ปฐมบทของแฟน (เก่า) 2.0กลับมาที่เรื่องของปอยอีกครั้งครับ
ผมพยายามคุยกับปอยทาง msn และสืบข่าวเรื่องของปอยกับไอ้พี่ชาติจากบรรดาขาเม้าท์ในองค์กรครับ
วันนึงหลังจากผ่านคืนนั้นที่บ้านผมไปแล้วไม่นาน ปอยก็เริ่มคุยกับผมใน msn ในหัวข้ออื่นที่ไม่ใช่เรื่องงานแล้วครับ
คือปอยถามว่า สมมติว่ามีคนรักเราจริง แล้วเค้ามีครอบครัวมีลูกอยู่แล้วเนี่ย เราจะทำไงดีพี่...(ชื่อผม)...
คือเรื่องนี้ไม่ต้องสมมติคับ ผมรู้เลยล่ะว่าปอยต้องการจะปรึกษาเรื่องของเธอนั่นแหล่ะ
คืออ่านแล้วอย่าเพิ่งงงนะครับ ถึงแม้ว่าผมเคยนอนกับปอยมาแล้วก็จริง แต่ปอยเธอปิดกั้นตัวเอง
ไม่พยายามสุงสิงอะไรกับผม เหมือนอย่างวันไนท์ฯคู่อื่นๆ แหล่ะครับ ที่น้ำแตกแยกทาง แต่ของผม
ผมรุ้สึกดีกับปอย เลยยังคงพยายามจะเข้าหาให้ได้ครับ
ผมอยากให้ปอยรู้สึกดี ไม่ต้องคิดว่าตัวเองผิด ผมเลยยกตัวอย่างผมเลย
ว่าพี่นะก็เคยถูกคนมองว่าเป็นมือที่ 3 ทำให้คนรักกันเค้าแยกทางกันมาแล้ว (นุ้ยกับแฟนนุ้ยนั่นเองครับ)
คือเล่าหมดเปลือกล่ะว่าวันนั้นเป็นยังไง ความรู้สึกผมเป็นไง เสียใจยังไง
แต่ก็ไม่ลืมที่จะทิ้งท้ายว่าหากรักกันแล้วแม้จะผิดศีลธรรมไปบ้าง แต่เมื่อรักกันก็ทำไปเหอะนะ ดูอย่างพี่สิ
เพียงแต่ของพี่มันก็จบเร็วไปหน่อยเท่านั้นเอง ระหว่างพิมพ์ให้คำปรึกษาไป ผมก็ตำหนิตัวเองในใจ
นี่กูปลอบใจให้ปอยรู้สึกดีๆ กับไอ้พี่ชาติ มารหัวใจกูแท้ๆ
เฮ้อ... แต่ก็ปลอบไปคับ เพราะผมอยากให้ปอยผ่อนคลาย จากคำครหาจากสังคมในองค์กร
ถึงจะพูดไปแล้วทำร้ายใจตัวเองบ้างก็ต้องยอม
ผมหาจังหวะคุยเรื่องที่เบาๆ บ้าง หยั่งเชิงว่าปอยอารมณ์ดีขึ้นรึยัง ผมแซวไปว่า นี่ๆ น้องปอย
พี่หาจีสตริงเจอแล้ว..ผมส่งอีโมค่อนหน้าอายแดงไปด้วย ปอยเธอส่งอีโมค่อนยิ้มๆมาเช่นกัน
ผมคุยเล่นไปตามน้ำว่าจะให้พี่เอามาให้ที่ออฟฟิศหรือว่าจะไปเอาเองครับ คือผมรู้คับว่าก่อนจะมีคืนนั้น
และหลังคืนนั้น ปอยก็คงแอบลักลอบมีไรกับไอ้พี่ชาติ เรื่องของผมกับปอยคงไม่มีไรให้จดจำสำหรับปอยมากนัก
ด้วยเพราะเกิดจากความเมานั่นเอง
ปอยบอกว่าจะเอามาทำไมที่นี่ อ้ายเค้าพี่ เดี๋ยวปอยหาเวลาไปเอานะ โธ่วววว เสียดายครับ ผมกะจะเก็บไว้เป็นที่ระลึก
แต่รุ้ไหมครับ ผมเอามาบิ้วตัวเองหลายหนแล้วสำหรับจีฯ สีแดงผืนนั้น
ในการใช้ชีวิตของผมช่วงนั้นผมค่อนข้างอิสระ แอบไปนอนค้างหอเอ๋ บ้าง ชวนทรายมาดุหนังที่ห้องผมบ้าง
ดื่มเฮฮาสังสรรค์ก๊วนเพื่อนชาย ก๊วนออฟฟิศ (มีน้องอ้อ น้องผิง) บ้าง คุย msn กับน้องบีบ้าง
(ใช่คับ ได้เมล์มาแล้วนี่นา) ชีวิตไม่เหงาครับ
เย็นวันศุกร์วันนึง ผมครุ่นคิดเรื่องปอย คิดไปแล้วก็สงสารปอยที่ถูกไอ้พี่ชาติหลอก ผมเลยทัก msn ไปถามสบายดีมั้ยวันนี้
พี่อยากเลี้ยงเบียร์ คือผมชวนโต้งๆ ไปเลยคับ อยากจะคุยกับปอยเรื่องปัญหาของปอยให้รู้เรื่อง
ถ้าปอยปฏิเสธก็ไม่เป็นไร ผมก็ออกไปดื่มเฮฮาของผมไป ปอยตอบมาว่าว่างนะ แต่ขอเป็นหลัง 3 ทุ่มได้มั้ย
คือ เอิ่มมม ไม่ดึไปหน่อยเหรอ ผมคิดในใจ ก่อนหน้านั้นปอยไปไหนหว่า นัดเจ้าชาติมาพบ
แล้วรอมันกลับหรือเปล่า ผมก็คิดไปสารพัด แต่ก็เอาครับ เวลาไหนก็รอได้หมด ขอให้ได้คุยเปิดอกกับปอย
ผมถามว่าไปร้านไหนดี ปอยบอกว่าไม่เอาร้านอ่ะ ไปบ้านพี่นั่นแหล่ะ สะดวกมั้ยล่ะ ปอยจะได้ไปเอาของคืนด้วย
เข้าทางสิครับ ผมรอโอกาสจะคุยเปิดอกและอยากรีรันเรื่องแบบคืนนั้นด้วย ปอยบอกว่าเดี๋ยวจะขี่มอไซด์ไปหาเองนะ
พี่ไม่ต้องมารับที่ห้องนะ ผมตะหงิดๆ ใจ ว่าคงจะไม่สะดวกให้ไปหอเพราะไอ้พี่ชาติรึป่าวหว่า
แต่ก็ไม่ถามไรมาก กลัวปอยจะรำคาญเอาได้ ปอยยังบอกด้วยว่าไม่ต้องโทรมาหานะ
คือผมอยู่ในสถาภาพต้องยอมหมดครับ
ผมซื้อเบียร์มา 8 ขวด เปิดแอร์เปิดเพลงอินดี้ฟังในห้องตั้งแต่ 6 โมงเย็นนะ เป็นศุกร์ที่ผมปฏิเสธเพื่อนไม่ไปลัลลาที่ไหน
อ้างว่าไม่สบายครับ ที่ไหนได้คิดจะทำการใหญ่อยู่ เบียร์หมดไป 5 ขวดล่ะ 3 ทุ่มกว่าปอยก็ยังไม่มา
จะโทรหาก็ไม่ได้เพราะปอยห้าม เกิดโทรไปตอนที่ปอยยังอยู่กับไอ้พี่ชาติ หรือคนอื่นที่ผมยังไม่รู้ว่ามีมั้ยในตอนนั้น
จะผิดใจกัน แล้วพาลทำให้เสียงาน เฮ้อ... นี่กุอยู่ในฐานะอะไรวะ ผมสงสารตัวเอง
ประมาณ 21.45 น. ครับ ผมได้ยินเสียงจอดมอไซด์ ผมดีใจสิคับ ปอยมาตามสัญญาจริงๆ
ด้วยแต่ถึงจะมาช้าหน่อยก็เหอะ แง้มๆ ประตูบอกปอย เข้าห้องมาเลย ๆ ปอยเธอก็เดินสง่าของเธอมาคับ
ใส่กางเกงยีนส์ขายาวรัดรูป เสื้อยืดมีเสื้อแจ็กเก็ตกันลม คือดูแล้วเซ็กซี่ไปอีกแอบ ปอยแต่งตัวยังไงก็แต่งขึ้นครับ
ทุกทีเห็นแต่ใส่กระโปรงโชว์ขาขาวๆ วันนี้เปลี่ยนลุคมาแต่แบบนี้ก็ทะมัดทะแมงทีเดียว
ปอยนั่งโซฟายาว มีโต๊ะรับแขกกลมๆเล็กๆ ที่ผมเตรียมแก้ว ขนมขบเคี้ยวไว้รอ เบียร์ 5 ขวด ที่หมดไป
ทำให้ผมมึน และกล้าจะทำอะไรที่ปอยไม่คิดว่าผมจะทำ
ผมกอดเอวปอย แล้วสารภาพกับปอยว่า น้องปอยพี่ถูกโฉลกกับปอย พี่รักปอย ปอยเหวะ แกะมือผมออกไป
ปอยว่าผมเมาแล้วอะไรเนี่ย น้ำตาผมไหลบางๆ (คงเพราะเมาแล้วเรื้อน)
ผมตอบว่าชอบปอยตั้งแต่เห็น แล้วพอมีเรื่องคืนนั้นแล้วทำให้รักขึ้นมา ยิ่งปอยปิดกั้นไม่ให้พี่คุยอะไรต่อ
ปอยบอกให้พี่ลืมๆ ซะ ปอยไม่ให้พี่จดจำอะไรดีๆ เลย พี่เจ็บหัวใจมาก พี่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน บลาๆ ๆ
ผมจำได้ว่าตอนนั้นผมเรื้อนมาก ผมไม่ถงไม่ถามหัวใจปอยเลยว่าพร้อมจะรับผมมั้ย
ตอนนั้นเรื่องปอยก็ยุ่งเหยิงพอแล้ว ผมยังไปรุ้สึกอะไรแบบนี้กับเธออีก ตอนนั้นผมหักห้ามใจไม่ได้นะ สารภาพไปหมด
มันต่างจากความเอ็นดูที่มีให้กับทรายครับ
ผมพูดพล่ำอะไรของผมไป ก็กอดเอวปอยไป ตอนนั้นไม่มีความรุ้สึกเรื่องเซ็กส์เลยนะคับ
หัวใจมันต้องการคว้าปอยมาดูแล เอาปอยมาเก็บไว้เอง ไม่อยากให้ปอยทุกข์กับการหลบๆ ซ่อนๆกับไอ้พี่ชาติ
ปอยบอกมาว่าเป็นอะไรมากมั้ย คำนี้แหล่ะคำมันเจ็บหัวใจมาก คือปอยยังปิดกั้นตัวเอง
ไม่รุ้ว่าเคยรุ้สึกดีๆ กับผมบ้างมั้ยเนี่ย
ผมน้ำตาไหลมันเหมือนอกหักจากคนที่เราชอบ เอาไงดีล่ะ
ผมรู้ว่าพุดไปก็คงไม่ดีขึ้น ผมจะขอให้ความดีเข้าสู้ล่ะกัน
(ครับผมคิดแบบนั้น อย่างน้อยผมยังไม่มีเมีย มีลูก ถ้าปอยเลิกไอ้พี่ชาติได้เด็ดขาด เธอคงจะมองผม)
พอจะเริ่มต้นบรรยากาศแบบคนรักกันไม่ขึ้น จิตใจด้านมืดของผมก็ครอบงำสิครับ ในสมองมันวนเวียนคิดว่า
ปอยอุตส่าห์มาหามึงถึงห้องแบบนี้ แสดงว่าหล่อนก็คงไม่ถืออะไรเรื่องคืนนั้น คืนนี้เอ็งก็จัดการอีกรอบสิ ฯลฯ
คือผมเมาพอสมควรจากเบียร์ 5 ขวด จิตใต้สำนึกด้านมืดก็ย้ำๆ ให้โสตประสาทครับ
เอาล่ะ ผมเลยสลัดคราบหนุ่มอบอุ่นออกไปล่ะ ต่อไปก็จะสนทนากันแบบหนุ่มกะล่อน
เกี้ยวพา แบบหมาหยอกไก่ ผมเปิดเบียร์ให้ปอยดื่ม แล้วถามว่าหัวค่ำไปธุระไหนมาเหรอ
ปอยอิดๆ ออดๆ ไม่บอกนะคับ
ผมเดาว่าไอ้พี่ชาติมาหารึป่าว ปอยคงเห็นว่าผมเมาแล้ว เธอเลยบอกว่าไปส่งเด็กมาน่ะ
ผมไม่มีข้อมูลด้านนี้มาก่อน
ผมก็งงสิครับ เด็กที่ว่าคืออะไร ยังไง ครับถามต่อถึงได้ความว่า
ปอย ไปส่งเด็ก นศ.ให้พวกนักเที่ยวตามโรงแรม
ราคาครั้งละ 1,500 บาท เธอได้ส่วนแบ่ง 400 บาทต่อคน
ผมขยี้หู ตกใจ ช็อก ไอ้เชรี่ย จริงเหรอว๊ะ ผมอุทานในใจสิครับ ปอยยิ้มๆ ถามผมว่าไม่เชื่อล่ะดิ
นึกว่าพี่รุ้แล้วนะเนี่ย กลำ ผมจะรุ้ได้ไงตั้งแต่มาทำงานไม่ได้ซื้อกินเลยสักครั้ง พอทราบมาบ้างแต่ไม่ได้สนใจ
เลยไม่รู้ว่ามีวงการนี้กับ นศ.มหาลัยในจังหวัดนี้ขายบริการแบบนี้
ผมเติมเบียร์เพิ่มในหัวก็พลันคิด เอ....แล้วสมมตินักเที่ยวมันปิ๊งปอยขึ้นมา ขอซื้อบริการปอย
ปอยจะเคยขายตัวมั้ยว๊ะ คือผมคิดเตลิดไปไหนต่อไหน ยิ่งคิดก็รุ้สึกหึงปอยขึ้นมา แล้วมันมีอารมณ์สิคับ
ผมถามปอยว่าทำมานานรึยัง ปอยเล่าให้ฟังสรุปได้แบบนี้คับ คือ
ปอยเองน่ะอยู่กับแม่ตั้งแต่เด็ก พ่อตายไปตั้งแต่อายุน้อยๆ แม่ก็เป็นแม่บ้านรับจ้างทั่วๆไป มีสามีใหม่ด้วย
แม่ของปอยก็ส่งเสียปอยเรียนจนจบม.6 อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง แต่พอเข้ามหาลัย
(เรียนมหาลัยเดียวกับแอน อายุเท่ากันด้วยครับ) ปอยก็เริ่มทำงานหารายได้
เป็นสาวเชียร์เบียร์บ้าง สาวเสิร์ฟบ้าง ตามร้านเหล้า (แต่ไม่ได้ทำร้านเดียวกับแอนนะ )
พอได้ทราบคร่าวๆ คือแบบว่าทุกอย่างมันประมวลวื๊บๆ ในหัวผม ทำไมโลกมันกลมจังวะ
ตรูมาเจอมารุ้จักปอยซึ่งเคยหารายได้เสริมแบบเดียวกับแอน
ตอนคบแอนก็ต่อสุ้ฝ่าฟันเรื่องการหึงหวงลูกค้าที่มาติดพันมากว่าจะผ่านมาได้ก็ทำเอาเหนื่อยอยู่
ตอนนี้พอรู้สึกดีๆ กับปอย ตรูจะรับอดีตปอยได้มั้ยว๊ะ ในใจก็หวิวๆ
เลยทำให้บทสนทนาที่จะถามประวัติปอยที่จะเริ่มขึ้นต้องซักถามแบบถึงลูกถึงคน
ผมถามปอยโต้งๆ ไปเลยว่า ทำไมถึงมาเป็นคนส่งเด็ก นศ.ให้แขกได้
ปอยก็บอกว่าเมื่อก่อนเที่ยวบ่อย เลิกงานกลางคืนก็ไปเที่ยว เลยทำให้รู้จักคนเยอะแยะ
(อืม.. เริ่มเข้าเค้า เหมือนที่เธอไปเที่ยวในคืนที่ผมพาไป มิน่ารู้จักเด็กเสิร์ฟอะไรเยอะ)
ผมถามว่าสมัยทำงานน่ะเคยขาย.....มั้ย ปอยบอกจะบ้าเหรอ ใครจะทำ ปอยก็รักศักดิ์ศรีนะ
แต่ผมไม่เชื่อนะปอยทำงานกลางคืนตอนเรียนอยู่ ปี 3 ปี 4 ผมคิดว่า 365 วันต่อปี ทำเกือบทุกคืนสองปีติด
จะไม่เคยพลั้งเผลอนอนกับลูกค้าบ้างเหรอ
ซึ่งถ้าปอยไม่มีแฟนคอยกำกับแบบที่ผมเคยอยู่กับแอนนะ ผมว่าโอกาสเลยตามเลย ยอมทำงานแบบนั้นคงมีบ้าง
เพราะตอนแอนทำงานผมก็ต้องคอยกำชับ คุมแจเหมือนกัน
ถ้าถามผมว่ารับอดีตของปอยได้มั้ยผมรับได้คับ เฮ้อ..
.
ผมได้ฟังเรื่องของปอยแบบนี้มันทำให้ผมมีอารมณ์คับ นี่กูทำอะไรอยู่วะ
น้องทราย นศ.คนที่รักมึงมากน่ะเค้ารักมึงนะโว๊ย มึงจะทำอะไร มึงจะเข้าไปเล่นกับไฟเหรอ
ผมทบทวนในสมองเป็นครั้งๆ
ผมถามปอยต่อว่า แล้วเมื่อกี้ไปส่งแขกให้ใคร ที่ไหน เธอก็บอกว่าลูกค้าจาก กทม.มาน่ะ
เค้าจะมีเบอร์ปอย เวลามาแต่ละทีก็ใช้บริการตลอด ฟังแล้วอดคิดไม่ได้คับว่า ถ้าผมเป็นลูกค้าคนนั้นนะ
ผมจะไม่ขอซื้อบริการปอยบ้างเหรอ เอ็กส์ขนาดนี้ เป็นกรูเป็นแขกคนนั้นนะหลังจากนอนกับ นศ. เสร็จ
กรูขอเบิ้ลแม่เล้าไปด้วยล่ะ มีตังค์เสียอย่าง สมองผมวนเวียนคิดกังวล
โอยยยย นี่ผมไม่ได้เป็นแฟนปอยนะ แต่เวลาฟังเรื่องราวแบบนี้
มันทำให้ผมอารมณ์ขึ้นเหมือนเมื่อครั้งที่แอนอยู่กับเจ้าลพ เลือดผมสุบฉีดไปหมดแล้ว อยากจะลงโทษปอย สั่งสอนปอย (ทั้งที่ไม่ได้เป็นไรกันเลย)
ระหว่างการคุยเรื่องลึกบ้างตื้นบ้าง มีอยู่บทสนานึง
ปอยบอกว่าปอยเคยเห็นผมตั้งแต่ก่อนปอยจะเข้ามาทำงานในองค์กรแล้วล่ะ ที่ไหนเหรอผมถาม
ปอยว่า หูยเจอหลายที่ หลักๆ ก็ผับ เธค ผมว่าจำได้ยังไง
คือผมไม่ใช่ประเภทหล่อหรือสาวในเธอเห็นแล้วจะต้องปิ๊งหรอกนะ
แต่ที่ปอยจำได้เพราะเห็นผมไปเธคเกือบทุกคืน คืนเว้นคืนบ้าง
แล้วใครมันจำไม่ได้ เธคผับที่จังหวัดมีดังๆ 2 ที่ มันก็วนอยู่แค่นั้น ผมได้ฟังก็เอิ่มมมนะ
มีช่วงที่ผมเลิกแอน แล้วผมสติเตลิดต้องไปเธคผับทุกคืน
จริงอย่างที่ปอยว่า นี่ก้เป็นอีกหนึ่งบุพเพฯ ที่ผมคิดว่าผมกับปอยมีอะไรดึงดูดกันไว้
ปอยก็บอกว่าที่ปอยไปทุกคืนก็เพราะต้องไปคอยส่ง นศ.ให้ลูกค้า เพราะลูกค้ามันก็จะพวกนักเที่ยง มาจาก ตจว.พอเธคจะปิด ก็อยากได้เด็ก ก็ต้องอยู่คุมน้องๆ นศ. แล้วก็หักค่าตัว อืมมมม ผมนึกภาพออก
ผมคิดวนเวียนในหัว คิดไปก็หึง หวงปอยไป ผมทำทีถามเสียงอ่อนๆ เชิงอ่อนโยนว่า
แล้วปอยทำอาชีพเสริมแบบนี้บ่อยๆ เจอลูกค้าหลากหลาย
ไม่เคยมีลูกค้าหันความสนใจจาก นศ. มาเป็นปอยบ้างเหรอ
ปอยว่าเหตุการณ์แบบที่ผมว่าก็เคยมี แต่ปอยไม่ยอม คิดเหรอว่าผมจะเชื่อ....ผมเค้นถามต่อ
แม้แขกจะให้เงินเยอะนะ
ก็ยังไม่ยอมเหรอ ห๊ะ ผมตะคอกถามเบาๆ..... ปอยเริ่มเสียงอ่อนๆ มีบ้าง บางครั้ง
เล่าถึงตรงนี้แล้วคงจะนึกออกนะคับถ้าตามมาตั้งแต่ตอนแรก คำตอบแบบนี้มันทำให้ผมมีอารมณ์เตลิดเปิดเปิง
ผมจะต้องลงโทษสั่งสอนปอย ครับ
ผู้เขียน
