่มีใครทำให้ถูกใจใครได้หมดทุกคนหรอก
ตอนเกิดมาคุณได้เอาอะไรติดตัวมาบ้าง...ป่าวววไม่มีเลย
คุณก็หาเอาตอนที่คุณมีชีวิตอยู่
แล้วพอตายไปคุณเอาอะไรไปได้บ้าง...คำตอบคือไม่มีเลยอีกเช่นกัน
ก็เหลือแต่ความดีสิ่งที่ดี หรือสิ่งที่ชั่วสิ่งที่เลวให้คนรุ่นหลังกล่าวขานถึงตัวคุณ
คุณอยากเป็นแบบไหนล่ะ อยากให้คนรุ่นหลังด่าแช่งหรือชมเชยสรรเสริญ
ทำดีต่อไปครับแม้ว่าคุณจะคิดว่ามันไม่เห็นได้ผลอะไร
แต่อย่างนี้ตัวคุณเองก็รู้เองว่าคุณได้ทำดีทำเต็มที่แล้ว
คนที่คุณต้องการให้เขาเห็นให้เขายอมรับในตัวคุณ ถ้ามันไม่เห็นก็ช่างมัน
แต่อย่างน้อยคุณก็ทำให้เพื่อนๆในเวบนี้ได้เห็นแล้วความคุณเป็นคนตั้งใจทำอะไรจริงๆ
ก็เหมือนกับการปิดทองหลังพระ ถ้าไม่มีใครปิดข้างหลังบ้าง(มีแต่ปิดข้างหน้า)
พระจะเป็นพระที่สมบูรณ์บริบูรณ์พร้อมได้อย่างไร
ใครไม่รู้ใครไม่เห็นก็ช่างเขาครับ จะไปแคร์คนอื่นให้ใจเราเป็นทุกข์ทำไม
เรารู้เราเห็นว่าเราทำดีเป็นพอ เราทำไปเพื่อไม่หวังอะไรตอบแทนแล้วใจเราจะเป็นสุข
ฟ้าสวรรค์มีตาครับ...ผมเชื่อว่าอย่างนั้น!!
ปล.ชีวิตคนเรามันสั้นนัก รู้จักใช้ชีวิตให้มีความสุขให้คุ้มดีกว่าครับ
"ผมไม่มีอยากเป็นคนรวยที่สุดในโลก แต่ผมจะเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก" ครับ
(อิจฉาผมไหม แต่คุณเองก็ทำได้)
ยกตัวอย่าง :ดูอย่างทักษิณนั่นปะไร มีเงินมีทองมี อำนาจรวยล้นฟ้าแต่มีความสุขไหม ต้องหนีคดีอยู่ร่ำไป!
ผู้เขียน
